Ελ. Βενιζέλος. Ο προδότης «εθνάρχης» που θα παραχωρούσε Καβάλα και Δράμα στους Βούλγαρους

Ένα ντοκουμέντο που επιτέλους πρέπει να δει το φως της δημοσιότητας

Αποκλειστικά για το ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ ΛΥΚΑΩΝ Μανόλης Λίβας

Λόγω των πρόσφατων εορτασμών της επετείου του έπους του ’40 και με αφορμη δημοσιεύσεις άρθρων και σχολίων επί προσώπων και γεγονότων εκείνης της εποχής που στερούνται κάθε ίχνους αλήθειας έτσι ώστε να απαξιώνονται ήρωες και να δοξάζονται προδότες θεώρησα καθήκον μου προς όλους τους λάτρεις της αλήθειας και του δικαίου να γράψω αυτό το άρθρο προς αποκατάστασή τους.

Όσοι πιστεύουν πως η εναντίωση σε καθεστώτα μοναρχικά, ολιγαρχικά ενίοτε δε και αυταρχικά μπορεί να δικαιολογήσει ενέργειες που άνετα θα μπορουσαν να χαρακτηριστούν ως εγκλήματα εσχάτης προδοσίας δεν έχουν λόγο να συνεχίσουν την ανάγνωση αυτού του άρθρου.

Για δε τους ως άνω περιγραφόμενους ως λάτρεις της αλήθειας και του δικαίου παραθέτω απόσπάσματα από το ημερολόγιο του Ιωάννη Μεταξά του 1915 και συγκεκριμένα την υπ” αυτού καταγραφή της συνομιλίας του με τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, το απόγευμα της 15ης Ιανουαρίου του 1915. (φωτο 1)

Στο σημείο αυτό, σαν σύντομη επεξηγηματική παρένθεση θα πρέπει να αναφέρω ότι εκείνο το απόγευμα ο αντισυνταγματάρχης Ιωάννης Μεταξάς συνομιλούσε με τον πρωθυπουργό ως διευθυντής των Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ένα μήνα μετά (Φεβρουάριο) θα διορίζονταν αναπληρωτής αρχηγός του Γενικού Επιτελείου με τη σύμφωνη γνώμη και τις ευλογίες του Βενιζέλου ο οποίος ήθελε έναν φιλοβασιλικό δίαυλο επικοινωνίας με το παλάτι. 

Δυστυχώς γι αυτόν ο ελιγμός αυτός δεν απέδωσε διότι ένα μήνα μετά (Μάρτιο) ο Μεταξάς παραιτήθηκε λόγω της απόφαση του Βενιζέλου για ένταξη της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων και με το αιτιολογικό ότι δεν συμφωνούσε με τον επικείμενο πόλεμο και επομένως δεν μπορούσε να παραμείνει αρχηγός του Γενικού Επιτελείου. wikipedia

Όπως θα δείτε η αφοσίωση του Βενιζέλου στους προστάτες-υποστηρικτές και εντολοδότες του Άγγλους και τους συμμάχους των ήταν τέτοια που δεν θα δίσταζε να παραχωρήσει την Δράμα και την Καβάλα στους Βούλγαρους (φωτο 1&2 – κόκκινο πλαίσιο) προκειμένου στείλει ελληνικό στρατό να σκοτωθεί για χάρη των Άγγλων στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι τελευταίοι με τους Αυστρογερμανούς στη Σερβία.

Ο Μεταξάς ως ήδη εμπειροπόλεμος στρατιωτικός δεν έτρεφε αισθήματα εμπιστοσύνης και εκτίμησης για τους Άγγλους αλλά και γενικότερα για κανέναν υποτιθέμενο επίδοξο σύμμαχό μας 

Η αντίδρασή του ήταν άμεση και η απάντηση του κατηγορηματική : « δεν έχεις κανένα δικαίωμα, αλλά και κανείς άλλος να παραχωρήσει ελληνική γη » (φωτο 2 – πράσινη υπογράμμιση).

Αμέσως μετά του ανέπτυξε τις αντιρρήσεις του και τους λόγους πιθανής αποτυχίας μιας ενδεχόμενης εκστρατείας στη Μικρά Ασία (φωτο 2&3 – μπλε υπογράμμιση)

τις οποίες δυστυχώς ο «εθνάρχης», δέσμιος της τυφλής υπακοής του στους Άγγλους, δεν εισάκουσε με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στη Μικρασιατική καταστροφή με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς Έλληνες οπλίτες και αξιωματικούς/υπαξιωματικούς, επίσης εκατοντάδες χιλιάδες σφαγιασθέντες πολίτες κατοίκους της Μικράς Ασίας και του Πόντου αλλά και εκατομμύρια εξαθλιωμένους ξεριζωμένους πρόσφυγες.

Δεν νομίζω πως χρειάζεται επίλογος για όλα αυτά. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Τα συμπεράσματα δικά σας

Μανόλης Λίβας
Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Και τα σχολικά βιβλία αρνούνται την Γενοκτονία των Ελλήνων στη Μικρά Ασία. Γιατί σιωπούμε;

Ο ρόλος του απεσταλμένου Εβραίου Στεργιάδη από τον Εβραίο Ελ Βενιζέλο στην Μικρασιατική Γενοκτονία των Ελλήνων....

Και τα σχολικά βιβλία αρνούνται την Γενοκτονία. Γιατί σιωπούμε;

Στο εξαιρετικό βιβλίο του Χρήστου Αγγελομάτη «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας», στις σελίδες 183-184, περιέχεται μια επιστολή του Θεοδ. Μουτσούλα, υποναυάρχου του Λιμενικού Σώματος ε.α., ο οποίος αναφέρεται στον πατέρα του, ταγματάρχη πεζικού Κωνσταντίνο Μουτσούλα. (Έχω στην κατοχή μου την 3η έκδοση της «ΕΣΤΙΑΣ», του 1972).

Διαβάζω: 

«Είχεν αρχίσει ο κλονισμός του μικρασιατικού μας μετώπου, ότε ο τότε στρατιωτικός διοικητής Φιλαδελφείας ταγματάρχης του πεζικού Κων. Μουτσούλας, διά  να εξοντώσει τους ανά τα ορεινά της περιφερείας του ενοχλούντος τον ελληνικόν στρατόν τσέτας, έκαυσε τας καλύβας, που χρησίμευαν ως ορμητήριά των. 

Ο διαβόητος Στεργιάδης, διά να προσελκύση την συμπάθειαν των εχθρών της Πατρίδος, παρέπεμψεν επειγόντως τον εκπληρώσαντα το καθήκον του στρατιωτικόν διοικητήν εις το στρατοδικείον επί εμπρησμού ξένης περιουσίας. 

Βεβαίως, όμως, οι αποτελούντες το στρατοδικείον εν Σαλιχλί, Έλληνες αξιωματικοί ηθώωσαν και επήνεσαν τας ενεργείας του Έλληνος στρατιωτικού διοικητού, του οποίου το στήθος εκόσμη και το απονεμηθέν, εν ώρα μάχης, Αριστείον της ανδρείας και συνέστησαν όπως παρουσιασθεί εις τω εν Σμύρνη στρατηγείω και ζητήση διαταγάς.

Ήτο, τότε, η μοιραία ημέρα της 26ης Αυγούστου 1922, ότε τα πάντα είχον διαλυθή. Όλως τυχαίως, όμως, συνήντησε τον ταγματάρχην Μουτσούλαν ο υπολιμενάρχης Σμύρνης Αντώνιος Μπαχάς και τον επιβίβασε βιαίως επί τον αποπλεύσαντος την ημέραν εκείνην τελευταίον επιτάκτου ατμοπλοίου «Νάξος».

Άμα τη εισόδω της «Νάξος» εις τον λιμένα της Χίου, ο τχης Μουτσούλας, ανελθών επί του καταστρώματος του πλοίου, το οποίον ήτο κατάμεστον από αξιωματικούς και οπλίτας, ανεφώνησεν: “ Έπειτα από το αίσχος αυτό, την εθνικήν αυτήν συμφοράν, δεν μας επιτρέπεται να πατήσωμεν χώμα ελληνικόν!… Όλοι οι Έλληνες να πάμε να πνιγούμε! Και, πρώτος, δίδω το παράδειγμα εγώ!!”. Και πράγματι ερρίφθη εις την θάλασσαν και επνίγη.

Οι Χιώτες ενεταφίασαν αυτόν εκβρασθέντα μετά τριήμερον, εις την εκκλησίαν Άγιος Ιωάννης και επί μαρμαρίνης στήλης άγνωστός μοι μέχρι τούδε, εχάραξε:

“Ή καλώς ζην ή καλώς τεθνάναι τον ευγενή χρή” Η εφημερίς “Βραδυνή” της 13ης Ιουνίου 1936, εδημοσίευσεν σχετικήν επιστολήν αυτόπτου μάρτυρος, του επιβαίνοντος τότε του πλοίου εφέδρου σημαιοφόρου Κων. Κουλέτση, δικηγόρου».

Αυτά το καιρώ εκείνω, όταν, παρ’ όλη την μεγάλη τραγωδία υπήρχαν ακόμη φιλότιμο, ευθιξία και φιλοπατρία. (Κάποτε ακούγαμε την φράση: «παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας». Σήμερα η λέξη εξαφανίστηκε, αναπαύεται σε αραχνιασμένα λεξικά. Ευθιξία; Τι είναι αυτό; Τρώγεται;).

Τω καιρώ ετούτω, της αδιαντροπιάς και της προδοσίας, μαγαρίζονται ιερά και όσια, προσβάλλονται μνήμες αιματηρές… Θέλω όμως να ρωτήσω: Αγανάκτησαν οι πάντες – και ορθώς – κατά της ανθελληνικής δήλωσης του υπουργού. Αυτά πιστεύε,ι αυτά λέει. Και μάλιστα τα υποστηρίζει εδώ και χρόνια. Απλώς τώρα που ανήλθε σε ανώτατο αξίωμα, έγιναν ευρέως γνωστά, διότι, κατά τον θυμόσοφο παροιμιώδη λόγο «όσο ψηλότερα πηδάει η μαϊμού, τόσο περισσότερο φαίνεται ο κώλος της».

Εδώ και δέκα όμως χρόνια, τέτοιες προδοτικές θέσεις φιλοξενούνται στα σχολικά βιβλία γλώσσας και ιστορίας, εδώ και δέκα χρόνια δηλητηριάζονται τα παιδιά με ισχυρότατες δόσεις αφιλοπατρίας και εκκλησιομαχίας, αλλά ουδείς «επώνυμος» αντιδρά. Διάβασα δηλώσεις βουλευτών, ακόμη και «συντρόφων» του κυρ-Φίλη καταδικαστικές, γεμάτες οίστρο πατριωτισμού.

Γιατί, όμως, δεν επιδεικνύεται ο ίδιος ζήλος για τα βιβλία και τις αναθυμιάσεις τους;

Γιατί παραμένει αντουφέκιστο αυτό το αίσχος; Δεν γνωρίζουν ότι φέτος «κόπηκε» από την ύλη των πανελληνίων εξετάσεων της Γ’ λυκείου η Γενοκτονία των Ποντίων; Οι σελίδες 253-255, το κεφάλαιο «η μεθοδευμένη εξόντωση (γενοκτονία) των Ελλήνων του Πόντου», αφαιρέθηκαν, όπως και όλα τα κεφάλαια για τον Παρευξείνιο Ελληνισμό και στην θέση τους πρόσθεσαν ενότητες για την «ελληνική οικονομία κατά τους 19ο και 20ο αιώνες».

Το μήνυμα σαφές: Όλα είναι οικονομία, τίποτε άλλο δεν αξίζει στην ζωή!

Προσκυνήστε το θηρίο, τον «Μαμωνά». Η συντήρηση όμως της ιστορικής μνήμης είναι το πιο μεγάλο αμυντήριο, που διαθέτουμε. Το πιο ισχυρό όπλο. Αυτό που μας κράτησε στους αιώνες, με την πληθυντική, την διαχρονική ψυχή του. Το «εμείς» του Μακρυγιάννη. «Μάθαινε τα παλιά, να ξέρεις τα καινούργια», λέει η λαϊκή παροιμία. Το έχουμε ξαναγράψει. Η σημαντικότερη αποστολή της Παιδείας είναι η ένταξη, η σύνδεση των νέων με το παρελθόν. Όταν η Παιδεία ξεκόβει από τις ρίζες της, χάνει την συνείδηση της αποστολής της και ξεπέφτει σε τεχνική και σοφιστεία. Ερωτώ και πάλι: Η αφαίρεση της Γενοκτονίας από την ύλη δεν είναι μία έμμεση, ύπουλη μορφή άρνησής της;

Έχω μπροστά μου την Ιστορία της Γ’ γυμνασίου, στο κεφάλαιο «Ο Μικρασιατικός Πόλεμος (1919-1922)». Στις 10 σελίδες του κεφαλαίου δεν συνάντησα πουθενά την λέξη «Γενοκτονία». Γράφει για διωγμούς και εξόντωση, όμως Γενοκτονία δεν έγινε. Δεν είναι κι αυτό μία μορφή άρνησής της; Ίσως, δεν είναι η χειρότερη μορφή, η ειδεχθέστερη, να αρνούνται την Γενοκτονία, τα ίδια τα θύματά της;

Στο καινούργιο βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού αυτό που διαδέχθηκε το ρεπούσειο κουρελούργημα, διαβάζω στην σελίδα 196: «…στην Οθωμανική Αυτοκρατορία οι διώξεις εναντίον των μειονοτικών ομάδων πήραν δραματικό χαρακτήρα. Προηγήθηκε η γενοκτονία των Αρμενίων. Ακολούθησαν σφαγή και ο συστηματικός διωγμός των Ελλήνων του Πόντου…».

Τι διαβάζουμε εδώ; Γενοκτονία των Αρμενίων, αλλά σφαγή και διωγμός των Ελλήνων του Πόντου. Είναι το ίδιο πράγμα η Γενοκτονία και η σφαγή; Όχι. Πού είναι οι Πόντιοι να ξεσηκωθούν για το πιο σοβαρό αυτό θέμα της άρνησης της Γενοκτονίας στα βιβλία των Ελλήνων μαθητών; Γνωρίζουμε ότι στο βιβλίο Γλώσσας της Γ’ Γυμνασίου, υπάρχει ενότητα που αναφέρεται στον διωγμό των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, ενώ αγνοείται προκλητικά η Γενοκτονία των Ελλήνων; (σελ. 58). Επιτρέπεται να διδάσκονται τα παιδιά κείμενο του Σημίτη του επονομαζόμενου «αρχιερέα της διαπλοκής», ο οποίος θεωρεί την «ελληνική και χριστιανική παράδοσή μας διαστρεβλωμένη και χωρίς απήχηση»; (σελ. 65).

Θα μπορούσαν να συνεχιστούν οι πικρές, και θλιβερές αναφορές. Τι κερδίζουμε εξ άλλου; Μια χούφτα φανατικών εθνομηδενιστών έγραψε τα βιβλία – και μας κυβερνά- και ένας ολόκληρος λαός καταπίνει αμαχητί τις δολορραφίες τους. Κάποτε, όταν τούτο το έθνος γεννοβολούσε ήρωες, κάποιοι αξιωματικοί επωμίζονταν και τις ευθύνες άλλων για τις συμφορές και προτιμούσαν το καλώς τεθνάναι ή αισχρώς ζην. Αυτοί ήταν η μαγιά για το καινούργιο ξεκίνημα. Τώρα «κούφιοι και οκνοί καταφρονούν» και εμπαίζουν το Εικονοστάσι του Γένους, κόκκαλα ιερά μαρτύρων και ηρώων και αθώων…

Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

ΣΧΕΤΙΚΑ ΓΙΑ 

Αριστείδης Στεργιάδης

http://hellas-diaggeleas.blogspot.gr/2014/10/blog-post_46.html

http://hellas-diaggeleas.blogspot.gr/2014/10/blog-post_93.html

Απάντηση του Μ. Ιγνατίου στον Γ.Α.Παπανδρέου

Σχόλιο: Γιατί, δεν τον πτοούν τον Γ.Α. παπανδρέου οι αποκαλύψεις; Διότι έχει υψηλούς προστάτες στις ΗΠΑ (ΚΑΡΤΕΛ-ΚΕΝΤΡΑ) οι οποίοι ελέγχουν τους πολιτικούς και την Ελληνική (δικαιοσύνη)!....(Δικαστές, Εισαγγελείς και Αεροπαγίτες)....Η, μήπως πτόησαν τον Καραμανλή, ή το Σημίτη; Πλήρωσε κανένας; ΟΧΙ; Τους πληρώνουμε ακόμη και τους ψηφίζουμε!.....Οι αποδείξεις ΕΔΩ και ΕΔΩ

Με αφορμή το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Τρόικα: Ο Δρόμος προς την καταστροφή», που θα κυκλοφορήσει την Πέμπτη, ο Πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, Εξοχώτατος κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου με κατηγορεί, όπως και ο εκπρόσωπος του Γεώργιος Ελενόπουλος, ότι προστατεύω τις εγκληματικές πολιτικές του πρώην πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή.

Η απάντησή μου στον κ. Παπανδρέου, τον οποίο ο ελληνικός λαός …τίμησε στις τελευταίες εκλογές, καταδικάζοντας τις δικές του πολιτικές, ακολουθεί:

«Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου, παρασυρμένος από τους συμβούλους του, που τον οδήγησαν σε καταστροφικές αποφάσεις για τον τόπο και τον ίδιο, έβγαλε τη μάσκα του …Ελενόπουλου, και εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει:

«Ο κ. Ιγνατίου, προστίθεται σε όσους προστατεύουν συγκεκριμένα πρόσωπα και τις εγκληματικές τους πολιτικές, που είχαν τεράστιες ευθύνες για την κρίση. Και συγκεκριμένα, τις κυβερνήσεις Καραμανλή.

Παπανδρέου: «Ψεύτες, συκοφάντες, πληρωμένοι κονδυλοφόροι, προπηλακισμοί, στημένα δημοσιεύματα και δήθεν αποκαλύψεις, δεν με αγγίζουν και το κυριότερο, δεν με πτοούν.»

Αν περίμενε, ο πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, να διαβάσει το βιβλίο πριν τοποθετηθεί, θα βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση να παραδεχθεί ότι το κεφάλαιο για τον κ. Καραμανλή είναι πιο αυστηρό από αυτό που τον αφορά. Βιάστηκε και εκτέθηκε.

Είχε την ευκαιρία, ως Παπανδρέου ή έστω και ως …Ελενόπουλος, να καταθέσει τις θέσεις του και αυτές να δημοσιευθούν στο βιβλίο, αλλά αρνήθηκε να με συναντήσει. Δικό του το πρόβλημα.

Κατά τα άλλα, όλες οι απαντήσεις για τους μοιραίους πρωθυπουργούς και πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση, βρίσκονται μέσα στο βιβλίο, το οποίο θα το κρίνουν οι αναγνώστες, όχι όσοι ευθύνονται για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού.

Περισσότερο από κάθε βιβλίο, από κάθε δημοσίευμα, από κάθε αποκάλυψη, σημασία έχει η γνώμη του ίδιου του ελληνικού λαού, ο οποίος κρίνει και τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους.

Ο πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, πήρε μια γεύση στις τελευταίες εκλογές. Εκτός αν δεν αντιλήφθηκε ούτε αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα. Ο ελληνικός λαός έκρινε την πρωθυπουργία του.

Αυτή είναι η τελευταία μου απάντηση στον κ. Παπανδρέου για το συγκεκριμένο θέμα. Υποστηρίζω κάθε γραμμή του βιβλίου μου με πάθος, είτε οι αναφορές γίνονται για τον πρόεδρο του ΚΙΔΗΣΟ, είτε για τον κ. Καραμανλή και τον κ. Σημίτη».

Η ανακοίνωση του κ. Γιώργου Παπανδρέου ακολουθεί:

ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ

Η άποψή μου για την άσκηση της πολιτικής είναι γνωστή.

Πρώτα η χώρα και ο Ελληνικός λαός.

Αυτή μου η στάση επιβεβαιώνεται από την προσωπική μου διαδρομή σε κάθε δύσκολη στιγμή που πέρασε η Ελλάδα.

Στο όνομα αυτής μου της άποψης, σιώπησα επί μακρόν.

Σήκωσα βάρος που δεν μου αναλογούσε με μοναδικό μέλημα να συμβάλλω σε ευρύτερες συνεννοήσεις για την υπέρβαση της κρίσης και την προστασία της χώρας.

Κάποιοι έκτισαν καριέρες και άλλοι κομματικά οφέλη πάνω στη λάσπη, τη συκοφαντία, τη συνωμοσιολογία και το ψέμμα, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και την οργή του Ελληνικού λαού.

Αρκετά όμως, ανέχτηκα αυτές τις συμπεριφορές.

Αρκετά, για όσους θέλουν πάνω στην πλάτη μου και σε βάρος της αλήθειας να κερδοσκοπούν.

Αρκετά, για τη συστηματική συσκότιση της αλήθειας, προκειμένου να προστατευτούν πρόσωπα, κατεστημένα και πολιτικές πρακτικές που έβλαψαν το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον.

Όσο συνεχίζεται αυτή η εύκολη συνωμοσιολογία, η λάσπη και η συκοφαντία, τόσο ο τόπος θα χάνει τον προσανατολισμό του και θα κρύβονται άνομα συμφέροντα πίσω από μυθοπλασίες, τόσο θα υποφέρει ο Ελληνικός λαός που θέλει ουσιαστικές αλλαγές στον τόπο.

Μια Ελλάδα χτισμένη πάνω στην αλήθεια και όχι σε δεκανίκια.

Ο κ. Ιγνατίου, προστίθεται σε όσους προστατεύουν συγκεκριμένα πρόσωπα και τις εγκληματικές τους πολιτικές, που είχαν τεράστιες ευθύνες για την κρίση.

Και συγκεκριμένα, τις κυβερνήσεις Καραμανλή.

Παπανδρέου: «Ψεύτες, συκοφάντες, πληρωμένοι κονδυλοφόροι, προπηλακισμοί, στημένα δημοσιεύματα και δήθεν αποκαλύψεις, δεν με αγγίζουν και το κυριότερο, δεν με πτοούν.»

Θα με βρίσκουν πάντα απέναντί τους».

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΕΛΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

Γραφείο Τύπου Αθήνα, 8 Iουνίου 2015

Σχόλιο Γιώργου Ελενόπουλου για τις «αποκαλύψεις» του Μιχάλη Ιγνατίου

Η κατάρρευση κάθε ΜΥΘΟΥ που καλλιεργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια μέχρι και σήμερα, σχετικά με την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, είναι προφανές ότι, αναδεικνύει την πενία των επιχειρημάτων του πλυντηρίου που έχει στηθεί από γνωστά κέντρα, για το ξέπλυμα των εγκλημάτων της περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Κώστα Καραμανλή.

Σε αυτήν την επιχείρηση, πρωτοστατεί με τακτικές δήθεν αποκαλυπτικές δημοσιεύσεις του, ο κ. Ιγνατίου.

Μόνο που – όπως και όλες οι προηγούμενες δήθεν αποκαλύψεις του, και αυτή που έρχεται τώρα στη δημοσιότητα με το «αποκαλυπτικό» βιβλίο του, δεν είναι τίποτα περισσότερο από χάντρες και καθρεφτάκια για ιθαγενείς.

Ας δούμε το γιατί:

Επί της συγκεκριμένης συνάντησης στην οποία αναφέρεται ο κ. Ιγνατίου στο βιβλίο του

Η συνάντηση αυτή, πράγματι έγινε, στο διάστημα μεταξύ της κατάθεσης του προσχεδίου και του τελικού κειμένου του προϋπολογισμού για το έτος 2010, το Νοέμβριο του 2009.

Στη συνάντηση αυτή, η συζήτηση αφορούσε τη λήψη μέτρων για τον έλεγχο των ελλειμμάτων. Όπως έγινε φανερό στη συνάντηση, υπήρξε ταυτότητα απόψεων ως προς την αναγκαιότητα λήψης μέτρων, αλλά διαφορετική προσέγγιση επί του ύψους και του είδους των μέτρων. Η ελληνική πλευρά μιλούσε για μέτρα που θα περιέκοπταν το έλλειμμα κατά περίπου 3,3 μονάδες, όπως προέβλεπε και το προσχέδιο του προϋπολογισμού και οι εταίροι μιλούσαν για μέτρα που θα περιέκοπταν το έλλειμμα κατά περίπου 4-5 μονάδες. Τελικώς, ο προϋπολογισμός που κατετέθη – λαμβάνοντας υπόψη και το περιεχόμενο της συνάντησης εκείνης, προέβλεπε (μαζί με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν στο Ζάππειο αρχές Δεκεμβρίου) τη μείωση του ελλείμματος κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες.

Για την ιστορία, με τα μέτρα που ελήφθησαν και στη συνέχεια, μόνον την πρώτη χρονιά της προσαρμογής, το έλλειμμα περιορίστηκε κατά περισσότερο από 5 ποσοστιαίες μονάδες.

Στη συνάντηση αυτή, δεν κατετέθη από τους εταίρους πακέτο – μίνι μνημόνιο, επί του οποίου ζητείτο η απάντηση της τότε Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου.

Και επίσης, δεν υπήρξε οποιαδήποτε πρόταση εκ μέρους των εταίρων, που να προβλέπει χρηματοδότηση της χώρας και επομένως να συνιστά μίνι μνημόνιο, καθώς τότε ουδείς μιλούσε για δανειοδότηση της χώρας, ούτε μπορούσε να υπάρξει δανεισμός από την ΕΕ αφού «μηχανισμός στήριξης» δεν υπήρχε ούτε στον ορίζοντα.

Φαίνεται να ξέχασε ο κ. Ιγνατίου ότι το κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ πρέπει να συμμορφώνεται με τις προδιαγραφές του Συμφώνου Σταθερότητας – όπου το έλλειμμα δεν πρέπει να ξεπερνά το 3%.

Δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητούσε το αυτονόητο.

Την προσαρμογή της χώρας στο Σύμφωνο Σταθερότητας, που παραβίασε κατάφωρα η Κυβέρνηση Καραμανλή.

Κλήθηκε η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου να σηκώσει το βάρος της προσαρμογής, παρότι το δημοσιονομικό έλλειμμα το εκτίναξε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Ας του θυμίσουμε ακόμη και την πρόσφατη Εκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για την κρίση στην Ελλάδα.

Ας του θυμίσουμε επίσης, ότι η Κυβέρνηση Καραμανλή με τις αλχημείες της έπληξε καθοριστικά την αξιοπιστία της χώρας στις διεθνείς αγορές.

Η Κυβέρνηση Καραμανλή κατέστησε την Ελλάδα αναξιόχρεη.

Μέσα στη δίνη της κρίσης, ουδέποτε κατετέθη πρόταση που να αγνοήθηκε από τον τότε Πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου.

Αντιθέτως, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, κατέθετε εναγωνίως προτάσεις για συνολικές λύσεις στην κρίση – όπως για παράδειγμα, αυτή για τα ευρωομόλογα.

Και οι εταίροι μας χαρακτήριζαν το πρόβλημα ελληνικό και συνιστούσαν να το επιλύσουμε μόνοι μας.

Πολύ αργότερα, από τα τέλη Φεβρουαρίου του 2010 και μετά, άρχισαν κάπως να το συζητούν και ύστερα από σκληρότατες διαπραγματεύσεις να οδηγηθούν στην απόφαση να επιδείξουν την αλληλεγγύη τους, με την δημιουργία του μηχανισμού στήριξης.

Πέραν όμως όλων αυτών, όπως και οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν, το πρόβλημα ήταν συστημικό – δηλαδή και πρόβλημα αρχιτεκτονικής του ΕΥΡΩ και η απάντησή του, δεν αφορούσε το αν θα γινόταν περικοπή 4 ή 5 μονάδων του ελλείμματος, κάτι που η τότε Ελληνική Κυβέρνηση υπογράμμιζε συνεχώς – δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων.

Για την ιστορία επίσης, το τελικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009, άνω του 15%, ΕΓΙΝΕ ΓΝΩΣΤΟ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΥΤΗ, το Νοέμβριο του 2010. Γιατί; Γιατί τότε βγήκαν από τα ντουλάπια των ταμείων, όλοι οι «σκελετοί» της πολιτικής που άφησε πίσω της η Κυβέρνηση Καραμανλή.

Κλείνοντας επ” αυτού, είναι κάτι περισσότερο από αστείο, να ισχυρίζεται και να πιστεύει κανείς ότι, μας έδωσαν πρόταση «μίνι-μνημονίου» με χρήματα και μάλιστα, χωρίς ΔΝΤ το Νοέμβριο 2009, όταν η ΕΕ δεν είχε ακόμα πειστεί και ούτε κουβέντιαζε για την ανάγκη μηχανισμού.

Επί της σκοπιμότητας της δήθεν αποκάλυψης

Ο κ. Ιγνατίου, όπως αναφέρει και στο βιβλίο του, ρώτησε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου για τη συνάντηση αυτή και έλαβε μια απάντηση την οποία και παραθέτει.

Ωστόσο, σκοπίμως, δεν ρώτησε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου αν οι εταίροι παρέδωσαν πακέτο – μίνι μνημόνιο με τη σημείωση να υπάρξει απάντηση από τον τότε Πρωθυπουργό. Για το λόγο αυτό, αν και υπάρχει στο βιβλίο Ιγνατίου η επιβεβαίωση της συνάντησης καθώς και το περιεχόμενο της συζήτησης που αφορούσε τη λήψη μέτρων, δεν υπάρχει ερώτηση και απάντηση επί της δήθεν πρότασης για πακέτο – μίνι μνημόνιο.

Γιατί; Γιατί ο κ. Ιγνατίου, δεν ήθελε να υπάρχει από τότε απάντηση από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου επί αυτού του σκέλους των δήθεν πληροφοριών που είχε από ΑΓΝΩΣΤΗ, ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ ΠΗΓΗ, ώστε να μπορεί σήμερα να «πουλήσει» με το βιβλίο του τη δήθεν αποκάλυψη.

Μόνο που, με δήθεν αποκαλύψεις και πολλούς μύθους, όπως μάθαμε καλά πλέον τα τελευταία χρόνια, πολλοί έχτισαν καριέρες και περιουσίες. Και όλοι, στην πλάτη του Γιώργου Παπανδρέου.

Και όπως πάνε, σε λίγο θα μας πουν, πως και για το αδιέξοδο της σημερινής διαπραγμάτευσης ευθύνεται ο Γιώργος Παπανδρέου.
Και τέλος,

Παρακαλείται, όποιος προαιρείται, να δώσει στη δημοσιότητα αυτό το δήθεν σούπερ ντούπερ «μίνι-μνημόνιο» που δήθεν αγνόησε ο Γιώργος Παπανδρέου και το οποίο θα επέλυε δήθεν το ελληνικό πρόβλημα άνετα κι ωραία, ήρεμα κι απλά, χωρίς κόπο, «με ένα πόνο».

Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να δούμε, αυτό το δήθεν «μίνι-μνημόνιο», μήπως προέβλεπε άμεση κατάργηση των δεκάδων χιλιάδων stage στο δημόσιο; Μήπως προέβλεπε μείωση κατά 30% των συμβασιούχων; Κατάργηση όλων των αμειβόμενων επιτροπών; Υπαγωγή στο ΑΣΕΠ όλων των προσλήψεων στο δημόσιο; Σκληρή ρήτρα 1 πρόσληψη για κάθε 2 αποχωρήσεις; Αύξηση του Ενιαίου Φόρου Κατανάλωσης σε τσιγάρα και ποτά; Μείωση επιδομάτων στο δημόσιο κατά 10%; Πλαφόν και μείωση στις αμοιβές των διοικητικών στελεχών των ΔΕΚΟ κατά τουλάχιστον 10% και 50% μείωση στις αμοιβές των μελών Διοικητικών Συμβουλίων; Κατάργηση μέτρου απόσυρσης και νέα τέλη κυκλοφορίας;

Γιατί όλα τα παραπάνω τα έκανε πράξη η κυβέρνηση Παπανδρέου, με δικές τις αποφάσεις, μέσα σε ένα-δύο μήνες μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Με προσδοκώμενη για το 2010 μείωση ελλείμματος που άγγιζε το πρωτοφανές τότε επίπεδο του 4% του ΑΕΠ και άμεσα μείωνε και το έλλειμμα του 2009 κατά 1 δισ. Όταν οι προηγούμενοι που χρεοκόπησαν τη χώρα, μετά – προεκλογικά – θυμήθηκαν να ανακοινώσουν μέτρα της πλάκας – κάτω της μιας ποσοστιαίας μονάδας. Εκείνο το δίμηνο, τότε που γεννήθηκε η καραμέλα «η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν παίρνει μέτρα», από αυτούς που αντιδρούσαν λυσσαλέα σε κάθε ένα από τα παραπάνω μέτρα. Αλήθεια, θυμάται κανείς άλλη κυβέρνηση να ξεκίνησε τη θητεία της διώχνοντας – δυστυχώς, κόσμο από το δημόσιο;

Παρακαλούνται επίσης, οι στρατευμένοι αντιπαπανδρεϊκοί κονδυλοφόροι να επανέλθουν στην τάξη. Έχτισαν με τον «ιδρώτα τους» τόσα χρόνια παλάτι λάσπης και τώρα το παραμελούν και το γκρεμίζουν; Αν είναι δυνατόν! Γιατί καταφεύγουν πλέον ιστορίες δευτεροτρίτων παραγόντων και δεν μιλάνε πια για τα «σιγουράκια» της προδοσίας; Πού είναι το αντεθνικό παιχνίδι με τα CDS; Πού είναι η εθνική μειοδοσία με το φούσκωμα του ελλείμματος; Πού είναι τα πύρινα άρθρα ότι ο Παπανδρέου είχε κάθε δυνατότητα να διαγράψει χρέος εξαρχής και δεν το έκανε;

Τι εννοείτε, δεν αποδείχθηκε τίποτα από όλα αυτά; Τι εννοείτε, δικαιώθηκε ο Παπανδρέου από την πραγματικότητα; Τόσο χειρότερο για την αλήθεια!

Παρακαλείται επίσης, ο δημοσιογράφος κ. Ιγνατίου, να μεταβιβάσει στην «πηγή» του, που… του διηγήθηκε αυτές τις ωραίες ιστοριούλες, ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα από την ελληνική κρίση. Γρι. Και η «πηγή» του, να ρωτήσει αν θέλει τον πολιτικό της προϊστάμενο, κύριο Jean Claude Juncker, ποιον θεωρεί υπαίτιο της ελληνικής κρίσης, μπας και ξεστραβωθεί.

Παρακαλείται επίσης, ο νεοκαραμανλικός εκδοτικός υπόκοσμος να ανανεώσει επιτέλους το λεξιλόγιο του αντιπαπανδρεϊκού του οχετού. «Προδότης»; Χιλιοειπωμένο. «Βλαξ»; Πολύ μπανάλ. Θα τους προτείναμε το «λιποτάχτης» και το «δειλός» αλλά είναι καπαρωμένα από το 2009. Και τα λιγδιασμένα χέρια του δειλού και λιποτάχτη δεν ξεπλένονται ποτέ. Συνεννοηθήκαμε;

Μιχάλης Ιγνατίου
http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Η ισλαμοποίηση της Ελλάδας- Ένα οργουελιανό σενάριο

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα.

Ο τίτλος είναι παραπλανητικός και για ορισμένους παρωχημένους πολυπολιτισμικούς διεθνιστές μπορεί να φαντάζει ως πρόκληση. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το φαινόμενο, όχι σύμφωνα με τα ιδεολογικά κατάλοιπα, αγκυλώσεις και ιδεοληψίες ορισμένης παρωχημένης μερίδας της αριστεράς και της ξεπουλημένης, εθελόδουλης δεξιάς στην Ελλάδα, αλλά με αυτήν την αλήθεια των πραγμάτων στο βαθμό φυσικά που είμαστε σε θέση να την «συλλάβουμε».

Εκ προοιμίου, πριν ακόμη προχωρήσουμε στην ανάλυση μας, για να φέρουμε και τα σχετικά επιχειρήματα και να πείσουμε τυχόν τους έχοντες καλήν προαίρεση, ισχυριζόμαστε ότι η ισλαμοποίηση της Ελλάδας εντάσσεται στο αποκαλούμενο Νέο Ανατολικό Ζήτημα.

Το παλιό είχε να κάνει, όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν με την εξόντωση όλου του χριστιανικού (κατά απόλυτη πλειονότητα ορθόδοξου) πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Βασικά με τις τρεις γνωστές γενοκτονίες: Την γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, που σαν ομόθρησκοι προς την Ρωσία, εθεωρείτο ότι τάσσονταν στο πλευρό της σε κάθε πολεμική σύγκρουση της τελευταίας με την Οθωμανική Τουρκία. Η τελευταία ως γνωστόν αποτελούσε το ανάχωμα κατά κάποιον τρόπο της Δύσης στις επεκτατικές βλέψεις της Ρωσίας ή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, προς τις δύο κατευθύνσεις. τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Μέση Ανατολή.

Στο μεταξύ οι συνθήκες άλλαξαν, καθώς και οι πρωταγωνιστές σε έναν βαθμό, αλλά η ουσία παραμένει. Ποια είναι η ουσία: Ο αποκλεισμός της Ρωσίας, με κάθε τρόπο και μέσο από τον κίνδυνο καθόδου της στα θερμά ύδατα της Μεσογείου και στην Μέση Ανατολή. Το πρόβλημα συνεπώς παραμένει το ίδιο: Ο έλεγχος δηλαδή των πηγών και των αγωγών του φυσικού αερίου και πετρελαίου, ως ενεργειακού στρατηγικού όπλου, και ο αποκλεισμός της Ρωσίας από οποιαδήποτε επαφή με τους ορθόδοξους χριστιανικούς πληθυσμούς στην κρίσιμη αυτή περιοχή, που θα μπορούσε να αλλάξει τους συσχετισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για την κατοχύρωση των δικών τους συμφερόντων φυσικά. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ο παντελής της αποκλεισμός της Ρωσίας από την Δυτική Ευρώπη γενικότερα.

Στα πλαίσια αυτά ζούμε και διακρίνουμε δύο στρατηγικές των ΗΠΑ. 

Πρώτον, η ουδετεροποίηση ή καταστροφή οποιασδήποτε χώρας που διάκειται ή θεωρείται ότι διάκειται ευνοϊκά προς την Ρωσία, για πολλούς και διάφορους λόγους, κυρίως πολιτιστικούς και θρησκευτικούς και δεύτερον, η σταδιακή ισλαμοποίηση αυτών των χωρών, ώστε στο μέλλον να αποφευχθεί μια δια παντός αυτός ο κίνδυνος. Στην κατηγορία αυτή ανήκε η πρώην Γιουγκοσλαβία, η οποία ως ορθόδοξη χώρα και διακείμενη ευνοϊκά προς την Ρωσία, έπρεπε να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη

 ....και η οικονομική σε πρώτη φάση ασφυξία της Ελλάδας και σε δεύτερη φάση η ισλαμοποίησή της, ώστε να μην μπορεί να αποτελεί οποιονδήποτε γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό κίνδυνο για τις ΗΠΑ, όσο η στρατιωτική τους παρουσία στον προαναφερόμενο χώρο παραμένει ισχυρή και όσο θα είναι σε θέση να κατοχυρώσει τα συμφέροντά της, πριν δημιουργηθούν δυσμενείς συνθήκες στο μέλλον, που δεν μπορεί να ελέγξει.

Εμείς στην Ελλάδα ανήκουμε σαφώς στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ και τα περιθώρια ελιγμών είναι περιορισμένα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κινηθούμε με μια έξυπνη στρατηγική στα πλαίσια του πολυπολικού κόσμου, όπως λίγο πολύ είχε κινηθεί ο Βενιζέλος. Ο εμφύλιος όμως, που αποτελεί την βασική αιτία των σημερινών δεινών, πρέπει να μας προσγειώνει στην πραγματικότητα και να μας κάνει πολύ προσεκτικούς. Από την άλλη έχουμε και το πρόσφατο παράδειγμα του νεώτερου Καραμανλή, για όποιον ξέρει να το ερμηνεύει αντικειμενικά και όχι με προκαταλήψεις. Στα πλαίσια αυτά οποιαδήποτε συνεργασία με την Ρωσία σε θέματα ενέργειας είναι από τα πριν καταδικασμένη σε αποτυχία, που μπορεί να έχει και γενικότερες συνέπειες, αν λάβουμε τις επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων μας από Βορρά και Ανατολή.

Υπάρχει λοιπόν ένα πολύ καλά μελετημένο σχέδιο ισλαμοποίησης της Ελλάδας, της ενίσχυσης του ισλαμικού τόξου γύρω απ’ αυτήν και την σταδιακή ίσως ισλαμοποίηση της Ευρώπης, για να μην μπορεί ποτέ να έλθει σε επαφή με την Ρωσία. Και γιατί όχι; Δεν γίνεται τίποτε τυχαία. Ο εμφύλιος στην Συρία εντάσσεται επίσης σ’ αυτά τα πλαίσια και το ισλαμικό κράτος που εξέθρεψε και προ ωθεί η Τουρκία και Αμερική αυτόν τον στόχο υπηρετεί.

Μόλις έρθει στο φως της δημοσιότητας κάποια ταυτότητα της CIA, και τίποτε λογαριασμοί μισθοδοσίας για κάποιους εβραίους πολιτικούς να δούμε πως θα αντιδράσει ο ελληνικός λαός!....

Σχετικά με την Ελλάδα, υπάρχει η πρόβλεψη από τα Ηνωμένα Έθνη ότι το 2060 η πλειονότητα του πληθυσμού στην Ελλάδα θα είναι ισλαμική. Αν υπολογίσουμε στην πρόβλεψη αυτή, που την βλέπουμε καθημερινά μάλιστα να υλοποιείται με την αθρόα εισροή λαθρομεταναστών, η οποία σχεδιασμένα θα επιταθεί, την τρομερή υπογεννητικότητα των Ελλήνων, την γήρανση του πληθυσμού και την φυγή της Νεολαίας λόγω παντελούς αδυναμίας να βρουν εργασία κι αν υπολογίσουμε την πλήρη ανασφάλεια και αβεβαιότητα που επικρατεί, τότε πράγματι το μέλλον της Ελλάδας είναι προκαθορισμένα αρνητικό. Θα φτάσουμε στο σημείο, εφόσον αποκτήσουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο ιθαγένεια και πολιτικά δικαιώματα οι λαθρομετανάστες, με τα μύρια όσο προβλήματα κουβαλούν μαζί τους, και τα άλλα τόσα που έχει η χώρα μας, λόγω της ανθρωπιστικής και γενικότερης κρίσης, η οποία είναι ηθική, πνευματική, κοινωνική και πολιτισμική πρωταρχικά, να διατρέχει τον κίνδυνο να αφανιστεί από προσώπου γης.

Ορισμένοι αφελείς κοσμοπολίτες πολυπολιτισμικοί αριστεροδεξιοί νομίζουν ότι οι ισλαμιστές μπορούν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία. Μάλλον το αντίθετο θα γίνει με τα χάλια της παιδείας μας, που καλλιεργεί την εχθρότητα σε κάθε τι ελληνικό, που έχει σχέση με την γλώσσα την εθνική ιστορική παράδοση, την θρησκεία, τα ήθη και έθιμα, με μια λέξη τον ελληνικό πολιτισμό.

Θα πει κάποιος. Γελοία πράγματα! Εξωπραγματικά. Θα θυμίσω μονάχα ότι θεωρούσαμε γελοία την περίπτωση των Σκοπίων. Τελικά αποδειχτήκαμε εμείς γελοίοι!!!

Θέλει η Αριστερά στην Ελλάδα να παίξει αυτόν τον ρόλο για την εξυπηρέτηση των γεωστρατηγικών και γεωπολιτικών συμφερόντων των Αμερικανών;

Ως πρόθεση ασφαλώς όχι. Ως ….! Απορία ψάλτου, βηξ!

Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Γεωπολιτικός αφοπλισμός Ελλάδας-Κύπρου

To Eυρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (EFCR), το ευρωπαϊκό «ξαδερφάκι» του αντίστοιχου αμερικανικού, που πιστεύεται ότι εκφράζει τα συμφέροντα και τις απόψεις των οικογενειών Ροκφέλερ και Ρότσιλντ, συγκάλεσε, σύμφωνα με ιδιαίτερα αξιόπιστες πληροφορίες, μυστική σύσκεψη στις Βρυξέλλες ανάμεσα στους δύο γύρους των ελληνικών εκλογών. 

Στη σύσκεψη συμμετείχαν, σύμφωνα με τις ίδιες πάντα πηγές, ο Τζωρτζ Σόρος, ο Ντάνιελ Μίλιμπαντ, ο Γιόσκα Φίσερ, ο Χέρμαν Βαν Ρομπέι, ο Μάριο Ντράγκι, ο Μάριο Μόντι, πρώην υψηλόβαθμοι αξιωματικοί των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ κ.α.

Εξετάζοντας την ελληνική κρίση οι συμμετέχοντες συνέπεσαν σε μερικά συμπεράσματα, όπως ότι πρέπει να αποτραπεί πάση θυσία η δημιουργία άξονα Σερβίας-Ελλάδας-Κύπρου, η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και πρέπει να αποτραπεί η μετατροπή της οικονομικής σε γεωπολιτική κρίση.

Το «γεωπολιτικό χαρτί»

Το μεγάλο χαρτί (αλλά και η μεγάλη κατάρα ταυτόχρονα) του ελληνικού χώρου, από πάντα, ήταν η γεωπολιτική του σημασία. Μαζί, φυσικά, με την παγκόσμια πολιτιστική ακτινοβολία του και το ιστορικό του βάρος. Η μητροπολιτική Ελλάδα, η Κρήτη και η Κύπρος ελέγχουν μια από τις στρατηγικά ζωτικότερες περιοχές της υφηλίου. Ελέγχουν την πρόσβαση των Γαλλογερμανών στους υδρογονάνθρακες της Μέσης Ανατολής, του Ισραήλ και της Τουρκίας στη Δύση, των Σλάβων στις «θερμές θάλασσες». Κύπρος, Κρήτη και μητροπολιτική Ελλάδα συνιστούν ανυπέρβλητο στρατηγικό άξονα στην Ανατολική Μεσόγειο, ζώνη συνάντησης του ευρωπαϊκού «κόσμου της Αφροδίτης» και του μεσανατολικού «κόσμου του ‘Αρη». 

Αυτή η γεωπολιτική αξία συνεχίζει να είναι η βασική αιτία που εξηγεί τις άπειρες ξένες επεμβάσεις στον ελληνικό χώρο, τις δικτατορίες και τους εμφυλίους που στοίχειωσαν την ιστορία μας, και δεν αποκλείεται να την «ξαναεπισκεφθούν». 

Η γεωπολιτική ερμηνεύει την ιστορική εμμονή των παλαιών και νέων αποικιοκρατών να μην ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα ή τη συντήρηση, έστω και περιθωριακά, ενός «κρητικού» θέματος.

Η ιδέα, που εν πολλοίς στηρίζεται σε απάτες και στην άγνοια γύρω από το τι πραγματικά σημαίνει ΑΟΖ - στη χώρα του Καματερού ζούμε άλλωστε κι ο καθένας δικαιούται να λέει ότι του κατεβαίνει στο κεφάλι χωρίς κανένα κόστος – ότι θα ανακηρύξουμε ΑΟΖ και θα πάμε σε συμμαχία με το Ισραήλ να πουλήσουμε «τσαμπουκά» στην ‘Αγκυρα, προφανώς δεν αντανακλά κάποια εθνική στρατηγική, αλλά τη στρατηγική δυνάμεων που θέλουν να ελέγξουν και γεωπολιτικά-στρατηγικά τον ελληνικό χώρο, ιδίως στην περίπτωση ρήξης ή εξόδου από την ΕΕ.

Στα χέρια μιας ηγεσίας που διαχειρίζεται με στοιχειώδη αξιοπρέπεια τις κρατικές υποθέσεις, η γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου (Ελλάδα-Κύπρος) είναι σπουδαίο χαρτί και όπλο. Αλλά τέτοιες ηγεσίες είναι σπάνια εξαίρεση στη νεοελληνική ιστορία, γι’ αυτό και η γεωπολιτική αξία της Ελλάδας και της Κύπρου μετατρέπεται συνήθως σε κατάρα.

Θα μου μείνει θλιβερά αξέχαστη η συνέντευξη που πήρα από τον μεταφραστή του Στάλιν Βαλεντίν Μπερεζκόφ στο σπίτι του στη Φρουντζέσκαγια Ναμπερέζναγια πριν από είκοσι χρόνια και δημοσίευσα τότε στην εφημερίδα «Νέα». 

«Οι ‘Αγγλοι ήθελαν πάρα πολύ την Ελλάδα. ‘Ηξεραν ότι δεν μπορούσαν να την αποκτήσουν χωρίς τη Μόσχα. Μας έδωσαν ότι ζητήσαμε στα υπόλοιπα Βαλκάνια για να πάρουν την Ελλάδα», μου είπε, συμπυκνώνοντας το νόημα των διαπραγματεύσεων μεταξύ Στάλιν-Μόλοτωφ και Τσώρτσιλ-‘Ηντεν, το Οκτώβριο του 1944, στη Μόσχα.

Στη δεκαετία του 1940, η αγγλόφιλη πτέρυγα της αστικής τάξης έκανε ότι της έλεγε το Λονδίνο και η ηγεσία του ΚΚΕ ότι της έλεγε η Μόσχα. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό και το πληρώνουμε ακριβά και σήμερα.

Αποικιακές ασκήσεις σε Ελλάδα/Κύπρο

Οι μεγάλες δυνάμεις γνωρίζουν άριστα τη γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου και τη σημασία του ελέγχου του. Τη σχετική «στρατηγική εξίσωση» διατύπωσε, στα μέσα του 18ου αιώνα, ο Βρετανός Πρέσβης στην Αθήνα Λάιονς, και έχει μόνιμη ισχύ:

«Μια ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα θα είναι είτε αγγλική, είτε ρωσική. Δεν πρέπει να είναι ρωσική, άρα θα είναι αγγλική».

Αντιστρόφως, όσοι πολιτικοί ηγέτες προσπάθησαν να στηρίξουν μια πιο ανεξάρτητη Ελλάδα στράφηκαν, για το κάνουν, και στο μέτρο που το έκαναν, θέλοντας και μη, στις «εναλλακτικές», «παράπλευρες» δυνατότητες: στη Ρωσία, στην Ευρώπη, στους Αραβομουσουλμάνους, από τον Κολοκοτρώνη μέχρι τον Μακάριο, τον Καραμανλή, τον Α. Παπανδρέου, χωρίς φυσικά να σημαίνει αυτό ότι σε αυτές τις κατευθύνσεις περιμένει κάποιος «παράδεισος».

Το 2002-4 οι «αυτοκρατορικές» δυνάμεις επεχείρησαν, με την εμφάνιση του σχεδίου Ανάν, να καταργήσουν το κυπριακό κράτος, καθιστώντας το «μεταμοντέρνο προτεκτοράτο» ΗΠΑ, Βρετανίας και Ισραήλ, και να ελέγξουν, μέσω Κύπρου, το ελληνικό κράτος. Αργότερα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (ECFA), συνέταξε μια έκθεση για τα μέλη της ΕΕ, ταξινομώντας τα ανάλογα με τις σχέσεις τους με τη Μόσχα. Υποστήριξε ότι η Ελλάδα (του Καραμανλή τότε) και η Κύπρος (του Παπαδόπουλου) αποτελούσαν «Δούρειους ‘Ιππους» της Μόσχας στην ΕΕ.

Η έκθεση του EFCR δεν είχε μόνο ακαδημαϊκό χαρακτήρα. 

Μερικά χρόνια αργότερα, Καραμανλής και Παπαδόπουλος είχαν «αποστρατευθεί», οι τόσο υποσχόμενοι ελληνορωσικοί αγωγοί πετρελαίου και αερίου είχαν εγκαταλειφθεί, όπως και η ελληνορωσική εξοπλιστική συνεργασία, η Κύπρος απέδιδε μονοπωλιακή θέση στην αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων Noble Energy και το Ισραήλ ως προς την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της. Ο κ. Χριστόφιας είχε ορισμένες επιφυλάξεις και πάντως δεν πολυβιαζόταν να προχωρήσει με τη Noble, όταν το πολιτικό κλίμα που ακολούθησε την έκρηξη στο Μαρί, τον ανάγκασε, έκων άκων, να μπει σε αυτό το δρόμο. Η πιο φιλική κάποτε προς τους Αραβομουσουλμάνους, τους Ρώσους και τους Κινέζους ευρωπαϊκή χώρα, η Κυπριακή Δημοκρατία, ανέπτυξε τόσο στενές αμυντικές σχέσεις με το Ισραήλ που ορισμένοι ήδη την χαρακτηρίζουν ντε φάκτο «προτεκτοράτο» του εβραϊκού κράτους. Ελληνικά αεροπλάνα έχουν να πάνε πάνω από δεκαετία στην Κύπρο, ασκούνται εκεί όμως τακτικότατα (όπως και στην Ελλάδα) Ισραηλινοί. Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες επικοινωνούν σε όλα τα επίπεδα με τις κυπριακές, οι Ισραηλινοί είναι πολύ΄δημοφιλείς σε «θύλακες» των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος υπέγραψε την πιο «προχωρημένη» συμφωνία χριστιανικής εκκλησίας με τους Ραβίνους – η συμφωνία αναφέρεται και στις ευθύνες για τη Σταύρωση του Ιησού, με τρόπο που δύσκολα ένας καλόπιστος αναγνώστης μπορεί να θεωρήσει κάπως συμβατό με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο!

(Για να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή, προς πολλούς καλόπιστους αναγνώστες που μας στέλνουν μηνύματα και προβληματισμούς ως προς τις σχέσεις με το Ισραήλ. Ο γράφων δεν είναι αντίθετος προς την ανάπτυξη σχέσεων με το Ισραήλ. Είναι αντίθετος με την υποτέλεια που συστηματικά και μόνιμα αναπτύσσουν και μόνο αυτή ξέρουν να αναπτύσσουν οι πολιτικοί μας, όχι μόνο προς το Ισραήλ, αλλά προς πάντα ξένο που αντιλαμβάνονται ως «πλούσιο και ισχυρό»)

Σε ότι αφορά το ίδιο το ελληνικό κράτος, το Μνημόνιο και οι Δανειακές έθεσαν εκ νέου θέμα όχι μόνο προσανατολισμού, αλλά και στοιχειώδους κυριαρχίας του. Υπό παρόμοιες συνθήκες, ακόμα κι αν δεν ήταν (η γεωπολιτική) επιδίωξη του Μνημονίου, ο έλεγχος της Ελλάδας έγινε πάλι φλέγον ζήτημα της παγκόσμιας πολιτικής. Μια Ελλάδα που έρχεται σε σύγκρουση ή πιθανώς αποβάλλεται ή αποχωρεί από την Ευρώπη, συνιστά προφανώς αντικείμενο τεράστιου ενδιαφέροντος από Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, Μόσχα, Πεκίνο. Η διεθνής «φημολογία», εδώ και δύο χρόνια, για ενδεχόμενο στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Ελλάδα, όπως και οι παράξενες, μαζικές αποστρατείες Μπεγλίτη-Παπανδρέου, δεν αποκλείεται να συνδέονται με ενδεχόμενο «ελέγχου» της Ελλάδας σε περίπτωση μείζονος ευρωπαϊκής αναταραχής. Η «Ελλάδα αύριο» θα επανέλθει σε αυτό το ζήτημα, που παρουσιάζει κρίσιμη σημασία.

Η νεώτερη ελληνική

ΑΟΖ, ΝΑΤΟποίηση Κύπρου, άξονας με Ισραήλ

Μέσα σε αυτή την πολύ ανήσυχη και αβέβαιη, τοπικά και διεθνώς κατάσταση, αναπτύσσεται η ακατάσχετη και αβάσιμη ΑΟΖολογία, η καλλιέργεια δηλαδή επικίνδυνων προσδοκιών αναφορικά με τους υδρογονάνθρακες και αβάσιμων πεποιθήσεων ως προς το νομικό καθεστώς των θαλασσών μας. (Δες σχετικό άρθρο μας στην «Ελλάδα Αύριο» της ….. ).

Ταυτόχρονα, ο πρωταγωνιστής της προσπάθειας διάλυσης του κυπριακού κράτους το 2004 και επικρατέστερος σήμερα υποψήφιος Πρόεδρός του, ο Νίκος Αναστασιάδης, «προμοτάρει», υποθέτουμε καθ’ υπόδειξιν της Ουάσιγκτον, την ιδέα ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Παράλληλα, από πολλές μεριές προβάλλεται ως πανάκεια η ανάπτυξη μιας στρατηγικής σχέσης ή και «συμμαχίας» Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.

‘Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι, υπό όρους, επιλογές πολιτικής για την Αθήνα. Μια χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα και, από κοντά, ακολουθεί και η Κύπρος, οφείλει να εξετάσει όλες τις στρατηγικές επιλογές που διαθέτει και να επιχειρήσει να τις χρησιμοποιήσει και να διαπραγματευθεί για να βελτιώσει τη θέση της και να αποφύγει την καταστροφή της. Δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα εκ των προτέρων.

Στην πραγματικότητα όμως δεν φαίνεται να υπάρχει Αθήνα, ούτε και Λευκωσία. Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής και ευρύτερης ιθύνουσας τάξης Ελλάδας και Κύπρου, η πλειοψηφία των ανώτερων κρατικών λειτουργών, δεν είναι απλώς υποτελείς, η λέξη υποτέλεια είναι πολύ επιεικής για τους περιγράψει. Είναι «φιλέλληνες», όπως είχε αποκαλέσει κάποτε τα ανώτερα στελέχη του Υπουργείου Εξωτερικών ο Ανδρέας Παπανδρέου, υπηρέτες μέχρι το μεδούλι τους ξένων συμφερόντων. Καμιά από τις ιδέες που παρουσιάζουν, είτε αφορούν την ΑΟΖ και το Ισραήλ, είτε αφορούν το ΝΑΤΟ και την Κύπρο δεν είναι δική τους. Και δεν διαθέτουν κανένα από τα πνευματικά, ηθικά και ψυχολογικά προσόντα που είναι στοιχειωδώς απαραίτητα για να ηγηθούν ενός έθνους εν γένει και ιδιαίτερα ενός άμεσα απειλούμενου έθνους.

Δεν μπορούν άλλωστε συνήθως ούτε να περιγράψουν τα ωφέλη που θα είχε η Ελλάδα ή η Κύπρος από την υλοποίηση των επιλογών τους. Το μόνο επιχείρημα που έχουν είναι αυτό που είχαν κάνει έμβλημά τους οι εκσυγχρονιστές του Σημίτη: «να τάχουμε καλά με τους πλούσιους και ισχυρούς». ‘Όμως η απόλυτη ταύτιση με «τους πλούσιους και τους ισχυρούς» είναι που μας οδήγησε στη Μικρασιατική καταστροφή και την κυπριακή τραγωδία, στον εμφύλιο, τη χούντα ή τα Μνημόνια!

Στην προσπάθειά τους να περάσουν τις επιλογές που τους υπαγορεύουν ξένες δυνάμεις, οι πολιτικοί μας διαχέουν σε όλη την κοινωνία, σε όλο το έθνος τη δική τους υποτέλεια, τη δική τους περιφρόνηση στο έθνος τους, τη δική τους έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης.

Το ΝΑΤΟ ισχυροποιείται αν ενταχθεί σε αυτό η Κύπρος, όχι το ανάποδο. Το Ισραήλ χρειάζεται τον δυτικό άξονα μέσω Κύπρου και Ελλάδας, όχι το ανάποδο. Ούτε οι επιλογές αυτές είναι χωρίς κόστος για την Κύπρο και την Ελλάδα. Αν μη τι άλλο γιατί αποκλείουν τη Ρωσία. Αλλά η δυνατότητα Ελλάδας και Κύπρου να παίξουν ενδεχομένως το χαρτί της Ρωσίας, της Γαλλίας, άλλων παράπλευρων συμμαχιών ήταν που μας έσωσε όταν ζόρισαν απελπιστικά τα πράγματα.

Η ΕΣΣΔ παλαιότερα, η Ρωσία αργότερα υποστήριξε ότι ήθελε η Κύπρος επί δεκαετίες στον ΟΗΕ και της προσέφερε όσα όπλα της ζήτησε, συνιστά λοιπόν εγκληματική πολιτική το αντιρωσικό μένος του Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος μοιάζει να έχει ξεχάσει ότι ήταν μια χώρα του ΝΑΤΟ που εισέβαλε στην χώρα του το 1974. Τώρα, ο επικρατέστερος προεδρικός υποψήφιος στη Λευκωσία θέλει να προσφέρει την Κύπρο στην Ατλαντική Συμμαχία. ‘Ε, κάποιος θα πει στο τέλος εκεί στο Κρεμλίνο, αν δεν έχει ήδη πει μεταξύ μας, με τους διάφορους Αναστασιάδηδες και δε συμμαζεύεται: «Αρκετά με τους Κύπριους. Αυτό δεν είναι νησί της Αφροδίτης, νησί της προδοσίας είναι!». 

‘Όπως το είπε το καλοκαίρι του 2005 ο Γάλλος Πρέσβης στη Λευκωσία, αντιμέτωπος με την άρνηση Ελλάδας και Κύπρου να μπλοκάρουν την τουρκική ένταξη στην ΕΕ, όσο η ‘Αγκυρα δεν αναγνώριζε την Κυπριακή Δημοκρατία («δεν μπορούμε να γίνουμε πιο Κύπριοι από τους Κύπριους», δήλωσε τότε στον «Πολίτη» της Λευκωσίας).

Αν η Ελλάδα και η Κύπρος ήταν κράτη, καθ’ οιανδήποτε έννοια του όρου, θα έκαναν τέτοιες κολοσσιαίες, στρατηγικές παραχωρήσεις στο ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, μόνον για να εξασφαλίσουν την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο και τον τερματισμό της οικονομικής επίθεσης κατά των δύο κρατών. Η Ελλάδα και η Κύπρος όμως δεν είναι κράτη και καλύτερα να μην μπει κανείς στον κόπο να περιγράψει το προσωπικό που τις διοικεί.

Konstantakopoulos.blogspot.com
«Η Ελλάδα αύριο», 19.9.2012
http://dia-kosmos.blogspot.gr/