Ξύπνησε αναμνήσεις αριστερής διαπλοκής ο Σταύρος Θεοδωράκης μιλώντας στη Βουλή. Ξύπνησε αναμνήσεις βρώμικου 89, Εθνικού Προμηθευτή, Οικουμενικής και το περίφημο “να τα πάρει ο γιος του Πέτρου”-Σωκράτης Κόκκαλης.
«Οι επιχειρηματίες και καναλάρχες πίστεψαν ότι θα έχουν μαζί σας μια νέα δεκαετία εξουσίας. Και σας βοήθησαν. Τώρα που κάποιοι από αυτούς μοιάζουν με στημένες λεμονόκουπες τους εγκαταλείπετε για πιο σίγουρους ‘’επενδυτές’’», ανέφερε ο Σταύρος Θεοδωράκης, στην ομιλία του με θέμα τη διαπλοκή και τη διαφθορά εξαπολύοντας σφοδρή επίθεση κατά της Κυβέρνησης. «Η διαπλοκή, ναι, γεννήθηκε στις αυλές των κομμάτων εξουσίας ή μάλλον στα υπόγεια. Κάποιοι επωφελήθηκαν και κάποιοι αδιαφόρησαν αλλά εσείς, οι καλύτεροι μαθητές του παλιού συστήματος, της δίνετε νέο περιεχόμενο» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενος σε αυτό που λέει συχνά ο κ. Παππάς ότι έγινε αεροπειρατεία και οι εκδότες πήραν τα κανάλια δωρεάν ρώτησε: «Πότε πήραν οι εκδότες τις συχνότητες χωρίς διαγωνισμό; Τότε που συγκυβερνούσατε στην κυβέρνηση Τζαννετάκη. Γιατί δεχτήκατε την αεροπειρατεία, γιατί δεν αντιδράσατε τότε;». Αναφερόμενος στην υπόθεση Siemens ο επικεφαλής του Ποταμιού είπε: «Με απόφαση της Οικουμενικής δεν δόθηκαν οι ψηφιακές παροχές στον εθνικό προμηθευτή και στη Siemens; Με απευθείας ανάθεση και δίχως διεθνή διαγωνισμό; Ο κ. Δραγασάκης δεν ήταν τότε υπουργός; Μην παριστάνετε τους ανήξερους».
Δείτε τι έγραφαν για την υπόθεση ο Τάσος Παππάς και ο Θανάσης Τσίρος στην (μια φορά κι ένα καιρό) “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”.
Οταν καταθέσει στην εξεταστική επιτροπή για τη Siemens ο επιχειρηματίας Σ. Κόκκαλης και αν για την υπόθεση κληθεί και ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, αναπόφευκτα θα αναζωπυρωθεί η συζήτηση για δύο υποθέσεις που σκίασαν τη δεκαετία του ’90 και οι παρενέργειές τους επηρεάζουν και σήμερα τη δημόσια ζωή.
Μιλάμε για τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Ξ. Ζολώτα την περίοδο της οικουμενικής το 1990 και για την πτώση της κυβέρνησης της Ν.Δ. το 1993.
1 Η στενή σύνδεση της Siemens και της Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1986, όταν ύστερα από την εισήγηση της τότε υφυπουργού Βιομηχανίας Βάσως Παπανδρέου, το ΚΥΣΥΜ αποφάσισε την επιλογή δύο συστημάτων ψηφιακών τηλεφωνικών κέντρων από τις εταιρείες Ερικσον και Siemens.
Δύο χρόνια αργότερα, το διοικητικό συμβούλιο του ΟΤΕ επί Θ. Τόμπρα ανέθεσε στη Siemens και την Ιντρακόμ την προμήθεια 84.000 ψηφιακών κυκλωμάτων και 20.000 ψηφιακών παροχών. Ταυτόχρονα, η διοίκηση του ΟΤΕ ανέλαβε ισχυρές νομικές δεσμεύσεις έναντι των δύο εταιρειών να προμηθευτεί απ’ αυτές όλα τα ψηφιακά που θα χρειαζόταν για την πενταετία 1989-1993. Με την απόφαση διαφώνησαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στο δ.σ. του οργανισμού Δ. Στρατούλης και Χρ. Χριστοφορίδης.
Οι νομικές υπηρεσίες του ΟΤΕ και τρεις καθηγητές νομικών σχολών γνωμοδότησαν ότι αν ο ΟΤΕ σπάσει τις νομικές δεσμεύσεις θα συρόταν στα δικαστήρια από τις δύο εταιρείες και θα πλήρωνε αποζημιώσεις πολλών δισ. δραχμών. Η επιτροπή επαναδιαπραγμάτευσης που είχε οριστεί πέτυχε βελτίωση των τιμών των ψηφιακών κατά έξι δισ. δραχμές.
Από το 1990 και μετά η Ιντρακόμ ήταν προνομιακός εταίρος της Siemens στις προμήθειες του ΟΤΕ. Στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ετέθησαν δύο εναλλακτικά σενάρια: είτε να υπογραφούν οι βελτιωμένες συμβάσεις είτε να ακυρωθούν και να προκηρυχθεί ανοικτός διαγωνισμός, με συνέπεια ατέρμονες δικαστικές διαμάχες με τις δύο εταιρείες, καταβολή μεγάλων αποζημιώσεων και αδυναμία του ΟΤΕ για δύο χρόνια να προχωρήσει το επενδυτικό πρόγραμμά του. Οι πολιτικοί αρχηγοί επέλεξαν την πρώτη λύση, ο δε Χ. Φλωράκης ζήτησε να αρχίσουν οι διαδικασίες για να βρεθούν τρόποι να σπάσουν οι νομικές δεσμεύσεις του ΟΤΕ.
Με την εξέλιξη αυτή διαφώνησε ο τότε υπουργός Γ. Κεφαλογιάννης, ο οποίος απείλησε με παραίτηση αλλά επείσθη να μην την υποβάλει. Καταθέτοντας στις 22 Απριλίου 2010 στην εξεταστική ο κ. Κεφαλογιάννης υπογράμμισε ότι «η απαρχή του σκανδάλου Siemens είναι τότε, το 1990, και διατηρείται 20 χρόνια. Είναι διαχρονικό σκάνδαλο, είναι οικουμενικό σκάνδαλο». Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι «την υπόθεση των ψηφιακών μανατζάριζε ο κ. Κόκκαλης».
Οπως αναφέρει σε άρθρο του ο Δ. Στρατούλης, «από το 1990 και μετά οι διοικήσεις του ΟΤΕ, με την έγκριση όλων των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, δεν πραγματοποίησαν διαγωνισμούς, αλλά έδιναν συστηματικά με απευθείας αναθέσεις όλες τις προμήθειες του ΟΤΕ σε ψηφιακά στη Siemens και την Ιντρακόμ».
Σχετικά με το περιεχόμενο των συνομιλιών των πολιτικών αρχηγών, η φιλολογία είναι πολύ πλούσια. Ο στενός συνεργάτης του Α. Παπανδρέου Τ. Χυτήρης είπε στην «Κ.Ε» ότι «ο Ανδρέας μού είπε αμέσως μετά τη σύσκεψη ότι συμφώνησαν όλοι οι αρχηγοί, προσθέτοντας ότι ίδιος μίλησε λίγο, οι άλλοι εισηγήθηκαν το θέμα κι αυτός δεν έφερε αντίρρηση».
Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Χ. Φλωράκης ρώτησε τους Κ. Μητσοτάκη και Α. Παπανδρέου αν ο Σ. Κόκκαλης είναι ο γιος του Πέτρου, που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του βουνού.
Στη συνέχεια άρχισε να πλέκει το εγκώμιο του Πέτρου και κατέληξε λέγοντας ότι «αν είναι ο γιος του Πέτρου να του δώσουμε τη δουλειά». Ουδέποτε αυτό επιβεβαιώθηκε. Το ΚΚΕ σήμερα κάνει λόγο για «ανυπόστατα πράγματα, υποβολιμαία και συκοφαντικά». Πάντως, θα ήταν πολύ περίεργο να αγνοεί ο Χ. Φλωράκης τη σχέση του Σ. Κόκκαλη με τον Πέτρο Κόκκαλη και να περιμένει να τον ενημερώσουν οι άλλοι δύο αρχηγοί.
2 Η απόφαση του Α. Σαμαρά να ρίξει την κυβέρνηση της Ν.Δ. το 1993, όπως ο ίδιος υποστήριξε, είχε να κάνει με το «Μακεδονικό»: «υπερασπίστηκα τον πατριωτικό χαρακτήρα μιας ιστορικής παράταξης».
Από την αρχή ο Κ. Μητσοτάκης άφησε υπαινιγμούς για τη συμμετοχή των διαπλεκομένων συμφερόντων στην επιχείρηση ανατροπής της κυβέρνησής του και επεδίωξε να εμφανιστεί ως θύμα συνωμοσίας που στήθηκε γύρω από την προμήθεια των ψηφιακών παροχών (1.100.000).
Ωστόσο δύο χρόνια νωρίτερα, στις 15 Γενάρη 1991, «η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε κατακυρώσει τη σύμβαση 400.000 παροχών στις δύο εταιρείες» (από τον «Ριζοσπάστη» 10-9-2000).
Ο Κ. Μητσοτάκης στις 16 Οκτωβρίου 2000 με συνέντευξή του στο «Βήμα» αναφέρει πως «έγινε κανονική εξαγορά του Α. Σαμαρά», επικαλούμενος ότι «στις εκλογές του 1993 η Πολιτική Ανοιξη έκανε την πιο πλούσια εκλογική καμπάνια». Ο Α. Σαμαράς απαντά με μήνυση και δηλώνει ότι «είναι πολιτική ανανδρία, ο αρχιερέας της διαπλοκής με την ομπρέλα της ασυλίας να ισχυρίζεται ότι τάχα εξαγοράστηκα από συμφέροντα για να ρίξω την κυβέρνησή του». Η μήνυση δεν έφτασε στο ακροατήριο, γιατί δεν ήρθη η βουλευτική ασυλία του Κ. Μητσοτάκη.
Στην υπόθεση παρεμβαίνει ο Μ. Εβερτ σημειώνοντας ότι «κακώς επιμένουν Μητσοτάκης και Σαμαράς, αυτά θα τα γράψει η Ιστορία». Εκτός αν η εξεταστική καταφέρει να γράψει Ιστορία, φωτίζοντας όλες τις σκοτεινές πτυχές του διαχρονικού σκανδάλου.
Η παντοκρατορία Siemens-Ιντρακόμ δεν απειλήθηκε τα επόμενα χρόνια. Επί εκσυγχρονισμού και οι δύο εταιρείες είδαν τις δουλειές τους με το Δημόσιο να επεκτείνονται σε εξωφρενικό βαθμό. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ήταν στο περιβάλλον Σημίτη (Τσουκάτος, Μαντέλης) έχουν εμπλακεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο σκάνδαλο της Siemens, με τον πρώτο μάλιστα να κατηγορείται από το σύντροφό του Θ. Πάγκαλο για τρυφηλή ζωή (πρόκειται για την περίφημη δήλωση για τα κότερα που συνέβαλε στην απομάκρυνση του κ. Τσουκάτου), ενώ και την περίοδο της Ν.Δ. (2004-2009), παρά το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής είχε καταγγείλει στη Βουλή ονομαστικά τον Σ. Κόκκαλη και είχε υποσχεθεί την εξολόθρευση των νταβατζήδων, η κυβέρνησή του δεν έκανε τίποτα για να ελέγξει την κατάσταση.
Στενές επαφές για περισσότερα από 20 χρόνια διατηρούσε με τη Siemens ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος σύντομα αναμένεται να βρεθεί ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής που διερευνά το σκάνδαλο του «μαύρου χρήματος».
Εκτός από τη στενή συνεργασία στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, η Siemens ήταν και χορηγός στον Ολυμπιακό. Σε αυτές τις δύο δεκαετίες, Siemens και Intracom μοιράστηκαν προμήθειες του ΟΤΕ ύψους τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ, συνεργάστηκαν ως κοινοί μέτοχοι στην εταιρεία Siemens Τηλεβιομηχανική αλλά και στη θυγατρική του ΟΤΕ Hellascom, ενώ… συναντήθηκαν και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, καθώς επί σειρά ετών η Siemens ήταν βασικός χορηγός της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ιδιοκτησίας Σ. Κόκκαλη.
Οι προγραμματικές συμφωνίες του ΟΤΕ έφεραν στα ταμεία της Siemens και της Intracom ποσά ύψους 560 δισ. δραχμών ή 1,65 δισ. ευρώ. Μάλιστα, εκτιμάται ότι, μαζί με τις «επεκτάσεις» που έγιναν στις συμβάσεις ειδικά μετά το 1997, το συνολικό ποσό ανήλθε τελικώς περίπου στα 2 δισ. ευρώ, με την Intracom να αντλεί περίπου 1,1 δισ. ευρώ και τη Siemens να απορροφά περίπου 889 εκατ. ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επεκτάσεις έφτασαν έως και το 2005. Μια από τις επεκτάσεις ήταν και αυτή που αφορούσε την τεχνική υποστήριξη του δικτύου του ΟΤΕ από την Intracom και τη Siemens. Πρόκειται για τη συμφωνία που οδηγεί τον σημερινό επικεφαλής του ΟΤΕ Παναγή Βουρλούμη στο δικαστήριο, όπου και θα αντιμετωπίσει κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για υπερκοστολογήσεις.
Οι δύο εταιρείες δεν πήραν τις προμήθειες του ΟΤΕ μόνο επί ελληνικού εδάφους. Συμβόλαια έκλεισαν και με τις θυγατρικές του οργανισμού τηλεπικοινωνιών εκτός Ελλάδος. Κυρίως στη Ρουμανία και στη θυγατρική του ΟΤΕ Romtelecom, η οποία εξαγοράστηκε το 1998 έναντι 675 εκατ. δολαρίων αλλά και στην Armentel, τον τηλεπικοινωνιακό οργανισμό της Αρμενίας.
Οι ψηφιακές παροχές
Η πρώτη απόφαση να ανατεθούν οι ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ στην Intracom και της Siemens, ελήφθη τον Σεπτέμβριο του 1986. Δύο χρόνια αργότερα, οι δύο εταιρείες μοιράστηκαν τα πρώτα 84.000 κυκλώματα και 20.000 παροχές. Από τότε και μέχρι το τέλος του 2002, οι δύο εταιρείες ανέλαβαν να προμηθεύσουν τον ΟΤΕ με τουλάχιστον έξι εκατομμύρια παροχές.
Το 1997 υπεγράφη η μεγάλη προγραμματική συμφωνία (με τον περίφημο αριθμό 8002) του ΟΤΕ, η οποία αφορούσε την παροχή τριών εκατομμυρίων παροχών έναντι 130 δισ. δραχμών ή 380 εκατ. ευρώ. Είναι η συμφωνία για την οποία η Siemens εμφανίζεται να έχει βγάλει αρκετά εκατομμύρια ευρώ από τα «μαύρα ταμεία» της προκειμένου να εξασφαλίσει τη δουλειά. Με τη συγκεκριμένη σύμβαση συνδέονται και τα ποσά που κατέληξαν σε τραπεζικό λογαριασμό του πρώην υπουργού Μεταφορών Τάσου Μαντέλη.
Η Intracom και η Siemens συναντήθηκαν -και μάλιστα ως μέτοχοι- στα διοικητικά συμβούλια δύο εταιρειών. Στη Siemens Τηλεβιομηχανική, για παράδειγμα, Intracom και Siemens βρέθηκαν να κατέχουν πακέτο 41% των μετοχών η καθεμία. Αρχικά η Intracom ήλεγχε το 22% της εταιρείας και η Siemens το 60%. Το 2003, η Siemens μεταβίβασε πακέτο μετοχών 18%, με αποτέλεσμα οι δύο εταιρείες να βρεθούν ισοδύναμες στο μετοχικό κεφάλαιο της Τηλεβιομηχανικής. Μάλιστα, η Intracom επιχείρησε να εξαγοράσει το σύνολο των μετοχών. Η συμφωνία είχε προχωρήσει, αλλά ναυάγησε την τελευταία στιγμή.
Από αυτές τις διαπραγματεύσεις ήρθαν στο προσκήνιο και οι στενές επαφές που είχε ο Σ. Κόκκαλης με στελέχη της Siemens. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος της Siemens, Φόλκερ Γιουνγκ, ο οποίος μετά τη λήξη της συνεργασίας του με τη γερμανική Siemens πήρε μετεγραφή στην Intracom.
Η δεύτερη εταιρεία στην οποία συναντήθηκαν Intracom και Siemens ήταν η Hellascom, θυγατρική του ΟΤΕ (οι δύο εταιρείες κατείχαν πακέτα μετοχών ύψους 14%, πριν ο ΟΤΕ αποφασίσει να εξαγοράσει τα μειοψηφικά ποσοστά τον Ιούνιο του 2005). Ηταν μια οξύμωρη συμμαχία, καθώς ο ΟΤΕ είχε βρεθεί να συνεταιρίζεται με τους δύο βασικούς προμηθευτές του.
Τέλος, Siemens και Σ. Κόκκαλης συνεργάστηκαν ακόμη και στο χώρο του ποδοσφαίρου, καθώς από τον Ιούνιο του 2000 και για πολλά χρόνια, η Siemens ήταν βασικός χορηγός του Ολυμπιακού.
1 Η στενή σύνδεση της Siemens και της Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1986, όταν ύστερα από την εισήγηση της τότε υφυπουργού Βιομηχανίας Βάσως Παπανδρέου, το ΚΥΣΥΜ αποφάσισε την επιλογή δύο συστημάτων ψηφιακών τηλεφωνικών κέντρων από τις εταιρείες Ερικσον και Siemens.
Δύο χρόνια αργότερα, το διοικητικό συμβούλιο του ΟΤΕ επί Θ. Τόμπρα ανέθεσε στη Siemens και την Ιντρακόμ την προμήθεια 84.000 ψηφιακών κυκλωμάτων και 20.000 ψηφιακών παροχών. Ταυτόχρονα, η διοίκηση του ΟΤΕ ανέλαβε ισχυρές νομικές δεσμεύσεις έναντι των δύο εταιρειών να προμηθευτεί απ’ αυτές όλα τα ψηφιακά που θα χρειαζόταν για την πενταετία 1989-1993. Με την απόφαση διαφώνησαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στο δ.σ. του οργανισμού Δ. Στρατούλης και Χρ. Χριστοφορίδης.
Οι νομικές υπηρεσίες του ΟΤΕ και τρεις καθηγητές νομικών σχολών γνωμοδότησαν ότι αν ο ΟΤΕ σπάσει τις νομικές δεσμεύσεις θα συρόταν στα δικαστήρια από τις δύο εταιρείες και θα πλήρωνε αποζημιώσεις πολλών δισ. δραχμών. Η επιτροπή επαναδιαπραγμάτευσης που είχε οριστεί πέτυχε βελτίωση των τιμών των ψηφιακών κατά έξι δισ. δραχμές.
Από το 1990 και μετά η Ιντρακόμ ήταν προνομιακός εταίρος της Siemens στις προμήθειες του ΟΤΕ. Στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ετέθησαν δύο εναλλακτικά σενάρια: είτε να υπογραφούν οι βελτιωμένες συμβάσεις είτε να ακυρωθούν και να προκηρυχθεί ανοικτός διαγωνισμός, με συνέπεια ατέρμονες δικαστικές διαμάχες με τις δύο εταιρείες, καταβολή μεγάλων αποζημιώσεων και αδυναμία του ΟΤΕ για δύο χρόνια να προχωρήσει το επενδυτικό πρόγραμμά του. Οι πολιτικοί αρχηγοί επέλεξαν την πρώτη λύση, ο δε Χ. Φλωράκης ζήτησε να αρχίσουν οι διαδικασίες για να βρεθούν τρόποι να σπάσουν οι νομικές δεσμεύσεις του ΟΤΕ.
Με την εξέλιξη αυτή διαφώνησε ο τότε υπουργός Γ. Κεφαλογιάννης, ο οποίος απείλησε με παραίτηση αλλά επείσθη να μην την υποβάλει. Καταθέτοντας στις 22 Απριλίου 2010 στην εξεταστική ο κ. Κεφαλογιάννης υπογράμμισε ότι «η απαρχή του σκανδάλου Siemens είναι τότε, το 1990, και διατηρείται 20 χρόνια. Είναι διαχρονικό σκάνδαλο, είναι οικουμενικό σκάνδαλο». Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι «την υπόθεση των ψηφιακών μανατζάριζε ο κ. Κόκκαλης».
Οπως αναφέρει σε άρθρο του ο Δ. Στρατούλης, «από το 1990 και μετά οι διοικήσεις του ΟΤΕ, με την έγκριση όλων των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, δεν πραγματοποίησαν διαγωνισμούς, αλλά έδιναν συστηματικά με απευθείας αναθέσεις όλες τις προμήθειες του ΟΤΕ σε ψηφιακά στη Siemens και την Ιντρακόμ».
Σχετικά με το περιεχόμενο των συνομιλιών των πολιτικών αρχηγών, η φιλολογία είναι πολύ πλούσια. Ο στενός συνεργάτης του Α. Παπανδρέου Τ. Χυτήρης είπε στην «Κ.Ε» ότι «ο Ανδρέας μού είπε αμέσως μετά τη σύσκεψη ότι συμφώνησαν όλοι οι αρχηγοί, προσθέτοντας ότι ίδιος μίλησε λίγο, οι άλλοι εισηγήθηκαν το θέμα κι αυτός δεν έφερε αντίρρηση».
Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Χ. Φλωράκης ρώτησε τους Κ. Μητσοτάκη και Α. Παπανδρέου αν ο Σ. Κόκκαλης είναι ο γιος του Πέτρου, που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του βουνού.
Στη συνέχεια άρχισε να πλέκει το εγκώμιο του Πέτρου και κατέληξε λέγοντας ότι «αν είναι ο γιος του Πέτρου να του δώσουμε τη δουλειά». Ουδέποτε αυτό επιβεβαιώθηκε. Το ΚΚΕ σήμερα κάνει λόγο για «ανυπόστατα πράγματα, υποβολιμαία και συκοφαντικά». Πάντως, θα ήταν πολύ περίεργο να αγνοεί ο Χ. Φλωράκης τη σχέση του Σ. Κόκκαλη με τον Πέτρο Κόκκαλη και να περιμένει να τον ενημερώσουν οι άλλοι δύο αρχηγοί.
2 Η απόφαση του Α. Σαμαρά να ρίξει την κυβέρνηση της Ν.Δ. το 1993, όπως ο ίδιος υποστήριξε, είχε να κάνει με το «Μακεδονικό»: «υπερασπίστηκα τον πατριωτικό χαρακτήρα μιας ιστορικής παράταξης».
Από την αρχή ο Κ. Μητσοτάκης άφησε υπαινιγμούς για τη συμμετοχή των διαπλεκομένων συμφερόντων στην επιχείρηση ανατροπής της κυβέρνησής του και επεδίωξε να εμφανιστεί ως θύμα συνωμοσίας που στήθηκε γύρω από την προμήθεια των ψηφιακών παροχών (1.100.000).
Ωστόσο δύο χρόνια νωρίτερα, στις 15 Γενάρη 1991, «η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε κατακυρώσει τη σύμβαση 400.000 παροχών στις δύο εταιρείες» (από τον «Ριζοσπάστη» 10-9-2000).
Ο Κ. Μητσοτάκης στις 16 Οκτωβρίου 2000 με συνέντευξή του στο «Βήμα» αναφέρει πως «έγινε κανονική εξαγορά του Α. Σαμαρά», επικαλούμενος ότι «στις εκλογές του 1993 η Πολιτική Ανοιξη έκανε την πιο πλούσια εκλογική καμπάνια». Ο Α. Σαμαράς απαντά με μήνυση και δηλώνει ότι «είναι πολιτική ανανδρία, ο αρχιερέας της διαπλοκής με την ομπρέλα της ασυλίας να ισχυρίζεται ότι τάχα εξαγοράστηκα από συμφέροντα για να ρίξω την κυβέρνησή του». Η μήνυση δεν έφτασε στο ακροατήριο, γιατί δεν ήρθη η βουλευτική ασυλία του Κ. Μητσοτάκη.
Στην υπόθεση παρεμβαίνει ο Μ. Εβερτ σημειώνοντας ότι «κακώς επιμένουν Μητσοτάκης και Σαμαράς, αυτά θα τα γράψει η Ιστορία». Εκτός αν η εξεταστική καταφέρει να γράψει Ιστορία, φωτίζοντας όλες τις σκοτεινές πτυχές του διαχρονικού σκανδάλου.
Η παντοκρατορία Siemens-Ιντρακόμ δεν απειλήθηκε τα επόμενα χρόνια. Επί εκσυγχρονισμού και οι δύο εταιρείες είδαν τις δουλειές τους με το Δημόσιο να επεκτείνονται σε εξωφρενικό βαθμό. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ήταν στο περιβάλλον Σημίτη (Τσουκάτος, Μαντέλης) έχουν εμπλακεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο σκάνδαλο της Siemens, με τον πρώτο μάλιστα να κατηγορείται από το σύντροφό του Θ. Πάγκαλο για τρυφηλή ζωή (πρόκειται για την περίφημη δήλωση για τα κότερα που συνέβαλε στην απομάκρυνση του κ. Τσουκάτου), ενώ και την περίοδο της Ν.Δ. (2004-2009), παρά το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής είχε καταγγείλει στη Βουλή ονομαστικά τον Σ. Κόκκαλη και είχε υποσχεθεί την εξολόθρευση των νταβατζήδων, η κυβέρνησή του δεν έκανε τίποτα για να ελέγξει την κατάσταση.
Στενές επαφές για περισσότερα από 20 χρόνια διατηρούσε με τη Siemens ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος σύντομα αναμένεται να βρεθεί ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής που διερευνά το σκάνδαλο του «μαύρου χρήματος».
Εκτός από τη στενή συνεργασία στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, η Siemens ήταν και χορηγός στον Ολυμπιακό. Σε αυτές τις δύο δεκαετίες, Siemens και Intracom μοιράστηκαν προμήθειες του ΟΤΕ ύψους τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ, συνεργάστηκαν ως κοινοί μέτοχοι στην εταιρεία Siemens Τηλεβιομηχανική αλλά και στη θυγατρική του ΟΤΕ Hellascom, ενώ… συναντήθηκαν και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, καθώς επί σειρά ετών η Siemens ήταν βασικός χορηγός της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ιδιοκτησίας Σ. Κόκκαλη.
Οι προγραμματικές συμφωνίες του ΟΤΕ έφεραν στα ταμεία της Siemens και της Intracom ποσά ύψους 560 δισ. δραχμών ή 1,65 δισ. ευρώ. Μάλιστα, εκτιμάται ότι, μαζί με τις «επεκτάσεις» που έγιναν στις συμβάσεις ειδικά μετά το 1997, το συνολικό ποσό ανήλθε τελικώς περίπου στα 2 δισ. ευρώ, με την Intracom να αντλεί περίπου 1,1 δισ. ευρώ και τη Siemens να απορροφά περίπου 889 εκατ. ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επεκτάσεις έφτασαν έως και το 2005. Μια από τις επεκτάσεις ήταν και αυτή που αφορούσε την τεχνική υποστήριξη του δικτύου του ΟΤΕ από την Intracom και τη Siemens. Πρόκειται για τη συμφωνία που οδηγεί τον σημερινό επικεφαλής του ΟΤΕ Παναγή Βουρλούμη στο δικαστήριο, όπου και θα αντιμετωπίσει κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για υπερκοστολογήσεις.
Οι δύο εταιρείες δεν πήραν τις προμήθειες του ΟΤΕ μόνο επί ελληνικού εδάφους. Συμβόλαια έκλεισαν και με τις θυγατρικές του οργανισμού τηλεπικοινωνιών εκτός Ελλάδος. Κυρίως στη Ρουμανία και στη θυγατρική του ΟΤΕ Romtelecom, η οποία εξαγοράστηκε το 1998 έναντι 675 εκατ. δολαρίων αλλά και στην Armentel, τον τηλεπικοινωνιακό οργανισμό της Αρμενίας.
Οι ψηφιακές παροχές
Η πρώτη απόφαση να ανατεθούν οι ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ στην Intracom και της Siemens, ελήφθη τον Σεπτέμβριο του 1986. Δύο χρόνια αργότερα, οι δύο εταιρείες μοιράστηκαν τα πρώτα 84.000 κυκλώματα και 20.000 παροχές. Από τότε και μέχρι το τέλος του 2002, οι δύο εταιρείες ανέλαβαν να προμηθεύσουν τον ΟΤΕ με τουλάχιστον έξι εκατομμύρια παροχές.
Το 1997 υπεγράφη η μεγάλη προγραμματική συμφωνία (με τον περίφημο αριθμό 8002) του ΟΤΕ, η οποία αφορούσε την παροχή τριών εκατομμυρίων παροχών έναντι 130 δισ. δραχμών ή 380 εκατ. ευρώ. Είναι η συμφωνία για την οποία η Siemens εμφανίζεται να έχει βγάλει αρκετά εκατομμύρια ευρώ από τα «μαύρα ταμεία» της προκειμένου να εξασφαλίσει τη δουλειά. Με τη συγκεκριμένη σύμβαση συνδέονται και τα ποσά που κατέληξαν σε τραπεζικό λογαριασμό του πρώην υπουργού Μεταφορών Τάσου Μαντέλη.
Η Intracom και η Siemens συναντήθηκαν -και μάλιστα ως μέτοχοι- στα διοικητικά συμβούλια δύο εταιρειών. Στη Siemens Τηλεβιομηχανική, για παράδειγμα, Intracom και Siemens βρέθηκαν να κατέχουν πακέτο 41% των μετοχών η καθεμία. Αρχικά η Intracom ήλεγχε το 22% της εταιρείας και η Siemens το 60%. Το 2003, η Siemens μεταβίβασε πακέτο μετοχών 18%, με αποτέλεσμα οι δύο εταιρείες να βρεθούν ισοδύναμες στο μετοχικό κεφάλαιο της Τηλεβιομηχανικής. Μάλιστα, η Intracom επιχείρησε να εξαγοράσει το σύνολο των μετοχών. Η συμφωνία είχε προχωρήσει, αλλά ναυάγησε την τελευταία στιγμή.
Από αυτές τις διαπραγματεύσεις ήρθαν στο προσκήνιο και οι στενές επαφές που είχε ο Σ. Κόκκαλης με στελέχη της Siemens. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος της Siemens, Φόλκερ Γιουνγκ, ο οποίος μετά τη λήξη της συνεργασίας του με τη γερμανική Siemens πήρε μετεγραφή στην Intracom.
Η δεύτερη εταιρεία στην οποία συναντήθηκαν Intracom και Siemens ήταν η Hellascom, θυγατρική του ΟΤΕ (οι δύο εταιρείες κατείχαν πακέτα μετοχών ύψους 14%, πριν ο ΟΤΕ αποφασίσει να εξαγοράσει τα μειοψηφικά ποσοστά τον Ιούνιο του 2005). Ηταν μια οξύμωρη συμμαχία, καθώς ο ΟΤΕ είχε βρεθεί να συνεταιρίζεται με τους δύο βασικούς προμηθευτές του.
Τέλος, Siemens και Σ. Κόκκαλης συνεργάστηκαν ακόμη και στο χώρο του ποδοσφαίρου, καθώς από τον Ιούνιο του 2000 και για πολλά χρόνια, η Siemens ήταν βασικός χορηγός του Ολυμπιακού.
kourdistoportocali
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου