O Σταύρος Θεοδωράκης για τον Κόκκαλη, την Οικουμενική και τον Δραγασάκη

-Οι επιχειρηματίες και καναλάρχες πίστεψαν ότι θα έχουν μαζί σας μια νέα δεκαετία εξουσίας

Ξύπνησε αναμνήσεις αριστερής διαπλοκής ο Σταύρος Θεοδωράκης μιλώντας στη Βουλή. Ξύπνησε αναμνήσεις βρώμικου 89, Εθνικού Προμηθευτή, Οικουμενικής και το περίφημο “να τα πάρει ο γιος του Πέτρου”-Σωκράτης Κόκκαλης.

«Οι επιχειρηματίες και καναλάρχες πίστεψαν ότι θα έχουν μαζί σας μια νέα δεκαετία εξουσίας. Και σας βοήθησαν. Τώρα που κάποιοι από αυτούς μοιάζουν με στημένες λεμονόκουπες τους εγκαταλείπετε για πιο σίγουρους ‘’επενδυτές’’», ανέφερε ο Σταύρος Θεοδωράκης, στην ομιλία του με θέμα τη διαπλοκή και τη διαφθορά εξαπολύοντας σφοδρή επίθεση κατά της Κυβέρνησης. «Η διαπλοκή, ναι, γεννήθηκε στις αυλές των κομμάτων εξουσίας ή μάλλον στα υπόγεια. Κάποιοι επωφελήθηκαν και κάποιοι αδιαφόρησαν αλλά εσείς, οι καλύτεροι μαθητές του παλιού συστήματος, της δίνετε νέο περιεχόμενο» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενος σε αυτό που λέει συχνά ο κ. Παππάς ότι έγινε αεροπειρατεία και οι εκδότες πήραν τα κανάλια δωρεάν ρώτησε: «Πότε πήραν οι εκδότες τις συχνότητες χωρίς διαγωνισμό; Τότε που συγκυβερνούσατε στην κυβέρνηση Τζαννετάκη. Γιατί δεχτήκατε την αεροπειρατεία, γιατί δεν αντιδράσατε τότε;». Αναφερόμενος στην υπόθεση Siemens ο επικεφαλής του Ποταμιού είπε: «Με απόφαση της Οικουμενικής δεν δόθηκαν οι ψηφιακές παροχές στον εθνικό προμηθευτή και στη Siemens; Με απευθείας ανάθεση και δίχως διεθνή διαγωνισμό; Ο κ. Δραγασάκης δεν ήταν τότε υπουργός; Μην παριστάνετε τους ανήξερους».

Δείτε τι έγραφαν για την υπόθεση ο Τάσος Παππάς και ο Θανάσης Τσίρος στην (μια φορά κι ένα καιρό) “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”.

Οταν καταθέσει στην εξεταστική επιτροπή για τη Siemens ο επιχειρηματίας Σ. Κόκκαλης και αν για την υπόθεση κληθεί και ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, αναπόφευκτα θα αναζωπυρωθεί η συζήτηση για δύο υποθέσεις που σκίασαν τη δεκαετία του ’90 και οι παρενέργειές τους επηρεάζουν και σήμερα τη δημόσια ζωή.


 

Μιλάμε για τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Ξ. Ζολώτα την περίοδο της οικουμενικής το 1990 και για την πτώση της κυβέρνησης της Ν.Δ. το 1993.

1 Η στενή σύνδεση της Siemens και της Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1986, όταν ύστερα από την εισήγηση της τότε υφυπουργού Βιομηχανίας Βάσως Παπανδρέου, το ΚΥΣΥΜ αποφάσισε την επιλογή δύο συστημάτων ψηφιακών τηλεφωνικών κέντρων από τις εταιρείες Ερικσον και Siemens.

Δύο χρόνια αργότερα, το διοικητικό συμβούλιο του ΟΤΕ επί Θ. Τόμπρα ανέθεσε στη Siemens και την Ιντρακόμ την προμήθεια 84.000 ψηφιακών κυκλωμάτων και 20.000 ψηφιακών παροχών. Ταυτόχρονα, η διοίκηση του ΟΤΕ ανέλαβε ισχυρές νομικές δεσμεύσεις έναντι των δύο εταιρειών να προμηθευτεί απ’ αυτές όλα τα ψηφιακά που θα χρειαζόταν για την πενταετία 1989-1993. Με την απόφαση διαφώνησαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στο δ.σ. του οργανισμού Δ. Στρατούλης και Χρ. Χριστοφορίδης.

Οι νομικές υπηρεσίες του ΟΤΕ και τρεις καθηγητές νομικών σχολών γνωμοδότησαν ότι αν ο ΟΤΕ σπάσει τις νομικές δεσμεύσεις θα συρόταν στα δικαστήρια από τις δύο εταιρείες και θα πλήρωνε αποζημιώσεις πολλών δισ. δραχμών. Η επιτροπή επαναδιαπραγμάτευσης που είχε οριστεί πέτυχε βελτίωση των τιμών των ψηφιακών κατά έξι δισ. δραχμές.



Από το 1990 και μετά η Ιντρακόμ ήταν προνομιακός εταίρος της Siemens στις προμήθειες του ΟΤΕ. Στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ετέθησαν δύο εναλλακτικά σενάρια: είτε να υπογραφούν οι βελτιωμένες συμβάσεις είτε να ακυρωθούν και να προκηρυχθεί ανοικτός διαγωνισμός, με συνέπεια ατέρμονες δικαστικές διαμάχες με τις δύο εταιρείες, καταβολή μεγάλων αποζημιώσεων και αδυναμία του ΟΤΕ για δύο χρόνια να προχωρήσει το επενδυτικό πρόγραμμά του. Οι πολιτικοί αρχηγοί επέλεξαν την πρώτη λύση, ο δε Χ. Φλωράκης ζήτησε να αρχίσουν οι διαδικασίες για να βρεθούν τρόποι να σπάσουν οι νομικές δεσμεύσεις του ΟΤΕ.

Με την εξέλιξη αυτή διαφώνησε ο τότε υπουργός Γ. Κεφαλογιάννης, ο οποίος απείλησε με παραίτηση αλλά επείσθη να μην την υποβάλει. Καταθέτοντας στις 22 Απριλίου 2010 στην εξεταστική ο κ. Κεφαλογιάννης υπογράμμισε ότι «η απαρχή του σκανδάλου Siemens είναι τότε, το 1990, και διατηρείται 20 χρόνια. Είναι διαχρονικό σκάνδαλο, είναι οικουμενικό σκάνδαλο». Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι «την υπόθεση των ψηφιακών μανατζάριζε ο κ. Κόκκαλης».

Οπως αναφέρει σε άρθρο του ο Δ. Στρατούλης, «από το 1990 και μετά οι διοικήσεις του ΟΤΕ, με την έγκριση όλων των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, δεν πραγματοποίησαν διαγωνισμούς, αλλά έδιναν συστηματικά με απευθείας αναθέσεις όλες τις προμήθειες του ΟΤΕ σε ψηφιακά στη Siemens και την Ιντρακόμ».

Σχετικά με το περιεχόμενο των συνομιλιών των πολιτικών αρχηγών, η φιλολογία είναι πολύ πλούσια. Ο στενός συνεργάτης του Α. Παπανδρέου Τ. Χυτήρης είπε στην «Κ.Ε» ότι «ο Ανδρέας μού είπε αμέσως μετά τη σύσκεψη ότι συμφώνησαν όλοι οι αρχηγοί, προσθέτοντας ότι ίδιος μίλησε λίγο, οι άλλοι εισηγήθηκαν το θέμα κι αυτός δεν έφερε αντίρρηση».

Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Χ. Φλωράκης ρώτησε τους Κ. Μητσοτάκη και Α. Παπανδρέου αν ο Σ. Κόκκαλης είναι ο γιος του Πέτρου, που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του βουνού.

Στη συνέχεια άρχισε να πλέκει το εγκώμιο του Πέτρου και κατέληξε λέγοντας ότι «αν είναι ο γιος του Πέτρου να του δώσουμε τη δουλειά». Ουδέποτε αυτό επιβεβαιώθηκε. Το ΚΚΕ σήμερα κάνει λόγο για «ανυπόστατα πράγματα, υποβολιμαία και συκοφαντικά». Πάντως, θα ήταν πολύ περίεργο να αγνοεί ο Χ. Φλωράκης τη σχέση του Σ. Κόκκαλη με τον Πέτρο Κόκκαλη και να περιμένει να τον ενημερώσουν οι άλλοι δύο αρχηγοί.

2 Η απόφαση του Α. Σαμαρά να ρίξει την κυβέρνηση της Ν.Δ. το 1993, όπως ο ίδιος υποστήριξε, είχε να κάνει με το «Μακεδονικό»: «υπερασπίστηκα τον πατριωτικό χαρακτήρα μιας ιστορικής παράταξης».

Από την αρχή ο Κ. Μητσοτάκης άφησε υπαινιγμούς για τη συμμετοχή των διαπλεκομένων συμφερόντων στην επιχείρηση ανατροπής της κυβέρνησής του και επεδίωξε να εμφανιστεί ως θύμα συνωμοσίας που στήθηκε γύρω από την προμήθεια των ψηφιακών παροχών (1.100.000).

Ωστόσο δύο χρόνια νωρίτερα, στις 15 Γενάρη 1991, «η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε κατακυρώσει τη σύμβαση 400.000 παροχών στις δύο εταιρείες» (από τον «Ριζοσπάστη» 10-9-2000).

Ο Κ. Μητσοτάκης στις 16 Οκτωβρίου 2000 με συνέντευξή του στο «Βήμα» αναφέρει πως «έγινε κανονική εξαγορά του Α. Σαμαρά», επικαλούμενος ότι «στις εκλογές του 1993 η Πολιτική Ανοιξη έκανε την πιο πλούσια εκλογική καμπάνια». Ο Α. Σαμαράς απαντά με μήνυση και δηλώνει ότι «είναι πολιτική ανανδρία, ο αρχιερέας της διαπλοκής με την ομπρέλα της ασυλίας να ισχυρίζεται ότι τάχα εξαγοράστηκα από συμφέροντα για να ρίξω την κυβέρνησή του». Η μήνυση δεν έφτασε στο ακροατήριο, γιατί δεν ήρθη η βουλευτική ασυλία του Κ. Μητσοτάκη.

Στην υπόθεση παρεμβαίνει ο Μ. Εβερτ σημειώνοντας ότι «κακώς επιμένουν Μητσοτάκης και Σαμαράς, αυτά θα τα γράψει η Ιστορία». Εκτός αν η εξεταστική καταφέρει να γράψει Ιστορία, φωτίζοντας όλες τις σκοτεινές πτυχές του διαχρονικού σκανδάλου.

Η παντοκρατορία Siemens-Ιντρακόμ δεν απειλήθηκε τα επόμενα χρόνια. Επί εκσυγχρονισμού και οι δύο εταιρείες είδαν τις δουλειές τους με το Δημόσιο να επεκτείνονται σε εξωφρενικό βαθμό. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ήταν στο περιβάλλον Σημίτη (Τσουκάτος, Μαντέλης) έχουν εμπλακεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο σκάνδαλο της Siemens, με τον πρώτο μάλιστα να κατηγορείται από το σύντροφό του Θ. Πάγκαλο για τρυφηλή ζωή (πρόκειται για την περίφημη δήλωση για τα κότερα που συνέβαλε στην απομάκρυνση του κ. Τσουκάτου), ενώ και την περίοδο της Ν.Δ. (2004-2009), παρά το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής είχε καταγγείλει στη Βουλή ονομαστικά τον Σ. Κόκκαλη και είχε υποσχεθεί την εξολόθρευση των νταβατζήδων, η κυβέρνησή του δεν έκανε τίποτα για να ελέγξει την κατάσταση.

Στενές επαφές για περισσότερα από 20 χρόνια διατηρούσε με τη Siemens ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος σύντομα αναμένεται να βρεθεί ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής που διερευνά το σκάνδαλο του «μαύρου χρήματος».



Εκτός από τη στενή συνεργασία στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, η Siemens ήταν και χορηγός στον Ολυμπιακό. Σε αυτές τις δύο δεκαετίες, Siemens και Intracom μοιράστηκαν προμήθειες του ΟΤΕ ύψους τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ, συνεργάστηκαν ως κοινοί μέτοχοι στην εταιρεία Siemens Τηλεβιομηχανική αλλά και στη θυγατρική του ΟΤΕ Hellascom, ενώ… συναντήθηκαν και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, καθώς επί σειρά ετών η Siemens ήταν βασικός χορηγός της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ιδιοκτησίας Σ. Κόκκαλη.

Οι προγραμματικές συμφωνίες του ΟΤΕ έφεραν στα ταμεία της Siemens και της Intracom ποσά ύψους 560 δισ. δραχμών ή 1,65 δισ. ευρώ. Μάλιστα, εκτιμάται ότι, μαζί με τις «επεκτάσεις» που έγιναν στις συμβάσεις ειδικά μετά το 1997, το συνολικό ποσό ανήλθε τελικώς περίπου στα 2 δισ. ευρώ, με την Intracom να αντλεί περίπου 1,1 δισ. ευρώ και τη Siemens να απορροφά περίπου 889 εκατ. ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επεκτάσεις έφτασαν έως και το 2005. Μια από τις επεκτάσεις ήταν και αυτή που αφορούσε την τεχνική υποστήριξη του δικτύου του ΟΤΕ από την Intracom και τη Siemens. Πρόκειται για τη συμφωνία που οδηγεί τον σημερινό επικεφαλής του ΟΤΕ Παναγή Βουρλούμη στο δικαστήριο, όπου και θα αντιμετωπίσει κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για υπερκοστολογήσεις.

Οι δύο εταιρείες δεν πήραν τις προμήθειες του ΟΤΕ μόνο επί ελληνικού εδάφους. Συμβόλαια έκλεισαν και με τις θυγατρικές του οργανισμού τηλεπικοινωνιών εκτός Ελλάδος. Κυρίως στη Ρουμανία και στη θυγατρική του ΟΤΕ Romtelecom, η οποία εξαγοράστηκε το 1998 έναντι 675 εκατ. δολαρίων αλλά και στην Armentel, τον τηλεπικοινωνιακό οργανισμό της Αρμενίας.

Οι ψηφιακές παροχές

Η πρώτη απόφαση να ανατεθούν οι ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ στην Intracom και της Siemens, ελήφθη τον Σεπτέμβριο του 1986. Δύο χρόνια αργότερα, οι δύο εταιρείες μοιράστηκαν τα πρώτα 84.000 κυκλώματα και 20.000 παροχές. Από τότε και μέχρι το τέλος του 2002, οι δύο εταιρείες ανέλαβαν να προμηθεύσουν τον ΟΤΕ με τουλάχιστον έξι εκατομμύρια παροχές.

Το 1997 υπεγράφη η μεγάλη προγραμματική συμφωνία (με τον περίφημο αριθμό 8002) του ΟΤΕ, η οποία αφορούσε την παροχή τριών εκατομμυρίων παροχών έναντι 130 δισ. δραχμών ή 380 εκατ. ευρώ. Είναι η συμφωνία για την οποία η Siemens εμφανίζεται να έχει βγάλει αρκετά εκατομμύρια ευρώ από τα «μαύρα ταμεία» της προκειμένου να εξασφαλίσει τη δουλειά. Με τη συγκεκριμένη σύμβαση συνδέονται και τα ποσά που κατέληξαν σε τραπεζικό λογαριασμό του πρώην υπουργού Μεταφορών Τάσου Μαντέλη.

Η Intracom και η Siemens συναντήθηκαν -και μάλιστα ως μέτοχοι- στα διοικητικά συμβούλια δύο εταιρειών. Στη Siemens Τηλεβιομηχανική, για παράδειγμα, Intracom και Siemens βρέθηκαν να κατέχουν πακέτο 41% των μετοχών η καθεμία. Αρχικά η Intracom ήλεγχε το 22% της εταιρείας και η Siemens το 60%. Το 2003, η Siemens μεταβίβασε πακέτο μετοχών 18%, με αποτέλεσμα οι δύο εταιρείες να βρεθούν ισοδύναμες στο μετοχικό κεφάλαιο της Τηλεβιομηχανικής. Μάλιστα, η Intracom επιχείρησε να εξαγοράσει το σύνολο των μετοχών. Η συμφωνία είχε προχωρήσει, αλλά ναυάγησε την τελευταία στιγμή.

Από αυτές τις διαπραγματεύσεις ήρθαν στο προσκήνιο και οι στενές επαφές που είχε ο Σ. Κόκκαλης με στελέχη της Siemens. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος της Siemens, Φόλκερ Γιουνγκ, ο οποίος μετά τη λήξη της συνεργασίας του με τη γερμανική Siemens πήρε μετεγραφή στην Intracom.

Η δεύτερη εταιρεία στην οποία συναντήθηκαν Intracom και Siemens ήταν η Hellascom, θυγατρική του ΟΤΕ (οι δύο εταιρείες κατείχαν πακέτα μετοχών ύψους 14%, πριν ο ΟΤΕ αποφασίσει να εξαγοράσει τα μειοψηφικά ποσοστά τον Ιούνιο του 2005). Ηταν μια οξύμωρη συμμαχία, καθώς ο ΟΤΕ είχε βρεθεί να συνεταιρίζεται με τους δύο βασικούς προμηθευτές του.

Τέλος, Siemens και Σ. Κόκκαλης συνεργάστηκαν ακόμη και στο χώρο του ποδοσφαίρου, καθώς από τον Ιούνιο του 2000 και για πολλά χρόνια, η Siemens ήταν βασικός χορηγός του Ολυμπιακού.

kourdistoportocali

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΙΣΜΟΥ-Η ξεχασμένη επανάσταση

Το κείμενο που γράφτηκε από τον εγγονό του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, που τουφεκίστηκε άδικα από τους βενιζελικούς το 1922, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του Δημήτρη Μιχαλόπουλου, Η Ξεχασμένη Επανάσταση. Οι Έλληνες Επίστρατοι και ο Αγώνας τους, 1916-1920.

γράφει ο Μίκης Πρωτοπαπαδάκης

Κατά τα έτη 1916-1920, κύριο χαρακτηριστικό της βενιζελικής παράταξης ήταν οι εναντίον των αντιπάλων της διώξεις στις οποίες συστηματικώς επιδόθηκε. Οι διώξεις αυτές υπήρξαν κατά πολύ βαρύτερες από εκείνες που, ακόμη και σήμερα, είναι δυνατόν να γίνουνε σε περιόδους πολιτικών συγκρούσεων. Για την απίθανη βαρβαρότητα των διώξεων εκείνων είχε μιλήσει ανοιχτά ο Θεόδωρος Πάγκαλος, σε κατάθεσή του, κατά το 1928, στην Επιτροπή του νόμου 3398 της Βουλής των Ελλήνων.

(Εξυπακούεται ότι αυτό ακριβώς το τεύχος των Πρακτικών της Βουλής σήμερα κανείς δεν μπορεί να το βρει πουθενά.)

Τι είπε ο Θ. Πάγκαλος; Τα εξής: Ποίος δύναται σοβαρώς να ισχυρισθή ότι το από του 1916 μέχρι 1ης Νοεμβρίου 1920 πολιτικόν καθεστώς ήτο ομαλόν ή νόμιμον; Το καθεστώς εκείνο, δια να διατηρηθή εις την εξουσίαν, ηναγκάσθη να φυλακίση και να τουφεκίση πολλούς, ακόμη δε να απαγορεύση δια σκληρών μέτρων και νόμων και αυτήν την εκδήλωσιν δυσαρέσκειας εις βάρος του. Από της 1ης Νοεμβρίου 1920 μέχρι του Σεπτεμβρίου 1922 παρεμβάλλεται η περίοδος τής Γ’ Εθνοσυνελεύσεως, ήτις αναντιρρήτως εξεπροσώπει την λαϊκήν θέλησιν.

Από τους ηρακλείς του βενιζελισμού ο Πάγκαλος... άρα εξ οικείων τα βέλη…

Αποκορύφωμα των παραπάνω διώξεων ήταν η φονική επίθεση που έκαναν ξένες δυνάμεις και όργανα της «κυβέρνησης» της Θεσσαλονίκης τον Δεκέμβριο του 1916 στα χωριά Απείρανθος και Μονή της Νάξου. Η επίθεση προκλήθηκε από την άρνηση των κατοίκων να αναγνωρίσουνε την «κυβέρνηση» της Θεσσαλονίκης.

Ένοπλες δυνάμεις κατέφθασαν τότε στη Νάξο, για να καταστείλουν το «κίνημα». Έδρασαν με τρόπο εξαιρετικά σκληρό και βάρβαρο. Οι πράξεις τους υπήρξαν ανάλογες με εκείνες των Τούρκων, όταν μπήκανε στην Κωνσταντινούπολη το 1453 και στη Σμύρνη το 1922: Φόνοι, βιασμοί, ασέλγεια σε βάρος των νεκρών, συστηματικό πλιάτσικο και εκτεταμένη καταστροφή.

Πολεμικό πλοίο είχε την εντολή να ισοπεδώσει το χωριό με εκατό (100) βολές τηλεβόλων. Αυτό τελικώς δεν έγινε, επειδή στο πλήρωμα συγκαταλεγόταν κάποιος που καταγόταν ακριβώς από την Απείρανθο. Σύμφωνα με παράδοση που ακόμη κυκλοφορεί, αυτός άλλαξε τον αριθμό των κανονιοβολισμών πάνω στο έγγραφο της εντολής σβήνοντας το 100 και βάζοντας στη θέση του το νούμερο δύο (2). Έτσι τα χωριά σωθήκανε.

Η βαρβαρότητα που γενικώς διακατείχε όλους τους εκπροσώπους και υποστηρικτές της «κυβέρνησης» της Θεσσαλονίκης έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε ὁ διοικητής της Χωροφυλακής στη Χώρα της Νάξου πήρε εντολή να συλλάβει τη Μητέρα του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, ογδόντα χρονών τότε, και να τη ρίξει στο κρατητήριο. Εκείνος πράγματι τη «συνέλαβε», αλλά, αντί να φυλακίσει τη σεβάσμια, γηραιά Κυρία, την κράτησε στο γραφείο του, μέχρι να «περάσει το κακό».

http://theodotus.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5906.html#more

http://deltio11.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8746.html

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

ΠΩΣ, Ο ΕΒΡΑΙΟΣ Ελευθεριος Βενιζέλος αφόπλιζε τους Έλληνες!...

Η ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΤΕΜΑΧΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

«Παίζουν ένα παιχνίδι. Το παιχνίδι τους είναι ότι δεν παίζουν παιχνίδι ! Αν τους δείξω πως βλέπω ότι παίζουν, θα έχω παραβεί τους κανόνες και θα με τιμωρήσουν. Πρέπει να παίξω το παιχνίδι τους , δηλαδή να κάνω πως δεν βλέπω ότι παίζουν !….»

Η ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΤΕΜΑΧΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ.

Η ΚΥΚΛΩΤΙΚΑ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ..

ΤΟ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ …..

-Πως και γιατί αποφασίστηκε να παραχωρηθεί η ανάπτυξη του Αιγαίου στον Κοσκωτά;

Ποιες ακριβώς ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΕΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΑΥΤΗ Η ΕΤΑΙΡΙΑ , η οποία πνίγηκε πριν ακόμα βγει στην επιφάνεια του… Αιγαίου, μετά την εφιαλτική αποκάλυψη στην Ελληνική βουλή τον Ιούνιο του 1988;

-Ποιες εντολές εκτελούσε {και ποιου}ο Γ. Κοσκωτάς , μέσα στο πνεύμα Νταβός;

-Ιδιαίτερα επικίνδυνο βάρος αποκτά η υπόθεση αυτή , από το γεγονός ότι, σύνδεσμος μεταξύ Ναντίρ –Κοσκωτά υπήρξε ο....Μίκι Πάππας, επειδή τον Ιανουάριο του 1988, ο Μίκι Πάππας, εκπροσωπώντας τον Γ. Κοσκωτά , πήρε μέρος στη συνάντηση του Νταβός !!!!!-Η συνάντηση Παπανδρέου-Τ. Οζάλ στο Νταβός , πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1988 και πρώτο θέμα της συνάντησης ήταν :Η σύνταξη συνυποσχετικού για την επίλυση του νομικού θέματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου {περισσότερες λεπτομέρειες . βλέπε κεφαλαίο ειδικά για τη συνάντηση του Νταβός }.

-Ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου, στα πλαίσια της συνάντησης με τον Οζάλ στο Νταβός, μίλησε και για ….{ΔΙΕΘΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ}, ενώ παράλληλα συνάντησε και συνομίλησε με διεθνείς οικονομικούς παράγοντες , τους υπέδειξε –καθοδηγώντας για άλλη μια φορά-ο Γουώλτερς, ειδικός της NSA ……

-Ένας από τους παράγοντες , ήταν και ο αντιπρόεδρος του Γ. Κοσκωτά Μίκι Πάππας .

Επιστρέφοντας από το Νταβός ο Πάππας , πήγε κατ΄ ευθείαν στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών, προκείμενου να καταθέσει στη δική της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ –Κοσκωτά, όπου , κατά τη διάρκεια της δικής αυτής , χρησιμοποιήθηκε ακόμα και το επιχείρημα ότι : αφού ο Κοσκωτάς είναι απατεώνας , πως κλήθηκε ως οικονομικός παράγοντας στο Νταβός;}..

Στα πλαίσια του {πνεύματος Νταβός} , τον Απρίλιο του 1988, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη Τούρκων τραπεζιτών και επιχειρηματιών στην Αθήνα …

Μερικές εβδομάδες αργότερα , διέρρευσε από την ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα ένα τηλεγράφημα , που το περιεχόμενο του αναφερόταν στην επίσκεψη και μεταξύ άλλων ανέφερε ότι συμφωνήθηκε:

Η ΤΡΟΦΟΔΟΣΙΑ ΠΕΝΤΕ ΑΚΡΙΤΙΚΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ !…

-Τον Μάιο του 1988, ο Γ. Κοσκωτάς επισκέφθηκε την Τουρκία και με Τούρκους τραπεζίτες και επιχειρηματίες για συνεργασία , κατ΄ αρχήν, στον τραπεζικό χώρο..

Η μεγάλη βόμβα έσκασε στη Βουλή τον Ιούνιο 1988. όταν οι βουλευτές ανακάλυψαν- κατόπιν αποκαλύψεων του συγκροτήματος Λαμπράκη- άναυδοι, ότι ο Πέτρος Βάλβης τους ξεγέλασε, με το νομοσχέδιο που έφερε στη βουλή για την «Εταιρεία Ανάπτυξης Αιγαίου ΑΕ.», αποκρύπτοντας επιμελώς ότι το 51% είχε παραχωρηθεί στον Γ. Κοσκωτά, πριν ακόμα φθάσει το θέμα στη βουλή !!…

-Στις 12 το μεσημέρι της ίδιας μέρας , ο Γ. Κοσκωτάς , μιλώντας στη Γενική Συνέλευση της Τράπεζας Κρήτης . απεκάλυψε ότι, μετέχει στην Εταιρία Αιγαίου 50%-50% με το Υπουργείο Αιγαίου.

Στο κείμενο που διάβασε ο Κοσκωτάς σε αυτή τη συνέλευση , έλεγε μεταξύ άλλων: 

«Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΙΓΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΙΑΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ , ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ. Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ……….» 

Το φοβερό είναι ότι , τα … αποκαλυπτήρια Κοσκωτά έγιναν, αφού είχε ψηφισθεί το νομοσχέδιο «ΚΑΤ΄ ΑΡΘΡΟ». Ξέσπασε θύελλα !!…

Και ενώ μαινόταν η θύελλα , ο Γ. Κοσκωτάς συναντήθηκε στις 28 Ιουνίου με τον ……Αυλάρχη του τότε Πρωθυπουργού, το Γ. ΛΟΥΒΑΡΗ…..

Δυο μέρες αργότερα , στις 30 Ιουνίου , ο Κοσκωτάς συνάντησε στο Καστρί τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου και είχε μαζί του συνομιλία διάρκειας περίπου μιας και πλέον ώρας {5:45-6:50} το απόγευμα !!

-Τις ίδιες μέρες , ο μέχρι τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ- και ειδικός απεσταλμένος ΗΠΑ στην Αθήνα –ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΟΥΜΠΑΤΗΣ, «μετατίθεται» στην γραμμή Κοσκωτά .

Ο Γ. ΡΟΥΜΠΑΤΗΣ ήταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που χειρίστηκε τη θύελλα Βάλβη – Κοσκωτά στο Αιγαίο.

Αλλά ήδη ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Δ. ΜΑΤΑΦΙΑΣ , καταγγέλλει και φωτίζει επιφανειακά και όσο γνωρίζει , τα σκοτεινά παρασκήνια της ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΚΩΤΑ-ΝΑΝΤΙΡ.

Η ευθύνη για την εφαρμογή του σχεδίου Εταιρίας Αιγαίου ανήκει στον Α. Παπανδρέου αποκλειστικά και κατά πρώτον:την Άνοιξη του 1987- μετά ακριβώς από την κρίση του Μαρτίου ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα, που παραλίγο να έφταναν οι δυο χώρες στην αναμέτρηση- ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου πραγματοποιεί τη δική του κυκλωτική κίνηση στο Αιγαίο.

-Απογοητευμένος από την κακή έκβαση της κρίσης του Μαρτίου και μένοντας εκτεθειμένος απέναντι στον «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ» του, καθηγητή Σαϊνμπάουμ, και στο καρτέλ που τον στήριζε, επομένως , και για να είναι έτοιμος για την συνάντηση του Νταβός να παρουσίαζε έργο στον απεσταλμένο του καρτέλ και της NSA , στον Βέρνον Γουώλτερς, έδωσε εντολή στον τότε Υπουργό Αιγαίου Κοσμά Σφυρίου , να φτιάξει την εν λόγω εταιρία.

-Το καλοκαίρι του 1987, άρχισε να δουλεύει πάνω στην ιδέα της Εταιρίας αιγαίου ο Προβελέγγιος .

-Ο Υπουργός Σφυρίου , θα ξεκινούσε με κεφαλαίο 50 εκατομ. Δραχμών, ποσό αστείο για μια τέτοια επιχείρηση ..ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ, Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ επεμβαίνει και επιβάλλει τον προστατευόμενο της Πέτρο Βάλβη ως Υπουργό Αιγαίου ..

Ο Σφυρίου αποχωρεί…

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ειδοποιημένη από τον γενικό διευθυντή τηςTEXACO, τον Ενόν Κάρντ , ότι ο σύζυγος της και πρωθυπουργός της Ελλάδος , έκανε κυκλωτική κίνηση στο Αιγαίο, με απώτερο σκοπό το καρτέλ του να μη συμμετάσχει στα πετρέλαια του Αιγαίου……

Επειδή ο Ντέιβιντ Ροκφέλλερ δεν ήθελε να εξωπεταχτεί η TEXACO από το Αιγαίο, αλλά μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά, συμφωνεί, με τις έξι αδελφές πετρελαίου , να μείνει η TEXACO έξω από τη μοιρασιά των ελληνικών πετρελαίων , αλλά κρυφά, δίνει εντολή στην AMOCO –θυγατρική της STANDARD OIL- να πληρώσει στην Τράπεζα Κρήτης 200 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ , για να στηθεί η Εταιρία Αιγαίου..

-ΕΤΣΙ Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ υποσκελίζει τον Α. Παπανδρέου και το καρτέλ που τον στηρίζει ..Ο Α. Παπανδρέου προσπαθεί να επιτύχει συμβιβασμό με την ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ , η οποία δεν μπορεί πια να κάνει πίσω, εντελώς…..

Βλέπει ότι αν κερδίσει, παγιώνει την παρουσία της , αλλά ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ….-Χάνει την υπομονή του ο Α. Παπανδρέου και απειλεί με αποκαλύψεις, μέσω του συγκροτήματος Χρ. Λαμπράκη…

Τον προλαμβάνει όμως η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ , η οποία ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ ΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ,ο οποίος δημοσιοποιεί την επιστολή του καθηγητή ΜΕΤΑΞΑ προς τον Μ. Κουτσόγιωργα ..

-Ξεσπάει σκάνδαλο, επειδή το έγγραφο της Μερίλ Λυντς , έχει τα ονόματα που συμπεριλαμβάνονται ότι χρηματοδοτήθηκαν, είναι χονδροειδώς πλαστογραφημένα, όπως και το όνομα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ….

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ζητάει μερίδιο από την εξουσία για τον εαυτό της με σκοπό να το μεταβιβάσει στον γιο της ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ..

Ο Α. Παπανδρέου αναγκαστικά υποχωρεί..

Ο Υπουργός Βάλβης προχωρεί και φέρνει στη βουλή το επίμαχο νομοσχέδιο για την εταιρία που θα άλωνε το Αιγαίο και θα παρέδιδε αθόρυβα το υπέδαφος στα καρτέλ πετρελαίων, χωρίς να αποκλεισθεί και η έβδομη των Αδελφών , η TEXACO…

Η AMOCO ενθαρρύνει και τον Ναντίρ , καθώς και ορισμένους άλλους Τούρκους τραπεζίτες, να συμμετάσχουν στο Αιγαίο με διάφορες παραλλαγές ..

Ο Α. Παπανδρέου . πιέζεται φορτικά από τον «Διαχειριστή» του..

Αποφασίζει τότε το μεγάλο χτύπημα …

Πληροφορεί και επιτρέπει στο συγκρότημα Χρ. Λαμπράκη να «βγάλει στον αέρα» την υπόθεση της Εταιρίας Αιγαίου, το ρόλο του Κοσκωτα , αλλά ΚΥΡΙΩΣ τον ύποπτο ρόλο του Υπουργού του, Πέτρου Βάλβη…

-Η Υπόθεση παρουσιάστηκε από το συγκρότημα ως ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ {ΚΑΙ ΗΤΑΝ}, με πρωταγωνιστές τον Γ. Κοσκωτα και τον Πέτρο Βαλβη …

Έβγαλε τη μίση αλήθεια περίπου , δηλ., ο Α. Παπανδρέου, σαν καλός παίκτης , ρισκάρει με τη σιωπή της ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ..

Αν μιλούσε; !….

Προτίμησε να σωπάσει και να αποχωρίσει και από την προσωπική ζωή του Α. Παπανδρέου, ύστερα από 40 χρόνια ΑΜΟΙΒΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΡΤΕΛ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ …

Αν θέλει η Μαργαρίτα Παπανδρέου , μπορούμε να κουβεντιάσουμε δημόσια το θέμα…Μόνο με την ίδια όμως , και όχι με υποκατάστατα, διότι κανένα υποκατάστατο δεν γνωρίζει τις πράξεις του αφέντη του….Το ίδιο ισχύει και όσους νομίζουν ότι θίγονται}…….

Αθανάσιος Στριγάς

Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ «η καλλιέργεια του πατριωτισμού αποτελεί σήμερα την μοναδική απάντηση, ώστε ο λαός μας να μπορέσει να αποκρούσει ενημερωμένος, ενωμένος και άγρυπνος αυτό το σατανικό σχέδιο ξεσκεπάζοντας και απομονώνοντας τους εχθρούς του, όποιοι και αν είναι και όπου κι αν βρίσκονται. Αρκετά κοιμηθήκαμε έως τώρα.»

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Ο ΕΝΑΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ -Πως εκμαυλίζονται οι Πολιτικοί στην Ελλάδα...

ΙΤΤ: ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούμε με συντομία στον τρόπο με τον οποίο επενέβη η γιγαντιαία αμερικάνικη εταιρεία ITT στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας το 1965 και στην απόφασή της να δωροδοκήσει με μεγάλο χρηματικό ποσό τους Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (της Ένωσης Κέντρου) για να υπονομεύσουν την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου και να συμβάλλουν με διάφορους τρόπους στην πτώση της και στη δημιουργία κλίματος πολιτικής αστάθειας.

Η γιγαντιαία εταιρεία ITT Corporation (Διεθνής Τηλεφωνία Τηλεγραφία) εδρεύει στις ΗΠΑ (USA), είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστικός όμιλος εταιρειών τηλεπικοινωνιών στον κόσμο και διαθέτει πλήθος θυγατρικών εταιρειών. Έχει από παλιά συγκεντρώσει στα χέρια της και οικονομική και πολιτική δύναμη με αποτέλεσμα να δρα ανεξέλεγκτα και να επεμβαίνει ωμά και παρασκηνιακά στα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα διαφόρων χωρών, χρησιμοποιώντας διάφορα αθέμιτα μέσα για να ικανοποιήσει τα συμφέροντά της. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία και χρηματοδότηση του στρατιωτικού πραξικοπήματος του ακροδεξιού Πινοσέτ (το 1973) που ανέτρεψε τον νόμιμα εκλεγμένο σοσιαλιστή πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε, ο οποίος ήταν ένας από τους ικανότερους κυβερνήτες στην ιστορία της Νότιας Αμερικής.

Βρώμικο ρόλο δεν έπαιξε μόνο στη Χιλή η αμερικάνικη ITT, αλλά και στην Ελλάδα. Το 1965, όταν η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου βρισκόταν στην εξουσία, η πανίσχυρη εταιρεία ITT αποφάσισε να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας και να χρηματοδοτήσει την πτώση της κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) και τη δημιουργία κλίματος πολιτικής αστάθειας, το οποίο θα οδηγούσε σε σύντομο χρονικό διάστημα στην πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας από τους ακροδεξιούς συνταγματάρχες.

Ο Χάρολντ Τζενήν [Harold "Hal" Sydney Geneen (1910 - 1997)] ήταν ο πρόεδρος της ITT που αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το βρώμικο σχέδιο αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα. Στενοί συνεργάτες του ήταν : 1) ο Ουίλιαμ Μέρριαμ (William R. Merriam), επικεφαλής στο γραφείο της ITT στην Washington των ΗΠΑ και 2) η Ντίτα Μπέαρντ (Dita Beard), γραμματέας της ITT, οπαδός των Ρεπουμπλικάνων και φίλη του επιχειρηματία Ροκφέλλερ (Rockefeller).

Ο πρόεδρος της ITT κάλεσε τον Ουίλιαμ Μέρριαμ και του ανέθεσε το σχέδιο «Προσέγγιση» (Approaching Project), δηλαδή την αποστασία βουλευτών της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) για να πέσει η κυβέρνηση και να δημιουργηθεί κλίμα πολιτικής αστάθειας. Ο Ουίλιαμ Μέρριαμ ήρθε σε επαφή με υψηλόβαθμο στέλεχος της CIA, το οποίο του συνέστησε να απευθυνθεί στον Ουίλιαμ Μπρόου, πράκτορα εκπαιδευμένο στην αποσταθεροποίηση καθεστώτων (ο ίδιος ο Μπρόου εργάστηκε έπειτα στη Χιλή για την ανατροπή του σοσιαλιστή Προέδρου Αλλιέντε).

Τελικά ο πράκτορας Μπρόου συναντήθηκε με τον Χάρολντ Τζενήν στην Ουάσινγκτον, στις 8 Απριλίου 1965 και του είπε ότι η CIA θα μπορούσε να εφαρμόσει το αποσταθεροποιητικό σχέδιο «Προσέγγιση» στην Ελλάδα με επιτυχία, αρκεί να είχε την απαραίτητη οικονομική υποστήριξη. Ο Τζενήν έμεινε ευχαριστημένος και του υποσχέθηκε ότι θα δώσει όσα χρήματα ήταν απαραίτητα. Η επόμενη συνάντηση των δύο ανδρών έγινε στις 16 Μαΐου 1965. Εν τω μεταξύ, στην Ελλάδα υπήρχαν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, ξέσπασε το σκάνδαλο της υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ και οι σχέσεις του Γ. Παπανδρέου με το βασιλιά χειροτέρευαν όλο και περισσότερο.

Στο σημείο αυτό, αποφάσισε να αναλάβει δράση η Ντίτα Μπέαρντ (Dita Beard), γραμματέας της ITT και άτομο της απόλυτης εμπιστοσύνης του Χ. Τζενήν. Στις 13 Μαΐου 1965 η Ντίτα Μπέαρντ συνάντησε τον Μέρριαμ της ITT και τον πράκτορα Μπρόου της CIA.Στη συνάντηση αυτή, αποφασίστηκε να μεταφερθούν στην Αθήνα 50 εκατομμύρια δολλάρια, στο τέλος του μήνα, από τον Ουίλιαμ Μέρριαμ και τον Ρόμπερτ Μπέρετζετζ, υπό την κάλυψη της CIA στην Ελλάδα. Πριν το σχέδιο «Προσέγγιση» τεθεί σε εφαρμογή, η Ντίτα Μπέαρντ έστειλε στον Ρόστοου, σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, ένα εμπιστευτικό κείμενο όπου εξηγούσε σε ποιους Έλληνες θα δίνονταν τα 50.000.000 δολλάρια για να επιτευχθεί το σχέδιο πολιτικής αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα.

Παραθέτουμε παρακάτω το έγγραφο – βόμβα, στο οποίο η Ντίτα Μπέαρντ, γραμματέας της αμερικάνικης ITT ανέφερε ότι μέρος των 50 εκατομμυρίων δολλαρίων θα δινόταν για τη δωροδοκία των Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με σκοπό να υπονομεύσουν με διάφορους τρόπους την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) και να συμβάλουν στην πτώση της. Το συγκεκριμένο έγγραφο δεν υπάρχει πουθενά στο Internet.

Στις 30 Μαΐου 1965 το βράδυ, προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού ένα ιδιωτικό τζετ. Ένας άντρας κατέβηκε και μπήκε σε ένα αυτοκίνητο που τον περίμενε. Μέσα σε αυτό ήταν ο Ρίτσαρντ Μπάρουμ, ο Τζων Πάτρικ Όουεν και ο υποσταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα Σ. Γκρην. Κατευθύνθηκαν σε μια βίλα στο Παλαιό Ψυχικό. Εκεί τους περίμεναν ο Ρίτσαρντ Λούθερ (προσωπικός φίλος του μετέπειτα δικτάτορα Παπαδόπουλου), ο Ντάνιελ Μπρούστερ, ο Τζον Μώρυ της CIA και άλλοι. Ο άνδρας που ήρθε με το ιδιωτικό τζετ ήταν ο Ουίλιαμ Μέρριαμ (William Merriam) της ITT. Στη συνάντηση παρευρέθηκε και ο Ρόμπερτ Μπέρετζετζ της ITT, ο οποίος κρατούσε τη βαλίτσα με τα χρήματα για τη δωροδοκία των πολιτικών.

Οι παρευρισκόμενοι απόφασισαν ότι θα έπρεπε να ρίξουν την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου του Γ. Παπανδρέου μέσω της εξαγοράς συνειδήσεων. Η ITT υποσχέθηκε ότι θα έδινε ακόμα 20 εκατομμύρια δολάρια μετά την εκδήλωση του σχεδίου «Προσέγγιση». Συμφώνησαν να δωροδοκήσουν αρχικά : 

1) τον Κ. Μητσοτάκη για να πληρώσει διάφορα μέλη της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) με σκοπό να αποχωρήσουν από αυτήν και να την ρίξουν από την εξουσία (να κάνουν δηλαδή Αποστασία) και 

2) τον Ανδρέα Παπανδρέου για να μην αποκαλύψει το σχέδιο αποσταθεροποίησης και για να «σπρώξει» ορισμένους πολιτικούς της ΕΚ στην έξοδο από το κόμμα, απειλώντας τους ότι σε ενδεχόμενη αναρρίχησή του στην αρχηγία της ΕΚ θα τους διέγραφε ο ίδιος από το κόμμα με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο Αμερικανός πρεσβευτής Χένρυ Λαμπουίζ θα έκλεινε στις 20 Μαΐου 1965 συνάντηση με τους Α. Παπανδρέου και Κ. Μητσοτάκη στην Αθήνα, όπου ο Τζον Μώρυ της CIA θα τους μοίραζε τα χρήματα.

Το σχέδιο της εξαγοράς συνειδήσεων είχε τελικά μεγάλη επιτυχία. Ο Α. Παπανδρέου (που αργότερα ίδρυσε το ΠΑΚ και το ΠΑΣΟΚ) δεν αποκάλυψε ποτέ τίποτα για αυτό, παρακολουθώντας απτόητος και ατάραχος την πτώση της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ), ο Κ. Μητσοτάκης (που αργότερα έγινε αρχηγός της ΝΔ) μαζί με Τσιριμώκο, Στέφανο Στεφανόπουλο και άλλους παράτησαν την ΕΚ, ρίχνοντάς την από την εξουσία και σχηματίζοντας βραχύβιες κυβερνήσεις αποστατών που στηρίχθηκαν με την ψήφο της ΕΡΕ.

Τα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν είναι γνωστά.

15 Ιουλίου 1965 : παραίτηση Γ. Παπανδρέου. Ο Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας που αποστάτησε από την ΕΚ, ορκίζεται Πρωθυπουργός.

4 Αυγούστου 1965 : καταψηφίζεται στη Βουλή η κυβέρνηση του αποστάτη Αθανασιάδη - Νόβα

20 Αυγούστου 1965 : σε κλίμα μεγάλης έντασης και πολυάριθμων μαζικών διαδηλώσεων από υποστηρικτές της ΕΚ και της ΕΔΑ, ο αποστάτης Ηλίας Τσιριμώκος ορκίζεται Πρωθυπουργός. Στις 28 Αυγούστου η κυβέρνησή του καταψηφίζεται από τη Βουλή.

17 Σεπτεμβρίου 1965 : ορκίζεται Πρωθυπουργός ο αποστάτης Στέφανος Στεφανόπουλος. Αντιπρόεδροι ορκίζονται οι Τσιριμώκος και Νόβας, ενώ ο Μητσοτάκης γίνεται υπουργός Συντονισμού και Οικονομικών. Στις 21 Δεκεμβρίου 1966 πέφτει και αυτή η κυβέρνηση. Η πολιτική αστάθεια συνεχίζεται.

21 Απριλίου 1967 : Μια ομάδα ακροδεξιών στρατιωτικών κάνει πραξικόπημα, εγκαθιδρύοντας χούντα.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι κυβερνήσεις των αποστατών ήταν αυτές που τοποθέτησαν σε θέσεις – κλειδιά του στρατιωτικού μηχανισμού τους επίδοξους πραξικοπηματίες (π.χ. τοποθέτηση του Παττακού στα τεθωρακισμένα στο Γουδί τον Οκτώβριο του 1966 κ.α.).

Σχετικά με την αποστασία του 1965, προκύπτει (από το έγγραφο της δωροδοκίας και άλλα γεγονότα) το συμπέρασμα ότι μερίδιο ευθύνης για την πτώση της κυβέρνησης της ΕΚ είχαν όχι μόνο οι Μητσοτάκης - Νόβας – Τσιριμώκος – Στεφανόπουλος, αλλά και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Georgios Volotas.

http://original-fippak.blogspot.gr/2011/09/itt.html
http://human-philosophie.blogspot.gr/search?updated-max=2014-11-19T07:36:00-08:00&max-results=11

Αθανάσιος Στριγάς 

Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Η Μεγάλη Ληστεία της Ελλάδας 1981-2011

Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες).

«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».

«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει.

«Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος – όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ότιστην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.

Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του – όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα – Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατάερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.

Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.

«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.

2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.




Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.

Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο!

Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!

Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.

Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρόνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.

Συγκλονιστικά και απολύτως ελεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη τουOικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο 

Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτοριανούς της «Αλλαγής».

Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.

3. [Αριθμοί και γεγονότα] Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται
μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.

Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.

Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν. 

Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.

Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα [4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

Όλος αυτός δεσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.

Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.

Παραπομπές:

[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96.
[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax
[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005.
[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.

http://kourdistoportocali.com

http://dia-kosmos.blogspot.com

Η Ψυχοπαθητική Επιρροή

Η οικονομική ελίτ και οι υπηρέτες τους που διατηρούν αυτό το σύστημα, φαίνεται να επιδεικνύουν συμπεριφορά που συνάδει με τα συμπτώματα που σχετίζονται με μια ιατρική διαταραχή που είναι γνωστή ως ψυχοπάθεια. (*)

Οι ψυχοπαθείς, που ονομάζονται επίσης sociopaths, κατηγοριοποιούνται όπως εκείνοι που εμφανίζουν επιφανειακή γοητεία και ευφυΐα και δεν έχουν παραληρηματικές ιδέες ή νευρικότητα.

Τα χαρακτηριστικά τους περιλαμβάνουν:

• Αναξιοπιστία
•Συχνά ψέματα
• Κακόβουλη συμπεριφορά και συμπεριφορά χειραγώγησης (είτε με προσανατολισμό στο στόχο είτε για την απόλαυση της ίδιας της πράξης)
• έλλειψη τύψεων ή ντροπή.
• Αντικοινωνική συμπεριφορά
• Κακή κρίση και αποτυχία να μάθουν από την εμπειρία.
• Ανικανότητα για αγάπη
• Φτώχεια στα γενικά συναισθήματα
• Απώλεια διορατικότητας
• Μη ανταπόκριση στις προσωπικές σχέσεις
• Συχνή ανάγκη για ενθουσιασμό
• Φουσκωμένο αίσθημα αυτοεκτίμησης
• Ανικανότητα να εκλογικεύσουν τη συμπεριφορά τους
• Ανάγκη για πλήρη εξουσία
• Ανάγκη να κυριαρχούν πάνω στους άλλους

Η Ψυχοπάθεια είναι βασικά μια συναισθηματική διαταραχή.

Το βιβλίο, The Psychopath (Ο ψυχοπαθής), από τον James Blair, την Karina Blair, and τον Derek Mitchell, αναφέρει: "Η κρίσιμη πτυχή της ψυχοπάθειας είναι ... η συναισθηματική ανεπάρκεια." 

Σύμφωνα με το βιβλίο του Δρ J. Reid Meloy, The Psychopathic Mind (Το ψυχοπαθές μυαλό), αν και ψυχοπαθείς δεν αισθάνονται συγκίνηση με την συνήθη έννοια, κάνουν την εμπειρία πλήξη, φθόνο, χαρά, περιφρόνηση, σαδιστική ευχαρίστηση, θυμό και δείνουν ενδείξεις κατάθλιψης.

Σε γενικές γραμμές, εκείνοι που θεωρούν ότι η συμπεριφορά αυτή προκαλείται από περιβαλλοντικούς παράγοντες, χρησιμοποιούν τον όρο sociopath και οι πιστοί της βιολογικής θεωρίας χρησιμοποιούν τον όρο ψυχοπαθής. Η ψυχοπάθεια μοιάζει με αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας (ASPD ή APD) ή της Διαταραχής Διαγωγής (CD), όπως περιγράφεται στο DSM-IV. Οι διαταραχές αυτές ανιχνεύονται χρησιμοποιώντας την Psychopathy Checklist-Revisited (PCL-R), το DSM-IV, και άλλα διαγνωστικά εργαλεία.

Αυτοί οι τύποι χαρακτήρων, αποτελούν περίπου το 4% του πληθυσμού και καλύπτουν όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Οι ψυχοπαθείς μπορούν να βρεθούν σε κάθε πεδίο, τον πολιτισμό, το επάγγελμα και την τάξη. Επειδή ο όρος ψυχοπαθής έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τύπους APD και sociopaths, σε αυτό το κεφάλαιο θα χρησιμοποιηθεί ως μια καθολική επισήμανση για αυτούς τους τρεις τύπους χαρακτήρων.

Αργότερα, όταν θα εξηγήσω πώς μεταμφιέζονται οι ψυχοπαθείς όταν αναζητούν θέσεις εξουσίας. Θα βοηθήσει να θυμάστε το εξής: Αν ένας λογικός άνθρωπος προσπαθήσει να εφαρμόσει τη λογική του, ενώ προσπαθεί να καταλάβει το λόγο για μια αντικειμενική ή μία άλλη πράξη του ψυχοπαθή, θα αποτύχει. Τούτο θα εξηγηθεί με περισσότερες λεπτομέρειες αργότερα. Ομοίως, όταν ένας λογικός άνθρωπος ακούσει για το ενδεχόμενο ότι έχει ειπωθεί ένα τεράστιο ψέμα σε έναν πληθυσμό από έναν έμπιστο ηγέτη, και προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τη λογική του για να καθορίσει εάν ένα τέτοιο ψέμα είναι δυνατόν, συνήθως δεν θα πιστεύσει την αλήθεια (πως έχει πέσει θύμα σε ένα τεράστιο ψέμα).

Ο λόγος για αυτό είναι ότι αν και οι περισσότεροι από εμάς μπορούν να κατανοήσουν τα μικρά ψέματα, είναι δύσκολο να συνάγουν το συμπέρασμα ότι είναι δυνατόν να ειπωθεί ένα μεγάλο ή μαζικό ψέμα. Όταν χρησιμοποιώ τον όρο μαζικό ψέμα, δεν εννοώ μόνο ένα πλήρες ψέμα σχετικά με ένα σημαντικό γεγονός, αλλά επίσης το πεδίο εφαρμογής του (παγκόσμιο) την επιρροή του και τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν πέσει θύματα σ' αυτό.

Στο βιβλίο του, The Mask of Sanity (Η μάσκα της λογικότητας), Δρ Hervey Cleckley, λέει ότι ακόμη και κατά τη διάρκεια των πιο "μεγάλων ψευδών" δεν δείχνουν "καμία δυσκολία να κοιτάξουν κάποιον με ηρεμία στα μάτια." Προσθέτει δε ότι "θα πουν ψέμματα σε οποιοδήποτε θέμα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες." Εξηγεί ότι είναι δύσκολο να εκφράσω πόσο εντελώς φυσιολογικοί εμφανίζονται όταν λένε ένα κραυγαλέο ψέμα.

«Αν δεν τάξεις λαγούς με πετραχήλια, τότε επανάσταση δεν γίνεται»

Λένιν 

«Οι μεγάλες μάζες των ανθρώπων θα πέσουν πιο εύκολα θύματα σε ένα μεγάλο ψέμα παρά σε ένα μικρό."

-Άντολφ Χίτλερ

«Το ψέμα, η εξαπάτηση και η χειραγώγηση είναι φυσικά ταλέντα για τους ψυχοπαθείς», συμφώνησε ο Δρ Robert Hare, στο βιβλίο του, Without Conscience (Χωρίς συνείδηση). "Όταν συλλαμβάνονται να έχουν πεί ένα ψέμα ή προκαλούνται από την αλήθεια, σπάνια εμφανίζουν αμηχανία και ντροπή - απλά αλλάζουν τις ιστορίες τους ή προσπαθούν να επαναλάβουν τα γεγονότα έτσι ώστε να φαίνονται πως είναι συνεπείς με το ψέμα"

Οι ψυχοπαθείς είναι πάντα σε θέση να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, δεν έχει σημασία πόσο βάναυση είναι. Έχουν, "την ικανότητα να εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους έτσι ώστε να φαίνεται προφανής, λογική και δικαιολογημένη," λέει ο Δρ Cleckley. Ο Dr. Hare πρόσθεσε,

 «Οι ψυχοπαθείς δείχνουν μια εκπληκτική έλλειψη ανησυχίας για τις καταστροφικές συνέπειες που οι ενέργειές τους έχουν στους άλλους. Συχνά είναι εντελώς ειλικρινείς σχετικά με το θέμα, δηλώνοντας ήρεμα ότι δεν έχουν καμία αίσθηση της ενοχής, [και] δεν λυπούνται για το πόνο και τη καταστροφή που έχουν προκαλέσει, "κάτι που", λέει ο Dr. Hare, συνδέεται με μια αξιοσημείωτη ικανότητα να εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους. »

Η Ψυχοπάθεια είναι συνήθως ανίατη. Οι περισσότεροι θεραπευτές δεν θα συνεργαστούν με αυτούς, επειδή συχνά καταλήγουν κατεστραμμένοι μετά τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Ο Dr. Hare εξήγησε, «Η παροχή συμβουλών δεν θα πρέπει να σπαταλάται σε ψυχοπαθείς». Μερικοί απ 'αυτούς θα αντανακλούν τις επιθυμίες του θεραπευτή και θα υποκρίνονται πως πάνε καλύτερα.

Στο βιβλίο του, People of The Lie (Ο κόσμος του ψέματος), ο ψυχίατρος Δρ Σκοτ Πεκ είχε αυτό να πει: "μεταξύ τους οι θεραπευτές σπάνια θα αναφερθούν στην ψυχοπαθολογία του ασθενούς ως «συντριπτική». Αυτό το εννοούμε κυριολεκτικά. Αισθανόμαστε κυριολεκτικά συγκλονισμένοι από την δαιδαλώδη μάζα των ψεμάτων και τα διεστραμμένα κίνητρα ... στα οποία θα πρέπει να συντασσόμεθα, αν επιχειρήσουμε να συνεργαστούμε με τους ανθρώπους αυτούς... "

Η Wikipedia περιγράφει ότι, «παραδοσιακές θεραπευτικές προσεγγίσεις τους καθιστούν πραγματικά, αν όχι χειρότερους, τότε πολύ πιο έμπειρους στο χειρισμό των άλλων και την απόκρυψη της συμπεριφοράς τους. Γενικά θεωρούνται ότι είναι όχι μόνο ανίατοι, αλλά και αθεράπευτοι». Βασικά ψυχοπαθής είναι ο τρόπος που βλέπουν τη ζωή. Στις περισσότερες νομικές πράξεις θεωρούνται υγιείς. Έτσι, από τεχνική άποψη, δεν είναι ψυχικά άρρωστοι, αλλά απλά διαφορετικοί.

Ο Δρ Σκοτ Πεκ καταλήγει, "Δεν έχω μάθει τίποτα σε είκοσι χρόνια που να δείχνει ότι οι κακοί άνθρωποι μπορεί γρήγορα να επηρεαστούν από οποιοδήποτε άλλο μέσο εκτός από την ωμή δύναμη. Δεν ανταποκρίνονται», λέει, «είτε στην ήπια καλοσύνη είτε σε οποιαδήποτε μορφή πνευματικής πειθούς με την οποία είμαι εξοικειωμένος."

Πού είναι;

Όταν οι άνθρωποι ακούνε τη λέξη ψυχοπαθής, οι περισσότεροι σκέφτονται τους διάσημους κατά σειραν δολοφόνους (serial killers) που είναι κλειδωμένοι στη φυλακή. Ωστόσο, οι περισσότεροι δεν έχουν καταλήξει στη φυλακή ή στα ψυχιατρεία. Ο Δρ Cleckley έγραψε, "Η πραγματική διαφορά μεταξύ αυτών και των ψυχοπαθών που συνεχώς πηγαίνουν σε φυλακές ή σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, είναι ότι κρατούν μία πολύ καλύτερη και πιο συνεπή εξωτερική εμφάνιση και δείχνουν φυσιολογικοί».

"Αυτή η εξωτερική εμφάνιση," λέει ο Δρ Cleckley, είναι ουσιαστικά μια μάσκα, η οποία, «μπορεί να περιλαμβάνει επιχειρηματικές ή επαγγελματικές σταδιοδρομίες που συνεχίζουν κατά μία έννοια επιτυχώς και οι οποίες είναι πραγματικά επιτυχείς όταν μετριόνται με την χρηματική αμοιβή ή από τη γνώμη του περιστασιακού παρατηρητή των πραγματικών επιτευγμάτων. "

"Πολλοί ψυχοπαθείς ποτέ δεν πάνε στη φυλακή ή οπουδήποτε αλλού», συμφώνησε ο Dr. Hare. "Φαίνεται να λειτουργούν αρκετά καλά - όπως οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι ψυχίατροι, οι ακαδημαϊκοί, οι μισθοφόροι, οι αστυνομικοί, οι ηγέτες θρησκειών, το στρατιωτικό προσωπικό, οι άνθρωποι των επιχειρήσεων, οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες, οι ηθοποιοί, κοκ -. χωρίς να παραβιάζουν το νόμο" Και συνέχισε: «Η νοημοσύνη τους, το οικογενειακό ιστορικό, οι κοινωνικές δεξιότητες και οι περιστάσεις τους επιτρέπουν να κατασκευάσουν μια πρόσοψη ομαλότητας."

« Μεταξύ τους βρίσκονται διεφθαρμένοι και ανάλγητοι πολιτικοί, γρήγορα ανερχόμενοι καριερίστες, αυταρχικοί ηγέτες, καταχραστές και επιθετικά πρόσωπα, κλπ,", έγραψε ο Δρ Renato Sabbatini στο άρθρο του, The Psychopath's Brain (Ο εγκέφαλος του ψυχασθενή). «Ένα κοινό χαρακτηριστικό," λέει ο Δρ Sabbatini, "είναι η συστηματική εμπλοκή στην εξαπάτηση και χειραγώγηση των άλλων για προσωπικό κέρδος. Στην πραγματικότητα, μπορούν να βρεθούν στην κοινωνία μας πολλοί επιτυχείς και προσαρμοσμένοι μη-βίαιοι ψυχοπαθείς."

Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους δεν βρίσκονται μόνο στις εκκλησίες σας, στα σχολεία, στις φιλανθρωπικές οργανώσεις, καθώς και τους χώρους εργασίας, αλλά από την ίδια τη φύση τους, είναι πιθανό να τα διοικούν. Είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή να θέτει τον εαυτό του σε θέσεις επιρροής, όχι για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας, αλλά για την εξουσία. «Η εμπειρία της ευχαρίστησης δεν είναι αμοιβαία για τον ψυχοπαθή», δήλωσε ο Δρ Meloy, "είναι διαθέσιμη μόνο μέσω των σαδιστικών καναλιών της δύναμης και του ελέγχου». Η επίτευξη δύναμης για την εξουσία είναι η φύση του ψυχοπαθή. «Τους αρέσει να έχουν δύναμη και έλεγχο πάνω στους άλλους», συμφώνησε ο Dr. Hare.

Η ανάγκη για απόλυτη εξουσία πάνω στους άλλους και η επιθυμία να προκαλέσουν πόνο για την απόλαυση βλέποντας τους άλλους να υποφέρουν, δεν είναι σχεδόν ποτέ εμφανής στον περιστασιακό παρατηρητή. Ο λόγος για αυτό είναι ότι ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθούς είναι η μεταμφίεση. Έτσι, δυστυχώς, τα άτομα αυτά συνήθως μεταμφιέζουν τους εαυτούς τους και τους παρουσιάζουν ως πολύ εγκάρδιους ανθρώπους. Εάν έχουν τεράστια πλούτο, μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι ως μέρος της μεταμφίεσής τους θα δημιουργήσουν φιλανθρωπικές οργανώσεις.

Γνωρίζουν καλά ότι το ψυχικό μακιγιάζ τους είναι δραστικά διαφορετικό από την πλειοψηφία. 

Έχουν μια έκτη αίσθηση για τον εντοπισμό και την αξιοποίηση κάθε αδυναμίας που μπορεί να έχετε. Σε πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουν ότι με ευκολία μπορούν να προκαλέσουν ψυχική και συναισθηματική βλάβη στους άλλους. Μπορούν επίσης να μάθουν πώς να ανιχνεύουν τους άλλους, όπως είναι οι ίδιοι μέσα από ένα πλήθος κανονικών ανθρώπων. Ξεκινώντας στην παιδική τους ηλικία, οι περισσότεροι από αυτούς μαθαίνουν να μιμούνται φυσιολογικές συναισθηματικές αντιδράσεις, προκειμένου να εναρμονιστούν με την κοινωνία.

Ένα άρθρο στην ιστοσελίδα του Dr. Hare ονομάζεται, Psychopaths Among Us (Ψυχοπαθείς ανάμεσά μας), από τον Robert Hercz, περιγράφει πώς ο Dr. Hare ήρθε σε επαφή με την Νικόλ Κίντμαν, η οποία ήθελε να λάβει τις συμβουλές του για το πώς να παίξει το ρόλο της ψυχοπαθούς για την ταινία της, Malice (Κακία). Ο Dr. Hare χρησιμοποιεί το ανέκδοτο του ψυχοπαθή που μόλις είχε δει ένα ατύχημα όπου μια μητέρα είδε το παιδί της να σκοτώνεται από ένα αυτοκίνητο. Υπάρχει αίμα παντού, και η ψυχοπαθής δεν αντιμετωπίζει κανένα συναίσθημα, αλλά αντ' αυτού, προσπαθεί να αποφύγει να λερωθούν με αίμα τα παπούτσια της. 

Ο ψυχοπαθής παρατηρεί την συναισθηματική αντίδραση της μητέρας στο ατύχημα και είναι γοητευμένος. Πηγαίνει στο σπίτι, κοιτάζει στον καθρέφτη, και αρχίζει να μιμείται τις εκφράσεις του προσώπου της μητέρας. "Αυτός είναι ο ψυχοπαθής», αποκάλυψε ο Dr. Hare .

Η Wikipedia, η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, αναφέρει ότι, «Τα τυχόν συναισθήματα, τα οποία οι πρωτογενείς ψυχοπαθείς εκφράζουν, είναι οι καρποί των παρατηρήσεών τους και μιμούνται τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων. "Είναι ειδήμονες στο "να χρησιμοποιούν τη γοητεία τους και τις χαμελαιόντιες ικανότητες τους για να πορευτούν στην κοινωνία αφήνοντας πίσω τους ως επακόλουθο, κατεστραμμένες ζωές " προειδοποιεί ο Dr. Hare.

«Τις περισσότερες φορές ," λέει ο Δρ Cleckley, "ο τυπικός ψυχοπαθής θα φανεί ιδιαίτερα ευχάριστος και θα κάνει μια σαφώς θετική εντύπωση όταν τον συναντάμε για πρώτη φορά. Ενεργητικός και φιλικός στη στάση του, είναι εύκολος στην επικοινωνία και φαίνεται να έχει πολλά πραγματικά ενδιαφέροντα. Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο ή αλλόκοτο σ' αυτόν, καθώς και από κάθε άποψη τείνει να ενσαρκώσει την έννοια ενός καλά προσαρμοσμένου, ευτυχισμένου ανθρώπου ».

"Οι Ψυχοπαθείς είναι συχνά πνευματώδεις ," συμφώνησε ο Dr. Hare. "Μπορεί να είναι ευχάριστοι και διασκεδαστικοί συζητητές, έτοιμοι με γρήγορη και έξυπνη ανταπόκριση, και μπορεί να πουν απίθανες αλλά πειστικές ιστορίες που οι ίδιοι ρίχνουν στον εαυτό τους ένα καλό φως. Μπορούν να είναι πολύ αποτελεσματικοί στην παρουσίαση του εαυτού τους και συχνά είναι πολύ αγαπητοί και γοητευτικοί."

Θυμηθείτε ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν βλάπτουν ψυχικά τους ανθρώπους, αλλά ενδιαφέρονται για την ψυχική και την συναισθηματική κυριαρχία. Για την επίτευξη αυτών των στόχων, θα χρησιμοποιήσουν την μάσκα της λογικής για να θέσουν τον εαυτό τους σε θέσεις εντός της κοινότητάς σας. Οι θέσεις αυτές μπορούν να περιλαμβάνουν σχολικά συμβούλια, φιλανθρωπικές οργανώσεις, ανατρεπτικές οργανώσεις, φιλοζωικές οργανώσεις, εκκλησίες, οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, την πολιτική, την επιβολή του νόμου, ή οποιαδήποτε θέση που πιστεύουν ότι θα τους προσφέρουν εξουσία πάνω στους άλλους. Αυτά είναι τα μέρη όπου οι περισσότεροι ψυχοπαθείς καταλήγουν και όχι η φυλακή.

Ένα διαφορετικό είδος

Μερικοί ερευνητές συμφωνούν ότι τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζουν οι άνθρωποι αυτοί, παράγουν μια ομάδα ισχυρότερη από την ηλικία, τη φυλή και τη θρησκεία, που τους τοποθετεί σε μια νέα κατηγορία ανθρώπων. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, όπως τα γνωρίζουμε. Η λέξη αντικοινωνικός δεν περιγράφει κάποιον που προτιμά να καθίσει στο σπίτι του αντί να συμμετέχει σε συναθροίσεις. Για την ακρίβεια αυτό σημαίνει αντιανθρώπινος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν την νοοτροπία ενός ψυχοπαθή. Ο Dr. Hare εξήγησε, «Εάν φαντασθούμε τον κόσμο όπως ο ψυχοπαθής τον βιώνει, θα βρεθούμε κοντά στο αδύνατο."

Στο βιβλίο του, Political Ponerology (Πονηρολογία): A Science on the Nature of Evil Adjusted for Political Purposes (Μια επιστήμη για τη Φύση του Κακού Προσαρμοσμένη για πολιτικούς σκοπούς), ο Δρ Andrew M. Lobaczewski έγραψε, "Ο παθοκρατικός (pathocratic) κόσμος, ο κόσμος των παθολογικών εγωισμών και του τρόμου, είναι τόσο δύσκολος για κάποιον που βρίσκεται εκτός του πεδίου εφαρμογής αυτού του φαινομένου για να τον καταλάβει, που συχνά εκδηλώνει μία παιδιάστικη αφέλεια, ακόμη και αν έχει σπουδάσει ψυχοπαθολογία και είναι ψυχολόγος εξ επάγγελματος».

Αλλά, εάν μπορείτε, προσπαθήστε να φανταστείτε κάποιον που επιδιώκει την δύναμη για κανέναν άλλο λόγο εκτός από το να έχουν την εξουσία, ή κάποιος που εξαπατά μόνο για να βιώσει τη χαρά που το έπραξε. Ή κάποιος που βασανίζει ένα άλλο άτομο σωματικά ή συναισθηματικά για την απόλαυση να τους βλέπει να υποφέρουν. Φανταστείτε κάποιον που κάνει αυτά τα πράγματα, και δεν χάνει μια στιγμή ύπνου τη νύχτα (με μηδέν τύψεις). Και προσθέστε σε όλα αυτά, τη δυνατότητα να αποκρύπτουν τον εαυτό τους από ένα εξαιρετικά αφελές κοινό. Οι ψυχοπαθείς είναι ουσιαστικά “εξωγήινοι” που φαίνονται άνθρωποι. Πιθανώς ένα από τα καλύτερα προσόντα που πρέπει να μάθετε είναι πώς να εντοπίζετε και πώς να αποφεύγετε ένα ψυχοπαθή.

"Ένα τυπικό άτομο, ανεξαρτήτως ιθαγένειας, θέλει μόνο να απολαύσει την επιτυχία στη δουλειά του, να είναι σε θέση να ζήσει ένα αρκετά υψηλό βιοτικό επίπεδο με εμπειρίες ταξιδίων και αναψυχής», περιγράφει ο Gary Allen. "Θέλει να φροντίζει την οικογένειά του στην ασθένεια και στην υγεία και να δώσει στα παιδιά του μία άρτια εκπαίδευση. Οι φιλοδοξίες του σταματούν εκεί,» αναφέρει ο Allen. «Δεν έχει καμία επιθυμία να ασκήσει εξουσία πάνω σε άλλους, να κατακτήσει άλλες χώρες ή λαούς, και να είναι βασιλιάς."

Και συνεχίζει, "Από τη στιγμή που δεν έχει καμία δίψα για εξουσία, είναι δύσκολο για αυτόν να φανταστεί ότι υπάρχουν άλλοι που έχουν [και] οι οποίοι παρελαύνουν με ένα πολύ διαφορετικό τύμπανο." Ρωτά, "Γιατί θα πρέπει να υποθέσουμε ότι σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που έχουν διεστραμμένες επιθυμίες για εξουσία;" Κατά τη γνώμη μου, δεν θα πρέπει, επειδή γνωρίζουμε ότι υπάρχουν, και αποτελούν περίπου το 4% του πληθυσμού κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε περιόδου. "Και αν αυτοί οι άνθρωποι τυχαίνει να είναι δισεκατομμυριούχοι», συλλογίζεται ο Allen, "δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιήσουν ως πιόνια άνδρες, όπως ο Χίτλερ και ο Λένιν για να αρπάξουν την εξουσία για τον εαυτό τους;" Όπως έχω καταδείξει, η αληθινή ιστορία στηρίζει αυτόν ακριβώς τον ισχυρισμό.

Ο Dr. Hare αναφέρεται σε αυτούς ως " αρπακτικά μέσα στα ανθρώπινα είδη." "Υπάρχει μια κατηγορία ατόμων που βρίσκονται γύρω μας πάντα και οι οποίοι εντοπίζονται σε κάθε φυλή, σε κάθε πολιτισμό, σε κάθε κοινωνία και σε κάθε έκφανση της ζωής», λέει. "Αν το σκευτείτε αυτό», προσθέτει, «θα συνειδητοποιήσετε ότι αυτό που λείπει από την εικόνα είναι τα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν τους ανθρώπους να ζουν σε κοινωνική αρμονία». «Δεν είναι μια όμορφη εικόνα», προειδοποιεί, "και μερικοί αμφιβάλουν ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι."

Μια, έκθεση του 2005 με τίτλο, Antisocial Personality, Sociopathy, and Psychopathy (Αντικοινωνική προσωπικότητα, Sociopathy, και ψυχοπάθεια), από το κολλέγιο North Carolina Wesleyan College, τους περιγράφει ως «διεφθαρμένα άτομα που αντιπροσωπεύουν τα «τέρατα» στην κοινωνία μας. Είναι ασταμάτητοι και ανίατα αρπακτικά των οποίων η βία είναι προγραμματισμένη, σκόπιμη και χωρίς συναισθήματα."

Εκτός από την εκτέλεση προσανατολισμένων πράξεων-στόχων, ο ψυχοπαθής θα εξαπατήσει επίσης και θα δημιουργήσει χάος για κανέναν άλλο λόγο εκτός από την απόλαυση του να το κάνει . «Θα διαπράξει τέτοιες πράξεις», λέει ο Δρ Cleckley, «στην πραγματικότητα, με απουσία σε όλα οποιουδήποτε εμφανούς στόχου." Αυτός ο κρίσιμος παράγων είναι συχνά που μπερδεύει τους περισσότερους λογικούς ανθρώπους. Όταν αναζητούν μια εξήγηση για τη συμπεριφορά του ψυχοπαθή, θα επιχειρήσουν να εφαρμόσουν την λογική. Αλλά, όταν ασχολούμεθα με ένα ψυχοπαθή, πρέπει να καταλάβουμε ότι η ψυχοπάθεια είναι η αιτία.

Μια μέρα ένας σκορπιός και ένας βάτραχος που βρίσκονταν στην άκρη ενός ποταμού, ήθελαν να περάσουν στην άλλη πλευρά. Ο σκορπιός είπε στον βάτραχο, " κύριε βάτραχε, θα είχατε την καλοσύνη να με πάρετε στην πλάτη σας, καθώς θα κολυμπάτε σε αυτό το ποτάμι; Έχω μία σημαντική δουλειά στην άλλη πλευρά και δεν μπορώ να κολυμπήσω σε ένα τέτοιο ισχυρό ρεύμα ". Ο βάτραχος ήταν λίγο ανήσυχος και έτσι άρχισε να αναρωτιέται για τα κίνητρα του σκορπιού. Ο βάτραχος είπε, "κύριε Σκορπιέ, ενώ μπορώ να εκτιμήσω το γεγονός ότι έχετε μία επιχείρηση να διεξάγετε στην άλλη πλευρά του ποταμού, παρακαλώ σκεφτείτε τι λέτε."

"Είστε ένας σκορπιός. Έχετε ένα μεγάλο κεντρί στο τέλος της ουράς σας. Από τη στιγμή που εγώ θα σας αφήσω να ανέβετε στην πλάτη μου, θα με τσιμπήσετε, το οποίο θα ήθελα να προσθέσω πως είναι στη φύση σας." Ο σκορπιός, έτοιμος για αυτό, απάντησε, «Αγαπητέ κύριε βάτραχε, δεν είναι σαφώς προς το συμφέρον μου να σας τσιμπήσω καθόλου! Εγώ πρέπει να φτάσω στην άλλη πλευρά και υπόσχομαι ότι δεν θα σας κάνω κανένα κακό." Λοιπόν, αυτό έκανε μεγάλη αίσθηση στο βάτραχο, και έτσι ο σκορπιός σύρθηκε στην πλάτη του για να κάνει το ταξίδι κατά μήκος του ποταμού.

Ο βάτραχος περνούσε το ποτάμι όταν ξαφνικά, στη μέση του ποταμού, ο σκορπιός άρχισε να κεντρίζει επανειλημμένα το βάτραχο. Ο βάτραχος, συγκλονισμένος από αυτήν την εξέλιξη, φώναξε, "Γιατί, ω! γιατί το κάνεις αυτό; Είπατε ότι χρειάζεστε να φτάσετε στην άλλη πλευρά για να διευθύνετε την επιχείρησή σας!" Ο σκορπιός απάντησε αδιάφορα, "Αγαπητέ κύριε βάτραχε, το είπες και μόνος σου. Είμαι ένας σκορπιός. Έχω ένα μεγάλο κεντρί στο τέλος της ουράς μου. Και ναι, είναι στη φύση μου να σας τσιμπήσω."

Οι ψυχοπαθείς στην πολιτική

Αν αυτό το 4% του πληθυσμού που βρίσκεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας σε μια δεδομένη περίοδο, δεν είναι πιθανό κάποιοι να επιδιώξουν κορυφαίες θέσεις επιρροής; Φυσικά. Θυμηθείτε, πως η ανάγκη για απόλυτη εξουσία πάνω σε άλλους είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή.

Η προσανατολισμένη σε στόχους δολιότητα, η επιφανειακή γοητεία, η φιλική εξωτερική εμφάνιση, και η απουσία τύψεων, είναι τα χαρακτηριστικά που θα τους επιτρέψει να επιτύχουν τους στόχους τους. Αν είναι, επίσης, άνθρωποι του πλούτου, θα τα χρησιμοποιήσουν σίγουρα αυτά για να πετύχουν τους στόχους τους. Και επειδή η δολιότητα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθούς, αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει με τη δημιουργία μίας μετωπικής ανθρωπιστικής οργάνωσης.

Οι κακοί άνθρωποι είναι συχνά απασχολημένοι να κτίσουν για τους εαυτούς τους διάφορες προσόψεις για μεταμφίεση και να προωθήσουν τις φιλοδοξίες τους. Ο Δρ Πεκ περιγράφει, "Είναι πιθανό να πιεστούν οι ίδιοι περισσότερο από ό,τι οι περισσότεροι στη συνεχή προσπάθειά τους να αποκτήσουν και να διατηρήσουν μια εικόνα υψηλής αξιοπρέπειας." Έτσι, σε αντίθεση με τις ταινίες, το κακό δεν εμφανίζεται ως ο κακός ο ντυμένος στα μαύρα, ή το τέρας σε πλήρη θέα. Το κακό θα εκτεθεί πολύ σπάνια στο φως της δημοσιότητας. Πρέπει να το κρύψει. Και κρύβεται σχεδόν πάντα με το πρόσχημα πως είναι δίκαιο.

Στην πραγματικότητα, αντί να κρύβονται στις σκιές ντυμένοι στα μαύρα, μεταμφιέζονται με κοστούμια, στολές και φιλανθρωπικές οργανώσεις, οι οποίες τους επιτρέπουν να μας εξαπατήσουν με τη σκέψη ότι είναι οι σωτήρες μας. Αυτό δίνει τη δυνατότητα να προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά. «Ενώ το κακό μπορεί να εκδηλωθεί, προφανώς ... το κάνει σπάνια," ο Δρ Πεκ διακήρυξε, και πρόσθεσε, «εκείνοι που είναι κακοί είναι μάστορες της μεταμφίεσης."

Αυτοί που ελέγχουν τον πλανήτη.

Τώρα ας εξετάσουμε το ιστορικό των ανθρώπων που ελέγχουν τον πλανήτη. Έχουν δημιουργήσει πολέμους για το κέρδος και τον έλεγχο, που είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, για τους οποίους δεν εμφανίζουν καμία τύψη. Έχουν αφήσει τη δυνατότητα να συμβούν επιθέσεις, δημιούργησαν καταθλίψεις, και ανατράπηκαν κυβερνήσεις για να προωθήσουν τις φιλοδοξίες τους. Έχουν επανειλημμένα πεί ψέματα σχετικά με τα γεγονότα αυτά με τη χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης που ελέγχουν, και της ακαδημαϊκής κοινότητας, την οποία επίσης ελέγχουν με τα Αφορολόγητα ιδρύματά τους (Tax-exempt Foundations).

Αυτοί οι πλούσιοι άνθρωποι μεταμφιέζονται ως σωτήρες της κοινωνίας. Μεταμφιέζονται χρησιμοποιώντας μετωπικές δημόσιες οργανώσεις, οι οποίες φαίνεται να είναι ανθρωπιστικού χαρακτήρα. Έχουν πει ψέματα επανειλημμένα όχι μόνο για τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα, αλλά έχουν δημιουργήσει σκόπιμα αυτές τις καταστροφές για δικό τους όφελος. Οι δικές τους δημοσιεύσεις αναφέρουν ότι σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν μια παγκόσμια δικτατορία με αυτούς να κρατούν τον πλήρη έλεγχο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τυπικοί ψυχοπαθείς . (**) Είναι αντιανθρώπινοι!

Σε σύγκριση με τους κοινούς παραβατικούς εγκληματίες, αυτοί οι άνθρωποι φαίνεται να είναι στην επιφάνεια εντάξει. Αλλά, όπως έχουμε μάθει, τα ψέματα, η εξαπάτηση και η μεταμφίεση είναι τα στάνταρ χαρακτηριστικά όσων είναι κακοί. «[Αυτοί] προέρχονται από τα πολύ υψηλότερα κοινωνικά στρώματα», έγραψε ο Άλεν. "Είναι πάρα πολύ πλούσιοι, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και εξαιρετικά καλλιεργημένοι. Πολλοί από αυτούς έχουν φήμη για φιλανθρωπία. Κανείς δεν χαίρεται να βρεθεί στη θέση να κατηγορεί διακεκριμένους ανθρώπους να συνωμοτούν για να υποδουλώσουν τους συναδέλφους τους Αμερικανούς, αλλά τα γεγονότα είναι αναμφισβήτητα ."

Εάν επρόκειτο να ερευνήσετε τους ανθρώπους που έχουν διαπράξει αγριότητες εναντίον πληθυσμών σε όλη την ιστορία, θα βρείτε πιθανώς ότι οι περισσότεροι ήταν ψυχοπαθείς. Παρότι τα κύρια ιστορικά βιβλία περιγράφουν μερικά από αυτά τα γεγονότα, δεν τονίζουν το πρότυπο στο οποίο ανήκαν. Το σχήμα αποτελείται από μια σταθερή ροή ψυχοπαθών που έλεγαν ψέματα, εξαπατούσαν και δολοφονούσαν στο δρόμο τους προς την κορυφή, που στη συνέχεια είχε ως αποτέλεσμα τις αγριότητες. Αυτό το επαναλαμβανόμενο θέμα συμβαίνει να είναι ο κανόνας.

Σχετικά με αυτό, ο Δρ Lobaczewski είπε, «τότε συνήθως φθάνουν στο συμπέρασμα ότι η πράξη δεν θα είχε πραγματοποιηθεί ... δεδομένου ότι ο παθολογικός παράγοντας σφραγίζει με την εμφάνισή του ή έγινε ένα απαραίτητο συστατικό της καταγωγής του. Η υπόθεση προτείνει πως οι παράγοντες αυτοί είναι συνήθως ενεργοί στη γένεση του κακού." Εξήγησε, "Μέσα σε αυτή τη περίπλοκη δομή, ένα είδος κακού τροφοδοτεί και ανοίγει τις πόρτες για τους άλλους, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε άτομο ή από δογματικά κίνητρα." Τέλος, ο ίδιος προτείνει, «Από την στιγμή που είναι παρόντες παθολογικοί παράγοντες μέσα στην σύνθεση των περισσότερων περιπτώσεων του κακού, που είναι επίσης παρόντες στην συνέχεια τους."

"Επειδή το πείσμα τους είναι τόσο έντονο - και πάντα συνοδεύεται από την δίψα για εξουσία - υποψιάζομαι ότι το κακό είναι πιο πιθανό από ό, τι οι περισσότεροι να μεγαλώνουν οι ίδιοι πολιτικά," περιγράφει ο Δρ Peck. Ο Δρ Sabbatini έγραψε, "Κάτω από αγχώδεις κοινωνικές καταστάσεις, όπως σε πολέμους, φτώχεια, γενική κατάρρευση της οικονομίας, σαρωτικές επιδημίες ή πολιτική πάλη, κλπ, οι ψυχοπαθείς μπορούν να αποκτήσουν τη θέση των περιφερειακών ή των εθνικών ηγετών και των σωτήρων ... Όταν είναι σε θέσεις εξουσίας, μπορούν να προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά από ό, τι ως άτομα. "

Ο καθηγητής Μαρς σχολίασε,

«Ωστόσο, ως δημόσια πρόσωπα, μας εντυπωσιάζουν ως άνδρες οι οποίοι είναι συμπαθείς, έξυπνοι, εκλεπτυσμένοι, δίκαιοι, ανεκτικοί, στοχαστικοί, ευγενικοί και ανώτεροι που ενδιαφέρονται ειλικρινά για θέματα όπως το περιβάλλον, τα δεινά των πεινασμένων που πεθαίνουν από την πείνα στο εξωτερικό, οι άνεργοι και αυτοί που μαστίζονται από τη φτώχεια. Επιπλέον, συχνά αναγνωρίζονται ως ηγέτες στην εύλογη επιθυμία για παγκόσμια ειρήνη και ηρεμία. " 

Και συνέχισε:

«Πολλοί είναι ενεργοί στο έργο της εκκλησίας και των φιλανθρωπικών οργανώσεων. Άλλοι δωρίζουν σε κοινωφελείς σκοπούς." Αναγνωρίζοντας αυτή την πρόσοψη, πρόσθεσε, "Κανείς δεν θα υποψιαζόταν ούτε μια στιγμή τι συμβαίνει πραγματικά στα βαθειά, στα σκοτεινά διαβολικά μυαλά τους.»

Μία άλλη εξαιρετικά χρήσιμη ικανότητα που πρέπει να μάθουμε, είναι η ικανότητα να εντοπίσουμε αυτό το μοτίβο της αποσύνθεσης σε ένα έθνος κάτω από μια παθολογική επιρροή. Το βιβλίο του Δρα Lobaczewski, Political Ponerology (Πολιτική Πονηρολογία) εξηγεί λεπτομερώς το μοτίβο αυτό. Έχει βιώσει αυτή τη διαδικασία προσωπικά, ενώ ζούσε στην Πολωνία στο πλαίσιο τόσο της ναζιστικής όσο και της κομμουνιστικής κατοχής. (***) Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι την Αμερική όπως και τα έθνη του ΝΑΤΟ τα ελέγχουν ψυχοπαθείς, τότε ο λόγος για ατέρμονους πολέμους και ατέλειωτες αναταραχές, γίνεται σαφής. Μόλις καταλάβουμε την φύση του ψυχοπαθή, όλα φαίνονται απολύτως λογικά.

ΛΑΖΑΡΕΙΟΣ ΛΕΠΡΑ

Όταν οι ψυχοπαθείς κυβερνούν μια κοινωνία, τότε θα παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά τους. Γενικώς θα είναι διεφθαρμένοι. Αλλά επειδή η εξαπάτηση αποτελεί πρωταρχικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή, θα εμφανιστεί ανθρώπινος. Τα χαρακτηριστικά του μπορεί να παρατηρηθούν από το υψηλότερο επίπεδο της κυβέρνησης έως κάτω από το επίπεδο του δρόμου. Αν θα θέλατε να δείτε την τρέλα του πολιτισμού στο πλαίσιο της ψυχοπαθούς διακυβέρνησης, δεν χρειάζεται να επισκεφθείτε την πρωτεύουσα του κράτους ή μια μεγάλη πόλη, επειδή ακόμη και το μικρότερο χωριό θα παρουσιάζει αυτά τα χαρακτηριστικά.

Όταν η φατρία που έχει τον έλεγχο μιας κοινωνίας είναι κακόβουλη, η ασθένεια διεισδύει και στα χαμηλότερα επίπεδα.  Προβάλλονται οι ανήθικες συμπεριφορές, ενώ οι ηθικές γελοιοποιούνται και δημιουργούνται εχθροί. Η καταστροφική διαδικασία ολοκληρώνεται με ένα ολοκαύτωμα, μία γενοκτονία ή τη δίωξη με κάποιο τρόπο. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη είναι ένα τέτοιο κίνημα.

Τον Νοέμβριο του 1975, το μέλος του Κογκρέσσου Lawrence P. McDonald δήλωσε ότι το πιο σημαντικό θέμα της εποχής μας είναι η "κίνηση των Ροκφέλερ και των συμμάχων τους να δημιουργήσουν μια παγκόσμια κυβέρνηση, συνδυάζοντας τον υπερ-καπιταλισμό και τον κομμουνισμό κάτω από την ίδια σκεπή, όλα κάτω από τον έλεγχό τους. » Προειδοποίησε ότι αυτή η κίνηση έχει «διεθνή διάσταση» και «απίστευτα κακές προθέσεις».

Ο Ross έγραψε, "Δεν ξέρω για σας, αλλά αυτές οι δραστηριότητες ... με απασχολούν σοβαρά, διότι τα παιδιά και τα εγγόνια μου θα υποφέρουν πολλές φορές περισσότερο από ό, τι υποφέρουμε σήμερα υπό τον έλεγχο αυτών των τεράτων». [Έμφαση στο πρωτότυπο] Και πρόσθεσε: «Έχω προσπαθήσει να βρω χειρότερους όρους για αυτούς, αλλά αυτό είναι το καλύτερο που μπορώ να σκεφτώ για να τους περιγράψει."

Όταν ένα έθνος ή μία άλλη οργάνωση ξεκινούν αυτή τη διαδικασία του κακού, οι ψυχοπαθείς και οι άλλοι αποκλίνοντες έλκονται από αυτή σαν μαγνήτης. Άτομα που είναι ομοϊδεάτες, έχουν εγκατασταθεί σε θέσεις επιρροής και σε θέσεις κλειδιά. Όσον αφορά την τρέχουσα επιδημία, αυτό θα περιλαμβάνει τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες που φέρονται να εκτελούν τις COINTELPRO αυτές επιχειρήσεις και χτυπώντας τους ανθρώπους και τα δίκτυα των πολιτών με μη θανατηφόρα όπλα.

Όπως αποδείχθηκε στην “Γαλλική” επανάσταση και στην “Ρωσική” επανάσταση, θα πρέπει να καταλάβουν τους δρόμους και να συλλάβουν ένα ποσοστό του πληθυσμού, προκειμένου να εγκαταστήσουν μια δικτατορία. Για να γίνει αυτό, έχει επιλεγεί ένα μέρος της κοινωνίας για να επιβάλλει την εξουσία του δικτάτορα στο επίπεδο του δρόμου. Ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι αυτό το τμήμα συνήθως αποτελείται από τα βασικά επιχειρησιακά κέντρα της κοινωνίας, π.χ., τα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα δημοτικά κέντρα, τις θρησκευτικές οργανώσεις, τα αστυνομικά τμήματα, τις εταιρείες κοινής ωφέλειας, τα καταστήματα, κ.λπ.

Ο Δρ Lobaczewski το περιγράφει αυτό με τον ακόλουθο τρόπο: «Οι ενέργειες αυτού του φαινομένου επηρεάζουν μια ολόκληρη κοινωνία, ξεκινώντας από τους ηγέτες και διεισδύει σε κάθε χωριό, κωμόπολη, εργοστάσιο, επιχείρηση, ή αγρόκτημα. Η παθολογική κοινωνική δομή καλύπτει σταδιακά το σύνολο της χώρας, δημιουργώντας μια «νέα κοινωνική τάξη» στο εσωτερικό του έθνους. Αυτή η προνομιούχα τάξη των διεστραμμένων αισθάνεται μόνιμα πως απειλείται από τους «άλλους». Οι «άλλοι" είναι προφανώς οι άνθρωποι που έχουν μπει στο στόχαστρο για να διωχθούν.

Το Κρυφό Κακό

Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω με λόγια ένα γεγονός που πρέπει κανείς να είναι έμπειρος για να το καταλάβει. Το γεγονός στο οποίο αναφέρομαι είναι η παρατήρηση του ψυχοπαθή ή του ψυχοπαθητικού συστήματος στην πραγματική μορφή του, αφού έχει αφαιρεθεί η μάσκα. Μπορεί να περιγραφεί ως κάτι βαθειά τρομακτικό. Είναι μία αποκρουστική εμπειρία για ένα φυσιολογικό άτομο και μπορεί να προκαλέσει σοβαρό ψυχολογικό τραυματισμό, ειδικά αν δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό.

"Αν κάποιος έχει βιώσει προσωπικά μια τέτοια εφιαλτική πραγματικότητα," λέει ο Δρ Lobaczewski, «θεωρεί τους ανθρώπους που δεν έχουν προχωρήσει στην κατανόηση του μέσα στο ίδιο χρονικό πλαίσιο να είναι απλά μια συμπεριφορά αλαζονική και μερικές φορές ακόμη και κακόβουλη". "Η εμπειρία αυτή», συνεχίζει, «[έχει] ανεπίσημα απορριφθεί από ... [τους ανθρώπους και] γίνεται μια ψυχολογική επιβάρυνση γι 'αυτόν, αναγκάζοντάς τον να ζήσει μέσα σε ένα στενό κύκλο προσώπων των οποίων οι εμπειρίες ήταν παρόμοιες."

Αυτή η συνάντηση με ένα ψυχοπαθές στοιχείο ήταν η εμπειρία πολλών Επιθέσεων και Κρυφών κακών στόχων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο McKinney έγραψε ότι ένας από τους στόχους αυτών των εκστρατειών της παρενόχλησης είναι να ενσταλάξει μια διεστραμμένη αίσθηση της πίστης προς τον οργανισμό που είναι υπεύθυνος για την παρενόχληση. Αυτό είναι απόλυτα λογικό, όταν έχουμε να κάνουμε με έναν παθολογικό παράγοντα. " Ο σαδιστικός έλεγχος είναι επίσης ένα στοιχείο της διαστροφής», έγραψε ο Δρ Meloy, ο οποίος αποτελεί ένδειξη «ψυχοπαθητικής διαταραχής.»

Ο McKinney ανέφερε επίσης ότι οι εν λόγω υπηρεσίες φαίνεται να αντιμετωπίζουν τους στόχους τους ως αντικείμενα, τιν στιγμή που τους παρενοχλούν. "Οι ψυχοπαθείς βλέπουν τους ανθρώπους ως κάτι περισσότερο από αντικείμενα που πρέπει να χρησιμοποιήσουν για τη δική τους ικανοποίηση," εξηγεί ο Dr. Hare. «Ο αδύναμος και ο ευάλωτος – τον οποίο κοροϊδεύουν, αντί να τον λυπούνται - είναι οι αγαπημένοι τους στόχοι." Αυτό βοηθά να εξηγήσουμε τις αναφορές των ανθρώπων που στοχεύονται από το Κρυφό Κακό για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, εκτός από το ότι είναι αξιοπρεπείς. Ένα ψυχοπαθητικό πρόγραμμα θα έχει ως στόχο αυτούς τους ανθρώπους.

Ακριβώς όπως οι δημιουργοί αυτού του προγράμματος παρουσιάζονται καλυμμένα ως ανθρωπιστές, το ίδιο το πρόγραμμα παρουσιάζεται ως ωφέλιμο και αναγκαίο. Αφελή άτομα που συμμετέχουν, δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό αμέσως. Όμως, ένα ποσοστό εκείνων που ελέγχουν τα όπλα που βασανίζουν τους πολίτες (πρέπει να είσαι ψυχοπαθής για να το κάνεις αυτό), καθώς και εκείνοι από τα χαμηλότερα επίπεδα που ακολουθούν και παρενοχλούν τους στόχους, είναι ψυχοπαθείς. Και είστε ενήμεροι για την πραγματική φύση αυτού του προγράμματος.

"Το εξωτερικό στρώμα που βρίσκεται πλησιέστερα προς το αρχικό περιεχόμενο, χρησιμοποιείται για τους προπαγανδιστικούς σκοπούς του ομίλου," λέει ο Δρ Lobaczewski. "Μέσοι άνθρωποι υποκύπτουν στους υποβλητικούς υπαινιγμούς του πρώτου στρώματος για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν μάθουν να κατανοούν το δεύτερο." "Ο καθένας με ορισμένες ψυχολογικές αποκλίσεις," Εξηγεί, "ειδικά αν φοράει τη μάσκα της ομαλότητας ... αντιλαμβάνεται αμέσως το δεύτερο στρώμα να είναι ελκυστικό και σημαντικό. Εξ άλλου, δημιουργήθηκε από ανθρώπους σαν κι αυτόν»

Ο παθολογικός παράγοντας βοηθά επίσης να διευκρινίσουμε γιατί οι άνθρωποι που είναι, αναμφισβήτητα, πιο πνευματικοί και ηθικά πιο εξελιγμένοι από τις μάζες, εντοπίζονται και γίνονται στόχος. Σύμφωνα με τον Δρ Lobaczewski, αυτοί οι τύποι είναι οι πρώτοι που θα στραφούν τα καθεστώτα που ελέγχονται από ψυχοπαθείς. Ο Δρ Meloy εξήγησε ότι η ψυχασθενική «αντίληψη για τις απολαύσεις των άλλων, προκαλεί μόνο τον φθόνο και την απληστία τους." Και ότι λαμβάνουν, "ικανοποίηση των σαδιστικών ωθήσεών τους μέσω της εσκεμμένης επιβολής του συναισθηματικού ή σωματικού πόνου στους άλλους."

"Τα ψυχοπαθή άτομα που δεν εισέρχονται σε ψυχοθεραπεία είναι παραδείγματα αυτού του μίσους κατά της καλοσύνης," λέει ο Δρ Meloy. Σύμφωνα με τον Δρ Meloy, αν και ο φθόνος δεν είναι συνειδητά αισθητός, είναι η κινητήρια δύναμη για την παροχή κινήτρων για την καταστροφική συμπεριφορά τους. Περιγράφει τη συμπεριφορά αυτή ως «χειραγωγική ποδηλασία», η οποία περιλαμβάνει μία "σκωπτική, [και] μία στάση ελέγχου " ενώ επιτίθενται στον στόχου τους.

«Ο χειραγωγικός κύκλος», εξηγεί ο Δρ Meloy, " ενισχύει το ναρκισσισμό του και προστατεύει την ευπάθεια του." Αυτός ο κύκλος είναι σε εξέλιξη, διότι η απειλή για τον φουσκωμένο εαυτό του είναι πάντα παρούσα. Περιγράφει αυτό τον κύκλο ως μια διαδικασία καθαρισμού για τον ψυχοπαθή. "Η επιθυμία να ελέγχουν και να υποβαθμίζουν το πραγματικό αντικείμενο... Μπορεί να τροφοδοτείται από την σαδιστική ευχαρίστηση που συνδέεται με τη συμπεριφορά», λέει.

Η σκωπτική και η ελεγκτική συμπεριφορά που παρουσιάζεται από αυτές τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες προς τους στόχους τους, φαίνεται να είναι μέρος της «χειραγωγικής ποδηλασίας» για την οποία μιλά ο Δρ Meloy. Αυτό καθίσταται ακόμη πιο λογικό όταν θεωρούμε την προϋπόθεση του Δρ Lobaczewski, η οποία αναφέρει ότι η ελέγχουσα ψυχοπαθής φατρία μιας κοινωνίας (η οικονομική ελίτ), θα προσλάβει ψυχοπαθείς χαμηλότερου επίπεδου για να κάνει το έργο τους. Αυτοί οι αποκλίνοντες του χαμηλότερου επιπέδου φυσικά αναζητούν εργασία στην αστυνομία, την ασφάλεια, τον στρατό, την πολιτική, ή άλλες θέσεις που πιστεύουν ότι θα τους προσφέρουν δύναμη.

Περίληψη

Ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού έχει ένα ψυχολογικό μακιγιάζ το οποίο είναι πολύ διαφορετικό από τους περισσότερους.

Έχουν πλήρη επίγνωση της διαφοράς τους. Γνωρίζουν επίσης ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση αυτού του ριζικού διαχωρισμού. Η διαφορά περιλαμβάνει μια συναισθηματική ανεπάρκεια, που συνοδεύεται από την έλλειψη τύψεων, που τους επιτρέπει να λειτουργούν έξω από τα καθιερωμένα ηθικά όρια. Είναι σε θέση να αποκρύψουν αυτήν την διαφορά σε κάποιο βαθμό και συνήθως φαίνεται να είναι γενναιόδωροι και φιλικοί.

Μπορούν κατά συνέπεια να συμμετάσχουν σε κάποια αντικοινωνική συμπεριφορά, η οποία περιλαμβάνει την καταστροφή της ζωής των ανθρώπων, προκειμένου να θρέψουν την εγωιστική έπαρση τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας συχνά κοροϊδεύουν τους στόχους τους, τους οποίους θεωρούν αδύναμους, ή τους φθονούν. Θα προκαλούν πόνο στους άλλους για κανέναν άλλο λόγο εκτός από την απόλαυση που τους δίνει. Καλύπτουν όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Μερικοί συγγραφείς θεωρούν ότι είναι ένα διαφορετικό είδος των ανθρώπων.

Οι ψυχοπαθείς φυσικά αναζητούν θέσεις εξουσίας. Πολλές ιστορικές θηριωδίες προκλήθηκαν από ψυχοπαθείς. Ένας οργανισμός ή ένα έθνος κάτω από ψυχοπαθητική επιρροή σύντομα θα μολυνθεί από την ασθένεια. Θα παρουσιάζει τέτοιες καταστροφικές τάσεις από τα ανώτερα επίπεδα έως το πιο μικρό χωριό.

Το Κρυφό Κακό είναι ένα ψυχοπαθητικό πρόγραμμα που υπάρχει σε μία κοινωνία που διοικείται από ψυχοπαθείς.

Υποσημειώσεις

* It's nice to know that there's an actual scientific category that these people can be placed in. I first learned that psychopathy was likely the specific illness that the creators of this program suffer from while listening to author and radio host Alan Watt at www.CuttingThroughTheMatrix.com. He now hosts a show on the Republic Broadcasting Network.

** This charge is based on my unprofessional opinion. A true diagnosis is a complex matter involving an in-depth diagnostics using the PCL-R, or DSM, as well as input from friends, family and employers.

*** Ponerology is derived from the Greek word poneros, which means evil. Political Ponerology is the study of the growth of political evil. According to the author of Political Ponerology, Zbigniew Brzezinski of the Trilateral Commission attempted to prevent the book from being published.

ΠΗΓΗ:http://www.bibliotecapleyades.net/sociopolitica/hiddenevil/hiddenevil25.htm

Πηγή

http://dia-kosmos.blogspot.gr/