Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα και την Κύπρο είναι η ακολουθούμενη κατευναστική πολιτική

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕAΡΧΟΥ

Γιατί έπρεπε να συγκληθεί το λεγόμενο Συμβούλιο Στρατηγικής Συνεργασίας Ελλάδος-Κύπρου ενώ το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Barbaros» και τα τουρκικά πολεμικά σκάφη που το συνοδεύουν αλωνίζουν στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου;

Γιατί έπρεπε να έρθει στην Αθήνα ο Τούρκος πρωθυπουργός δύο μέρες πριν από την Ευρωπαϊκή Σύνοδο του Δεκεμβρίου; Πώς θα θέσουν Ελλάδα και Κύπρος θέμα κυρώσεων κατά της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο, όταν διαδηλώνεται, με τη συνεδρίαση στην Αθήνα, η συνέχιση της «στρατηγικής συνεργασίας» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, παρά την τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ; Ποιο μήνυμα παίρνουν, με την πολιτική αυτή, χώρες όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, με τις οποίες επιδιώκεται στρατηγική συνεργασία και συμμαχία στην ενέργεια και την ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου;

Η επίσκεψη Μπάιντεν στην Τουρκία εξέθρεψε την ελπίδα ότι ο Αμερικανός αντιπρόεδρος θα ασκήσει ίσως πίεση στην τουρκική πλευρά για να αποσύρει το «Barbaros». Οι δηλώσεις όμως του Τούρκου πρωθυπουργού, αμέσως μετά την επίσκεψη Μπάιντεν, δεν υποδηλώνουν κάτι τέτοιο. Ο Τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε ότι το «Barbaros» θα συνεχίσει τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ. Πρότεινε επίσης, ως δήθεν «διέξοδο» από τη σημερινή κρίση, την ικανοποίηση ουσιαστικά των τουρκικών αξιοποιήσεων στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Πρότεινε, συγκεκριμένα, τη δημιουργία μιας μικτής Διακοινοτικής Επιτροπής, η οποία ν’ αναλάβει τη διακοινοτική διαχείριση του φυσικού αερίου της Κύπρου. Η Κυπριακή Δημοκρατία να υποβιβασθεί δηλαδή σε «ισότιμο» μέρος του ψευδοκράτους και να παραιτηθεί από τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την αξιοποίηση των ενεργειακών της αποθεμάτων. Να αφήσει επίσης μετέωρες τις συμφωνίες οριοθετήσεως της ΑΟΖ που έχει ήδη υπογράψει με τις γειτονικές χώρες, όπως επίσης τις συμφωνίες για αξιοποίηση του φυσικού αερίου και για στρατηγική συνεργασία και συμμαχία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Επανέλαβε επίσης τη γνωστή προπαγάνδα για τον αγωγό μεταφοράς νερού από την Τουρκία στα κατεχόμενα, προσπαθώντας να παρουσιάσει το παράνομο αυτό έργο στρατηγικού ελέγχου της Κύπρου ως προσφορά και στους Ελληνοκύπριους. Η τουρκική πλευρά είναι έτοιμη, είπε, να επιτρέψει στους Ελληνοκύπριους να επωφεληθούν από τον αγωγό νερού. Η ελληνική πλευρά όμως πρέπει να ανταποδώσει με το φυσικό αέριο!

Προβληματισμό προκαλεί επίσης η επανάληψη από την αμερικανική πλευρά, με την ευκαιρία της επισκέψεως Μπάιντεν, ιδεών όπως η παρουσιαζόμενη «συνεργασία όλων των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου στην ενέργεια». Εάν επρόκειτο για απλή συνεργασία, με την έννοια που γίνεται διεθνώς αντιληπτή, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Στην περίπτωση όμως που η συστηνόμενη «συνεργασία» είναι μια άλλη εκδοχή της «συμμετοχής της Τουρκίας στα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου», για την οποία έγινε επανειλημμένα λόγος σε παλαιότερες δηλώσεις Αμερικανών επισήμων, τίθεται πολύ σοβαρό θέμα. Σε ποια ΑΟΖ θα «συμμετάσχει» η Τουρκία; Στην ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου;

Σ’ αυτή τη δύσκολη καμπή, κατά την οποία ασκούνται πιέσεις στην ελληνική πλευρά για να δεχθεί τη μετατροπή του φυσικού αερίου σε διακοινοτικό θέμα, πρωτοστατούντος του ειδικού αντιπροσώπου του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Έσπεν Μπαθ Άιντα, ακούγονται επίσης παράταιρες φωνές στο εσωτερικό μέτωπο στην Κύπρο. Πρωτοστατεί προς αυτή την κατεύθυνση ο πρώην πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος υπέχει πολύ μεγάλες ευθύνες για την εμπλοκή των Τουρκοκυπρίων στο φυσικό αέριο της ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου. Αυτός διεκήρυξε από το βήμα της Γ. Συνελεύσεως του ΟΗΕ ότι θα επωφεληθούν και οι Τουρκοκύπριοι από το φυσικό αέριο της Κύπρου και πριν από τη λύση. Ο ίδιος επίσης ασκεί πιέσεις σήμερα στον Κύπριο πρόεδρο να συμφωνήσει με τη φόρμουλα και τις συγκλίσεις που είχε ήδη «επιτύχει» αυτός με τους Τουρκοκυπρίους ηγέτες Ταλάτ και Έρογλου.

Πολύ ανησυχητικές είναι επίσης ορισμένες δηλώσεις του Κύπριου υπουργού Εξωτερικών Γιαννάκη Κασουλίδη, ο οποίος αναφέρθηκε σε σύσταση ταμείου, στο οποίο να κατατίθεται μέρος των εσόδων από το φυσικό αέριο. Ομολογουμένως, η Ελλάδα και η Κύπρος κινδυνεύουν πρώτα απ’ όλα από την πολιτική του κατευνασμού και των υποχωρήσεων.

  Δεκεμβρίου 01, 2014 
http://www.pontos-news.gr
http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Άλλο κατευνασμός, άλλο υπονόμευση της ειρήνης και προδοσία της Ελλάδος από τους πολιτικούς!...

Έχουμε υποστηρίξει σε προηγούμενα άρθρα μας ότι η Ελλάδα και η Κύπρος, χωρίς να αφήνουν αναπάντητες τις παραβιάσεις και τις προκλήσεις της Τουρκίας, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν με ψυχραιμία την τουρκική πολιτική παραβίασης της κυπριακής ΑΟΖ και να αποφύγουν τη δημιουργία σκηνικού έντασης και στρατικοποίησης της κρίσης.

Κλασικό παράδειγμα προς αποφυγήν η κρίση των Ιμίων, στην οποία, δυστυχώς, η Ελλάδα ήταν αυτή που έκανε το παραπάνω βήμα, το οποίο οδήγησε στην στρατικοποίηση της κρίσης, για να καταστεί στη συνέχεια επιβεβλημένη η επέμβαση των ΗΠΑ, που προκάλεσε το περίφημο «Ευχαριστώ τους Αμερικανούς», που εκστόμισε ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, και το γκριζάρισμα στα Ίμια και όχι μόνο.

Όσο για το παραπάνω –και κρίσιμο– βήμα που οδήγησε στη στρατικοποίηση της κρίσης, ήταν η τοποθέτηση βατραχανθρώπων και μάλιστα μόνο στη Μεγάλη Ίμια, δίνοντας τη δυνατότητα στην Τουρκία να αποβιβάσει τους δικούς της βατραχανθρώπους στη Μικρή Ίμια και στη συνέχεια να ακολουθήσουν τα «ισόρροπα» βήματα προς τα πίσω, διαδικασία αποκλιμάκωσης που εκφράστηκε με το «no flags, no troops» του τότε υφυπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ.

Όμως άλλο ευφυής πολιτική αποφυγής εγκλωβισμού που θα σε οδηγήσει σε οδυνηρές παραχωρήσεις και άλλο εκούσιος εγκλωβισμός που οδηγεί σε εθνικές τραγωδίες.

Η Ελλάδα με άστοχες (sic) ενέργειες που έγιναν κατά τη διάρκεια διαχείρισης κρίσεων με την Τουρκία, τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, οδήγησε τα πράγματα σε τέτοιο σημείο που οδήγησε τον Πρόεδρο της πληγωμένης Κύπρου να πει ότι «δεν θα κάνω την ΑΟΖ της Κύπρου όπως το Αιγαίο», εννοώντας την κατάσταση που επικρατεί στην θάλασσα του Αιγαίου, όπου δεν μπορεί η Ελλάδα να κάνει χρήση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.

Όμως ο εγκλωβισμός της χώρας μας δεν έγινε μόνο στο Αιγαίο. 

Αυτοεγκλωβιζόμαστε και στη Θράκη, όπου το ελληνικό κράτος παρακολουθεί αδύναμο το τουρκικό προξενείο και τους τουρκικούς παρακρατικούς μηχανισμούς να κάνουν στην κυριολεξία ό,τι θέλουν, χωρίς να υπάρχει διάθεση αντίδρασης από πλευράς των ελληνικών κυβερνήσεων.

Από τα τελευταία ολισθήματα της Αθήνας, ήταν η άδεια που έδωσαν τον Μάρτιο του 2011 στον τότε υπουργό Εξωτερικών και νυν Πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου να επισκεφτεί τη Θράκη και να υπερβεί τα εσκαμμένα, αποκαλώντας Τούρκους τους Έλληνες Πομάκους, των οποίων τα δικαιώματα παραβιάζονται από την Τουρκία μέσα στο ελληνικό έδαφος!

Τώρα πληροφορούμεθα ότι η τουρκική πλευρά επιδιώκει να πραγματοποιήσει μίνι υπουργικό συμβούλιο στη Θράκη, με άδεια της ελληνικής κυβέρνησης, μετά το Ανώτατο Ελληνοτουρκικό Συμβούλιο που θα συγκληθεί στην Αθήνα στις 5-6 Δεκεμβρίου.

Τη στιγμή που ήδη αποτελεί βαρύτατο ολίσθημα της ελληνικής κυβέρνησης η σύγκλιση του Ανώτατου Συμβουλίου, τη στιγμή που το «Μπαρμπαρός» παραβιάζει με τον πιο βάρβαρο τρόπο την κυπριακή ΑΟΖ, καλό είναι να σκεφθούν πολύ καλά εκείνοι που σχεδιάζουν το πλαίσιο της παρουσίας της τουρκικής αντιπροσωπείας στην Ελλάδα και να αποφύγουν τα τραγικά «λάθη» του κ. Δρούτσα και όχι μόνον, όσον αφορά τη Θράκη αλλά και το Καστελόριζο!

http://www.pontos-news.gr

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Οι Γάλλοι της Total ξεκινούν έρευνες στα “οικόπεδα” νότια της Κρήτης…

Patrick Pouyanné, Chairman and Chief Executive Officer of Total

Τον «οδικό χάρτη» έναρξης της πρώτης φάσης μελετών στις δύο παραχωρήσεις στην Κρήτη για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, παρουσίασαν σύμφωνα με πληροφορίες χθες (7/07) υψηλόβαθμα στελέχη της γαλλικής Total στη Γενική Γραμματέα του υπουργείου Ενέργειας, Αλεξάνδρα Σδούκου, και τον νέο διευθύνοντα σύμβουλο της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ), Αριστοφάνη Στεφάτο.

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
ΠΗΓΗ: worldenergynews.gr

Όπως είναι γνωστό, τα δύο μπλοκ (δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης) έχουν παραχωρηθεί στην κοινοπραξία Total (40%) – ExxonMobil (40%) –ΕΛΠΕ (20%). Ο γαλλικός κολοσσός κατέχει παράλληλα τον ρόλο του operator και στις δύο παραχωρήσεις. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, επικεφαλής του κλιμακίου της Total ήταν ο Bernard Clement, αντιπρόεδρος του τμήματος Έρευνας και Παραγωγής Υδρογονανθράκων της εταιρείας το οποίο είναι υπεύθυνο για την περιοχή της Κασπίας και την Νότιας Ευρώπης. Με βάση την παρουσίαση, η πρώτη φάση των δισδιάστατων (2D) σεισμικών μελετών αναμένεται να ξεκινήσει από την κοινοπραξία το φθινόπωρο, με ορίζοντα ολοκλήρωσης τον Μάρτιο του 2021.

Εντός Ιουλίου το Περιβαλλοντικό Σχέδιο Δράσης

Νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα εντός του Ιουλίου, θα υποβληθεί το Περιβαλλοντικό Σχέδιο Δράσης (Environmental Action Plan – EAP). Οι σεισμικές μελέτες θα διεξαχθούν υπό λεπτομερές πλέγμα μέτρων προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, το οποίο θα περιγράφεται στο εν λόγω Περιβαλλοντικό Σχέδιο Δράσης. Κατά την παρουσίαση, διαφάνηκε επίσης η υψηλή προτεραιότητα που δίνεται στην ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών κατά τη διεξαγωγή των ερευνών. Για αυτό τον σκοπό, θα εκπονηθεί ένα ειδικό σχέδιο, το οποίο μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει τη δημιουργία ιστοσελίδας όπου θα αναρτώνται όλες οι σχετικές πληροφορίες.

Βάσιμη αισιοδοξία για εντοπισμό υδρογονανθράκων

Υπενθυμίζεται ότι οι συμβάσεις παραχώρησης των δύο θαλάσσιων «οικοπέδων», συνολικής έκτασης περίπου 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, κυρώθηκαν από την ελληνική Βουλή τον περασμένο Οκτώβριο. Κατά την πρώτη φάση, πέρα από τις σεισμικές μελέτες, θα πραγματοποιηθεί και επιφανειακή γεωχημική έρευνα. Θα ακολουθήσει η πρόσκτηση τρισδιάστατων (3D) σεισμικών δεδομένων, ενώ κατά την τρίτη φάση προβλέπεται η διενέργεια ερευνητικής γεώτρησης.

Οι εν λόγω παραχωρήσεις παρουσιάζουν γεωλογικές ομοιότητες με εκτάσεις στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπισθεί σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Το γεγονός αυτό καθιστά βάσιμη την αισιοδοξία για τον εντοπισμό αξιοποιήσιμου ορυκτού πλούτου.

Πάντως οι πρώτες τεκμηριωμένες απαντήσεις θα μπορούν να δοθούν μόνο μετά και την πραγματοποίηση ερευνητικής γεώτρησης. Μάλιστα, πρόκληση αποτελούν τα πολύ μεγάλα βάθη στην περιοχή (έως 3.600 μέτρα), καθώς θα χρειαστούν γεωτρητικές τεχνολογίες «τελευταίας γενιάς», για τέτοια υπερβαθέα ύδατα.

https://www.defence-point.gr/news/oi-galloi-tis-total-xekinoyn-ereynes-sta-quot-oikopeda-quot-notia-tis-kritis

Τα σχέδια της Total στη Ρωσσία και ο θάνατος του προέδρου της γαλλικής εταιρείας

Τι λέει η CIA για τις “ΑΟΖ” Ελλάδας-Κύπρου. Διεθνή ύδατα και “συνεκμετάλλευση”

  Οκτωβρίου 16, 2014      diaggeleas

 Του Καθηγητή Γ. Ζουγανέλη  


 [UPDATED 4 Οκτ. 2014]

Σε προηγούμενο άρθρο σας μίλησα για το θέμα της προκήρυξης απο το ΥΠΕΚΑ οικοπέδων για έρευνα  σε περιοχές που είναι στα διεθνή ύδατα, δηλαδή πέραν των 6 νμ, Θεωρώ τις προκηρύξεις παράνομες γιατί η Ελλάδα δεν έχει δικαιώματα σε διεθνή ύδατα. Τα ύδατα μετά τα 6 νμ. αυτή τη στιγμή δεν ανήκουν στην Ελληνική ΑΟΖ γιατί αυτή δεν έχει οριοθετηθεί. Ανακήρυξη ΑΟΖ χωρίς οριοθέτηση δεν έχει κανένα νόημα, γιατί για να έχει μια χώρα ΑΟΖ πρέπει να ξέρει επακριβώς και που αυτή είναι. Μου κάνει εντύπωση πως το θέμα αυτό, που είναι πολύ σοβαρό δεν έχει αναφερθεί μέχρι στιγμής απο κανένα άλλο ασχολούμενο με το θέμα των υδρογοναθράκων. Περίεργο.

Η οριοθέτηση ΑΟΖ δίνει δικαιώματα σε μια χώρα, Εφόσον η Ελλάδα δεν έχει ΑΟΖ με όρια, δεν μπορεί να διεκδικήσει φορολογικά έσοδα απο καμμία εταιρεία που έχει υπογράψει συμβόλαιο με το ΥΠΕΚΑ για κοιτάσματα που είναι σε απόσταση μεγαλύτερη απο τα 6 νμ απο τις ακτές. Πιο λιανά δεν μπορώ να το κάνω.

Ένα άλλο θέμα με πολύ ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι η συμφωνία συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων που είναι στα σύνορα των ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου. Στη φωτογραφία σας παρουσιάζω μερικές περιπτώσεις κοιτασμάτων κάτω απο το βυθό της θάλασσας, δεξιά και αριστερά της συνοριακής επιφάνειας Δ μεταξύ των δύο ΑΟΖ.


Παρατηρείστε, ότι η επιφάνεια Δ (κάθετη στο επίπεδο της οθόνης σας) τέμνει το κοίτασμα (2) σε μια περιοχή και το διαχωρίζει σε ένα μικρό και ένα πολύ μεγάλο κοίτασμα. Σύμφωνα με τη “συμφωνία” που προέκυψε ξαφνικά “τώρα”, Κύπρος και Αίγυπτος θα πρέπει να “διαμοιρασθούν” ένα τέτοιο κοίτασμα. Το ότι δεν αναφέρεται ο όρος “αναλογικά” στο “μοίρασμα” μπορεί να αποβεί μελλοντικά εις βάρος της Κύπρου. Αν το κοίτασμα είναι σε μεγάλη έκταση, τότε αυτό θα είναι καταστροφικό. Είναι χρήσιμο να σας αναφέρω ότι “διευκρινήσεις” μετά από ανακοινώσεις “συμφωνιών”, ποτέ δεν “αγοράζω”…

Αν υποθέσουμε σε μια τέτοια συμφωνία,  στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα, ένα πάχος Π (κάποια χιλιόμετρα δεξιά και αριστερά της επιφάνειας Δ) σαν περιοχή στην οποία θα εφαρμόζεται η ιδέα της συνεκμετάλλευσης, τότε το πράγμα περιπλέκεται αφού θα προϋποθέτει επαλήθευση των μεγεθών των κοιτασμάτων για κάθε χώρα απο διαφορετικές εταιρείες που θα οδηγήσει σε διαβουλεύσεις επι διαβουλεύσεων.

Ένα ασαφές σημείο που πρέπει να ξεκαθαρίζεται σε μια τέτοια συμφωνία είναι, “τι είναι κοίτασμα”, σε σχέση με το βάθος, τη σχετική θέση, την έκτασή του, τη μοροφολογία του κλπ. Ο γεωλογικός και ο νομικός όρος δεν πρέπει να θεωρείται απαραίτητα ο ίδιος.

Το σωστό είναι να γίνονται εξορρύξεις απο κάθε χώρα στη δική της ΑΟΖ, χωρίς να υπάρχει “συνεκμετάλλευση”

Το ότι αυτή η απλή και πρακτική λύση δεν εφαρμόστηκε σημαίνει ότι το πράγμα πάει βαθύτερα και αφορά τη συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων της Ελλάδας με τη Τουρκία σε διάφορες περιοχές στο Αιγαίο, κάτι που θα γίνει φανερότερο στη συνέχεια.

Η πολιτική “εργολαβία”

Aνακήρυξη ΑΟΖ με οριοθέτηση ΜΟΝΟ με ορισμένα κράτη π.χ. της Ελλάδας με την Αίγυπτο και τη Κύπρο δεν εννοείται. Πρέπει να υπάρχει οριοθέτηση με όλα κράτη που έχουν ενδιαφέρον στην ίδια περιοχή.

Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς πόσο “κοντά” ένα τρίτο κράτος (εννοώ τη Τουρκία) επιθυμεί να βρεθεί σε αυτή την οριοθέτηση και με τι ανταλλάγματα για “συνεκμετάλλευση” τελικά θα συμφωνήσει στην οποιαδήποτε τελική μορφή της. Δέστε το επόμενο σχήμα.

Παρατηρείστε πως αυξάνει σε δύο βήματα το μέγεθος της Τουρκικής ΑΟΖ και πως αυτή θα μπορούσε να “αγγίξει” την Αιγυπτιακή ΑΟΖ με το κόλπο της “συνεκμετάλλευσης” των κοιτασμάτων που είναι στα σύνορα των ΑΟΖ  των τεσσάρων “ΑΟΖ”. Στη πρώτη φάση συμφωνούν για συνεκμετάλλευση Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος και στη δεύτερη Ελλάδα, Κύπρος και Τουρκία! Απλό.

Υπάρχει και η λύση της άμεσης ανακήρυξης ΑΟΖ με οριοθέτηση και η επιλογή για όποιον διαφωνεί να καταφύγει στα δύο διεθνή δικαστήρια, Αυτό όμως δεν αφορά χώρες-προτεκτοράτα.

Ελληνική εξωτερική πολιτική και συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων

Είναι ήδη γνωστό, ότι ο “πατριώτης” Βενιζέλος άρχισε να μιλάει για “συνεκμετάλλευση” στα κοινά σύνορα των ΑΟΖ Ελλάδας,  Κύπρου και Αιγύπτου. Αν αυτό γίνει με την Αίγυπτο, τότε λογικό είναι να γίνει και με τη Τουρκία στα Ελληνοτουρκικά σύνορα, όπως εννοούνται ή εννοηθούν αυτά.

Στη φωτογραφία βλέπετε τη σημερινή κατάσταση στο Αιγαίο, το Ιόνιο και τη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένου και του ακριτικού Καστελόριζου (διαφοροποιήσεις μπορεί να υπάρχουν αν μερικές νησίδες θεωρηθούν Ελληνικές και συνεπώς έχουν και χωρικά ύδατα).  Υπενθυμίζω ότι “high seas” είναι τα “διεθνή ύδατα”.

Η Ελλάδα έχει 6 νμ εθνικά χωρικά ύδατα και πέραν αυτών  υπάρχουν τα διεθνή ύδατα, στα οποία ΔΕΝ μπορεί να ασκήσει δικαιώματα. ΑΟΖ δεν έχει η Ελλάδα και σύμφωνα με το κατάλογο της CIA, ΑΟΖ δεν έχει ούτε η Κύπρος!

Είναι εντυπωσιακό πως κανείς στην Ελλάδα ή στη Κύπρο, ΜΜΕ ή κάποιος άλλος δεν έχει προσέξει πως ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος έχουν ΑΟΖ και ότι οι προκηρύξεις των οικοπέδων τους αφορούν διεθνή ύδατα. Συζητήσεις μπορεί να υπήρχαν ή να υπάρχουν, οριοθέτηση αυτή τη στιγμή σύμφωνα με το κατάλογο της CIA, που σας επισυνάπτω στη συνέχεια δεν υπάρχει.

Στη συνέχεια, σας παρουσιάζω τον χάρτη των είκοσι οικοπέδων που προκήρυξε το ΥΠΕΚΑ. όπως και τα 13 οικόπεδα της Κύπρου. Όλα είναι σε διεθνή ύδατα. Αυτό δεν έχω ακούσει κανένα να το λέει.

Δεν μπορεί οι πολίτες των δύο χωρών να ζούν στο κόσμο των ψευδαισθήσεων. Δεν μπορεί να μιλάει το καθεστώς στην Ελλάδα για Ελληνική ΑΟΖ χωρίς να ξέρει να απαντήσει αν ερωτηθεί ποιά ακριβώς είναι. Σας θυμίζω και την ιστορία με τα Χημικά, που η Ελλάδα δεν μπορύσε να παρέμβει γιατί to CAPE RAY δρούσε στα διεθνή ύδατα.

Ένας χάρτης που οδηγεί σε ενόχους για ισόβια

Στη συνέχεια, ακολουθεί ο πρώτος χάρτης που έχει παρουσιασθεί ποτέ στο Ελληνικό κοινό, με τις πιθανότερες θέσεις των κοιτασμάτων σε ΟΛΗ την υποτιθέμενη Ελληνική ΑΟΖ. Ο χάρτης αυτός συνετέθη απο εμένα και θα γραφεί στην Ελληνική ιστορία είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Συνιστώ να αρχίσει να τους αρέσει. Δεν σκοπεύω να εξαφανιστώ πλέον…


Είναι λυπηρό να μην έχω προσκληθεί να μιλήσω για το χάρτη αυτό απο κανένα κεντρικό ΜΜΕ. Είναι ντροπή τους να μη θέλουν να ακουστεί απο τα Ελληνικά ΜΜΕ η φωνή κάποιου που περιέγραψε πρώτος επακριβώς και δημόσια τη θέση του μεγαλύτερου πλούτου της Ελλλάδας. Δεν είναι μόνο μικροί, δεν είναι μόνο ανθέλληνες, δεν είναι μόνο κομπλεξικοί.

Είναι ανύπαρκτοι και σαν άνθρωποι που δήθεν σέβονται την τεχνολογία και πάντα γνωρίζω τι λέω. Στις γνώσεις δεν υπάρχει ισότητα και τη γνώση του ο καθένας την δείχνει χωρίς τις πλάτες αποτυχημένων και χρεοκοπημένων ανθρωπάκων.

Στο χάρτη παρατηρείστε τις θέσεις των κοιτασμάτων 7-13. Είναι όλες σε διεθνή ύδατα. Δεν μπορεί να προκηρυχθούν οικόπεδα σε αυτές χωρίς ΑΟΖ. Η ΕΕ δεν μπορεί να λύνει προβλήματα που αποτελούν προβλήματα άλλων. Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει το μέλλον. Δεν έχει το ύψος και την ικανότητα να το δεί. Μόνη του λύση είναι να κρύβει πράγματα απο το λαό. Για το λόγο αυτό υπάρχει πάντα ο κατάλληλος δημοσιογράφος στη κατάλληλη θέση.

Παρατηρώντας τα σημεία 1-5 του χάρτη αυτού διερωτάται κανείς αν στα σημεία 1-4 θα υπάρχει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων απο την Ελλάδα και τη Τουρκία αφού είναι στα σύνορα των χωρικών υδάτων αλλά των υποτιθέμενων ΑΟΖ, των σχεδιασμένων με την αρχή της μέση γραμμής, των χωρών αυτών.

Η απάντηση φαίνεται να είναι θετική και αναμενόμενη. Το ερώτημα είναι σε τί έκταση και μέχρι τι βάθος μέσα στα Ελληνικά χωρικά ύδατα θα γίνει η συνεκμετάλλευση αυτή..

Δεν έχω δεί κανένα κόμμα να μιλάει για τα θέματα τα οποία σας αναφέρω, κάτι πολύ λογικό αφού καθημερινά αποδεικνύονται ότι όλα είναι μια παρέα με κοινό αφεντικό… και ότι στους τυφλούς στην Ελλάδα βασιλεύει πάντα ένας μονόφθαλμος…

Στη συνέχεια, σας επισυνάπτω τον κατάλογο της CIA με τις θαλάσσιες ζώνες κρατών που έχουν ενδιαφέρον να γνωρίζετε.

O επίσημος κατάλογος της CIA με τις θαλάσσιες ζώνες διαφόρων κρατών

Κάτι πιο επίσημο για ότι υπάρχει παγκόσμια σε σχέση με τις ΑΟΖ δεν υπάρχει. Τα δεδομένα  που ακολουθούν ελήφθησαν απο το επίσημο website της CIA πού είναι εδώ.
Cyprus
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
Albania
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
Croatia
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
Egypt
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
Japan
territorial sea: 12 nm; between 3 nm and 12 nm in the international straits - La Perouse or Soya, Tsugaru, Osumi, and Eastern and Western Channels of the Korea or Tsushima Strait
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
China
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 nm or to the edge of the continental margin
Greece
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
Lebanon
territorial sea: 12 nm
Syria
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
Libya
territorial sea: 12 nm
note: Gulf of Sidra closing line - 32 degrees, 30 minutes north
exclusive fishing zone: 62 nm
France
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm (does not apply to the Mediterranean)
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
Spain
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm (applies only to the Atlantic Ocean)
Georgia
territorial sea: 12 nm
exclusive economic zone: 200 nm
Bulgaria
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
Romania
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
exclusive economic zone: 200 nm Germany
territorial sea: 12 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
Italy
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
Malta
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
exclusive fishing zone: 25 nm
Turkey
territorial sea: 6 nm in the Aegean Sea; 12 nm in Black Sea and in Mediterranean Sea
exclusive economic zone: in Black Sea only: to the maritime boundary agreed upon with the former USSR
United Kingdom
territorial sea: 12 nm
exclusive fishing zone: 200 nm
continental shelf: as defined in continental shelf orders or in accordance with agreed upon boundaries
United States
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: not specified
Qatar
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: as determined by bilateral agreements or the median line
Russia
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
Ukraine
territorial sea: 12 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 m or to the depth of exploitation

United Arab Emirates
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 nm or to the edge of the continental margin

Kαι τι γίνεται με την Ελληνική υφαλοκρηπίδα;

Μήπως το ΥΠΕΚΑ έχει δικαίωμα να προκηρύσσει οικόπεδα στα διεθνή ύδατα με βάση αυτή;

H απάντηση είναι σαφέστατα ΟΧΙ, για τους εξής λόγους:

1. Aνακήρυξη της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας με όρια σταλμένη στον ΟΗΕ δεν έχει γίνει και δεν μπορεί να γίνει, γιατί οι απαιτήσεις ενός κράτους π.χ. της Τουρκίας, της Συρίας, του Λιβάνου, της Μάλτας ή της Λιβύης μπορεί να φτάσουν σε σύνορα τοπικών ζωνών, που άλλα κράτη να έχουν ήδη συμφωνήσει ενώ αυτό όχι.

2. Ανακήρυξη υφαλοκρηπίδας δεν μπορεί να γίνει όσο οι συζητήσεις με άλλα όμορα κράτη συνεχίζονται. AOZ και υφαλοκρηπίδα στο Νόμο της Θάλασσας ανακηρύσσονται με όρια στο ειδικό γραφείο του ΟΗΕ.

3. Ο Μανιάτης έχει περάσει τροπολογία στην οποία αναφέρεται, ότι για την Ελλάδα η Ελληνική υφαλοκρηπίδα και η Ελληνική ΑΟΖ ταυτίζονται. Εφόσον οριοθέτηση της ΑΟΖ επίσημη δεν υπάρχει, άρα και οριοθέτηση επίσημη της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας δεν υπάρχει. 

4. Aκόμη και μια αναφορά στη χρήση της μέσης γραμμής για μελλοντική οριοθέτηση της ΑΟΖ ή της υφαλοκρηπίδας να είχε σταλεί απο την Ελλάδα στον ΟΗΕ δεν αρκεί για να εκληφθεί ως οριοθέτηση, αφού η χρήση της μέσης γραμμής για το σχεδιασμό των ΑΟΖ είναι μαθηματική μέθοδος και όχι γεωγραφικές συντεταγμένες.

5. Ο νόμος της θάλασσας μιλάει για ανακήρυξη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας μόνο με γεωγραφικές συντεταγμένες, γιατί αυτές εξαρτώνται απο τις θέσεις των νησιών που έχουν οικονομική ζωή. Αυτό δεν είναι ξεκαθαρισμένο ακόμη για την Ελλάδα…

   6.Από τη στιγμή που ένα κράτος δεν έχει ψηφίσει τον νόμο της Θάλασσας, κανείς δεν μπορεί να προυποθέσει “αύριο” τι ακριβώς σημαίνει για αυτό ο όρος “υφαλοκρηπίδα” και κυρίως απο που “ξεκινάει” ή που “τελειώνει”.

Σε διεθνή ύδατα η Ελλάδα ούτε μέσω ΑΟΖ ούτε μέσω υφαλοκρήπίδας δικαιούται να προκηρύσσει οικόπεδα γιατί δέν έχει δικαιώματα σε αυτά.

Πιο λιανά δεν μπορώ να το κάνω.

Συμπεράσματα

1. H Eλλάδα παράνομα προκηρύσσει οικόπεδα στα διεθνή ύδατα αφού δεν έχει δικαιώματα σε αυτά.
2. Η Κύπρος δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ με σαφήνεια και με γενική αποδοχή απ όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η ΑΟΖ δεν ανακηρύσσεται κομμάτι-κομμάτι αλλά συνολικά αφού έχει γίνει συνολική διευθέτηση μέ όλες της χώρες.
3. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν στη πράξη να ανακηρύξουν άμεσα και συνολικά την ΑΟΖ τους με γεωγραφικές συντεταγμένες και απο κεί και πέρα αν ένα άλλο όμορο κράτος διαφωνήσει, υπάρχουν τα δύο διεθνή δικαστήρια να διεκδικήσει ότι θέλει.
4. Η Αίγυπτος έχει ανακηρύξει ΑΟΖ και κάνει νόμιμα προκηρύξεις οικοπέδων.
5. Πίσω απο την ιδέα για “συνεκμετάλλευση” κοιτασμάτων και την εφαρμογή της στα σύνορα των ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου κρύβεται η συνεκμετάλλευση Ελλάδας - Τουρκίας στο Αιγαίο και βλέπουμε.
6. Έχει σημασία που ανήκουν φορολογικά οι εταιρείες που θα κάνουν εξόρυξη υδρογονανθράκων. Οι πολυεθνικές σε διεθνή ύδατα θα φορολογούντα στην Ελλάδα; Mόνο στο κράτος που έχουν την έδρα τους θα μποσροεύσε να γίνει αυτό. Οι Αμερικάνικες πολυεθνικές φορολογούνται πχ. στις ΗΠΑ (όσες το θυμούνται).
7. Το γεγονός ότι πολλά ευρωπαικά κράτη δεν έχουν ανακηρύξει ακόμη ΑΟΖ στη Μεσόγειο αποδίδεται στο γεγονός ότι δεν διαθέτουν υδρογονάνθρακες μέσα σε αυτές.
8. Μια εναλλακτική αντιμετώπιση του διαχωρισμού των ΑΟΖ στη Μεσόγειο, απο όλα τα κράτη του ευρωπαικού νότου με τη δημιουργία ζωνών άλλου τύπου απο αυτές των ΑΟΖ, θα έχει σχέση περισσότερο με συμφέροντα ξένα προς τα συμφέροντα της ΕΕ στη περιοχή. Η Μαύρη θάλασσα είναι και αυτή μια κλειστή θάλασσα αλλά σε αυτή όλες οι χώρες της περιοχής διαχώρησαν τα σύνορα των ΑΟΖ τους και σύμφωνα με την  αρχή της μέσης γραμμής. Ανάμεσα σε αυτές είναι και η Τουρκία. Η ΕΕ δεν μπορεί να κάνει το ίδιο;
9. Η στάση των ΗΠΑ να κάνουν την εξουδετέρωση των χημικών της Συρίας στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου λέει πολλά για το θέμα. Αυτό το έχω σημειώσει μήνες πρίν σε ραδιοφωνική συνέντευξη που έδωσα. Τότε όλοι ήταν σε αφασία…
10. Την ώρα που όλοι μιλούν για “Ελληνική ΑΟΖ” που η Ελλάδα δικαιούται, κανείς τους δεν επισημαίνει ότι οι προκηρύξεις οικοπέδων απο το ΥΠΕΚΑ σε διεθνή ύδατα είναι παράνομη. Μόνο εγώ το κάνω. Τυχαίο; To ΣΥΡΙΖΑ που είναι; To KKE που είναι; Μισόλογα σε ένα θέμα που μπορεί να οδηγήσει τους ενόχους σε ισόβια δεν μπορεί να υπάρχουν. Οι Γερμανοί δεν μπορούν να κάνουν την πάπια. Τώρα ξέρουν. Τα χατήρια που έκαναν στους εφοπλιστές με την ΕΟΖ που τους έφτειαξαν στην Ελλάδα δείχνει ότι δεν είναι υπέρ του Δικαίου.
11. Σε μια ΕΕ χωρίς Δίκαιο κράτη μικρά σαν την Ελλάδα δεν μπορούν να συμμετέχουν. Το Δίκαιο του Ισχυρού επιβάλλεται αλλά καταπίπτει εύκολα. Είναι νόμος της Φύσης.
12. Το “λάθος” της CIA που δίνει 12 νμ χωρικά ύδατα στην Ελλάδα και το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμη διαμαρτυρηθεί για αυτό, είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει.

Μη κάνετε όλοι τη κορόιδα στη Βουλή για τη προκήρυξη οικοπέδων απο το ΥΠΕΚΑ σε διεθνή ύδατα

Η παραίτηση του καθεστώτος δεν θα αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα όσο η παρέα που κάνει κουμάντο στη χώρα παραμένει η ίδια και όσο οι εξωτερικοί σύμμαχοι και συμπλέοντες τα βρίσκουν μαζί της κάνοντάς της τα χατήρια.

http://zcode-gr.blogspot.gr/2014/09/blog-post_30.html#more

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Η ΑΟΖ και το Θηρίο με τα 7 κεφάλια

Οι 7 Αδελφές (του πετρελαίου):

Ο ορισμός «επτά αδελφές» τέθηκε το 1950 από τον Ιταλό Ενρίκο Ματέι,
υπεύθυνο της μεταπολεμικής πολιτικής της Ιταλίας στο ενεργειακό, με σκοπό να δείξει τη σχέση που είχαν μεταξύ τους οι μεγαλύτερες εταιρίες εξόρυξης και διακίνησης του πετρελαιου (βλ. «Seven Sisters » (oil companies) . Αυτές, τότε ήταν: 1. Standard Oil of New Jersey, 2. Standard Oil of NewYork (Exxon), 3. Standart Oil of California, 4. Gulf Oil, 5. Texaco (Chevron) 6.Royal Duch Shell, 7. Anglo Persian Oil Co.(BP).

Ο Ματέι, βρίσκοντας κάποια κοιτάσματα λαδιού στη Σικελία και αερίου στην Βόρειο Ιταλία, προσπαθώντας να σπάσει το μονοπώλιο αυτών των εταιριών, έκανε άνοιγμα στους Ρώσους. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξει στις αιώνιες μονές όταν το αεροπλάνο του κατά τη διαδικασία της προσγείωσης εξεράγη στον αέρα.

Υπεύθυνες θεωρήθηκαν η Μαφία και η Κόζα Νόστρα.

Η ιστορία του γυρίστηκε σε ταινία όπου και ο υπεύθυνος δημοσιογράφος για την έρευνα του σεναρίου χάθηκε και αυτός μυστηριωδώς (βλ.Enrico Mattei – Wikipedia , και The Mattei Affair ,).

Παραπλήσιο θάνατο με του Ματέι μπορεί κάποιος να εντοπίσει στο θάνατο του Αλέξανδρου Ωνάση, όταν κατά τη διαδικασία της απογείωσης το αεροπλάνο του αντί να κάνει στροφή προς άνοδο καρφώθηκε στη γη. Είπαν πως είχαν μπει ανάποδα τα συρματόσκοινα της στροφής και της καθόδου, αλλά στην κοινή αντίληψη έμεινε η εκδοχή πως ήταν δουλειά τηςCIA και της Κόζα Νόστρα, καθώς ο πατέρας του με τα τάνκερ του και τη φήμη του(είχε παντρευτεί τότε τη χήρα Κένεντι) προσπαθούσε να ελέγξει τη διακίνηση του πετρελαίου.

16-9-2011 Η ΑΟΖ και το Θηρί... by Zangogiannis Nasos on Scribd

Πώς εξελίχθηκαν οι προσπάθειες για τις ΑΟΖ και… σταμάτησαν το 2009

Το σχέδιο «Ελλάς επί Τέσσερα»

Πώς εξελίχθηκαν οι προσπάθειες για τις ΑΟΖ και… σταμάτησαν το 2009

Με έκταση που υπολογίζεται από διεθνείς ερευνητές σε περίπου 500.000 τετρ. Χλμ [1], η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ ) της Ελλάδας είναι περίπου τέσσερεις φορές η έκταση της ξηράς της. Από αυτά και μόνο τα μεγέθη των αριθμών γίνεται αμέσως αντιληπτή η σημασία της ως πηγής πλούτου και ισχύος για την χώρα μας. 

Πολλά έχουν γραφεί τον τελευταίο καιρό για το ζήτημα της ΑΟΖ, όχι όμως πάντα με την δέουσα προσοχή στην πολυπλοκότητα του ζητήματος, τόσο από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, όσο και από εκείνη της εξωτερικής πολιτικής. Απουσιάζουν επίσης συνήθως (άραγε τυχαία; ) οι αναφορές στη συστηματική και βάσει σχεδίου προσπάθεια που έγινε στο πρόσφατο παρελθόν από την χώρα μας έναντι των γειτόνων της.

Ο σχεδιασμός αυτός για την ελληνική ΑΟΖ χρονολογείται από το 2004 και αποτελούσε μια ολοκληρωμένη πολιτική με συνολικό οραματικό στόχο και πρόβλεψη για σταδιακά βήματα προς την υλοποίηση, με ελληνικές ενέργειες αλλά και ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες. Η ΑΟΖ στο πλαίσιο αυτό δεν θεωρήθηκε ποτέ ως πανάκεια ή το «μαγικό ραβδί» που θα σώσει τη χώρα μας σε μια νύχτα από τα δημοσιονομικά και άλλα δεινά της. Η πραγματικότητα της διεθνούς πολιτικής είναι εξαιρετικά περίπλοκη και δεν προσφέρεται για συνθηματολογία. Και η προώθηση των εθνικών συμφερόντων δεν γίνεται με σπασμωδικές κινήσεις της στιγμής και κομπασμό των υπεύθυνων χειριστών ενώπιον των ΜΜΕ. 

Το άρθρο αυτό επιχειρεί στο πλαίσιο αυτό να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια με υπευθυνότητα, φωτίζοντας ορισμένες σημαντικές πτυχές του ζητήματος, έτσι τουλάχιστον που απασχόλησαν τον γράφοντα με την ιδιότητα του υφυπουργού Εξωτερικών κατά την διακυβέρνηση της χώρας επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή. Επιχειρεί, επίσης, να σκιαγραφήσει τους επιμέρους πυλώνες του σχεδιασμού αυτού που πήρε την κωδική ονομασία «Ελλάς επί Τέσσερα-Η Ελλάς των τεσσάρων θαλασσών».

Όποιος ασχοληθεί σοβαρά με τα ζητήματα του δικαίου της θάλασσας και των σχετικών πολιτικο-στρατιωτικών αντιπαραθέσεων, αντιλαμβάνεται τη σημασία αλλά ταυτόχρονα και τις εγγενείς διεθνείς δυσκολίες διευθέτησης των διενέξεων αυτών, όταν μάλιστα διακυβεύονται τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές [2]. Χρήσιμο είναι επίσης να υπενθυμιστεί εδώ και η απόσταση που υπάρχει συχνά διεθνώς, ανάμεσα, από την μια μεριά στους συνήθως μαξιμαλιστικούς σχεδιασμούς που κάνουν τα κράτη (οι ηγεσίες, οι υπηρεσίες και οι επιστήμονες τους) διεκδικώντας το καθένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερη έκταση στη θάλασσα (και κάτω από αυτήν) έναντι των γειτόνων τους, και από την άλλη στην τελική σύναψη μιας διεθνούς συμφωνίας οριοθέτησης. 

Εντάσεις, κρίσεις, στρατιωτικές αντιπαραθέσεις, ακόμη και πόλεμοι μεσολαβούν συχνά ανάμεσα στα δύο αυτά στάδια. Σε πολλές περιπτώσεις οι διενέξεις μεταξύ γειτόνων διαρκούν επί δεκαετίες με συνέπεια, πέραν όλων των άλλων, να μην μπορούν να επωφεληθούν από τον πλούτο που η εκμετάλλευση των θαλασσών μπορεί να τους εξασφαλίσει.

Το διεθνές δίκαιο της θάλασσας προσφέρει ένα εξαιρετικά χρήσιμο κίνητρο, εργαλείο αλλά και ελπίδα ειρηνικών και δίκαιων διευθετήσεων, αλλά δυστυχώς ερμηνεύεται ορισμένες φορές τελείως διαφορετικά από τα διάδικα κράτη και καμιά φορά διαστρεβλώνεται προκλητικά από ορισμένα από αυτά (βλ. Τουρκία) [3]. 

Σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS ΙΙΙ) [4] αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) θεωρείται η θαλάσσια έκταση, εντός της οποίας ένα κράτος έχει δικαίωμα έρευνας ή άλλης εκμετάλλευσης όλων των θαλασσίων πόρων, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής ενέργειας από το νερό και τον άνεμο [5]. Εκτείνεται πέραν των εθνικών υδάτων μιας χώρας (συνήθως 12 ναυτικών μιλίων) αλλά όχι πέραν των 200 ν. μ. από την ακτογραμμή ή γραμμή βάσης (baseline).

Γενικά γίνεται δεκτό ότι η ΑΟΖ μιας χώρας εκτείνεται στα 200 ν.μ. (370 χλμ) από την ακτογραμμή της, εκτός εάν οι ΑΟΖ δύο ή περισσοτέρων χωρών αλληλοεφάπτονται, όταν δηλαδή οι ακτογραμμές των εν λόγω χωρών απέχουν λιγότερο από 400 ν.μ. (740 χλμ). Στην περίπτωση αυτή, έγκειται στις χώρες που τις διεκδικούν να τις οριοθετήσουν. Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ είναι ότι η μεν πρώτη αφορά στον βυθό και το υπέδαφός του, ενώ η ΑΟΖ περιλαμβάνει και την υπερκείμενη στήλη των υδάτων - επομένως διευρύνει τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους και στους τομείς της αλιείας, περιβάλλοντος, αλλά και εκμετάλλευσης των υδάτων για παραγωγή ενέργειας.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ «ΕΛΛΑΣ ΕΠΙ ΤΕΣΣΕΡΑ»

Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή είχε στα χέρια της το 2004 στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που επεξεργαστήκαμε κατ´ εντολή του την τελευταία περίοδο πριν τις εκλογές εκείνες.

Το Σχέδιο αυτό με την ονομασία «Ελλάς επί τέσσερα» αποτέλεσε στη συνέχεια έναν από τους κεντρικούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής της Διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας (2004-2009).

Στην πραγματικότητα ο σχεδιασμός αφορούσε στις τρεις από τις τέσσερεις θάλασσες, δηλ. το Ιόνιο, το Κρητικό/Λιβυκό πέλαγος και την Ανατ. Μεσόγειο, αλλά όχι το Αιγαίο για το οποίο υπήρχε ο γενικότερος κυβερνητικός σχεδιασμός των ελληνοτουρκικών σχέσεων, μέρος του οποίου ήταν και οι διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία που βρίσκονταν ήδη επί πολλά χρόνια σε εξέλιξη.

Μια από τις κυριότερες παραμέτρους του Σχεδίου εξάλλου ήταν ότι θα έπρεπε, στα πρώτα τουλάχιστον στάδια, να γίνουν οι διπλωματικές προετοιμασίες και επαφές με μέγιστη διακριτικότητα έτσι ώστε να είναι αποτελεσματικότερες, αλλά και για να αποφευχθεί η κινητοποίηση της τουρκικής πλευράς.

Η Τουρκία θεωρείτο βέβαιο ότι θα προσπαθούσε με κάθε τρόπο, παραβιάζοντας φυσικά τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα ως γείτονα και κράτος-μέλος της ΕΕ, αλλά και το διεθνές δίκαιο, να εμποδίσει την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών από την Ελλάδα (ακόμα και στο Ιόνιο) αφού κάθε προηγούμενο θα είχε άμεσες επιπτώσεις υπέρ των ελληνικών θέσεων και στο Αιγαίο.

Γιάννης Βαληνάκης

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΛΗΝΑΚΗΣ είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο London School of Economics. Διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις και βουλευτής Δωδεκανήσου.

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Δείπνο με Σαμαρά, Καραμανλή και Σταυρίδη ....

Όπως είναι γνωστό οι πλέον σημαντικές στρατηγικές αποφάσεις– πριν επικυρωθούν ή όχι επί του πεδίου – στην Ιστορία λαών και εθνών λαμβάνονται κατά τη διάρκεια «δείπνων» και «γευμάτων εργασίας», πίσω από τις κλειστές πόρτες και μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και τους… αμύητους.

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη

Τα δείπνα, «μυστικά» ή μη που λαμβάνουν χώρα ακόμα και σήμερα, παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην Ιστορία των κρατών και των λαών. Δεν είναι τυχαίο ότι το «ιστορικό» δείπνο στις Κάννες – μετά την παραλίγο χειροδικία του Νικολά Σαρκοζί προς τον Γιώργο Παπανδρέου και το κλάμα της Άγκελα Μέρκελ – οδήγησε σε αυτό που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία τρία έτη.

Ένα ακόμα μεγάλης σημασίας δείπνο, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα του ιστοχώρου «http://www.iefimerida.gr/» ίσως είναι και αυτό που παρέθεσε και ο Αχιλλέας Καραμανλής προς τιμήν του πρώην Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή Ευρώπης, ναύαρχου Τζέιμς Σταυρίδη, στο οποίο παρακάθονται τόσο ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Κώστας Καραμανλής όσο και ο νυν πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ενώ δεν λείπει και ο παλιός γνώριμος, πολύπειρος πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης.

Πέραν του ενδιαφέροντος από άποψη εσωτερικής πολιτικής ισορροπίας, ειδικά στο κυβερνών κόμμα και της συνάντησης του πρώην και του νυν πρωθυπουργού οι οποίοι μακριά από «αδιάκριτα» μάτια θα μιλήσουν για τα εσωκομματικά, τα κυβερνητικά αλλά και το τι πρόκειται να συμβεί από εδώ και πέρα, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι και το πιο σημαντικό, είναι το τι ακριβώς θα συζητήθηκε αναφορικά με τις γεωπολιτικές εξελίξεις και ανακατατάξεις στην περιοχή μας.



Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τζ. Σταυρίδης δεν είναι ένας οποιοδήποτε στρατιωτικός αλλά έχει διατελέσει επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, ενώ σήμερα είναι Κοσμήτορας του Fletcher School of Law and Diplomacy του πανεπιστημίου Tufts στην Βοστώνη. Επιπροσθέτως, πρόκειται για έναν επιστήμονα με διδακτορική διατριβή από το ίδιο πανεπιστήμιο του οποίου οι μελέτες και οι αναλύσεις έχουν τύχει μεγάλης αναγνώρισης.

Σχόλιο: Επίσης έχει υπό την πανεπιστημιακή προστασία τον Σαακασβίλι της Γεωργίας, αυτόν που με τις οδηγίες των ΗΠΑ ξεκίνησε πόλεμο με την Ρωσσία!..Επιπροσθέτως, ο Ναύαρχος Σταυρίδης έχει ελληνικές ρίζες και μάλιστα από την Μικρά Ασία όπου η οικογένεια του αναγκάστηκε λόγω του «συνωστισμού» που δημιουργήθηκε το 1922 να καταφύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η παρουσία λοιπόν ενός ελληνικής καταγωγής στρατιωτικού και επιστήμονα καταξιωμένου στο εσωτερικό στρατιωτικο-πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ στο ίδιο τραπέζι με τον πρώην και τον νυν πρωθυπουργό της χώρας, είναι από μόνο του ένα γεγονός μεγίστης σημασίας, ακόμα και ως προς την σημειολογία.

Η πρώτη ερώτηση και η πλέον ενδιαφέρουσα είναι το τι ακριβώς είπε ο ναύαρχος Σταυρίδης με τους κυρίους Καραμανλή και Σαμαρά και φυσικά τι ακριβώς ενδεχομένως του ζητήθηκε να μεταφέρει στην Ουάσιγκτον.

Πέραν των προφανών θεμάτων αναφορικά με την Τουρκία και τα άλλα «εθνικά» ζητήματα, θα πρέπει να θεωρείται μάλλον σίγουρο ότι συζητήθηκε τόσο το ζήτημα της Ουκρανίας όσο και το θέμα της Συρίας, αλλά και της εσωτερικής κατάστασης τόσο στην Τουρκία όσο και στην χώρα μας.

Από τα λεγόμενα στο παρελθόν του Ελληνοαμερικανού Ναυάρχου, είναι προφανές να εξαχθεί το συμπέρασμα πως θα έχει ζητηθεί μία ενεργητική εμπλοκή της Ελλάδας στο θέμα της διαμόρφωσης μίας νέας ζώνης ανάσχεσης της Ρωσίας, ενώ είναι σίγουρο ότι στο θέμα της Τουρκίας ο Τζ. Σταυρίδης θα ζητήσει την «ψυχραιμία» της ελληνικής πλευράς απέναντι στις αιτιάσεις και τις προκλήσεις των Τούρκων.

Οι Έλληνες επίσημοι είναι σίγουρο ότι θα προσπάθησαν να κρατήσουν μία στάση αρκετά προσεχτική στο θέμα της Ρωσίας, αφού ως γνωστό η «ειδική σχέση» που έχουμε – ή θα πρέπει να έχουμε – με τη Μόσχα, μπορεί να εξισορροπήσει πολλές καταστάσεις αναφορικά με τα άμεσα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Είναι εξίσου προφανές ότι ο ναύαρχος αντιλαμβάνεται τη θέση της Ελλάδας και τη γεωπολιτική ισορροπία στην περιοχή. Σε τελική ανάλυση, η Ελλάδα μπορεί πάντα να λειτουργήσει ως ένα κοινό έδαφος επαφής Ουάσιγκτον και Μόσχας εάν τα πράγματα παρεκτραπούν τελείως.



Όπως γίνεται κατανοητό η σύντομη αυτή αναφορά δεν προσπαθεί να αναφερθεί στο τι ακριβώς ειπώθηκε αλλά στο τι θα ήταν το πλέον λογικό να αναφερθεί σε σχέση με τις εξελίξεις στον υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος. Είναι προφανές ότι ο υπογράφων… δεν βρίσκεται στου συνδαιτυμόνες της βραδιάς, ενώ είναι σίγουρο ότι ο Ναύαρχος δεν πήγε στο δείπνο για να μιλήσει με τους δύο πρωθυπουργούς για το επερχόμενο Μουντιάλ της Βραζιλίας, παρά την αγάπη του πρώην πρωθυπουργού για το ποδόσφαιρο.

Το τι θα ξημερώσει από τέτοιου είδους επαφές θα φανεί πολύ σύντομα. Σε όσους δε επιχειρούν τον εντυπωσιασμό μιλώντας για «προσκύνημα» στους Αμερικανούς, ή για έναν Ναύαρχο ο οποίος δεν είναι στην πραγματικότητα «Έλληνας», ή δεν έχει «βοηθήσει την Ελλάδα σε τίποτα», η απάντηση είναι η εξής και πολύ απλή:

Πρώτον, παραφράζοντας τον Πάλμερστον «η Ελλάδα δεν έχει ούτε μόνιμους φίλους ούτε μόνιμους εχθρούς έχει όμως μόνιμα και αιώνια συμφέροντα». Άρα μιλάμε και διαπραγματευόμαστε με όλους, και μόνο έτσι θα είμαστε σεβαστοί από όλους.

Δεύτερον, η Ελλάδα έχει μία συγκεκριμένη γεωγραφική υπόσταση η οποία είναι θαλάσσια, άρα είναι προφανές πως για την ασφάλειά της θα πρέπει να διατηρεί άριστες σχέσεις με την κυριαρχούσα θαλάσσια δύναμη του πλανήτη. Το ζήτημα δε δεν έχει κανένα ιδεολογικό μανδύα – περί «αριστερού», «δεξιού», «κεντρώου», «δεξιού μπακ-χαφ» κ.λπ. το ζήτημα είναι ΑΠΛΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ.

Τρίτον, το να μιλάει κάποιος για το «με ποιον θα πρέπει να είμαστε», ή ότι «είμαστε με τους Αμερικανούς», «με τους Γερμανούς», «με τους Ρώσους» κ.λπ. είναι στην ουσία άξιος απόγονος του πολιτικού συστήματος το οποίο υποτίθεται ότι θέλει να πολεμήσει, για έναν πολύ απλό λόγο:

Από την εποχή της ανεξαρτησίας (;) της χώρας μας τα τρία κόμματα που εμφανίστηκαν ονομάζονταν «Αγγλικό», «Γαλλικό» και «Ρώσικο». Είναι προφανές ότι σήμερα το «Αγγλικό» έχει γίνει «Αμερικανικό», το «Γαλλικό» μετατράπηκε σε «Γερμανικό» ενώ το «Ρώσικο»… μένει το ίδιο.

Η ερώτηση είναι: Με τους «Έλληνες» τελικά ποιος είναι;

Στην τοποθέτηση δε πως «είμαστε με τον δείνα επειδή αυτό συμφέρει την Ελλάδα» η απάντηση πολύ απλά είναι πως όταν συγχρωτίζεις 100% την πολιτική σου με έναν ξένο τότε δεν υποστηρίζεις τον εαυτό σου αλλά τον άλλον διότι πολύ απλά ΠΟΤΕ ένας ξένος δεν σε υποστήριξε 100%, αλλά ούτε καν 50%. ΌΛΟΙ (Άγγλοι, Γάλλοι, …Πορτογάλοι) μόλις έπαιρναν ότι ήθελαν από την Ελλάδα και τους Έλληνες τους άφηναν στο έλεος των Οθωμανών και των Τούρκων, των Κομμουνιστών, των Ιμπεριαλιστών κ.λπ. (να θυμηθούμε τα Ορλοφικά, το 1922, το 1945, ή το 1974).

Ως Έλληνες και άκρως συναισθηματικοί (και καλά κάνουμε υπό μία έννοια) τείνουμε να έχουμε επιλεκτική μνήμη ακόμα και σε θέματα που αφορούν στην ασφάλεια και τη ζωή μας, αυτό λοιπόν είναι και το λάθος μας, η έλλειψη στρατηγικής κουλτούρας και η υπερπροσφορά συναισθηματικής φόρτισης, κάτι το οποίο στις Διεθνείς Σχέσεις είναι ένας μοιραίος συνδυασμός ο οποίος εάν υπάρχει σε έναν λαό, ασφαλώς τον βοηθάει να χαρακτηριστεί από τους άλλους ως ο… ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣ.

Τέταρτον, στην κατηγορία προς τον Ναύαρχο Σταυρίδη για έλλειψη εθνικών αντανακλαστικών…επειδή μάλλον δεν διέταξε τον 6ο Στόλο να εισέλθει στα Στενά και να μας παραδώσει αμαχητί την Πόλη, αναφέρουμε δύο τινά:

(α) Ναι, πρόκειται για αξιωματικό των Ηνωμένων Πολιτειών και όχι για αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού της Ελλάδας. Άρα δεν είναι λογικό για έναν αξιωματικό και μάλιστα τόσο υψηλόβαθμο και σε τέτοιες θέσεις να διενεργούσε κατασκοπία υπέρ της χώρας μας ή να ξεκινούσε αμερικανο-τουρκικό πόλεμο για να εκδικηθεί τον παππού του στην Σμύρνη, από την στιγμή μάλιστα που δεν επιδιώκουμε να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι.

 

(β) Κάνει και υποστηρίζει όμως κάτι άλλο το οποίο για κάποιους ίσως να είναι «λεπτομέρεια», για άλλους να έχει περάσει απαρατήρητο αλλά για αυτούς που γνωρίζουν αποτελεί την κίνηση-κλειδί για την επίλυση ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ όλων σχεδόν των θεμάτων που έχουμε με την Τουρκία.

 

Εξηγούμαστε:

Σε συνέντευξη του στο ΒΗΜΑ (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=579639) και στον Άγγελο Αθανασόπουλο στις 23 Μαρτίου 2014 ο Ελληνοαμερικανός Ναύαρχος πέραν του θέματος της Ουκρανίας για την οποία έχει την γνωστή αμερικανική θέση απαντάει σε μία φαινομενικά «επιστημονική/αδιάφορη» ερώτηση του έγκριτου δημοσιογράφου με έναν εκπληκτικό τρόπο.

Ερώτηση: «Υπάρχει μεγάλη συζήτηση για τον ρόλο της θαλάσσιας ισχύος στον 21ο αιώνα. Ως άνθρωπος που έχει αφιερώσει πολλά χρόνια της ζωής του στη θάλασσα, ποιες πιστεύετε ότι είναι οι τάσεις και τα διακυβεύματα;»

Απάντηση: «Θα υπάρξει μεγάλη έμφαση σε ναυτικές επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο κατά τον 21ο αιώνα. Το 95% των προϊόντων παγκοσμίως διακινείται μέσω θαλάσσης, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τόσο ευκαιρίες (ενέργεια, πετρέλαιο και φυσικό αέριο, ορυκτός πλούτος) όσο και προκλήσεις (πειρατεία, εμπόριο ναρκωτικών, διακίνηση όπλων μαζικής καταστροφής αλλά και συμβατικών όπλων).

Υπολογίζεται, ότι περίπου το 70% του παγκοσμίου πληθυσμού ζει κοντά στη θάλασσα, κυρίως σε μεγαλουπόλεις στα παράλια των ωκεανών. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το Πολεμικό Ναυτικό μας πρέπει να συνεργαστεί με τους εμπορικούς στόλους μας. Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας είναι ζωτικής σημασίας και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να την επικυρώσουν, ενώ κράτη με θαλάσσια παράδοση όπως η Ελλάδα έχουν ειδικές ευθύνες στη διατήρηση της θαλάσσιας ασφάλειας».

Για όσους δεν κατάλαβαν τι ακριβώς μας είπε ο «αδιάφορος» Αμερικανός να τους το εξηγήσουμε:

 Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ελλάδα θα πρέπει να αξιοποιήσουν την Συνθήκη UNCLOS III άρα ΚΑΙ το ζήτημα της Αποκλειστική Οικονομικής Ζώνης (οι ΗΠΑ ΔΕΝ έχουν επικυρώσει ακόμα την Σύμβαση) προς όφελος της διεθνούς ειρήνης και σταθερότητας, ενώ η Ελλάδα έχει «ειδικές ευθύνες στη διατήρηση της θαλάσσιας ασφάλειας».

Όπως μπορεί κάποιος να υποθέσει ένας «Αμερικανός» επίσημος δεν θα μπορούσε να θέσει πιο διπλωματικά αλλά και πιο ανοιχτά το θέμα ενώ ως στρατιωτικός και ως επιστήμονας αντιλαμβάνεται τα πλεονεκτήματα της Ελλάδας αναφορικά με το ζήτημα της θαλάσσιας ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο. Φυσικά το πώς και πότε κάτι τέτοιο πρόκειται να γίνει αφορά την πολιτική της Ελλάδας και όχι φυσικά με το ότι μία ημέρα οι Αμερικανοί ή οι Ρώσοι να μας πουν «οκ παιδιά κάντε ΑΟΖ και εμείς θα σας υπερασπιστούμε έναντι στον δυνητικό εισβολέα».

Με αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο γευμάτισαν οι πολιτικοί ταγοί μας και ελπίζουμε να μίλησαν ως «Έλληνες» και όχι ως ηγέτες κανενός «Αγγλικού», «Γαλλικού» ή «Ρωσικού» κόμματος. Το μενού ας ήταν… πολυεθνικό.

http://www.defence-point.gr/news/?p=104044

http://dia-kosmos.blogspot.gr