Με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας πέρα από τον 25ο μεσημβρινό, τη νοητή γραμμή η οποία τέμνει το Αιγαίο στη μέση (σ.σ. σχετικός χάρτης υπάρχει αναρτημένος στη τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα), απαντά η Αγκυρα στα ελληνικά διαβήματα για την προώθηση λαθρομεταναστών από τουρκικές ακταιωρούς έξω από τη Μυτιλήνη. Σύμφωνα με πληροφορίες του "Eλεύθερου Τύπου" οι διαμαρτυρίες της ελληνικής διπλωματίας προχθές αργά το απόγευμα απορρίφθηκαν σχεδόν ως ανυπόστατες με το επιχείρημα ότι δεν πρόκειται για ελληνικά χωρικά ύδατα (παρόλο που το συμβάν έγινε ακριβώς στον 39ο παράλληλο).
Να μην αναγορευτεί Επίτιμος Διδάκτορας, από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο Γερμανός καθηγητής και συγγραφέας κ. Χάινς Ρίχτερ΄ για το έργο του ''Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ'' , ζητά δημόσια με σημερινή του επιστολή, από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου ο Στρατηγός Μανούσος Παραγιουδάκης, Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ.
Κι αυτό καθώς , όπως γράφει ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ στην επιστολή -πού έστειλε και στον ίδιο τον κ Χάινς Ρίχτερ χωρίς να λάβει απάντηση - επιχειρεί να απαξιώσει την Μάχη της Κρήτης και μέσα από τις σελίδες η ''εντύπωση, γενικά που αποκομίζει ο αναγνώστης ( από το βιβλίο) είναι ότι η απρόκλητη εισβολή των Γερμανών στην Κρήτη το Μάη του 1941, ήταν «ιπποτική και δίκαιη» ενώ ο αγώνας του λαού της Κρήτης και των ανταρτών, που μάχονταν για την ελευθερία, ήταν «βρόμικος και κτηνώδης».
Προς Πανεπιστήμιο Κρήτης Πρύτανη κ. Ευριπίδη Στεφάνου Ρέθυμνο Ρέθυμνο, 17 Νοεμβρίου 2014
Αξιότιμε κ. Πρύτανη Πληροφορήθηκα, ότι την 19η Νοεμβρίου ε.έ θα λάβει χώρα στο Πανεπιστήμιο τελετή αναγόρευσης σε Επίτιμο Διδάκτορα, από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Γερμανού καθηγητή και συγγραφέα κ. Χάινς Ρίχτερ.
Θα ήθελα να θέσω υπόψη σας επιστολή που έστειλα στις 25 Ιουλίου 2011 στον κ. Ρίχτερ, με την ευκαιρία της παρουσιάσεως του βιβλίου του «Η Μάχη Της Κρήτης» στις 8/6/2011.
Ο κύριος καθηγητής δεν απάντησε στην επιστολή μου, που έχει ως εξής:
«Καθηγητή κ. Χάινς Ρίχτερ Ρέθυμνο 25 Ιουλίου 2011
Κύριε καθηγητά
Την 8η Ιουνίου 2011, παραβρέθηκα στην παρουσίαση του βιβλίου σας Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ προσκεκλημένος από σας, μέσω του κ. Μ. Μιχελάκη στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης στο Ηράκλειο.
Ένας εκ των εισηγητών, ο καθηγητής κ. Στεργίου, ανέφερε μεταξύ άλλων,, ότι η Μάχη της Κρήτης δεν ήταν κάτι σημαντικό στο πλαίσιο των συνολικών επιχειρήσεων του Β΄ΠΠ, ότι η καθυστέρηση για 6 εβδομάδες της επιχείρησης BARBAROSSA ήταν μύθος ,ότι το αντάρτικο στην Κρήτη ήταν ασήμαντο και άλλα- απαξιωτικά- για τη Μάχη. ¨Όπως θα θυμάστε, επιχείρησα να αντικρούσω τις απόψεις του, στο λίγο χρόνο που μου δόθηκε. Εσείς δεν πήρατε θέση, γι’ αυτό αποχώρησα με τους Ρεθυμνιώτες φίλους μου κ.κ Μ. Μιχελάκη και Α. Σπυρόπουλο.
Έχοντας ολοκληρώσει την ανάγνωση του από 543 σελίδες βιβλίου Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, παραθέτω επιγραμματικά ορισμένες από τις απόψεις σας:
«Οι συνέπειες της Μάχης της Κρήτης….οι ισχυρισμοί αυτοί ανήκουν στη σφαίρα του μύθου….».
«Το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα , ότι οι επιχειρήσεις ΜΑΡΙΤΑ και ΕΡΜΗΣ καθυστέρησαν κατά έξι εβδομάδες τη γερμανική επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης….ζει ως μύθος, τον οποίο τείνουν να πιστεύουν οι Έλληνες».
«Με το να καλλιεργείται η ψευδαίσθηση ότι η ελληνική συμβολή στον πόλεμο, ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη νίκη των Συμμάχων, τονώνεται το ελληνικό εθνικό φρόνημα».
«….Νίκη των αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη».(Ο ίδιος αναφέρεται, όπως και πολλοί άλλοι συγγραφείς ,ότι το ύψ.107-και το αεροδρόμιο Μάλεμε, που έκριναν τη Μάχη της Κρήτης-εγκατελήφθη από τους αμυνομένους Νεοζηλανδούς και οι αλεξιπτωτιστές το κατέλαβαν αμαχητί).
« Η Μάχη της Κρήτης έγινε ένας στρατιωτικός μύθος».
«ΟΙ Έλληνες και οι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές θαυμάζουν τις στρατιωτικές επιδόσεις των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, οι οποίοι αποτελούν πρότυπο»
«Η Μάχη )περιγράφεται ως ιπποτική και δίκαιη».
«Η γερμανική πλευρά δυσκολεύεται να καταλήξει σε αντικειμενική αξιολόγηση της επιχείρησης».
«’Εχει φτάσει ο καιρός να προσπαθήσει και η Γερμανική πλευρά να καταλήξει σε μια πιο αντικειμενική εικόνα».
«….Όταν αναπτύχθηκε ο ανταρτοπόλεμος….ο αγώνας αυτός δεν ήταν πια καθαρός και έντιμος, αλλά βρόμικος και κτηνώδης». «Μη ευθύνη» του αντιπτεράρχου Κουρτ Στούντεντ, σχεδιαστού και εκτελεστού της αεραποβατικής επιχειρήσεως.
Εκθέτω παρακάτω τμήμα από τη διαταγή που εξέδωσε την 31 Μαϊου 1941.(σ.412):
«…1. όλες τις κτηνωδίες (κυρίως στον τομέα Μάλεμε, Καστέλλι των Κρητικών)που γνωρίζω προσωπικά θα τις τιμωρήσω εγώ ο ίδιος.
2…επιβολή της τιμωρίας….από εκείνο το στρατιωτικό Τμήμα που υπήρξε θύμα των κτηνωδιών….πιθανά αντίποινα, εκτελέσεις….πυρπόληση χωριών, εξανδραποδισμός περιοχών. Να επιληφθεί της υποθέσεως ο στρατός και όχι τα τακτικά δικαστήρια, τα οποία δεν είναι αρμόδια για κτήνη και δολοφόνους».
Τα ολοκαυτώματα-αντίποινα στην Κρήτη
Ακολούθησαν το Κοντομάρι (λέτε για τον εκτελεστή υπολοχαγό Τρέμπερ «ήταν μόλις 24 ετών»!), η Κάντανος, ο Αλικιανός, τα Περβόλια, το Αδελε Ρεθύμνου, το Σκαλάνι Ηρακλείου και αμέτρητα άλλα.
Τα παραπάνω αναφερόμενα και πολλά άλλα στο βιβλίο σας, ανατρέπουν τη μέχρι σήμερα ιστορική αλήθεια, που έχει θεμελιωθεί από εξέχοντες ιστορικούς, από τους πρωταγωνιστές της περιόδου εκείνης(Τσώρτσιλ, Χίτλερ, Στάλιν, Ρούσβελτ, πολιτικούς , στρατιωτικούς και διπλωμάτες),αλλά και από αφηγήσεις ανθρώπων- εσείς τις απαξιώνετε-που είχαν συμμετάσχει στη Μάχη και στην Αντίσταση στην Κρήτη και ακόμα από συγγενείς εκτελεσθέντων, από βετεράνους (Άγγλους, Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς και Έλληνες) από σύγχρονους αναλυτές και από πλήθος ντοκουμέντων, δικαστικών αποφάσεων (που μέχρι σήμερα εκδίδονται για τα εγκλήματα των Ναζί) κ.ά.
''Βρόμικος και κτηνώδης''ο αγώνας των Κρητών!
Η εντύπωση, γενικά που αποκομίζει ο αναγνώστης είναι ότι η απρόκλητη εισβολή των Γερμανών στην Κρήτη το Μάη του 1941, ήταν «ιπποτική και δίκαιη» ενώ ο αγώνας του λαού της Κρήτης και των ανταρτών, που μάχονταν για την ελευθερία, ήταν «βρόμικος και κτηνώδης».
Λυπούμαι να πω , ότι δίνετε την εντύπωση του ιστορικού- συνηγόρου των Γερμανών εισβολέων- κατακτητών, που ο τίτλος του πρωτοτύπου έργου «Operation Merkur: Die Eroberung der Insel Kreta imMai 1941» και το περιεχόμενο του δικαιολογεί, όχι όμως ο τίτλος στα Ελληνικά Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ,ενώ ύστερα από 70 χρόνια λέτε ότι « έχει φτάσει ο καιρός να προσπαθήσει και η γερμανική πλευρά να καταλήξει σε μια πιο αντικειμενική εικόνα».
Επιφυλάσσομαι να ασχοληθώ εκτενέστερα ,αφού αναδιφήσω τις πηγές μου, με σκοπό να αντικρούσω τις ανατρεπτικές και άδικες κατ’ εμέ απόψεις σας ,για την πραγματικά μυθική Μάχη της Κρήτης.
Υ.Γ. Προ της παρουσιάσεως του βιβλίου Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ και πριν λάβω γνώση του περιεχομένου του, σας επέδωσα ένα μικρό , προσωπικό αναμνηστικό, πιστεύοντας ότι με το πολυσέλιδο έργο σας, αναγνωρίζετε τον ηρωικό αγώνα των Συμμάχων και του Κρητικού λαού, με την ευκαιρία της επετείου των 70 ετών.
Μετά τα όσα εκθέτω, θεωρώ ότι οι λόγοι για τους οποίους σας επέδωσα το αναμνηστικό δεν υφίστανται και παρακαλώ να μου το επιστρέψετε με το σχετικό σημείωμα».
Μετά παρέλευση εύλογου χρόνου, δημοσίευσα την παραπάνω επιστολή μου στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (που είχε πρώτη παρουσιάσει το βιβλίο με όχι κολακευτικά λόγια ) και σε άλλες – κρητικές κυρίως- εφημερίδες.
Τα σχόλια των εφημερίδων ήταν εξαιρετικά δηκτικά , τόσο για το περιεχόμενο του βιβλίου, όσο και για τον ίδιο το συγγραφέα. Μερικά διατηρώ στο αρχείο μου και είναι στη διάθεσή σας.
Κύριε πρύτανη, επειδή αποτελεί ύψιστη τιμή η αναγόρευση προσώπου σε Επίτιμο, από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, θεώρησα υποχρέωσή μου να σας ενημερώσω δημόσια, για όσα συνέβησαν σχετικά με τον καθηγητή κ. Χάινς Ρίχτερ και το βιβλίο του.
Εσείς θα κρίνετε αν αξίζει να του επιδαψιλεύσετε αυτή τη μεγάλη τιμή την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου.
''Θέλουν να ξαναγράψουν την Ιστορία, να απαλλαγούν από το στίγμα για τα φοβερά εγκλήματα''
Να σημειωθεί σχετικά ότι την επιστολή Παραγιουδάκη προσυπογράφει το μέλος ρου Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών κ. Αριστομένης Συγγελάκης, αλλά και άλλα μέλη: ''Μόνο τυχαίες δεν είναι οι μεθοδεύσεις αυτές των Γερμανών και η προσπάθειά τους να ξαναγράψουν την ιστορία. Στο βάθος, υπάρχει πάντα η πρόθεσή τους να απαλλαγούν από το στίγμα για τα φοβερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξε το Γ´ Ράιχ στην Ελλάδα, ΧΩΡΙΣ έμπρακτη μεταμέλεια και απόδοση των γερμανικων αποζημιώσεων και των άλλων οφειλών προς τη χώρα μας'', αναφέρει ο κ Συγγελάκης και συνεχίζει:
''Η απόδοση τιμής στον Γερμανό παραχαράκτη της Ιστορίας πρέπει να ματαιωθεί! Η Μάχη της Κρήτης, η σπουδαιότερη, ίσως, στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και η μεγαλειώδης Αντίσταση του κρητικού λαού απέναντι στον φασισμό αξίζει κάθε τιμής κι αποτελεί παράδειγμα για τις νεότερες γενιές σε όλο τον κόσμο αυτοθυσίας για την ελευθερία!Το Πανεπιστήμιο Κρήτης δεν πρέπει να συνδεθεί με μία τόσο επιζήμια πράξη εις βάρος της πατρίδας, των εθνικών δικαίων και της Ιστορίας μας! '', τονίζει.
Η λέσχη Μπίλντενμπεργκ πίσω από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου του 1973
Για την περίοδο του Πολυτεχνείου του 1973, η περιβόητη λέσχη Μπίλντενμπεργκ μέσω του Γενικού γραμματέα της, στην Ευρώπη, Βαν ντερ Μπόιγκελν, ανακοίνωνε στις 20 Αυγούστου 1973 ότι:
" Υπάρχει ένα ζήτημα στην Ελλάδα. Αυτό πρέπει να λυθεί σύντομα.
Είναι ανάγκη να χειραγωγηθεί ο ελληνικός λαός και να οδηγηθεί - μέσα από την ανάγκη για εκδημοκρατισμό - στο οριακό σημείο του εγκλωβισμού για να επιτύχουμε την εφαρμογή της "τακτικής του σοκ" που είχαμε σχεδιάσει. Αυτό σημαίνει σταδιακό εκδημοκρατισμό στην Ελλάδα, αλλά σοκ στο Κυπριακό ζήτημα, με την κυοφορούμενη τουρκική απόβαση ....
Μια σύγκρουση Ελλάδας - Τουρκίας θα μας εξυπηρετούσε .... Θα το δούμε! ...
Στην παρούσα φάση , θα ήταν σκόπιμο να υποκινηθούν οι φοιτητές στην Ελλάδα, ζητώντας δημοκρατικές ελευθερίες , αμφισβητώντας το στρατιωτικό καθεστώς της Αθήνας ...."Τα υπόλοιπα για την υλοποίηση των παραπάνω στόχων της λέσχης Μπίλντενμπεργκ τα ανέλαβαν οι ρουφιάνοι του Ιωαννίδη σε συνεργασία με συγκεκριμένα πρόσωπα από την γεννιά του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.
Αντίτιμο στις υπηρεσίες τους αυτές ήταν οι κρατικές θέσεις τους στο μεταπολιτευτικό Ελληνικό κράτος, ώστε να μας φέρουν σήμερα στην ΠΛΗΡΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ....
Σήμερα, οι μάσκες τους έχουν πέσει και φαίνεται πια ολοκάθαρα πως αυτοί οι εντολοδόχοι της Νέας Τάξης, πάτησαν επί πτωμάτων για να ανεβούν στην εξουσία καταστρέφοντας σταδιακά το Ελληνικό κράτος ....
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΥΦΑΝΤΗΣ: " Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΟΣ", ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΣΕΛΑΣ, ΑΘΗΝΑΙ, 2007
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ: " ΟΙ ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ"
Αμερικανοί κομμάντος στο Πολυτεχνείο του 1973 15 Νοεμβρίου 1973 :
"
...Μέσα σε μια ώρα, έξι πρεσβείες είχαν λάβει ανάλογα μηνύματα. Φυσικά, οι βάσεις της Νέας Μάκρης, του Ελληνικού στην Αττική και στις Γούρνες στην Κρήτη, έλαβαν το μήνυμα, προσυπογραμμένο από τον σταθμάρχη . Μετά από αυτό, οι βάσεις τέθηκαν σε συναγερμό.
Το ίδιο βράδυ, η βάση της Νέας Μάκρης συνδέονταν κωδικά με το αεροπλανοφόρο "Ιντεπέντεντ", που θα έφτανε στην Ελευσίνα για να αποβιβάσει εκατόν ογδόντα δυο κομμάντος ...; με προορισμό την Αθήνα ...."
" ...Η ομάδα των 182 αντρών κάτω από την διοίκηση του πλωτάρχη Τάλμποτ που είχε φθάσει εκείνο το βράδυ στην Αθήνα , ήταν -ας το πούμε- ένα τμήμα της νεοσύστατης τότε Ελαφράς ταξιαρχίας του στρατού των Ηνωμένων Πολιτείων .."(ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΤΡΙΓΑΣ: "ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ '73 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ", ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ, ΑΘΗΝΑ, 1996, σ. 179 - 180).
Η ομάδα αυτή είχε αποβιβαστεί από το αεροπλανοφόρο, σε φουσκωτές βάρκες που τους έβγαλαν στην στεριά. Όλα τα μέλη της ομάδας φορούσαν στολές παραλλαγής, βελγικής κατασκεύης. Τα πρόσωπά τους ήταν βαμμένα σε ομοιόχρωμες αποχρώσεις κι έτσι αφομοιώνονταν με τις σκιές τόσο τέλεια σαν να ήταν αόρατοι ...; Επιβιβάστηκαν σε στρατιώτικα καμιόνια και μεταφέρθηκαν σε διάφορα μέρη της Αθήνας αναμένοντας εντολές. Φυσικά όλα αυτά έγιναν σε συνεργασία με τους άντρες του Ιωαννίδη και εν αγνοία του Γ. Παπαδόπουλου. Στόχος των Αμερικανών και του Ταξιάρχου Ιωαννίδη ήταν να περικυκλωθεί το πολυτεχνείο από δικά τους στρατεύματα. Ενώ οι προβοκάτορες που βρισκόταν μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο προσπαθούσαν να μαζέψουν και να κρατήσουν όσο περισσότερο κόσμο μπορούσαν γύρω από αυτό. Με σκόπο να χυθεί όσο το δυνατόν περισσότερο αίμα γινόνταν. Μόνο έτσι θα έπεφτε ο Γ. Παπαδόπουλος, ώστε να σχηματιστεί η νέα στρατιωτική κυβέρνηση του Ιωαννίδη.
Εξάλλου, ο ίδιος ο Ιωαννίδης στην απολογία του στον τακτικό ανακριτή σχετικά με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου κατέθεσε ότι: " ...; Η ανατροπή του Γ. Παπαδόπουλου αποτελούσε σχέδιο που προετοιμάστηκε πολύ πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.."
Τη νύχτα στις 14 Νοεμβρίου 1973, ο ισραηλινός στρατηγός Μωσέ Νταγιάν έφθασε στην Αθήνα.
Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμπρού του Δημ. Ιωαννίδη , του γιατρού Αλαζράκη . Από εκεί έστειλε μήνυμα στον Ιωαννίδη να είναι έτοιμος : «η ώρα έφθασε . Όλα είναι έτοιμα». Την επομένη 15 Νοεμβρίου , το γιώτ «Απόλλων» , ιδιοκτησίας της εταιρίας ΟΤC , η οποία τότε ήταν ιδιοκτησίας της CIA , έφθασε στον Πειραιά . Το γιώτ πριν τη μετατροπή του , ήταν μονάδα του βρετανικού πολεμικού ναυτικού . Ήταν εξοπλισμένο με πανίσχυρο ασύρματο , τέλεια εργαστήρια και αναρίθμητους φακέλους . Είκοσι κομάντος συμπλήρωναν το ειδικό πλήρωμα του σκάφους . Από τον Πειραιά έπλευσε προς τα ανοιχτά του Σουνίου , όπου και περίμενε ανενόχλητο. Στο μεταξύ έκαναν τις ανάλογες επαφές τους , κυρίως με το στρατηγό Νταγιάν, ο οποίος ήταν σε συνεχή επαφή με Έλληνες πολίτες για την υπόθεση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. Η κύρια επαφή Νταγιάν , εκτός από τον Ιωαννίδη - Αραπάκη -Μπονάνο , ήταν με τον Γιάγκο Πεσματζόγλου ,ο οποίος τότε ήταν μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ για την Ελλάδα. Είχε αναλάβει το πολιτικό σκέλος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των επί κεφαλής των φοιτητών ,του Στρατηγού Νταγιάν και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Ο Πεσματζόγλου είχε άμεση επαφή , κυρίως με τρία πρόσωπα , από τους φοιτητές της εξέγερσης :Η μία είναι σήμερα {1993} αρχηγός αριστερού κόμματος και οι άλλοι δυο στελέχη και βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με την ελπίδα και την ευχή , πως θα βγουν και θα καταγγείλουν δημόσια τα γεγονότα εκείνης της νύχτας από την πλευρά τους όπως εκείνοι τα έζησαν , υπόσχομαι , αν δεν μιλήσουν οι ίδιοι , να δημοσιεύσω στο επόμενο βιβλίο μου τα ονόματα τους ... Τα χαράματα της 16 Νοεμβρίου , έφθασαν χίλιοι κομάντος από τις Βρυξέλλες , με εντολή να συμμετάσχουν στην εξέγερση του πολυτεχνείου. Όλοι μεταφέρθηκαν από τη βάση του ελληνικού στη γεωγραφική υπηρεσία Στρατού στο πεδίο του Άρεως . Τους μοιράστηκαν Ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές στολές και περίμεναν διαταγή να επέμβουν. Εκτός από όπλα , είχαν στην κατοχή τους ασύρματο , συγχρονισμένο με εκείνον του γιωτ «Απόλλων», απ΄ όπου και περίμεναν την διαταγή για επέμβαση ... Ο στρατιωτικός που είχε αναλάβει την εποπτεία όλων των ανδρών , ήταν ο υποστράτηγος Χουήζερ του ΝΑΤΟ, αλλά και έμπιστος της τριμερούς Επιτροπής . Την νύχτα της 16ης Νοεμβρίου , οι κομάντος του ΝΑΤΟ διατάχθηκαν από τον υποστράτηγο Χουήβερ, να ακροβολιστούν στο Πεδίο του Άρεως και να περιμένουν διαταγές .. Οι είκοσι κομάντος που περίμεναν στο γιωτ, διατάχθηκαν να πάνε με λέμβους στη στεριά , να καταλάβουν το σπίτι του Γεωργίου Παπαδόπουλου , να κόψουν τα τηλεφωνά του και να απαγορεύσουν στο δικτάτορα κάθε επαφή με τον έξω κόσμο. Να συνεννοηθούν μετά με τους Έλληνες «συναδέλφους» τους και να περιμένουν διαταγή για να αποχωρίσουν. Όταν νύχτωσε οι κομάντος έφθασαν στην ακτή και από εκεί με στρατιωτικά τζιπ κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Οι άλλοι έφυγαν «κατά ομάδες» από τη Γεωγραφική Υπηρεσία ΚΑΙ ΑΚΡΟΒΟΛΙΣΤΗΚΑΝ στο πεδίο του Άρεως .
Αργότερα , όταν το τανκ έσπασε την πόρτα του πολυτεχνείου , οι κομάντος βρίσκονταν ήδη μέσα. Στις εφιαλτικές στιγμές που ακολούθησαν , οι Νατοϊκοί κομάντος χτυπούσαν αδιάκριτα. Έδρασαν και όταν πια ο «εχθρός» είχε νικηθεί ένα στρατιωτικό σφύριγμα του επικεφαλής τους επανέφερε στην τάξη. Ανασυντάχθηκαν , και όπως είχαν έρθει , έφυγαν αθόρυβα. Σε μια ώρα απογειώνονταν από τη βάση του Ελληνικού , με προορισμό τις Βρυξέλλες . Χίλια δολάρια μπόνους πήρε ο καθένας , για εκείνη τη βραδιά ... Το ίδιο έγινε και με τους είκοσι . Διατάχθηκαν να επιστρέψουν στο γιωτ . Ξημερώματα στις 18 Νοεμβρίου 1973 , το γιωτ «Απόλλων» έπλεε ανοιχτά , με προορισμό τη Βαρκελώνη .. Ο Στρατηγός Νταγιάν αφού ενέκρινε τον κατάλογο των νέων Υπουργών , τακτοποίησε και άλλες μικρές λεπτομέρειες , και αναχώρησε αθόρυβα για το Ισραήλ, όπως είχε έρθει .... ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΤΕΣ. ΑΘ. ΣΤΡΙΓΑΣ... http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Τουρκικά τηλεοπτικά δίκτυα, αλλά και ελληνικά, πρόβαλαν πρόσφατα εντυπωσιακή εικόνα τουρκικού υποβρυχίου το οποίο ήρθε αντιμέτωπο με ελληνικό πολεμικό σκάφος που είχε απομακρύνει τουρκικό αλιευτικό από την ελληνική θαλάσσια περιοχή.
Το περιστατικό, πραγματικό ή όχι, είναι ενδεικτικό του χαμηλού σημείου στο οποίο βρίσκονται σήμερα οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, αμφοτέρων μελών του ΝΑΤΟ. Και τούτο καθώς πλησιάζει η πραγματοποίηση του 3ου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδος-Τουρκίας (Αθήνα 5-6 Δεκεμβρίου), το οποίο η ελληνική κυβέρνηση, υπό το φως των γεγονότων σε Κύπρο και Αιγαίο, θα ήταν καλύτερο να είχε αναβάλει.
Η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση στο Αιγαίο θα μπορούσε να συνοψισθεί ως εξής.
Η Ελλάδα υπερασπίζεται τον νησιωτικό και θαλάσσιο αιγαιακό χώρο της και τα κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτόν, που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο και από διμερείς και διεθνείς συμβάσεις.
Η Τουρκία, για λόγους γεωπολιτικούς καθώς και οικονομικών συμφερόντων, επιχειρεί να τα αμφισβητήσει. Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπως και τα Δωδεκάνησα, μαρτυρούν την παρουσία του ελληνικού στοιχείου εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Πρόσωπα - εμβλήματα της παγκόσμιας Ιστορίας κατάγονται από αυτά.
Τα τουρκικά φύλα ήρθαν στην περιοχή ως κατακτητές χιλιετηρίδες μετά. Αποφύγανε να εγκατασταθούν στα νησιά είτε από φόβο γεωγραφικής απομόνωσης είτε επειδή τους ήταν ξένο το θαλάσσιο περιβάλλον. Τα νησιά αυτά καταχωρήθηκαν στην Ελλάδα πρώτα με τη Συνθήκη του Λονδίνου και οριστικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923. Η Δωδεκάνησος, την οποία από το 1912 κατείχε η Ιταλία, ενσωματώθηκε στην Ελλάδα με τη Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Ελλάδας-Ιταλίας το 1947. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν η ηττημένη των Βαλκανικών πολέμων (1912-13), ενώ η διάδοχός της Τουρκία ήταν αμέτοχη στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Τούρκοι ιστορικοί, πολιτικοί και διπλωμάτες μέμφονται τις τότε ηγεσίες τους ότι δεν κατόρθωσαν να αποτρέψουν την υπαγωγή των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, καθώς και τα Δωδεκάνησα, στην Ελλάδα.
Την απώλεια αυτού του γεωπολιτικού πλεονεκτήματος, όπως και την αποκομιδή οφελών από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, που είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν στον υποθαλάσσιο χώρο, προσπαθεί από το '74 και μετά να ανατρέψει η Άγκυρα. Σε αυτή τη λογική δεν έχει υπογράψει τις δύο βασικές διεθνείς Συνθήκες για το Δίκαιο της Θάλασσας (Γενεύης και Μοντέγκο Μπέι), ενώ υπαναχώρησε από τη συμφωνία Κ. Καραμανλή και Σ. Ντεμιρέλ για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όσον αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος στο Αιγαίο. Όσο οι πιθανότητες και δυνατότητες εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων αυξάνουν, σε συνδυασμό και με μια συνεργασία με Κύπρο και Ισραήλ, τόσο εντονότερη θα γίνεται η τουρκική παραβατικότητα.
Οι παρεμποδίσεις αεροσκαφών και αλιευτικών και οι παραβιάσεις του εναερίου χώρου και των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο θα καθιστούν τα επεισόδια όλο και συχνότερα. Από κάποιο τυχαίο γεγονός δεν πρέπει να αποκλεισθεί και πολεμική εμπλοκή.
Όσο η Άγκυρα δεν αλλάζει συμπεριφορά με σεβασμό του διεθνούς νόμου και των σχέσεων καλής γειτονίας, οι ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει:
α) Να αναπτύξουν έντονη διπλωματική δραστηριότητα σε διμερή και πολυμερή επίπεδα για σταθερή, διαρκή και εμπεριστατωμένη ενημέρωση συμμάχων και λοιπών χωρών για την τουρκική παραβατικότητα.
β) Να επιδιώξουν την απόκτηση και άλλων διεθνών ερεισμάτων με ανάπτυξη μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
γ) Να ενισχύσουν την αποτρεπτική ισχύ της εθνικής άμυνας.
δ) Να φροντίσουν για την εξύψωση του ηθικού φρονήματος του λαού και των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο έχει τρωθεί από τα σκάνδαλα που συνδέονται με τα εξοπλιστικά προγράμματα, την οικονομική κρίση και τα Μνημόνια.
Εξωτερική πολιτική και εθνική άμυνα θα πρέπει να πάνε χέρι χέρι. Hand in hand, όπως έλεγε ο παλιός αμερικανός υπουργός Εξωτερικών John Foster Dulles.
Παρόν Νοεμβρίου 24, 2014 http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Δεδομένων των προηγμένων δυνατοτήτων των Ρώσων στο πυραυλικό σύστημα S-500, μερικοί στρατιωτικοί αναλυτές θεωρούν ότι οι Ρώσοι θα μπορούσαν πραγματικά να πλήξουν αεροσκάφη 5ης γενιάς. Πράγματι, οι προηγμένες τεχνολογικές δυνατότητες των ραντάρ ταχύτητας, όπως το RLS Voronezh-DM και το 1L119 Nebo SVU, θα μπορούσαν να πετύχουν τον εντοπισμό αεροσκαφών όπως το F-22 ή το F-35.
Το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας S-500 της Ρωσίας εισήλθε στην παραγωγή και ανεβάζει τον πήχη στην εμβέλεια εντοπισμού πυραύλων. Το όπλο της επόμενης γενιάς έχει σχεδιαστεί για να συμπληρώσει το ήδη ισχυρό S-400 της Μόσχας και να αντικαταστήσει το σύστημα αντι-βαλλιστικών πυραύλων A-135.
Δεν έχει μόνο πρωτοφανή ικανότητα να επιτύχει στόχους υψηλού υψομέτρου, συμπεριλαμβανομένων των βαλλιστικών πυραύλων και των δορυφόρων, σε εξαιρετικά μεγάλες διακυμάνσεις, αλλά υπήρξαν κάποιοι ισχυρισμοί, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ότι το σύστημα θα μπορούσε να πλήξει σε αεροσκάφη 5ης γενιάς.
Ωστόσο, ενώ ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι θα μπορούσε να είναι θεωρητικά δυνατό, δεν υπήρξε τίποτε που να τεκμηριώνει αυτόν τον ισχυρισμό.
Αυτό που είναι με βεβαιότητα γνωστό για το S-500 είναι ότι για τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν αποτελούν υψίστης προτεραιότητας. Ο ίδιος δήλωσε ότι, είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν και να οικοδομηθούν τεχνολογικές βάσεις στον τομέα της αεράμυνας, να συνεχιστεί ο εκσυγχρονισμός των συστημάτων Panther,ενώ προσέθεσε ότι πρέπει να ολοκληρωθεί η ανάπτυξη και οι προετοιμασίες για τη μαζική παραγωγή των νεώτερων συστημάτων S-500, που θα είναι ικανά να χτυπήσουν στόχους σε υπερβολικά μεγάλο υψόμετρο.
Αν και δεν έχουν γίνει αντιληπτές όλες οι πτυχές των δυνατοτήτων του S-500 από τη Δύση, δεν υπάρχει κανένας λόγος αμφιβολίας για τις δυνατότητες των ρωσικών συστημάτων αεροπορικής άμυνας. Πράγματι, σύμφωνα με τις πηγές άμυνας των ΗΠΑ, η Μόσχα πρόσφατα διενήργησε δοκιμασία για το σύστημα S-500 σε εμβέλειες, που προηγουμένως θεωρούνταν αδύνατες.
Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν, ότι το σύστημα πυραύλων επιφανείας-αέρα S-500 έπληξε επιτυχώς έναν στόχο 299 μίλια μακριά, τον οποίο οι ΗΠΑ εκτιμούν ότι είναι 50 μίλια πιο μακριά από οποιαδήποτε γνωστή δοκιμή. Αν και υπάρχουν οι αμφισβητήσεις των δυνατοτήτων των πυραύλων που χρησιμοποιήθηκαν στη δοκιμή αυτή, καθώς αρκετοί πιστεύουν ότι είναι βελτιωμένες παραλλαγές πυραύλων S-300 και S-400, αδιαμφισβήτητα το S-500 έχει να επιδείξει εξαιρετικές δυνατότητες.
Σύμφωνα με πηγές, το S-500 χρησιμοποιεί διάφορα είδη πυραύλων, όπως την οικογένεια των πυραύλων 48N6, τα οποία έχουν βάρος περίπου δύο τόνων και έχουν αποτελεσματική εμβέλεια μέχρι 240 χιλιόμετρα ή ακόμα τους 40N6 με υψηλότερες επιδόσεις, για στόχους μεγαλύτερης εμβέλειας, ενώ τέλος και τα οικογενειακά 9M96 και 9M100, τα οποία είναι μικρότερα και πιο ελαφριά βλήματα.
Επιπρόσθετα, ενάντια στις απειλές των βαλλιστικών πυραύλων, το S-500 χρησιμοποιεί τα βλήματα 77N6-N και 77N6-N1, που είναι ικανά να πλήξουν ακόμα και δορυφόρους. Έχει προφανώς την ικανότητα να δεσμεύει στόχους σε υψόμετρο 200 χιλιομέτρων και σε εμβέλεια 600 χιλιομέτρων. Μπορεί να αντιμετωπίζει ταυτόχρονα 10 εισερχόμενους βαλλιστικούς πυραύλους και έχει χρόνο απόκρισης μικρότερη από 4 δευτερόλεπτα.
Υπάρχουν μερικές αναφορές ότι το S-500 μπορεί να πλήξει αεροσκάφη τύπου stealth, συμπεριλαμβανομένου του Lockheed Martin F-22 Raptor ή του F-35 Joint Strike Fighter . Οι Ρώσοι ισχυρίζονται ότι το σύστημα μπορεί να συνδεθεί σε ένα δίκτυο αεράμυνας – για να συμπεριλάβει δορυφόρους.
Ρωσικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν επίσης ότι, το S-500 θα αναλύει πληροφορίες σχετικά με πιθανή επίθεση πυραύλων από δορυφόρους πρώιμης προειδοποίησης και ραντάρ over-the-horizon, όπως το Voronezh, καθώς και επιλεγμένους στόχους, ανάλογα την επικινδυνότητα τους και την απόσταση και τελικά εκδίδουν περιγραφές στόχων στα διάφορα συστήματα.
Δεδομένων των προηγμένων δυνατοτήτων των Ρώσων στο πυραυλικό σύστημα S-500, μερικοί στρατιωτικοί αναλυτές θεωρούν ότι θα μπορούσαν πραγματικά να πλήξουν αεροσκάφη 5ης γενιάς. Πράγματι, οι προηγμένες τεχνολογικές δυνατότητες των ραντάρ ταχύτητας, όπως το RLS Voronezh-DM και το 1L119 Nebo SVU, θα μπορούσαν να πετύχουν τον εντοπισμό αεροσκαφών όπως το F-22 ή το F-35.
Τούρκοι διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον πουλούσαν επί χρόνια μυστικά του πυρηνικού προγράμματος των ΗΠΑ στο Πακιστάν και σε άλλες χώρες -εχθρικές στα αμερικανικά συμφέροντα- με τη συνεργασία ανώτατων αξιωματούχων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου.
Η αποκάλυψη-βόμβα έγινε από την Τουρκοαμερικανίδα Σίμπελ Εντμοντς, που εργάστηκε ως μεταφράστρια τουρκικών στο FBI για ένα εξάμηνο μετά την 11/9.
Απομακρύνθηκε τον Μάρτιο του 2002 όταν αποκάλυψε όργιο αγοραπωλησίας πληροφοριών με ξένους πράκτορες, που δημιουργούσαν «τρύπες» στην εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.
Εκτοτε η 37χρονη Εντμοντς βρίσκεται στη δημοσιότητα ως σύμβολο της ελεύθερης πληροφόρησης για τα άδυτα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, παρά τα εμπόδια που της έχει προβάλει κατά καιρούς η Δικαιοσύνη. Ακόμη και το Κογκρέσο άκουσε τις καταγγελίες της σε κλειστή συνεδρίαση, αλλά δεν πήρε κανένα μέτρο, υπενθυμίζουν οι «Σάντεϊ Τάιμς».
Η βρετανική εφημερίδα έκανε εξονυχιστικό ρεπορτάζ προτού δεχτεί να δημοσιεύσει τις τελευταίες καταγγελίες της για τους Τούρκους (και Ισραηλινούς) πράκτορες που φέρονται να έχουν κάνει φύλλο και φτερό το πυρηνικό πρόγραμμα των ΗΠΑ.
Ακόμη και το Αμερικανο-Τουρκικό Συμβούλιο της Ουάσιγκτον είχε μετατραπεί σε «χρηματιστήριο πυρηνικών πληροφοριών», ενώ βασικός πρωταγωνιστής του κυκλώματος φέρεται ανώτατος (και διεθνώς γνωστός) αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που αρνήθηκε τις κατηγορίες για χρηματισμό από ξένους πράκτορες.
Σύμφωνα με πηγές της CIA, οι Τούρκοι μάλλον δεν αγόραζαν για λογαριασμό της χώρας τους τα αμερικανικά πυρηνικά μυστικά, που προέρχονταν από το Λος Αλαμος και άλλες εγκαταστάσεις. Ηταν κυρίως «μεγαλέμποροι» προς το τέλος της δεκαετίας του 90 και τα μεταπωλούσαν με το αζημίωτο στο Πακιστάν και στο Ισραήλ.
Εκτός από διπλωμάτες, λομπίστες και «στρατηγικούς αναλυτές», στο κύκλωμα συμμετείχαν και Τούρκοι μεταπτυχιακοί φοιτητές. «Οι Τούρκοι», ισχυρίζεται η Εντμοντς (σ.σ.: έχει Αζέρο πατέρα και Αμερικανίδα μητέρα και μιλά άπταιστα τουρκικά και την περσική διάλεκτο φαρσί) λειτουργούσαν ως σύνδεσμοι της υπηρεσίας πληροφοριών του Πακιστάν ISI και με τον ίδιο τον αρχηγό της, Μαχμούντ Αχμάντ».
Ο άνθρωπος αυτός κατηγορήθηκε ότι χρηματοδοτούσε τους αεροπειρατές της 9/11 και θεωρείται βέβαιο ότι εγχείρισε την αμερικανική τεχνολογία στον διαβόητο συμπατριώτη του Αμπντούλ Καντίρ Χαν.
Ο Πακιστανός πυρηνικός επιστήμονας κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον ίδιο τον Μπιν Λάντεν, αλλά και ότι πούλησε πυρηνική τεχνογνωσία σε Λιβύη, Ιράν και Βόρεια Κορέα, μέσα από δίκτυο εταιρειών σε ΗΠΑ και Βρετανία.
Η Εντμοντς ισχυρίζεται ότι Τούρκοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί ακόλουθοι μπαινόβγαιναν στην πακιστανική πρεσβεία της Ουάσιγκτον, ενώ άκουσε ταινίες υποκλοπών, με κάποιους από αυτούς να διαπραγματεύονταν την πώληση των πυρηνικών μυστικών στον καλύτερο πλειοδότη!
Το καλοκαίρι του 2000, π.χ., το FBI παγίδευσε πράκτορα ο οποίος πούλησε σε δύο Σαουδάραβες έναντι 250.000 δολαρίων, έναν φάκελο με πυρηνικές πληροφορίες που είχαν κλαπεί από την αεροπορική βάση της Αλαμπάμα.
Υπενθυμίζεται ότι η ταυτότητα της πρώην πράκτορος της CIA Βάλερι Πλέιμ αποκαλύφθηκε ενώ ερευνούσε την ύπαρξη του αμερικανοτουρκικού δικτύου λαθρεμπορίας πυρηνικών όπλων...
Τα στενά των Δαρδανελίων αποτελούν μια καίριας σημασίας στρατηγική περιοχή για την νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Μέσω αυτών ο ρωσικός Στόλος της Μαύρης Θάλασσας κατεβαίνει στη Μεσόγειο ερχόμενος σε αντιπαράθεση με τον 6ο Στόλο των ΗΠΑ.
Και όχι μόνο.
Η εμπλοκή της Ρωσίας στη Συρία αποδεικνύει ακόμη περισσότερο τη σημασία του με τις συνεχείς κινήσεις ρωσικών σκαφών προς την ναυτική βάση της Ταρτούς.
Αυτό όμως δεν ισχύει μόνο σήμερα. Κατά τη διάρκεια του «ψυχρού πολέμου» τα σχέδια του ΝΑΤΟ απασχολούσε πάντα ο αποκλεισμός του σοβιετικού Στόλου στη Μαύρη Θάλασσα.
Η άσκηση «βαθιά νερά» το Σεπτέμβριο του 1957 αποτελεί μια τέτοια περίπτωση. Τα προέβλεπαν όμως τότε τα σχέδια του ΝΑΤΟ;
Στη νέα «ψυχροπολεμική» περίοδο που διέπει τις σχέσεις ΗΠΑ και Ρωσίας η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας έχει γίνει πολλές φορές πεδίο συμβάντων ανάμεσα στις δύο χώρες.
Η περίπτωση του αμερικανικού αντιτορπιλικού USS Donald Cook και της «συνάντησής» του τον Ιούλιο του 2016 με ένα Su-24 της ρωσικής Αεροπορίας στη Μαύρη Θάλασσα, όπου το τελευταίο έκανε χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών παρεμβολών του, ήταν μια αυτές.
Παράλληλα το ΝΑΤΟ πραγματοποιεί συχνά πυκνά ναυτικές ασκήσεις στην ίδια περιοχή με ορμητήριο λιμάνια στην Μαύρη Θάλασσα. Όλα αυτά όμως δεν αποτελούν κάτι το νέο. Την εποχή του 1ου «ψυχρού πολέμου» μετά το τέλος του Β΄ΠΠ το ΝΑΤΟ πραγματοποιούσε ανάλογες αεροναυτικές ασκήσεις αλά πολύ μεγαλύτερης έκτασης. Μια από αυτές τις ασκήσεις έγινε τον Σεπτέμβριο 1957 στην ανατολική Μεσόγειο με την ονομασία «Επιχείρηση βαθιά νερά».
Βασικός στόχος της άσκησης “Operation Deep Water” ήταν η προσομοίωση επίθεσης από την ΕΣΣΔ και η προστασία των Στενών των Δαρδανελίων προκειμένου ο σοβιετικός Στόλος να αποκλειστεί στη Μαύρη Θάλασσα και να μην μπορέσει να εξέλθει στη Μεσόγειο.
Η άσκηση πραγματοποιήθηκε την ίδια περίοδο με μια σειρά άλλων μεγάλων ασκήσεων του ΝΑΤΟ όλες το «θερμό» Φθινόπωρο του 1957 .
Πιο ειδικά το σενάριο της άσκησης προέβλεπε ότι το ΝΑΤΟ θα απαντούσε με πυρηνικά όπλα στην περιοχή της Καλλίπολης, στο πλαίσιο της πυρηνικής «ομπρέλας» της συμμαχίας η χρήση της οποίας είχε ως στόχο την αντιστάθμιση της σοβιετικής αριθμητικής υπεροχής στις χερσαίες δυνάμεις στην Ευρώπη.
Με άλλα λόγια το δόγμα του ΝΑΤΟ ήταν τότε, πως αν η ΕΣΣΔ επιτίθετο με συμβατικές δυνάμεις στην Ευρώπη, η απάντηση του ΝΑΤΟ θα ήταν με πυρηνικά όπλα. Στην άσκηση μετείχαν ακόμη και δυνάμεις Πεζοναυτών οι οποίες θα μετακινούνταν με ελικόπτερα, από τα αεροπλανοφόρα.
Η εκτέλεση της άσκησης
Η άσκηση είχε διοργανωθεί από την διοίκηση AFSOUTH της Νότιας Ευρώπης και εκτελεστεί από τι δυνάμεις ναυτικής κρούσης και υποστήριξης της Ν. Ευρώπης (STRIKFORSOUTH) και ήταν υπό την ευθύνη του αντιναυάρχου Charles R. Brown, διοικητή του 6ου Στόλου. Συνολικά στην άσκηση μετείχαν 96 πλοία, μεταξύ αυτών και μονάδες του Ελληνικού Ναυτικού.
Όπως αναφέρθηκε, για να αντισταθμιστεί η σοβιετική υπεροπλία στο έδαφος το σενάριο της άσκησης ξεκίνησε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1957 με ατομική αεροπορική επίθεση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Καλλίπολης.
Στη συνέχεια στις 29 Σεπτεμβρίου 8000 Αμερικανοί Πεζοναύτες, πραγματοποίησαν απόβαση στον Κόλπο του Ξηρού, από 39 συνολικά σκάφη με επικεφαλής της δύναμης το πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων USS Pocono (AGC-16). Το 3ο Τάγμα των Πεζοναυτών, του 6ου Συντάγματος, ήταν η πρώτη μονάδα τω Πεζοναυτών, που πραγματοποίησε κάθετο υπερκερωτικό ελιγμό με χρήση ελικοπτέρων, στο εξωτερικό, αλλά και η πρώτη φορά που κοινή μονάδα εκστρατείας των Πεζοναυτών είχε χρησιμοποιηθεί σε άσκηση του ΝΑΤΟ.
Την αεροπορική υποστήριξη της άσκησης είχαν αναλάβει τα αεροπλανοφόρα του 6ου Στόλου. Κατά τη διάρκειά της τις μονάδες του 6ου Στόλου και των λοιπών Νατοϊκών πλοίων, παρακολουθούσε στενά ένα σοβιετικό Tu-16 Badger το οποίο γι τρεις ημέρες πετούσε πάνω από τα πλοία, αναγκάζοντας την τρίτη ημέρα τον διοικητή του 6ου Στόλου να διατάξει την αναχαίτισή του από δύο ναυτικά μαχητικά FJ-3.
Στις δυνάμεις που πήραν μέρος συμπεριλαμβάνονται τέσσερις Μοίρες αεροσκαφών των Πεζοναυτών με αεροσκάφη FJ-3/3M Fury, AD-4B Skyraider και F9F-8 Cougar. Από το αμερικανικό Ναυτικό πήραν μέρος δύο αεροπλανοφόρα το USS Franklin D. Roosevelt (CVA-42) και το USS Randolph (CVA-15) με τέσσερις Μοίρες μαχητικών το καθένα (FJ-3/3M Fury, F9F-8 Cougar, F2H-4 Banshee και AD-6 Skyraider.
Τα αποτελέσματα
Ο αντιναύαρχος Brown συνοψίζοντας τα αποτελέσματα της άσκησης είχε σημειώσει: «Εάν ήμουν στη θέση των Σοβιετικών αυτό που θα έκανα θα ήταν να φύγω από τα Δαρδανέλια με ότι μέσο είχαν εάν ξεκινούσε ο πόλεμος. Με τις δυνάμεις που χρησιμοποιήσαμε θα τους ψήναμε ζωντανούς».
Η άσκηση “Operation Deep Water” ήταν μέρος ενός σημαντικού αριθμού ασκήσεων που πραγματοποιήθηκαν το Φθινόπωρο του 1957 με στόχο την αναχαίτιση μιας πιθανής Σοβιετικής επίθεσης από τη Νορβηγία μέχρι την Τουρκία, στις οποίες είχαν λάβει μέρος 250.000 άνδρες, 300 πλοία και 1500 αεροσκάφη. Οι υπόλοιπες ασκήσεις ήταν η “Operation Strikeback” στον βόρειο Ατλαντικό, η “ Operation Counter Punch” στην κεντρική Ευρώπη και η “ Operation Stand Firm” στο κανάλι της Μάγχης μαζί ορισμένες άλλες επιμέρους ασκήσεις.
Επιγραμματικά
Από την διαγωγή της άσκησης «Βαθιά νερά» έχουν περάσει 60 χρόνια, αλλά η σημασία του Στενού των Δαρδανελίων τόσο γα το ΝΑΤΟ όσο και πλέον για την Ρωσία είναι αποδεδειγμένη. Φυσικά τέτοιου είδους ασκήσεις και κλίμακας δεν πραγματοποιούνται σήμερα, παρά το γεγονός ότι ο Κόλπος του Ξηρού χρησιμοποιείται για ασκήσεις του ΝΑΤΟ (ασκήσεις Destined Glory 2000/02). Παρόλα αυτά αν και οι ισορροπίες έχουν αλλάξει στην περιοχή, παλιοί εχθροί έχουν γίνει σύμμαχοι (Βουλγαρία, Ρουμανία) εντούτοις η γεωγραφία μένει η ίδια, όπως και η ανάγκη του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας να επιχειρεί στη Μεσόγειο.
Πιθανότατα έχουν αλλάξει και τα σχέδια του ΝΑΤΟ, σε ότι αφορά την χρήση πυρηνικών όπλων, ο στρατηγικός στόχος όμως του αποκλεισμού του ρωσικού Στόλου από το να περάσει τα Δαρδανέλια παραμένει. Μάλιστα ασκήσεις (Sea Breeze) που πραγματοποιούνται μέσα στην Μαύρη Θάλασσα, καθώς το ΝΑΤΟ εκμεταλλεύεται πλέον τα βουλγαρικά και ρουμανικά λιμάνια (κάτι που δεν ίσχυε το 1957) έχουν μεταβάλει το στρατηγικό δόγμα στο να πλήξουν τον ρωσικό Στόλο πριν αυτός αποπειραθεί να εξέλθει των Στενών.
Περίεργη, τουλάχιστον, στάση τηρεί το Υπουργείο Άμυνας σε σχέση με μια ιστορική έκδοση που πραγματοποίησε στις αρχές του χρόνου το ΓΕΕΦ. Πρόκειται για ογκώδες βιβλίο που αναφέρεται στο πραξικόπημα και την εισβολή και τον ρόλο που είχε η Εθνική Φρουρά. Η Επιτροπή Σύνταξης του βιβλίου, που έχει τίτλο «Στρατιωτικά Διδάγματα των Επιχειρήσεων στην Κύπρο – 20 Ιουλίου-17 Αυγούστου 1974», αποτελείτο από ανώτατους αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς, οι οποίοι βασίστηκαν σε έγγραφα και ντοκουμέντα που αντλήθηκαν και από τα αρχεία της Δύναμης.
Ωστόσο παρά τη σημαντικότητα της έκδοσης, το Υπουργείο Άμυνας εδώ και έξι μήνες τηρεί σιγήν ιχθύος. Καμιά ανακοίνωση και καμιά προβολή δεν έγινε για το βιβλίο όταν ακόμα και για τα πιο ασήμαντα γεγονότα δημιουργείται υπέρμετρος θόρυβος και δίνεται δημοσιότητα. Αλλά το πιο περίεργο, ίσως και ανεξήγητο, είναι το γεγονός ότι οι αρμόδιοι κινήθηκαν ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση: κατέβαλαν προσπάθεια απόκρυψης της έκδοσης και τα αντίτυπα του βιβλίου χάθηκαν ως δια μαγείας. Εξαίρεση αποτέλεσε μικρός αριθμός αντιτύπων που κάποιοι πρόλαβαν να προμηθευθούν τις πρώτες μέρες που εκδόθηκε το βιβλίο. Στη συνέχεια όσοι επιχείρησαν να το εξασφαλίσουν, προσέκρουσαν σε τείχος σιωπής και απόκρυψης με διάφορες δικαιολογίες εκ μέρους της ηγεσίας του Υπουργείου και της Εθνικής Φρουράς.
Την έκδοση προλογίζει ο τέως Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς αντιστράτηγος Ηλίας Λεοντάρης, ο οποίος κατά σύμπτωση μερικές μόνο μέρες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου αντικαταστάθηκε. Στον πρόλογό του ο αντιστράτηγος Λεοντάρης, επικαλείται το απόφθεγμα «Όποιος αγνοεί τα λάθη του είναι καταδικασμένος να τα επαναλάβει» και αναφέρει μεταξύ άλλων: «Αυτό το απόφθεγμα σε συνδυασμό με την προσωπική μου άποψη ότι ‘Η ιστορία έχει ήδη ερμηνεύσει το μέλλον’ ήταν η αφορμή να αναζητήσω τον κατάλογο με τα λάθη της Εθνικής Φρουράς και των τμημάτων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην τελευταία και πλέον πρόσφατη πολεμική/επιχειρησιακή δραστηριότητα, στις επιχειρήσεις του Ιουλίου-Αυγούστου 1974».
Σύμφωνα με τους πολύ λίγους που έχουν διαβάσει τον ογκώδη τόμο, αποτελείται από 400 σελίδες με γεγονότα, κριτική και συμπεράσματα. Οι συγγραφείς κατακεραυνώνουν τεκμηριωμένα τους υπευθύνους του πραξικοπήματος και τους προδότες που συνετέλεσαν στην τραγωδία του 1974. Αναφέρουν μάλιστα ότι το περιεχόμενο του βιβλίου σίγουρα δεν θα αρέσει σε πολλούς και ίσως αυτός είναι και ο λόγος που έχει καταβληθεί προσπάθεια να αποκρυβεί η έκδοση. Εκτιμάται ότι η συγκέντρωση όλων αυτών των στοιχείων και μάλιστα από μια επιτροπή ειδικών και με πηγές γνήσια έγγραφα του στρατού, συμβάλλει στην ιστορική έρευνα, αλλά και στην αλήθεια για το τι επέφερε την ανείπωτη τραγωδία από την οποία υποφέρει μέχρι σήμερα η Κύπρος. Πάντως πρωτίστως το Υπουργείο Άμυνας αλλά και το ΓΕΕΦ, οφείλουν να εξηγήσουν γιατί έχει αποσιωπηθεί ένα τέτοιο εγχείρημα και γιατί έχουν εξαφανισθεί τα αντίτυπα του βιβλίου.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation test link ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat.
