Ποιες είναι οι Πύλες των Ινδιών και γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος τις σφράγισε; Μέρος 5ο

Το μυστικό ταξίδι του Μ.Αλεξάνδρου

Οι Απόρρητες Διδασκαλίες

Ο Αλέξανδρος τού Φιλίππου, από πατέρα ήταν Ηρακλείδης καταγόμενος από τόν Κάρανο, απόγονο τού Τήμενου, ο οποίος ήταν… ο ιδρυτής τής δυναστείας τών Μακεδόνων, πού μέ Αργείους εγκαταστάθηκε στό χώρο τής Πιερίας-Ημαθίας από τά πανάρχαια χρόνια. Αιακίδης από μητέρα , καταγόμενος από τόν Νεοπτόλεμο……, γιός τού Αχιλλέως , γιού τού Πηλέως , γιού τού Αιακού. Καί ο Αιακός, κατά τή μυθολογία. ήταν γιός τού Δία καί τής Αίγινας καί μαζί μέ τόν Μίνωα καί τόν Ραδάμανθυ ήταν οι τρείς κριτές τών ψυχών στόν Άδη. Στήν ”Ανάβαση” τού Αρριανού, ο Αλέξανδρος πολλές φορές επικαλείται τήν καταγωγή του από τόν Ηρακλή, τό γενάρχη τών Μακεδόνων. Οπως διαρκής καί ισόβια ήταν η λατρεία του γιά τόν πρόγονό του, Αχιλλέα.

Ο Φίλιππος γνώρισε τήν Ολυμπιάδα, κόρη τού βασιλιά τών Μολοσσών τής Ηπείρου, στή Σαμοθράκη, κατά τήν επίσκεψή τους εκεί, γιά νά μυηθούν στά Καβείρεια Μυστήρια, τό 357 π.χ.

“Λέγεται Φίλιππος έν Σαμοθράκη τή Ολυμπιάδι συμμυηθείς”.. 

Η νεαρή νύφη ήταν ιέρεια τών Ορφικών Μυστηρίων καί μυημένη στή λατρεία τού Διονύσου, μέ περισσότερο ζήλο από τίς άλλες γυναίκες, ”μάλλον ετέρων ζηλώσασα τάς κατοχάς” όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, καί ”παρουσίαζε στίς συναθροίσεις μεγάλα ήρεμα φίδια , τά οποία ξεπροβάλλοντας από τόν κισσό καί τά καλάθια τών μυστηρικών τελετών καί τυλιγόμενα στούς θύρσους καί τά στεφάνια τών γυναικών, καταφόβιζαν τούς άνδρες“.

Πρίν από τή νύχτα τού γάμου της η Ολυμπιάδα, αισθάνθηκε ότι, αφού ακούστηκε βροντή, έπεσε κεραυνός πάνω στήν κοιλιά της, κι από τό χτύπημα προκλήθηκε μεγάλη φωτιά, κί έπειτα, αφού διασπάστηκε σέ φλόγες πρός όλες τίς κατευθύνσεις, έσβησε.

Κι ο Φίλιππος ύστερα από μέρες μετά τό γάμο, είδε όνειρο ότι έβαλε ο ίδιος σφραγίδα στήν κοιλιά τής συζύγου του. Η παράσταση τής σφραγίδας, όπως νόμιζε, απεικόνιζε λιοντάρι, γράφει ο Πλούταρχος.

Λένε, συνεχίζει ο Πλούταρχος, πώς μετά τό όραμα ο Φίλιππος έστειλε στούς Δελφούς τόν Χαίρωνα τό Μεγαλοπολίτη , κί έφερε χρησμό από τό θεό , πού τού έδινε εντολή νά κάνει θυσίες στόν Αμμωνα καί νά τόν σέβεται αυτόν περισσότερο απ`όλους τούς θεούς.

”Αμμωνι θύειν καί σέβεσθαι μάλιστα τούτον τόν θεόν“.

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε τόν Ιούλιο τού 356 π.χ, κατά τόν μήνα Εκατομβαιώνα γιά τό Αττικό μηνολόγιο καί ”Λώο” γιά τό Μακεδονικό μηνολόγιο. 

Τρία σημαντικά γεγονότα συνέβησαν κατά τήν ημέρα τής γεννήσεώς του. 

Πυρπολήθηκε ο ναός τής Αρτέμιδος στήν Εφεσο, πού ήταν ένα από τά
επτά θαύματα τού κόσμου, από τόν Ηρόστρατο. Νικήθηκαν οί Ιλλυριοί από τόν στρατηγό Παρμενίωνα. Τά άλογα τού Φιλίππου πήραν τήν πρώτη νίκη στούς Ολυμπιακούς αγώνες.

Τήν ανατροφή τού Αλέξανδρου τή φρόντιζαν τροφοί , παιδαγωγοί καί δάσκαλοι τούς οποίους επέβλεπε ο Λεωνίδας, άνδρας αυστηρός στό ήθος καί συγγενής τής Ολυμπιάδος, πού αποκαλούνταν απ` τούς άλλους, τροφός τού Αλέξανδρου καί καθηγητής, γιά τό αξίωμα καί τή συγγένεια.

Κοντά του, στόν τυπικό ρόλο τού παιδαγωγού, ο Λυσίμαχος, Ακαρνάνας στήν καταγωγή. Αργότερα ο Φίλιππος, κρίνοντας σωστά ότι η εκπαίδευση τού γιού του δέν έπρεπε νά περιοριστεί στήν προσπάθεια τών δασκάλων τής μουσικής καί τών εγκυκλίων μαθημάτων ( γραμματική, ποιητική, ρητορική, φιλοσοφία, μαθηματικά καί τέχνη ), αλλά θεωρώντας την έργο πιό μεγάλης σπουδαιότητας – ”ως μείζονος ούσαν πραγματείας” – έφερε κοντά του τόν Αριστοτέλη. 

” Τών φιλοσόφων τόν ενδοξότατον καί λογιώτατον “..

Ο Αριστοτέλης από τά Στάγειρα, μαθητής τού Πλάτωνα, καθόρισε ώς τόπο γιά τή διαμονή καί τίς σπουδές τού Αλέξανδρου, τό ιερό τών νυμφών κοντά στή Μίεζα.

Ο νεαρός ήταν φιλομαθής , είχε φυσική κλίση στή λογοτεχνία καί αγαπούσε τό διάβασμα. Από τότε κουβαλούσε πάντα μαζί του τήν ”Ιλιάδα” σέ πολυτελέστατο κιβώτιο. Διδάχθηκε τήν Ηθική καί τήν Πολιτική επιστήμη αλλά καί τήν Ιατρική, ”δοκεί δε μοι καί τό φιλιατρείν Αλεξάνδρω”, όχι μόνο στή θεωρία. Βοηθούσε τούς φίλους του όταν αρρώσταιναν κι έγραφε συνταγές γιά θεραπεία καί δίαιτα. Τό σπουδαιότερο όμως όλων, είναι τό γεγονός ότι ο Αλέξανδρος διδάχθηκε από τόν μεγάλο Δάσκαλό του, τίς ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ καί ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ διδασκαλίες, ” απορρήτων καί βαθυτέρων διδασκαλιών”, πού οί άνδρες τίς απο καλούσαν ακροαματικές καί εποπτικές, καί δέν τίς διέδιδαν στούς πολλούς.

Αργότερα, από τήν Ασία, όταν έμαθε ότι ο Αριστοτέλης έβγαλε σέ βιβλία κάποιους λόγους σχετικούς μέ αυτές, σέ επιστολή του πρός τόν Δάσκαλο, γράφει : 

” Ο Αλέξανδρος εύχεται στόν Αριστοτέλη νά ευτυχεί. Δέν έκαμες καλά πού εξέδωσες τούς ακροαματικούς λόγους “.” Ούκ ορθώς εποίησας εκδούς τούς ακροαματικούς τών λόγων “… Ο Αριστοτέλης απολογείται γιά κείνους τούς λόγους ότι άλλοι είχαν εκδοθεί

ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΟΧΙ.

”Γιατί στ` αλήθεια η πραγματεία” Μετά τά Φυσικά ”πού δέν έχει τίποτα χρήσιμο γιά διδασκαλία καί μάθηση, γράφτηκε μονάχα σάν υπόδειγμα γιά τούς μορφωμένους“.

Αυτή καί μόνο η φράση, κάνει τόν αναγνώστη ή τόν μελετητή τού σήμερα, νά αισθάνεται τουλάχιστον άβολα…

Τό καλοκαίρι τού 338 π.χ, ο Αλέξανδρος καί οί συνομήλικοί του αποφοίτησαν.

Τήν άνοιξη τού 334 τά μακεδονικά στρατεύματα καθώς καί τά στρατεύματα τής ενδοχώρας συγκεντρώθηκαν στήν Αμφαξίτιδα. Στήν Αμφίπολη συνάντησαν τίς δυνάμεις τού Παρμενίωνα.

Τό σύνολο τού μάχιμου στρατού ανερχόταν σέ 5.100 ιππείς καί 32.000 πεζούς.
Η διάβαση τού Ελλησπόντου καί η πρώτη νίκη ήταν κοντά….

Όπως λέει ο Ερατοσθένης, η Ολυμπιάδα όταν ξεπροβόδισε τόν Αλέξανδρο
στήν εκστρατεία, είπε σ` αυτόν μονάχα τό μυστικό τής γεννήσεώς του καί
τού παρήγγειλε νά έχει φρόνημα άξιο τής καταγωγής του.

Τό ταξίδι πρός τήν Ανατολή άρχισε !

……………………

ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Αλεξάνδρου Ανάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ιστορία Μ.Αλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις ( Αττικά ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Αλέξανδρος-Καίσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M.Aλέξανδρος , ένας ιδιοφυής.

Μέρος Β` : ΧΡΗΣΜΟΣ ΚΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΑΣΗ ΤΗΣ ΣΙΒΑ

Η αλεξανδρινή εκστρατεία στην Ασία δεν ήταν απλά μια κατάκτηση

Τό 331 π.Χ. η κατάκτηση τής Αιγύπτου έχει ολοκληρωθεί, καί ο Αλέξανδρος
ξεκινά γιά ένα ταξίδι τό οποίο έχει προαποφασισθεί καί σχεδιαστεί από κοινού
μέ τήν Ολυμπιάδα, από χρόνια.

Τόν Μάρτιο τού ίδιου έτους ταξιδεύει γιά τήν Αμμωνιάδα (όαση Σίβα) όπου βρίσκεται τό ιερό τού Αμμωνος Διός.

Ο Ναός τού Άμμωνος είχε ιδρυθεί από τούς Αρκάδες οί οποίοι στό απώτατο παρελθόν υπό τήν καθοδήγηση τού Ηρακλή, είχαν εκστρατεύσει στήν Αφρική καί πρός τόν Ατλαντικό.

Τό ιερό, γράφει ο Ηρόδοτος, ”είναι απομίμησις τού ιερού τών Θηβών”, τό οποίο επίσης ίδρυσε ο Ηρακλής, όπως καί τήν Αιγυπτιακή Θήβα.

Γιά τόν Αλέξανδρο, ο Άμμων Ζεύς ήταν ένας Έλληνας θεός πού είχε ήδη ένα ναό στήν Άφυτι τής Χαλκιδικής, καί τόν λάτρευαν στή Δωδώνη.

Τόν γύρω από τό ναό χώρο τής οάσεως είχαν ιδρύσει καί αποικήσει Σάμιοι τής Αισχριωνιής Φυλής καί ”οι μετανάστες αυτοί στά βάθη τής ερήμου εδημιούργησαν τόν ακραίο σταθμό τής αποικιακής πρός νότο διασποράς τού Ελληνισμού“.

Ιδιαίτερης προσοχής πρέπει νά τύχει, η αναφορά τήν οποία κάνει ο αείμνηστος Ι. Φουράκης, βαθύς μελετητής καί γνώστης τής ιστορίας καί προϊστορίας, στό βιβλίο του ”Μείξις – Ανακύκλησις“.

Ο βασιλεύς, τών πελασγικής καταγωγής Ασσυρίων, Νίνος, σχεδίαζε εκστρατεία πρός τήν Ινδική καί προγραμμάτιζε επίσκεψη στό ιερό τού Αμμωνος γιά νά ζητήσει ”χρησμό καί ευλογία“.

Ταξίδι πού πραγματοποίησε μέσα στήν απέραντη έρημο, η σύζυγός του Σεμίραμις μετά τόν θάνατο τού Νίνου καί τήν ανάρρησί της στό θρόνο.

Προσκύνημα τό οποίο πραγματοποίησε καί ο Περσέας μέ τόν Ηρακλή.

Τό ταξίδι ήταν ένα τεράστιο τόλμημα , λόγω τών δυσκολιών καί τών κινδύνων.

Η έλλειψη νερού στή βαθιά κι ατέλειωτη άμμο, καί ο τρομερός νοτιάς πού σήκωνε μεγάλες ανεμοθύελλες καθιστούσαν τό εγχείρημα άκρως επικίνδυνο.

Μιά τέτοια ανεμοθύελλα είχε καταπιεί στήν έρημο 50.000 στρατιώτες τού βασιλιά Καμβύση.

Όλα αυτά σχεδόν όλοι τά συνεκτιμούσαν, γράφει ο Πλούταρχος, αλλά ήταν δύσκολο νά αποτρέψουν τόν Αλέξανδρο από ο,τι είχε αποφασίσει.

”…χαλεπόν δ`ήν Αλέξανδρον αποτρέψαι πρός οτιούν ωρμημένον“…

Γιατί καί η τύχη, υποχωρώντας στήν επιρροή του, ισχυροποιούσε τή γνώμη του.

”Η τε γάρ τύχη ταίς επιβολαίς υπείκουσα τήν γνώμην ισχυράν εποίει“…

Μέχρι τό Παραιτόνιο προχωρούσε παραθαλάσσια μέσω μιάς περιοχής πού ήταν έρημη, αλλά όχι άνυδρη, διανύοντας μέχρι εκεί περίπου χίλια εξακόσια στάδια.

Από εκεί κατευθύνθηκε στή μεσόγειο περιοχή, όπου βρισκόταν το μαντείο τού Άμμωνα.

”Κατά τή φάση αυτής τής πορείας η βοήθεια πού προσφέρθηκε στίς δυσκολίες του από τό θεό έγινε περισσότερο πιστευτή από τούς μεταγενέστερους χρησμούς. Αρχικά , πολύ νερό καί συνεχείς βροχές από τό Δία τούς απάλλαξαν από τόν κίνδυνο τής δίψας, καί σβήνοντας τήν ξηρασία τής άμμου, πού έγινε υγρή καί συμπιέστηκε από μόνη της, έκαναν τόν αέρα πιό αναπνεύσιμο καί καθαρό. Έπειτα, ενώ είχαν σβήσει τα σημάδια πού υπήρχαν γιά τούς οδηγούς, καί περιπλανιόταν ο στρατός καί χάθηκαν μεταξύ τους λόγω άγνοιας, εμφανίστηκαν κάποια κοράκια καί τούς έδειχναν τήν κατεύθυνση τού δρόμου, πετώντας καί κατευθυνόμενα μπροστά όταν τά ακολουθούσαν καί περιμένοντάς τους άμα καθυστερούσαν κι έμεναν πίσω καί τό πιό παράξενο απ` όλα όπως αναφέρει ο Καλλισθένης, καλώντας μέ τούς κρωγμούς τή νύχτα αυτούς πού περιπλανιόνταν καί κράζοντας, τούς έβαζαν στό σωστό δρόμο”, περιγράφει παραστατικά τήν πορεία ο Πλούταρχος.

Κι ο Αρριανός ομολογεί, ”ότι κάποια θεϊκή δύναμη τόν βοήθησε, αυτό μπορώ νά τό επιβεβαιώσω καθώς καί η λογική σκέψη συμφωνεί μέ αυτό“.

”Καί ότι μέν θείον τί ξυνεπέλαβεν αυτώ έχω ισχυρίσασθαι, ότι καί τό εικός ταύτη έχει… Έφτασαν στήν όαση Σίβα, ή οποία όπως καί η Σαμοθράκη, ”ευρίσκονται όχι μόνο επί τού κέντρου τού τεσσαρακοστού δευτέρου παραλλήλου, αλλά καί είς τήν αυτήν ακριβώς συντεταγμένην ακτίνα τού 25ου ανατολικού μεσημβρινού”, σημειώνει ο Φουράκης.

”Η περιοχή, στήν οποία βρίσκεται τό ιερό τού Άμμωνα, απ` όλες τίς πλευρές τριγύρω είναι ερημική, πάρα πολύ αμμώδης καί χωρίς καθόλου νερό. Τό ιερό, ενώ καταλαμβάνει μικρή έκταση στό κέντρο (γιατί η πλευρά τού ιερού πού έχει τό μεγαλύτερο πλάτος είναι περίπου σαράντα στάδια) είναι γεμάτο από ήμερα δέντρα, από ελιές καί φοίνικες, καί ο μόνος χώρος πού διαθέτει νερό από τίς γύρω περιοχές. Από αυτό αναβλύζει μία πηγή, πού δέν μοιάζει καθόλου μέ τίς υπόλοιπες πηγές πού αναβλύζουν από τή γή. Γιατί τό νερό της τό μεσημέρι είναι παγωμένο γι` αυτόν πού τό πίνει, καί ακόμα περισσότερο παγωμένο γιά όποιον τό αγγίξει όταν ο ήλιος τείνει πρός τή δύση, γίνεται λίγο πιό ζεστό, καί από τό βράδυ μέχρι τά μεσάνυχτα ακόμα πιό ζεστό, τά μεσάνυχτα μάλιστα είναι πολύ πιό ζεστό απ` ό,τι προηγουμένως, ενώ από τά μεσάνυχτα αρχίζει σταδιακά νά κρυώνει, καί τό ξημέρωμα είναι πιά ψυχρό, ενώ τό μεσημέρι ακόμη πιό ψυχρό“. (ΑΡΡΙΑΝΟΣ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV).

”Ω` ΠΑΙ` ΔΙΟ`Σ“

”Κί όταν πέρασε τήν έρημο καί έφτασε στόν ιερό τόπο, ο προφήτης τού Άμμωνα τού ευχήθηκε νά είναι καλά εκ μέρους τού θεού, όπως έκ μέρους τού πατέρα“.

”…ώς από πατρός προσείπεν“.

”Κι αυτός (ο Αλέξανδρος) ρώτησε άν τού είχε ξεφύγει κάποιος από τούς δολοφόνους τού πατέρα του. Κι όταν ο προφήτης τού συνέστησε νά μιλάει μέ ευσέβεια – γιατί ο πατέρας του δέν ήταν θνητός – (”ού γάρ είναι πατέρα θνητόν αυτώ”) ρώτησε αλλάζοντας άν είχε τιμωρήσει όλους τούς δολοφόνους τού Φιλίππου ‘έπειτα ρώτησε γιά τήν εξουσία, άν δηλαδή έχει καθορίσει γι` αυτόν νά γίνει κυρίαρχος όλων τών ανθρώπων. Κι όταν ο θεός χρησμοδότησε ότι καί αυτό τό καθόρισε και ότι ο Φίλλιππος βρήκε πλήρη δικαίωση, πρόσφερε στό θεό λαμπρά αφιερώματα καί χρήματα στούς ιερείς. Αυτά γράφουν οι περισσότεροι σχετικά μέ τούς χρησμούς”. (ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ – ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, Αλέξανδρος-Καίσαρ ).

”Ο ίδιος όμως ο Αλέξανδρος σέ επιστολή πρός τή μητέρα του γράφει ότι τού δόθηκαν ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ, ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟ Σ` ΕΚΕΙΝΗ“

”…γεγονέναι τινάς αυτώ μαντείας απορρήτους, άς αυτός επανελθών φράσει πρός μόνην εκείνην…” (ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ)

Αυτά έγραψε πρός τή μητέρα του, Ιέρεια Ολυμπιάδα, η οποία ήταν γόνος καί τού βασιλέως τών Χαόνων Ελένου, ο οποίος ”κατέχει τόν ομιλούντα λίθον, τόν οποίον τού εδώρισε ο Απόλλων“.

Ο Απόλλων γιά τούς Ελληνες είναι ο Ήλιος Σείριος, ο οποίος είναι ο μέγιστος τού αστερισμού τού Κυνός. (Σημ. Ο αναγνώστης μπορεί νά αναζητήσει παλαιότερη αναφορά στόν Ελενο, στήν τριλογία ”ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΛΥΔΑΙΔΑΛΟΣ ΑΣΤΡΩΝ”).

Δύο χρόνια μετά τό θανατό του στή Βαβυλώνα, 10 Ιουνίου τού 323 π.Χ., ο Πτολεμαίος, ο τελευταίος επιζών από τούς επιγόνους του, ο οποίος τόν είχε συνοδεύσει καί στήν όαση, θά ενταφιάσει τό ταριχευμένο σώμα του στή Σίβα.

Ας μην ξεχάσουμε να κάνουμε ειδική αναφορά στή ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ αρχαιολόγο κυρία Λιάνα Σουβαλτζή, τήν συγκλονιστική ανακάλυψή της, καί τήν ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ της,ψάξτε το, θα βρείτε συγκλονιστικές πληροφορίες.

Eπιστολή απο τον αδελφό Γιώργο Γάκη

…………………………..

ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Αλεξάνδρου Ανάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.

ΝΤΡΟΫΣΕΝ – ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ιστορία Μ. Αλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις (Αττικά).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι (Αλέξανδρος – Καίσαρ).
Ν.G.L. HAMMOND : M. Aλέξανδρος, ένας ιδιοφυής.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ : ΙΣΤΟΡΙΑΙ
CAROLUS MULLERUS : ΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
ΑΛΕΝ ΜΠΛΟΤΙΕΡ : TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ ΣΙΒΑ.
Ι.ΦΟΥΡΑΚΗΣ : MΕΙΞΙ-ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ+ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Ι. ΠΑΣΣΑ : ΟΡΦΙΚΑ
ΓΚΑΦΟΥΡΟΦ Β. – ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΟΥ Δ. : AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ

http://evaggelatos.com/

Ποιες είναι οι Πύλες των Ινδιών και γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος τις σφράγισε; Μέρος 4ο

Τι αναφέρει το ΙΣΛΑΜ για τις ΥΛΕΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ στο Κεφάλαιο ΣΠΗΛΑΙΟ του Κορανίου

«Ω Μωάμεθ! Θα σ’ ερωτήσωσι περί του Ζουλ-Καρνέϊν, αποκρίθητι· θα διηγηθώ υμίν την ιστορίαν αυτού. Ωρίσαμεν την εξουσίαν αυτού επί της γης και τω παρεχωρήσαμεν τα μέσα ίνα εκτελέση παν ό,τι εβούλετο ακολουθών οδόν τινά. Ώδευσε μέχρις ου έφθασεν εις την δύσιν, είδε δύοντα τον Ήλιον εν βορβορώδει τινί πηγή, πλησίον δ’ αυτής εύρε λαόν. Είπομεν αυτώ· Ω Δίκερως![1] Δύνασαι να τιμωρήσης τον λαόν τούτον, ή να μεταχειρισθής αυτόν ευμενώς. Θα τιμωρήσω, απεκρίθη ούτος, πάντας τους ασεβείς και είτα θα εγκαταλείψω αυτούς τω Θεώ όστις σκληρώς θα τους τιμωρήση. Αλλ’ όστις πιστεύση και πράξη το αγαθόν θα αμειφθή εξαιρέτως, και θα αναθέσω αυτώ διαταγάς ας θέλει απόνως ακτελέσει. 

Ο Δίκερως εκ νέου ανέλαβε την πορείαν αυτού. 

Έως ου έφθασεν εις το μέρος εις ο ανατέλλει ο Ήλιος επί τινός λαού εις ον ουδέν εδώκαμεν προς προφύλαξίν του εκ της θερμότητος αυτού. Ναι, ούτως έχει, και γιγνώσκομεν πάντας τους μετ’ αυτού. Και ηκολούθησεν ετέραν οδόν. Μέχρις ου έφθασε μεταξύ δύο προχωμάτων, εις τους πρόποδας των οποίων κατώκει λαός μόλις εννοών διάλεκτον τινά. Ο λαός ούτος είπεν αυτώ· Ω Δίκερως! Ο Γωγ και Μαγώγ διαφθείρουσιν την γην. Δύνασαι αντί αμοιβής να εγείρης φραγμόν μεταξύ υμών; Η υπό του Κυρίου μου, απεκρίθη ούτος, χορηγηθείσα μοι εξουσία, είναι μεγαλυτέρα αμοιβή της υμετέρας. Αρκεί να με συνδράμετε μετά προθυμίας, και θέλω εγείρει φραγμόν μεταξύ υμών. Κομίσατέ μοι διαφόρους σιδηράς πλάκας αρκούσας ίνα πληρώσι το μεταξύ των δύο ορέων διάστημα, φυσήσατε το πυρ μέχρις ου πυρακτωθή ο σίδηρος. Έπειτα είπε· κομίσατέ μοι αναλελυμένον χαλκόν όπως χύσω αυτόν άνθωθεν. 

Ο δε Γωγ και Μαγώγ δεν θα δυνηθώσι να διασκελίσωσι το περίφραγμα, ούτε να διατρυπήσουν αυτό. Και προσέθηκε· το έργον τούτο είνασι η ισχύς της μακροθυμίας του Κυρίου μου. Όταν δε ο Θεός θελήση, θα μεταβάλω αυτό εις τεμάχια. Η επαγγελία του Κυρίου μου είναι αλάνθαστος» (Κοράνι, κεφ XVIII εδάφιο 83-98).[1]

Με την ελπίδα ότι δόθηκαν τα ερεθίσματα για τον προβληματισμό και την διατύπωση ερωτημάτων έστω και σέ ένα αναγνώστη , θα κλείσω βάζοντας ερωτηματικό στην κατάφαση τού Εντσο τής Μελκ :

” Τό παλαιό τριαντάφυλλο υπάρχει μόνο σαν όνομα , κρατάμε γυμνά ονόματα ; “

[1]Το ιερό Κοράνιο, από την κλασική μετάφραση του Κ.Ι. Πεντάκη, Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 2002

επίσης βλέπε ΚΟΡΑΝΙ ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΑΠΕ-ΣΤΕΦΑΝΟΥ-ΠΑΣΣΟΒ
ΟΜΗΡΟΣ: ΙΛΙΑΔΑ – ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Γ.Γάκης

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΙΣΛΑΜ;

Ο Δίκερως κατά τὸ Ἰσλάμ είναι ο Μέγας Αλέξανδρος. Φαίνεται και από τα δύο κέρατα που φέρει επί της κεφαλής του.

Με σημείο αναφοράς (και) το Κοράνιο γράφει για την παλαιά αντίληψη των Μουσουλμάνων που θέλει τον Μέγα Αλέξανδρο πρωτεργάτη στον σχηματισμό ενός «οικουμενικού κράτους» για την εξάπλωση της θρησκείας τους

Σύμφωνα με την δυτική αντίληψη, ο Μωάμεθ υπήρξε η απάντηση της Ασίας στον Μέγα Αλέξανδρο: όπως ο δεύτερος μπήκε από την Ευρώπη στην Ασία και στην Αφρική διαμορφώνοντας, μέσω του ελληνικού πολιτισμού, Κράτος οικουμενικό, έτσι και οι οπαδοί του Προφήτη ξεχύθηκαν από την Ασία στην Αφρική και στην Ευρώπη σχηματίζοντας την Ούμμα, δηλαδή την Κοινότητα των Πιστών, μέσα στην οποία κατέρρευσαν οι εθνικές και, ίσαμε ένα βαθμό τουλάχιστον, οι κοινωνικές διαφορές. Θεωρητικώς λοιπόν το ισλάμ θα έπρεπε να βλέπει δυσμενώς τόσο τον βασιλιά από την Μακεδονία όσο και τους Έλληνες γενικώς. Συμβαίνει, όμως, ακριβώς το αντίθετο. Πράγματι, οι μεν Έλληνες αντιμετωπίζονται, παραδοσιακώς τουλάχιστον, ως λαός φιλικός προς τους πιστούς, ενώ στον Αλέξανδρο αναγνωρίζεται ρόλος στο ευρύτερο σχέδιο του Θεού για τον κόσμο.

Με λίγα λόγια, οι φάλαγγες των Μακεδόνων και των συμμάχων τους ενοποίησαν χώρες διάφορες, ώστε να διευκολυνθεί η διάδοση της μουσουλμανικής πίστεως. Αυτό το επίτευγμα απεδόθη οπωσδήποτε στους Έλληνες, οι οποίοι στο Κοράνι επέχουν θέση περίπου ομοθρήσκων. «Οι Έλληνες νικήθηκαν», είπε ο Μωάμεθ, όταν τα περσικά στρατεύματα σάρωναν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά την δεύτερη δεκαετία του 7ου αι., «… αλλά», συνέχισε, «θα νικήσουν με την σειρά τους, μέσα σε λίγα χρόνια… Τοτε οι πιστοί θα χαρούν για την νίκη αυτήν που θα έχει γίνει με την βοήθεια του Θεού ο οποίος βοηθάει όποιον θέλει…» (Κοράνι, ΧΧΧ, 1-4).

Σύμφωνα με την γνώμη εμπείρων ερευνητών, όσο οξύμωρο και αν ηχεί τούτο, η νίκη, το 629, του Ηρακλείου κατά των Περσών θεωρήθηκε εκπλήρωση της προρρήσεως του Μωάμεθ (που αντιπαθούσε τους τελευταίους γιατί ήταν πυρολάτρες), συνέβαλε στην εδραίωση του Ισλάμ και, συνακολούθως, στις νέες ήττες των Ελλήνων ­ από τους Άραβες αυτή την φορά. Βέβαια, οι Μουσουλμάνοι, καιρό μετά την επικράτησή τους στην Παλαιστίνη και στην Συρία, απέφευγαν να καταστρέψουν πλήρως το παλαιό διοικητικό σύστημα. Απεναντίας, διατήρησαν την παλαιά χριστιανική γραφειοκρατία. Η περίπτωση του Ιωάννη Δαμασκηνού, πρωτοσυμβούλου του χαλίφη, φαίνεται πως, εκείνη την εποχή, τον 8ο αι. δηλαδή, ήταν κανόνας μάλλον παρά εξαίρεση.

Με λίγα λόγια, οι Μουσουλμάνοι θεώρησαν πεδίο εξαπλώσεως της θρησκείας τους την οικουμένη, πρωτεργάτης στον σχηματισμό της οποίας είχε αναδειχθεί ο Μέγας Αλέξανδρος. Η οικουμένη είχε βεβαίως ακούσει τον λόγο του Ιησού, αλλά η ειδωλολατρία δεν είχε εξαφανισθεί από παντού: έπρεπε λοιπόν να εκριζωθεί βιαίως…

… Ωστε να γίνει το θέλημα του Θεού, η εκπλήρωση του οποίου είχε αρχίσει με τον Μέγα Αλέξανδρο. Αυτός ο τελευταίος αποκαλείται στο Κοράνι Δίκερως (Δουλ’ Καρνέιν στα Αραβικά). Γιατί; Πολλές ερμηνείες προτείνονται. Σύμφωνα με την ευλογοφανέστερη, εκείνοι που αλλάζουν τον ρουν της Ιστορίας καταλήγουν κερασφόροι: τα πλευρά του κρανίου φουσκώνουν τόσο εξαιτίας της εσωτερικής εντάσεως, ώστε μεταβάλλονται σε προεξοχές. Γι’ αυτό ο Μωϋσής του Μιχαήλ Αγγέλου στην Ρώμη είναι με κέρατα όπως και ο Βούδας κάποτε ή και πρόσωπα σε χριστιανικές εικόνες.

Στο Κοράνι πάντως περιέχεται λυρική εξιστόρηση του έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου (XVIII, 82-110): Ο Θεός στερέωσε την δύναμή του επί της γης και του επέτρεψε να πραγματοποιήσει ό,τι επιθυμούσε. Ο βασιλιάς, από την πλευρά του, έφτασε στα πέρατα της γης. Πήγε μάλιστα και στο σημείο από όπου ξεχύνονται στον κόσμο οι Γωγ και Μαγώγ, όπου άκουσε τις παρακλήσεις του λαού που ζούσε εκεί και έκτισε, με «πέτρες σιδερένιες» και λειωμένο χαλκό, φράγμα για να προστατεύσει την οικουμένη από αυτούς.

Ποιοι είναι οι Γωγ και Μαγώγ; Μια κατά γράμμα απάντηση αποκαλύπτει ειρωνεία της Ιστορίας. Πράγματι, με την ονομασία αυτή συμβατικώς νοούνται οι λαοί της κεντρασιατικής στέπας, φύλα τουρανικά δηλαδή, η μεταγενέστερη ένταξη των οποίων στον κόσμο του Ισλάμ προσέδωσε ισχύ σε αυτό το τελευταίο και είχε τελικά ως αποτέλεσμα την κατάλυση του ελληνικού μεσαιωνικού Κράτους. Είναι πολύ αμφίβολο όμως κατά πόσον στο Κοράνι εκλαμβάνονται κυριολεκτικώς οι εν λόγω Γωγ και Μαγώγ, που μάλλον μεταφορικώς αναφέρονται και πρέπει να νοηθούν ως οι δυνάμεις, γενικώς, της βίας, της αναταραχής και της καταστροφής. Με λίγα λόγια, ο Αλέξανδρος έδιωξε από τον κόσμο το χάος και σχημάτισε οικουμένη έτοιμη να στραφεί στην λατρεία του Μοναδικού Θεού.

Συνεπώς, κατά το Κοράνι, εφόσον ο Μέγας Αλέξανδρος έδρασε ως όργανο της θείας βουλήσεως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ειδωλολάτρης. Το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων είναι κατηγορηματικό σχετικώς: Πράγματι, ο Μακεδών εμφανίζεται να λέει: «Είμαι άνθρωπος σας εσάς, αλλά μου απεκαλύφθη ότι δεν υπάρχει παρά ένας Θεός. Οποιοσδήποτε (λοιπόν) ελπίζει πως θα εμφανισθεί μια ημέρα μπροστά στον Κύριο να κάνει το καλό και να μην εμπλέκει κάποιο δημιούργημα στην λατρεία του Κυρίου».

Όλα αυτά είναι, βέβαια, κολακευτικά για εμάς τους Έλληνες, μα τι νόημα έχουν σε τελευταία ανάλυση; Το Ισλάμ βασίζεται σε αντίληψη της Ιστορίας απλουστευτική μεν αλλά «συμπαγή» και στέρεη. Πράγματι, κατά τους Μουσουλμάνους, ο Θεός έστειλε πολλούς προφήτες στους ανθρώπους, αλλά αυτοί τους αγνόησαν. Ο Δίκερως λοιπόν, ο Μέγας Αλέξανδρος, ανέλαβε να ενοποιήσει τον κόσμο εξοβελίζοντας τις δυνάμεις του χάους που, στην ουσία, δεν είναι παρά οι δυνάμεις του κακού. Έτσι άνοιξε ο δρόμος στην εξάπλωση του Μονοθεϊσμού. Επιπλέον, ο Αλέξανδρος συγκατελέχθη στους λίγους εκείνους που άνωθεν πήραν το δικαίωμα να μιλούν για το τέλος της Ιστορίας.

Αυτές οι προρρήσεις περιλαμβάνονται στο Κοράνι (XVIII, 98-108) και αμυδρά έστω θυμίζουν την Αποκάλυψιν του Ιωάννη (κ’, 7-10): Καθώς θα τελειώνει ο χρόνος (ανθρώπινο εφεύρημα), το φράγμα που έστησε ο Μέγας Αλέξανδρος θα διαρραγεί σύμφωνα με την θεία βούληση και οι δυνάμεις του χάους θα ξεχυθούν στον κόσμο. Τότε θα ηχήσει η σάλπιγγα, το θέλημα του Θεού θα επιβληθεί οριστικά και «άπιστοι» θα ριχθούν στην γέενα, τόπο φωτιάς: Η Ιστορία θα τελειώσει.

Και, βέβαια, ενδιαφέρον παρουσιάζει άποψη μουσουλμάνων διανοουμένων ότι οι Γωγ και Μαγώγ έχουν ήδη εισβάλει στον κόσμο μας. Από πού απορρέει όμως αυτή η αντίληψη; Και ποιες δυνάμεις μπορούν, στις ημέρες μας, να θεωρηθούν χαοτικές;

Όλα αυτά είναι, βέβαια, μια άλλη ιστορία…

Ὁ Δημήτρης Μιχαλόπουλος, ἱστορικός, τότε ἦταν διευθυντὴς τοῦ Μουσείου τῆς Πόλεως τῶν Ἀθηνῶν.

http://evaggelatos.com

Ποιες είναι οι Πύλες των Ινδιών και γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος τις σφράγισε; Μέρος 3ο

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ: Η ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ

H Άορνος Πέτρα

Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι τού 327 π.χ και ο Αλέξανδρος εγκατέλειψε τη Βακτρία , και διαμέσου τού περάσματος τού Shibar , διέσχισε το Ινδοκούς.

Με πορεία δίχως ιδιαίτερα προβλήματα έφτασε στο σημερινό Begram. Βάδισε κατά μήκος τού ποταμού Κωφήνα ( Καμπούλ ) , κι έπειτα σέ δύο παρατάξεις βάδισε κατά μήκος τού σημερινού δρόμου μεταξύ Καμπούλ και Τζαλαλαμπάντ.

Μετά από σκληρές μάχες, κι αφού υπέταξε τούς Ασπασιανούς , τούς Γουραίους και τούς Ασσακηνούς , έφτασε στην πόλη Νύσα ( βορειοανατολικά τού σημερινού Τζαλαλαμπάντ , στα σύνορα Αφγανιστάν και Πακιστάν ).

Η πόλις ήταν κατά την παράδοση Ελληνική , πού την είχε χτίσει αιώνες πριν ο Διόνυσος κατά την εκστρατεία του στην Ινδία.

” Διόνυσον δέ κτίσαι τήν Νύσαν, επεί τε Ινδούς εχειρώσατο ” ( Αρριανός Ε,1).

Αυτά τα αναφέρει ο άρχοντας τής πόλης Άκουφις , και τού επιδεικνύει κατάφυτους με αμπέλια τόπους πού δεν υπήρχαν πουθενά αλλού στην ευρύτερη περιοχή , όπως και κισσό.

Mπροστά του τώρα υψώνεται η ύψιστη πρόκληση : η ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ. 

” Ο βράχος αυτός – γράφει ο Αρριανός – είναι ένα σημαντικό πράγμα σ`αυτόν τον τόπο , και υπάρχει σχετικά μ` αυτόν παράδοση ότι ούτε ο Ηρακλής , ο γιός τού Δία , δεν μπόρεσε να τον κατακτήσει.

” ..ουδέ Ηρακλεί τώ Διός αλωτόν γενέσθαι την πέτραν “.

Η περιφέρεια μέν τού βράχου λέγουν ότι είναι 200 στάδια ( 23.000 μέτρα ) , το δε ύψος αυτού , στο μέρος πού είναι το πιο χαμηλό του σημείο , είναι έντεκα στάδια ( 1265 μέτρα ) , ενώ για την ανάβαση σ`αυτόν υπήρχε ένα μόνο στενό πέρασμα χειροποίητο και κακοτράχαλο’ υπήρχε μάλιστα στην άκρη τού βράχου νερό και αρκετό και καθαρό , γιατί ανάβλυζε εκεί μια πηγή , ώστε να ρέει απ` αυτήν , επιπλέον υπήρχε εκεί και δάσος και γόνιμη περιοχή , ώστε , όταν καλλιεργηθεί , να φτάσει για τη διατροφή χιλίων ανθρώπων. ( Αρριανός ΧΧVII )

Σύμφωνα με τον Αρριανό (Αλεξάνδρου Ανάβασις), η Άορνος Πέτρα βρίσκεται μεταξύ του Γουραίου ποταμού και της κοιλάδας του Ινδού ποταμού. Ο Γουραίος ποταμός βρίσκεται μεταξύ του Ιμάου όρους (σημερινά δυτικά Ιμαλάια στο βόρειο Πακιστάν) και Σουάστη ποταμού (σημερινός Σουάτ (Swat), στο ΒΔ Πακιστάν), ο οποίος βρίσκεται μετά τον Υδάσπη ποταμό (σημερινός Γχελούμ (Jhelum), της περιοχής Πουντζάμπ (Punjab) στο ΒΑ Πακιστάν).

Από μελέτες του αρχαιολόγου Aurel Stein (1926) υπολογίζεται ότι η Άορνος Πέτρα σήμερα ονομάζεται Πιρ-Σαρ (Pir-Sar) και βρίσκεται λίγα km δυτικά του Ινδού ποταμού και βόρεια του ποταμού Μπουνέρ (Buner) στο βόρειο Πακιστάν, πολύ κοντά στα σημερινά σύνορα με το βόρειο Αφγανιστάν.

Η πολιορκία ήταν αιματηρή και η αντίσταση λυσσαλέα.

Οι πολιορκημένοι – γράφει ο Αρριανός – έμειναν έκθαμβοι με την απερίγραπτη τόλμη τών Μακεδόνων ` ” έπρεπε να πραγματοποιηθεί πάση θυσία ” η εκπόρθηση.
Επί επτά ημερόνυκτα εμάχοντο σκληρά οι Ελληνες προκειμένου να εκπορθήσουν το ” απόρθητο τούτο φρούριο”.

Προκειμένου λοιπόν ο Αλέξανδρος , να επιτύχει την κατάληψη τής Αόρνου Πέτρας δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει ” το σώμα των βασιλικών παίδων , των οποίων η ηλικία δεν ήτο μεγαλυτέρα των δέκα πέντε ετών καί ούτε ένας από τούς νεαρούς εκείνους ήρωες επέζησε ” (Ιωάννη Πασσά: ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ ).

Την ΑΟΡΝΟ ΠΕΤΡΑ τήν συνοδεύουν κάποιες πληροφορίες οι οποίες για τον άνθρωπο τής πρώϊμης και κλασικής αρχαιότητας , των Ελληνιστικών χρόνων , τής Βυζαντινής περιόδου, ήταν μέρος των γνώσεών του, κι αυτό λόγω διαφορετικής παιδείας και κοσμοθεώρησης.

Γιά τον σημερινό όμως αναγνώστη πιθανότατα να φανούν ” παράδοξες ” , ” εξωφρενικές ” , ” αντισυμβατικές ” ,” αντιεπιστημονικές ” και ” παράλογες “.

Γράφει ο Φιλόστρατος : (Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, βιβλίον 2, παράγραφος 10): 

«Άκουσε όμως ότι την κατέλαβε ο Αλέξανδρος και ότι ονομαζόταν Άορνος όχι γιατί είχε ύψος δεκαπέντε στάδια γιατί τα ιερά πτηνά πετούν πάνω από αυτό το ύψος, αλλά γιατί στην κορυφή της λένε πως υπάρχει ρήγμα που τραβάει τα πτηνά που πετούν από πάνω, κάτι που μπορεί να δει κανείς στην Αθήνα στον πρόδομο του Παρθενώνος».

Ο Στράβωνας λέει για το ρήγμα που υπήρχε στην κορυφή της Αόρνου Πέτρας (Γεωγραφικά, βιβλίον 14, παράγραφος 11): 

«Είναι σπήλαιο ιερό, το οποίο λέγεται χαρώνιο, ολέθριο που έχει αποφράδα»

” εστί σπήλαιον ιερόν χαρώνιον λεγόμενον , ολέθριον έχον αποφράς “..

ΑΠΟΦΡΑΣ= ΠΥΛΗ , έξοδος κάι είσοδος τού ολέθριου Χάροντος.

” αποφράς είναι η πύλη τήν οποίαν οι Αρχαίοι εθεώρουν ώς είσοδον καί κάθοδον είς τόν Άδην (ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ , Γ. Πάπε ,Ε. Στεφάνου ,Φ. Πασσόβ).

Ο Ι.Φουράκης γράφει ” για δίαυλο προωθήσεως καί επαναρροφήσεως αιθερικών ιόντων , προοριζομένων διά τήν ανάπλασην καί βίωσιν τών εκ τού Ταρτάρου επί τής Χθονός ανελθόντων και ανερχομένων και ανθρωπομορφοποιούμενων όντων “.

Όμως οι ” παράδοξες ” αυτές πληροφορίες, συνδιαζόμενες με πληροφορίες πού αποτελούν δομικά συστατικά τής Ελληνικής γραμματείας , φιλοσοφίας και κοσμοθεώρησης , αλλά και άλλων λαών , γεννούν πολύμορφα και πολυδιάστατα ερωτήματα :

Ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός στις προφητείες του αναφέρει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έκλεισε τις πύλες των Ινδιών από τις οποίες μέλλει να βγουν 72 βασιλείς με τον λαό τους: 

«Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγουν τότε από εκεί οι εβδομήντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους».

(Πλούταρχος, Περί `Ισιδος και Οσίριδος, παράγραφος 356): «Ο Τυφώνας απέκτησε συνωμότες εβδομήντα δύο άνδρες»

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη διαβάζουμε για τα έθνη Γωγ και Μαγώγ (κεφάλαιον 20, στίχοι 7-9): «Και όταν συμπληρωθούν τα χίλια χρόνια, θα λυθεί ο Σατανάς από τη φυλακή του και θα βγει για να εξαπατήσει τα έθνη που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ. Αυτούς θα συγκεντρώσει στον πόλεμο και ο αριθμός τους θα είναι σαν την άμμο της θάλασσας. Ανέβηκαν στην επιφάνεια της γης και περικύκλωσαν το στράτευμα των αγίων και την πόλη την αγαπημένη. Κατέβηκε όμως φωτιά από τον ουρανό και τους κατέκαψε».

Ο περιηγητής του 6ου αιώνα π.Χ. Σκύλαξ, ο οποίος περιόδευσε στην Ινδία έπειτα από εντολή του βασιλιά των Περσών Δαρείου για να καταγράψει τα έθνη και τις φυλές της, γράφει για τους Κυνοκέφαλους (Περί Ινδών): 

«Υπήρχαν στα βουνά του Ινδού ποταμού και της κεντρικής Ινδίας, όπου ζούσαν σε σπηλιές και υπόγειες στοές, άνθρωποι που είχαν κεφάλι σκύλου. Και όλοι τους, άνδρες και γυναίκες, είχαν μία μεγάλη ουρά».

Στους Κυνοκέφαλους αναφέρεται επίσης και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μέγας Φώτιος (810-893 μ.Χ.)

Ο Κάτω Κόσμος είναι τεράστιες κοιλότητες στο εσωτερικό της Γης οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους με στοές, ενώ στην επιφάνεια της Γης υπάρχουν στόμια τα οποία αποτελούν εισόδους που οδηγούν στο εσωτερικό της (Πλάτων, Φαίδων):

 «Όσο για τις περιοχές στο εσωτερικό της γης, αυτές είναι συνέχεια των κοιλωμάτων της και υπάρχουν πολλές περιμετρικά σ’ όλη τη γη. Άλλες είναι βαθύτερες και πιο ανοιχτές απ’ αυτήν που κατοικούμε εμείς, άλλες πάλι είναι πιο βαθιές, αλλά το χάσμα τους είναι μικρότερο από το χάσμα του δικού μας τόπου, υπάρχουν ωστόσο μερικές που είναι μικρότερες στο βάθος και πιο πλατιές από τον δικό μας τόπο. Όλες αυτές οι περιοχές κάτω από τη γη συγκοινωνούν μεταξύ τους σε πολλά σημεία, με τρύπες άλλοτε στενότερες και άλλοτε φαρδύτερες και βγάζουν κάπου.

O Όμηρος γράφει: 

«Πολύ μακριά, στο σημείο όπου κάτω από τη γη υπάρχει το πιο βαθύ βάραθρο», αυτό δηλαδή που και ο ίδιος σε άλλα σημεία και πολλοί από τους ποιητές έχουν αποκαλέσει «Τάρταρο».

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη γίνεται λόγος γι’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη (κεφάλαιον 5, στίχος 3): 

«Και κανείς δεν μπορούσε, ούτε απ’ αυτούς που είναι στον ουρανό, ούτε απ’ αυτούς που είναι στη γη, ούτε απ’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη ν’ ανοίξει το βιβλίο, ούτε να το κοιτάξει».

ο Αρχάγγελος Μιχαήλ επολέμησε μετά των αγγέλων αυτού τον δράκοντα

Επίσης αναφέρεται ότι «πόλεμος εγένετο εν τω ουρανώ και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ επολέμησε μετά των αγγέλων αυτού τον δράκοντα . Και εβλήθη (ρίχθηκε) ο δράκων, ο όφις, ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς ο πλανών την οικουμένης όλην, εβλήθη εις την γην και οι άγγελοι μετ’ αυτού εις την γην εβλήθησαν». (Αποκάλυψη, κεφ. 12, στ. 7 και 9).

Εκτός από τον Ηρακλή και τον Θησέα, στον Κάτω Κόσμο κατέβηκε και ο Σουμέριος βασιλιάς Γκίλγκαμες (Το `Επος του Γκίλγκαμες, Πινακίδα 9, Στήλη 4 και 5): 

«Μία λεύγα σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Δύο λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Τρεις λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.

«[…] Συνάντησα (λέει ο Μ. Αλέξανδρος), επίσης, πολλά έθνη που έτρωγαν σάρκες ανθρώπων και έπιναν το αίμα ζώων και θηρίων σαν νερό. Τους νεκρούς τους δεν τους έθαβαν αλλά τους έτρωγαν. […] τους επιτέθηκα, σκότωσα με το σπαθί μου πολλούς από αυτούς και υποδούλωσα την χώρα τους. […] και τράπηκαν σε άτακτη φυγή. […] μέχρι που οχυρώθηκαν πίσω από τα δύο βουνά που λέγονται Μαζοί του Βορρά και δεν υπάρχει άλλη είσοδος ή έξοδος εκτός από αυτήν ανάμεσα στα δύο βουνά. […] Και μεταχειρίστηκα κάθε μέσο, ώστε να μην έχουν άλλη έξοδο πλην αυτής […]. Και στο σημείο αυτό έκτισα χάλκινες πύλες πλάτους είκοσι δύο πήχεων και ύψους εξήντα, και τις πέρασα μέσα έξω με ασβέστη ώστε να μην μπορούν να τις ανοίξουν ούτε με φωτιά, ούτε με σίδερο, ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Γιατί ο ασβέστης σβήνει τη φωτιά και σπάει τα σίδερα. Έξω από αυτές τις φοβερότατες πύλες έκτισα άλλη οικοδομή με σκληρές πέτρες, που καθεμιά τους είχε πλάτος έντεκα πήχες, ύψος είκοσι και μήκος εξήντα. Έτσι λοιπόν ασφάλισα τη νέα αυτή οικοδομή, πότισα τις πέτρες με κασσίτερο, τον οποίο ανέμειξα με μολύβι και την πέρασα με “ασικύτινο”, ώστε τίποτε να μην μπορέσει ποτέ να τις ανοίξει, και τις ονόμασα πύλες της Κασπίας. Εκεί μέσα έκλεισα είκοσι δύο βασιλείς. Τα ονόματα αυτών των εθνών είναι Μαγώγ, Γωθ, Κυνοκέφαλοι, Νούνοι, Φονοκέρατοι, Συριασοροί, Ίωνες, Καταμόργοροι, Ιμαντόποδες, Καμπάνες, Σαμάνδρεις, Ιππύεις, Επάμβοροι» (Ψευδοκαλλισθένης, Αλεξάνδρου Πράξεις).

…………………………………………….

ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Αλεξάνδρου Ανάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ιστορία Μ. Αλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις ( Αττικά ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Αλέξανδρος-Καίσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M. Aλέξανδρος , ένας ιδιοφυής.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ : ΙΣΤΟΡΙΑΙ
CAROLUS MULLERUS : ΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
ΑΛΕΝ ΜΠΛΟΤΙΕΡ : TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ ΣΙΒΑ.
Ι.ΦΟΥΡΑΚΗΣ : MΕΙΞΙΣ-ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ+ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Ι.ΠΑΣΣΑ : ΟΡΦΙΚΑ
ΓΚΑΦΟΥΡΟΦ Β.-ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΟΥ Δ.: AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ.
ΣΤΡΑΒΩΝ : ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ
ΜΙΛΟΡΑΝΤ ΠΑΒΙΤΣ: ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ-ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΑΝΤΙΤΥΠΟ
ΑΡΘΟΥΡ ΚΑΙΣΛΕΡ: H ΔΕΚΑΤΗ ΤΡΙΤΗ ΦΥΛΗ
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ : ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΤΥΑΝΕΑ
ΦΙΡΝΤΟΥΣΙ : ΣΑΧ-ΝΑΜΕ ( ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΙΚΑΝΤΑΡ )
ΝΙΖΑΜΙ : ΣΙΚΑΝΤΑΡΜΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΠΛΑΤΩΝ : ΦΑΙΔΡΟΣ
ΗΣΙΟΔΟΣ: ΘΕΟΓΟΝΙΑ
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ:ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΑΠΕ-ΣΤΕΦΑΝΟΥ-ΠΑΣΣΟΒ
ΟΜΗΡΟΣ: ΙΛΙΑΔΑ – ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Επιστολή από τον αδελφό Γ.Γάκη

Οι πληροφορίες ελήφθηκαν από το site:http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/09/blog-post_4602.html

http://evaggelatos.com

Ποιες είναι οι Πύλες των Ινδιών και γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος τις σφράγισε; Μέρος 2ο

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η AGARTHA ή ARYAVARTHA;

Η Agartha (επίσης Agartta , Agharti ή Agartth ) είναι μια θρυλική πόλη που λέγεται ότι βρίσκεται μέσα στη γη.

Την αποκαλούν επίσης Γη των Ευγενών και των Αξίων – η Χώρα που δημιούργησε τις Βέδες. Οι Κινέζοι την αποκαλούν Hsi Tien, ο Δυτικός Παράδεισος του Hsi Wang Mu, η Βασιλική Μητέρα της Δύσης. Οι Ρώσοι παλαιορθόδοξοι του 19ου αιώνα την γνώριζαν σαν Belovodye και οι Κιργίσιοι σαν Janaidar. Αλλά σε ολόκληρη την Ασία το επικρατέστερο όνομα είναι το Σανσκριτικό Shambhala, που σημαίνει χώρος ειρήνης ή γαλήνης.

Η Agartha ήταν κάποτε μια λαϊκή ιδέα, αλλά κατά τον τελευταίο αιώνα το ενδιαφέρον μειώθηκε και η θεωρία δεν υποστηρίζεται από την επιστημονική γραμμή. Πιστεύεται ότι η έννοια μιας υπόγειου πόλης προέρχεται από μύθους όπως η χριστιανική κόλαση , ο Ελληνικός Άδης και πολλά άλλα.

Τον 19ο αιώνα, διάφορες θεωρίες για το έδαφός μας παρουσιάστηκαν ως ένας κοίλος πλανήτης. Ο William Bradshaw ήρθε το 1892 με την παραλλαγή του, όπου ο υπόγειος κόσμος ονομάστηκε Atvatabar.

Atvatabar o κοίλος κόσμος

Είσοδοι στην κοίλη Γη οι οποίες είναι και είσοδοι στην Agartha είναι οι κάτωθι ανά τον πλανήτη:

Cueva de los Tayos στο Εκουαδόρ ,

Στο Kentucky Mammoth Cave, iστο νότιο-κεντρικό τμήμα του Kentucky, USΑ.

Η έρημο Gobiστη Μογγολία ,

Πυραμίδα στη Γκίζα, Αίγυπτος ,

Η υπόθεση Iguazu στην Αργεντινή,

Mammoth Cave στις Ηνωμένες Πολιτείες,

Manaus στη Βραζιλία ,

Mato Cave στη Βραζιλία,

Monte Epomeo στην Ιταλία,

Mount Shaste στην Καλιφόρνια,

Βόρειο πόλο,

Ο Ράμα στην Ινδία ,

Νότιο Πόλο,

καθώς και ένα πηγάδι στην Benares, Ινδία.

Ο πρώτος που άνοιξε το ενδιαφέρον για τη θεωρία ήταν ο Willis Emerson (1856 – 1918), στο The Smoky God (1908), που λέγεται ότι είναι βιογραφία του Νορβηγικού ναυτικού Olaf Jansen. Το βιβλίο μας λέει πώς ο Jansen ξεπέρασε ένα άνοιγμα στο εσωτερικό της γης στο βόρειο πόλο. Για δύο χρόνια, ο Jansen έζησε με έναν λαό μήκους τριών μέτρων, του οποίου η βασιλεία φωτίστηκε από έναν “ομιχλώδη” ήλιο. Η πρωτεύουσα θα ήταν ο αρχικός κήπος της Εδέμ . Ενώ ο Emerson δεν χρησιμοποιεί τη λέξη “Agartha”, στο βιβλίο του – Τα Μυστικά των Υπόγειων Πόλεων .

Από αυτές τις πληροφορίες ορμώμενος ο Ιούλιος Βερν έγραψε το βιβλίο του «Ταξίδι στο κέντρο της Γης».

Σε αυτό το βιβλίο, η Shamballa είναι μία από τις αποικίες που ήταν η έδρα της κυβέρνησης στο υπόγειο δίκτυο. Ενώ η Shamballa βρίσκεται σε μια εσωτερική ήπειρο, έχει μικρότερες δορυφορικές αποικίες στο μανδύα της γης, κρυμμένες μέσα στα βουνά της Γης. Οι άνθρωποι κινήθηκαν υπόγεια εξαιτίας του πολέμου, των πλημμυρών και των καταστροφών. Αυτοί οι πόλεμοι συνέβησαν μεταξύ της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας, και χρησιμοποιήθηκαν πυρηνικά όπλα , τα οποία οδήγησαν στην ερήμωση της Σαχάρας, στην έρημο Gobi και στην απέραντη έρημο της Αυστραλίας, καθώς και στις νότιες περιοχές της ερήμου της Αμερικής· Όλες αυτές αποδεικνύουν αυτόν τον καταστροφικό πόλεμο. Οι υπόγειες πόλεις δημιουργήθηκαν ως στρατόπεδο προσφύγων τόσο για ανθρώπους και για την εναποθήκευση ιστορικών εγγράφων κειμηλίων για την ανθρωπότητα.

Θεωρείται ότι η Λεμούρια, η οποία βρισκόταν στην έρημο Gobi, συντρίφτηκε από την Ατλαντίδα σε έναν τεράστιο πόλεμο, οι οποία προφανώς κατέστρεψε και την Ατλαντίδα. Οι επιζώντες από τη Λεμούρια ζουν τώρα με τους Ατλάντες σε ειρήνη και αρμονία υπόγεια στο κέντρο της κοίλης γης. Οι ηγέτες ακολουθούν τα παλιά έθιμα και δεν παρεμβαίνουν στις ανθρώπινες επιχειρήσεις στην επιφάνεια του πλανήτη. Δεν υπάρχει καμία συνεργασία μεταξύ τους. Οι εισόδους προστατεύονται από μια τεχνολογία ανωτέρα των επιστημονικών γνώσεών μας που τις αποκρύπτει από το γυμνό μάτι και δεν μπορεί να γίνει κατανοητή από τη σύγχρονη επιστήμη. Οι Θιβετιανοί αποκαλούν αυτές τις πόλεις οι μεγάλες βιβλιοθήκες που έχουν απίστευτες πληροφορίες από την αρχαιότητα.

Υπάρχει μια μυστηριώδης θέση ή ενεργειακή Πύλη στο Θιβέτ, γνωστή ως Potala , η οποία λέγεται ότι έχει τοποθετηθεί στην είσοδο και την καθιστά απρόσιτη.

Οι κάτοικοι της Κοίλης Γης

Ο Μπραντ Στίιγκερ γράφει στο The Hollow Earth (Η Κοίλη Γη) : Μύθος ή Πραγματικότητα για το “παλιό μύθο”. Αυτοί ήταν άνθρωποι που ζούσαν πάνω από το έδαφος πριν από αρκετά εκατομμύρια χρόνια, πριν μετακινηθούν υπόγεια. Αυτοί είχ αν εφεύρει απίστευτα έξυπνα επιστημονικά επιτεύγματα και αποφάσισαν προς προστασίαν τους, να ζήσουν υπόγεια. Αυτοί οι άνθρωποι υπήρξαν πριν από τον Homo sapiens , όσο ένα εκατομμύριο χρόνια πριν. Ζουν γενικά σε υπόγεια, αλλά βγαίνουν από αυτήν για να απαγάγουν τα παιδιά και να τα αναπτύξουν με τη δική τους κουλτούρα και αντίληψη ζωής.

The Shaver Mystery

Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες ιστορίες για τους λεγόμενους «εσωτερικούς ανθρώπους» προέρχεται από το Mυστήριο του Shaver. Το 1945 δημοσιεύθηκε μια ιστορία που δημοσιεύθηκε από τον Richard Shaver, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Amazing Stories και ονομάστηκε το Μυστήριο του Shaver. Κατά τη διάρκεια του πολέμου το 1943, ο Shaver έγραψε ένα γράμμα στο Amazing Stories magazine. Ισχυρίσθηκε ότι ανακάλυψε μια αρχαία γλώσσα την αποκαλούμενη “Mantong”, μια πρωτανθρώπινη γλώσσα που ήταν η μητέρα από την οποία πήγασαν όλες οι γλώσσες που ομιλούνται στη γη. Κατά την Mantong, κάθε ήχος είχε ένα κρυμμένο μήνυμα και εφαρμόζοντας αυτή την φόρμουλα ήχου, ο καθένας μπορούσε να αποκωδικοποιήσει οποιοδήποτε κρυμμένο μήνυμα όποιας λέξης, ονόματος ή φράσης. Ο εκδότης Ray Palmer ίσως και για διαφημιστικούς λόγους έγραψε ότι ο Shaver είχε ανακαλύψει κάτι μοναδικό.

Ο Shaver έγραψε ένα κείμενο περίπου 10,000- λέξεων το οποίο ονόμασε «Ειδοποίηση στον Μέλλοντα Άνθρωπο» “A Warning to Future Man”. Εκεί ανέφερε ότι υπήρξαν υπερβολικά προοδευμένες προϊστορικές ανθρώπινες φυλές που κατασκεύασαν πόλεις σε σπήλαια εντός της Γης πριν εγκαταλείψουν τον πλανήτη εξ αιτίας των βλαβερών συνεπειών εκ της ακτινοβολίας του Ηλίου. Λίγο πριν φύγουν από τη Γη οι Αρχαίοι πληθυσμοί εγκατέλειψαν κάποιους απογόνους τους εδώ η πλειοψηφία των οποίων ήταν ευγενείς και συμπαθείς φυλή τους “Teros”, ενώ μια ακόμη πολυπληθής ομάδα εκφυλισμένη και νοητικά διεστραμμένη, σαδιστών, γνωστών ως “Deros”— ένα είδος βλαβερών ρομπότs “detrimental robots” γνωστών για την άγρια και ενστικτώδη φύση και συμπεριφορά τους.

Οι Δήρος (Deros) θυμίζουν πολύ τους Μούρντοκ του George Wells στο βιβλίο του «Η Μηχανή του Χρόνου». Ζουν ακόμη σε υπόγειες πόλεις και ανεβαίνουν στην επιφάνεια της γης μόνο για να απαγάγουν κατοίκους που ζουν στην επιφάνεια κατά χιλιάδες για να τρέφονται από το κρέας τους ή να χαίρονται βασανίζοντάς τους με απίθανα βασανιστήρια Με τα οχήματα και τις συσκευές ακτίνων τα οποία οι αρχαίοι άφησαν πίσω τους, κατασκοπεύουν ανθρώπους και ενδοβάλλουν τρομερές σκέψεις και φωνές μέσα στο μυαλό μας (θυμίζουν πολύ τις ψευδαισθήσεις των ψυχωσικών και τις διηγήσεις τους ότι τους επηρεάζουν μηχανήματα “influencing machines” σαν να έχουν στήσει ένα αέρινο δίκτυο καλωδίωσης ολόγυρά τους. Οι Deros μπορούν να κατηγορηθούν για όλες τις συμφορές, τα ατυχήματα, τους τραυματισμούς ακόμη και για τα αεροπορικά ατυχήματα και τις φυσικές καταστροφές πλημμύρες, σεισμοί, τσουνάμι, κ.λπ. Οι γυναίκες ειδικά υφίστανται την πιο βίαιη και κτηνώδη μεταχείριση κυρίως με τον βιασμό τoυς. Ο Mike Dash γράφει πως μερικά από τα κεντρικά σημεία των γραπτών του Shaver ήταν ότι οι Deros αν και γενικά περιορίζονται στις υπόγειες πόλεις τους μερικές φορές ταξίδευαν με διαστημόπλοια και πυραύλους και επικοινωνούσαν με ΑΤΙΑ. Ο Shaver επέμενε ότι πήρε τις πληροφορίες από πρώτο χέρι όταν τον φυλάκισαν οι Deros σε κάποιο σπήλαιο και των κράτησαν αιχμάλωτο κάμποσα χρόνια.



Η Αagartha και σχέδιο της κοίλης γης

Οι βουδιστές ανάμεσα στους διάφορους θρύλους τους λέγουν κι αυτόν:

Ένας άγιος άνθρωπος χιλιάδες χρόνια πίσω οδήγησε την φυλή του στις υπόγειες στοές της γης. Η γνώση των ανθρώπων εκείνων η επιστήμη και η εμπειρία τους ξεπερνούσε κατά πολύ εκείνη των κατοικούντων στην επιφάνεια του πλανήτη. Απαρτίζονταν από σούπερ άνδρες και γυναίκες οι οποίοι κατά διαστήματα ανέβαιναν στην επιφάνεια για να παρατηρήσουν την ανάπτυξη το ανθρώπινου είδους. Επίσης πιστεύεται ότι ο βασιλέας του υπόγειου κόσμου έχει δώσει οδηγίες στο Δαλάι Λάμα του Θιβέτ ο οποίος εκφράζει τον επίγειο εκπρόσωπό του. Τα μηνύματά του μεταδίδονται μέσω κάποιων μυστικών καναλιών τα οποία ενώνουν τον υπόγειο κόσμο της Agartha με το Θιβέτ.

Οι θρύλοι των Navajo επίσης διδάσκουν ότι οι πρόγονοί τους ήρθαν από το κέντρο της Γης. Είχαν υπερφυσικές δυνάμεις και μια πλημμύρα μεγάλη τους ανάγκασε να έρθουν στην επιφάνεια και να περάσουν τη γνώση τους σε μας πριν επιστρέψουν πίσω στις υπόγειες πόλεις τους. Θυμηθείτε το βίντεο στο 1ο μέρος όπου ένας Ινδιάνος Ναβάχο προσευχόταν και αποκάλυπτε τα περί γιγάντων που θα ξαναεμφανιστούν στη γη.

Οι Ποέμπλο ινδιάνοι θέτουν την προέλευση των θεών τους στα ενδότερα της γης. Ο εσωτερικός κόσμος επικοινωνούσε με τον έξω από μια οπή στον Βορά.

Στα αρχαία κείμενά τους οι Κινέζοι, οι Αιγύπτιοι και οι Εσκιμώοι μιλούν για ένα μεγάλο άνοιγμα στο Βορά και μια φυλή που ζει κάτω από τον φλοιό της γης. Προήλθαν δε από προγόνους μια παραδεισένιας χώρας που βρίσκεται στα ενδότερα της γης.

Η βαθύτερη πίστη των λαών

Στις Ινδίες υπάρχει μια πανάρχαιη πίστη, που ακόμη ισχύει, για την ύπαρξη μιας υπόγειας φυλής ερπετοειδών ανθρωποειδών που κατοικούν στις πόλεις Patala και Bhogavati. Σύμφωνα με τον μύθο αυτοί κήρυξαν πόλεμο στο βασίλειο της Agharta. Οι Νάγκας “The Nagas,” κατά τους βαθιά στη γη εγκατεστημένους κατοίκους, «περιγράφονται σαν προχωρημένη φυλή με πολύ αναπτυγμένη» τεχνολογία. Επίσης τρέφουν μια αηδία και περιφρόνηση για τους κατοίκους της επιφάνειας του πλανήτη τους οποίους λέγεται ότι απαγάγουν, βασανίζουν, διασταυρώνονται μαζί τους, ακόμη και τους τρώγουν για κρέας.”

Ενώ η είσοδος στην Bhogavati βρίσκεται κάπου στα Ιμαλάϊα κατά τους πιστούς στην θεωρία της Κοίλης Γης, αυτή κείτεται στην Patala και εισέρχεται κάποιος από την πηγάδα της Sheshna στο Benares, της Ινδίας. Ο William Michael Mott στους “εν τω βάθει κατοίκους” «The Deep Dwellers» λέει: “Σύμφωνα με τον ερπετολόγο και συγγραφέα Sherman A. Minton, ο οποίος στο βιβλίο του “Δηλητηριώδη φίδια”, δήλωσε ότι η είσοδος στο Κέντρο της Γης είναι πολύ πραγματική, κατεβαίνοντας δε 40 σκαλοπάτια βρίσκεσαι σε μια κυκλική κατωφέρεια η οποία καταλήγει σε μια κλειστή πέτρινη θύρα καλυπτόμενη από κόμπρες.

Στο Θιβέτ υπάρχει ένα μυστικό ιερό καλούμενο ‘Patala,’ το οποίο λέγεται από και τους θιβετιανούς ότι κείτεται στην κορυφή ενός αρχαίου σπηλαίου και του συστήματος των τούνελ το οποίο φτάνει όχι μόνο σε ολόκληρη της Ασία αλλά και πέρα από αυτή. Οι Nagas επίσης παραδοσιακά έχουν μια συγγένεια με το νερό και οι είσοδοι προς τα υπόγεια παλάτια τους ελέχθη ότι είναι υπόγεια κρυμμένα στους πυθμένες πηγαδιών, σε βαθιές λίμνες και υπόγεια ποτάμια.

Ο διάσημος Ρώσος Nicholas Roerich (1874–1947) ένας καλλιτέχνης, ποιητής και ταξιδευτής και μια από τις πιο αινιγματικές φιγούρες του 20ου αιώνα. Τον θεώρησαν προφήτη, ιδρυτή μιας νέας θρησκείας μέχρι σοβιετικό κατάσκοπο και ηγέτη της Μασονίας και ιδαίτερα του Ελευθεροτεκτονισμού. Μερικοί τον θεώρησαν ενσάρκωση του Βούδα. Κανένας δεν έφερε σε τόσο στενή σχέση την Ρωσία με την Ινδία από τον ζωγράφο, τον συγγραφέα και τον φιλόσοφο που έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην Kullu Valley. Υπήρξε κανάλι επικοινωνίας με τον κατά σειρά διάδοχο αρχηγό El Morya, στη Λάσα, την πρωτεύουσα του Θιβέτ που συνδεόταν με το κανάλι της πρωτεύουσας στο εσωτερικό της Γης την Shamballa. 

Η είσοδος του καναλιού εφρουρούνταν από λάμας που είχαν ορκιστεί να παραμείνουν σιωπηλοί και να μην μιλήσουν. Ένα παρόμοιο κανάλι επιστεύετο να συνδέει τις μυστικές αίθουσες με τη βάση της μεγάλης πυραμίδας της Γκίζας με την Αγκάρθα..

http://evaggelatos.com

Ποιες είναι οι Πύλες των Ινδιών και γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος τις σφράγισε; Μέρος 1ο

Αφιερωμένο στον φίλο μου Κ.Ζ. ο οποίος εδώ και κάτι χρόνια δεν θέλει  ούτε να με ξέρει ούτε να με δει.

Η αιτία που γράφονται αυτά είναι ένα βίντεο που τυχαία είδαμε στο youtube ενώ ψάχναμε για κάτι άλλο εντελώς άσχετο.

Από το 1990 ψάχναμε με τον φίλο μου Κ.Ζ.  να ερμηνεύσουμε τι εννοούσε ο Γκουρζίεφ, ο άγιος Ανδρέας ο Σαλός και άλλοι Πατέρες, Έλληνες και Λατίνοι ιστορικοί ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έκλεισε και σφράγισε τις Πύλες των Ινδιών.

Πολύ αργότερα, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο Γιάννη Γιαννόπουλου «Απόρρητος Φάκελος ΚΟΙΛΗ ΓΗ»[1]

Έτσι πληροφορήθηκα  ότι ο Λόρδος Edward Bulwer Lytton έγραψε ένα βιβλίο για την Φυλή που θα μας διαδεχθεί «The Coming Race». Μιλούσε για μία φυλή υποχθόνιων ανθρώπων οι οποίοι είχαν υπερδυνάμεις οφειλόμενες που αφορούσαν τη δύναμη Βρυλ. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την Εταιρεία ή Στοά της Θούλης όπου οι Ναζί συσσώρευαν γνώση για τους χθόνιους (Vryl-ya) οι οποίοι ήταν Άρειοι. Ο Χίτλερ είχε βάλει στόχο και αποστολή του, την εγκαθίδρυση ενός κράτους στην επιφάνεια της γης όπου οι χθόνιοι Άρειοι με τους επίγειους Ναζί θα εγκαθιστούσαν κατά τον Γιαννόπουλο, μια παγκόσμια γερμανική Αυτοκρατορία το Γ΄ Ράιχ. Λογικό είναι να ψάξει τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό για να βρει σπηλιές οι οποίες να επικοινωνούν με το Κέντρο της γης.

Και βρήκε; Ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε τέτοιες εισόδους στην Αταλάντη, στο Ταίναρο, στη Μάνη, στο Κωρύκειο άντρο, στο Κάστρο της Λάρισας, στη Σπιναλόγκα, στην κοιλάδα του Διστόμου της Βοιωτίας, στη Δήλο και τέλος στο Χάσμα των Δελφών!

Επιμένει επίσης και για πλήθος εισόδων σε σπήλαια ανά τον κόσμο όπως οι οπές που οι δορυφόροι έχουν φωτογραφίσει οπές τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο πόλο, σπήλαιο στο Dorset της Νότιας Αγγλίας, στο Stonehenge της Βόρειας Αγγλίας, μια σπηλιά στη Borodia στην περιοχή Aggtelek της Ουγγαρίας, που οδηγεί στην περιοχή της Shamphalla του Θιβέτ όπου στο βάθος της βρίσκεται η χθόνια πόλη της Agartha και όπου βρίσκεται εγκατεστημένο το Λευκό Αδελφάτο κ.ά

Που ακριβώς βρίσκεται το Λευκό Αδελφάτο που σχεδιάζει τον αφανισμό της ανθρωπότητας;

Το Λευκό Αδελφάτο είναι μια μυστική οργάνωση πού εδρεύει στην περιοχή των Ιμαλαϊων και προετοιμάζει τον αφανισμό της ανθρωπότητας με πρώτο και κύριο στόχο την ηθική και φυσική εξόντωση του Ελληνισμού και τον εκμηδενισμό της Ορθοδοξίας.

Το Λευκό Αδελφάτο κατευθύνει όλες τις εωσφορικές οργανώσεις , τον Σιωνισμό και την Μασονία και είναι μια υπερκυβέρνηση που διά των υποτακτικών οργάνων όπως η Τριμερής Επιτροπή, το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων και η διαβόητος μασονική υπερστοά Μπίλντερμπεγκ, καθορίζει την δράση και των άλλων υπερστοών της γής.

ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΕΩΣΦΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ

Τά υπόγεια εωσφορικά κέντρα του Λ.Α. βρίσκονται στις παρακάτω περιοχές : 1] T’ AI SHAN Όρος ύψους 1524 μ. Επαρχία GHANTUNG νοτίως του Πεκίνου . Μυστικές είσοδοι τρείς. 2] Οροσειρά Αλτάϊ μεταξύ Ρωσίας – Μογγολίας – Κίνας. Τρείς μυστικές είσοδοι από Ρωσία, δύο από Μογγολία και δύο από Κίνα. 3] Κουέν Λούν , οροσειρά. Μυστικές είσοδοι μία. 4] Β.Α. Ιμαλάϊα οροσειρά. Είσοδοι δύο. 5] Τάκλα-Μακάν, έρημος Β.Δ . Κίνας . Μυστικοί είσοδοι δύο.

Η έρημος Τάκλα Μακάν είναι μια ψυχρή αμμώδη έρημος 270.000 km² στην αυτόνομη Κινεζική επαρχία Σινκιάνγκ-Ουιγούρ της Κεντρικής Ασίας.

Η λέξη «Τάκλα Μακάν» σημαίνει «πήγαινε και δεν θα ξαναγυρίσεις». Εκεί υπάρχει μια πανάρχαια, τεραστίων διαστάσεων Λευκή πυραμίδα που στην κορυφή της υπήρχε ο ναός του Βάαλ.

Από κάτω της, σε βάθος 10 χλμ. βρίσκεται μια υπόγεια πολιτεία που ονομάζεται Μαχ-Τανε (Λευκή Πολιτεία) η οποία πιστεύεται ότι διοικείται από ένα 12μελές συμβούλιο και προεδρεύει ο ίδιος ο σατανάς, ο αρχάγγελος του σκότους Σαμαέλ, που ως στόχο έχουν την έλευση του αντιχρίστου!

Θεός του Αδελφάτου φέρεται να είναι ο JAH BUL-ON (από το JAHWEH=θεός των παλαιών Εβραίων, ΒUL=Βάαλ ή Βεελζεβούλ, ΟΝ= ΟΣΙΡΙΣ, ο αρχαίος αιγυπτιακός θεός της κόλασης).

Το συμβούλιο αυτό απαρτίζουν και άλλοι δαίμονες (Αζαζελ, Αζαζελον, Αζαραντελ, Αζαελ).

Η Λευκή αδελφότητα δημιουργήθηκε από τους 36 (τρία εξάρια) εκ των 72 βασιλέων των Νεφελίμ, συνεργεία των δαιμόνων.

Οι Νεφελίμ ήταν μια πανάρχαια φυλή και το όνομά τους στα εβραϊκά σημαίνει «έκπτωτοι».

Διακρίνονταν για την δύναμη, την αμαρτωλότητά τους, τις επιδόσεις τους στην μαύρη μαγεία, καθώς και το μίσος τους για καθετί το ανθρώπινο.

Εικάζεται ότι προήλθαν από έκπτωτους αγγέλους, οι οποίοι επιτίθονταν στους ανθρώπους, παρασέρνοντας γυναίκες στην μαγεία, αποφέροντας υβριδικούς απογόνους.

Για πολλούς ερευνητές δεν θεωρούνται γήινα όντα, αφού μπορούν και κινούνται σε αόρατη μορφή (δαιμονική κατάσταση), λαμβάνοντας ακόμα και ανθρώπινη μορφή, γνωρίζοντας και επηρεάζοντας πολλές καταστάσεις του πλανήτη, ελέγχοντας σε άλλες περιπτώσεις τη δράση και τις αποφάσεις των ανθρώπων, ακόμα και των κυβερνώντων!

Το Λευκό αδελφάτο έχει δική του «θρησκεία», μέσα από την οποία δημιουργεί άλλες θρησκείες πλάνης και παραθρησκευτικές οργανώσεις ανά τον κόσμο, μπερδεύοντας τους ανθρώπους και απομακρύνοντάς τους από τον αληθινό Θεό, στοχεύοντας στο να πληγεί κυρίως ο Χριστιανισμός και η διοίκηση της ανθρωπότητας, οδηγώντας την σε συνεχείς συρράξεις και πολέμους, κάνοντας έτσι πολλούς να πιστεύουν ότι τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών (Σιωνισμός) που στοχεύουν στην επιχειρούμενη παγκοσμιοποίηση, είναι επινοήσεις τους με σκοπό την κυριαρχία τους πάνω στη γη.

Το 600π.Χ. κάποιοι Εβραίοι έφθασαν στα κρησφύγετά του Λευκού Αδελφάτου στα Ιμαλάια, αφού γνώρισαν ανθρώπους οι οποίοι εκτός των Σινικών τειχών χρησιμοποιούσαν το Υι-Κινγκ, έναν χάρτη μαντείας που νόμιζαν ότι τους επίλυε τα προβλήματά τους! Εκεί στα Ιμαλάια σε συνέδριο της αδελφότητας στο οποίο όπως αναφέρουν τα Κινέζικα κείμενα συμμετείχαν 365 δαίμονες, «διδάχθηκαν» 13 τυχερά παιχνίδια, όπως η χαρτοπαιξία κ.α., προοριζόμενα για τον επηρεασμό των ανθρώπων!

Κρησφύγετα του Λευκού αδελφάτου υπάρχουν και σε άλλα σημεία της γης, που αν και δρουν κατά περίσταση, περιμένουν την έλευση του αντιχρίστου για να κάνουν κακό στον κόσμο! Ήδη θεωρείται βέβαιο ότι αυτοί επηρεάζουν ότι κακό γίνεται στην ανθρωπότητα και κατευθύνουν τους ανθρώπους προς την απώλεια.

Και οι δεκαπέντε αυτές μυστικές είσοδοι συνδέονται με την υπόγεια εωσφορική SHAMBHALA η οποία έχει το σχήμα τεράστιας εσωτερικής πυραμίδας.

Η Θιβετιανή παράδοση αναφέρει τη Σαμπάλα ως ένα μυστικιστικό βασίλειο η άδυτο που βρίσκεται κρυμμένο πίσω από ψηλά βουνά.

Εκεί διατηρούνται οι πιο εσωτερικές παραδόσεις τη στιγμή που στον έξω κόσμο κάθε πνευματική αξία φαλκιδεύεται η εξαφανίζεται.

Συμφώνα με τα Θιβετιανά κείμενα, ο κρυφός δρόμος που οδηγεί προς τον ιερό αυτό τόπο είναι τόσο μακρύς και επίπονος, τόσο καλά φυλαγμένος με φυσικά και υπερφυσικά εμπόδια, ώστε να είναι τελικά προσιτός μόνο στους σπάνιους εκείνους αναζητητές που, εξαγνισμένοι στο νου και στην καρδία, έχουν προσηλωθεί αποκλειστικά και μόνο σ’ αυτό το σκοπό.

Οι άνθρωποι που ζουν εκεί συνθέτουν μια κοινότητα από φύλακες – προστάτες της ανθρωπότητας που, όπως λένε, είναι η πηγή της κρυφής γνώσης κάθε αυθεντικής διδασκαλίας του κόσμου.

Σ’ όλο το φάσμα της ιστορίας, απεσταλμένοι της κοινότητας αυτής έρχονται κατά καιρούς σ’ επαφή με τον κόσμο μας και θεωρείται πως η Σαμπάλα είναι εκείνη που θα σώσει τον κόσμο από το χάος στις πιο σκοτεινές τελευταίες του μέρες. Ο Νικολας Ρεριχ (1874 – 1947), θα τον δούμε παρακάτω, ο Ρώσος επιστήμονας, εξερευνητής και ζωγράφος, ήταν πεπεισμένος ήδη από την περίοδο των διάσημων εξερευνητικών του αποστολών στην Κεντρική Ασία (1925- 30), πως μόνο στα πλαίσια μιας τέτοιας κοινωνίας φυλάκων θα μπορούσε να αναδεχθεί η συνείδηση μιας Νέας Εποχής.

Ο Ρεριχ πίστευε ότι η Λάσσα, η πρωτεύουσα του Θιβέτ, συνδεόταν με την υπαρκτή κοινότητα της Σαμπάλα μέσω ενός δικτύου υπόγειων τούνελ.

Αυτή προφανώς ήταν και η πεποίθηση των Θιβετιανών Λάμα με τους οποίους είχε συζητήσει.

Οι είσοδοι αυτοί οδηγούν σε έναν υπόγειο κόσμο όπου πιθανολογείται πώς βασιλεύουν οι αρχαίοι Άτλαντες. Πολλές φυλές υποστηρίζουν πώς προήρθαν από εκεί , μεταξύ των οποίων και η υποχθόνια φυλή των Λουνγκ Γουάνγκ τους οποίους οι κινέζοι ονομάζουν δράκους.

Στην Ιαπωνία υπάρχουν οι υπόγειοι ερπετοειδή δαίμονες .

Στην αρχαία Αίγυπτο έχουν τον Θεό τσακάλι , τον Ανούβις του κάτω κόσμου και τον ερπετοειδή δράκο Απόφις.

Στην Αμερική, πολλές ινδιάνικες φυλές υποστηρίζουν ότι προήρθαν από το βασίλειο του κάτω κόσμου.

Οι Απάτσι π.χ. πιστεύουν ότι βγήκαν από έναν υπόγειο λαβύρινθο, μέσα από διαδοχικά επίπεδα σπηλαίων που κατοικείται από ανθρωποειδή και δαίμονες.

[Η Δημοκρατία των Αλτάι στη νότια Σιβηρία ανήκει στην Ομοσπονδία της Ρωσίας κοντά στα σύνορα της χώρας με το Καζακστάν, την Κίνα και τη Μογγολία.

Η ορεινή αυτή περιοχή φαίνεται να αποκτά τώρα έναν νέο, ενδιαφέροντα χαρακτήρα αφού, όπως δείχνει μια νέα γενετική μελέτη, αποτελεί τη «γενέτειρα» των ιθαγενών της Αμερικής.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στις ΗΠΑ αποκάλυψαν μέσω αναλύσεων στο DNA γενετικούς δείκτες που συνδέουν τους κατοίκους του Αλτάι με τους πληθυσμούς ιθαγενών στη Βόρεια Αμερική.

Η ανάλυση αυτή έδειξε ότι οι γενεαλογικές γραμμές των δύο πληθυσμών διαχωρίστηκαν πριν από 13 -14 χιλιάδες χρόνια – όταν δηλαδή εκτιμάται ότι ο άνθρωπος διέσχισε τους πάγους και μετακινήθηκε από τη Ρωσία στην αμερικανική ήπειρο.

Η περίοδος αυτή συμπίπτει σε μεγάλο βαθμό με εκείνη που άνθρωποι από τη Σιβηρία πέρασαν αυτόν που σήμερα ονομάζουμε Βερίγγειο Πορθμό και μπήκαν στην Αμερική.

Όπως σημειώνουν οι επιστήμονες, δεδομένου ότι εξέτασαν μεγάλο αριθμό γενετικών δεικτών, τα ευρήματά τους έχουν υψηλό βαθμό ακρίβειας.

Μελετώντας το DNA του χρωμοσώματος Υ ανακάλυψαν μια μοναδική μετάλλαξη την οποία μοιράζονται οι κάτοικοι του Αλτάι με τους ιθαγενείς της Αμερικής.

Αλλά και η ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA έδειξε γενετικές ομοιότητες μεταξύ του πληθυσμού του Αλτάι και των αμερικανών ιθαγενών.

Υπολογίζοντας πόσο χρόνο χρειάστηκαν για να εμφανιστούν οι μεταλλάξεις που εντοπίστηκαν, οι ερευνητές εκτίμησαν ότι η γενεαλογική γραμμή των Αλτάι διαχωρίστηκε από εκείνη των ιθαγενών της Αμερικής πριν από 13.000-14.000 έτη.

Το σενάριο αυτό συνάδει σε μεγάλο βαθμό με τη θεωρία ότι άνθρωποι από τη Σιβηρία μετακινήθηκαν προς την Αμερική πριν από 15.000-20.000 έτη.

Παρότι έχουν υπάρξει και προηγούμενες μελέτες που συνδέουν τη Σιβηρία με τους ιθαγενείς της Αμερικής ο δρ Σερ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια τονίζει ότι η συγκεκριμένη είναι η πρώτη που δίνει ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό «στίγμα» σε ό,τι αφορά τον ρωσικό τόπο καταγωγής των Αμερικανών.]

Οι Αζτέκοι επίσης αναφέρουν πώς ήταν απόγονοι των Ατλάντων που διασώθηκαν από τον καταποντισμό της ηπείρου των και που για εκατοντάδες χρόνια έζησαν στον υπόγειο κόσμο των σπηλαίων με τις επτά χρυσές πόλεις και μετά κατάφεραν να ξαναέρθουν στην επιφάνεια του πλανήτη.

Παρομοίως και οι Μάγιας, όχι μόνο πίστευαν ότι προήρθαν από τους υπόγειους διασωθέντες άτλαντες, αλλά και ο θεός τους Ιτζάμνα είχε την μορφή σαύρας και δράκου.

Αλλά και στις σκανδιναβικές χώρες, όπως και σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, υπάρχουν μύθοι που παραπέμπουν σε υποχθόνιες φυλές παράξενων όντων, όπως με νάνους και καλικάτζαρους, με δράκους και δαίμονες, με νεραϊδικά , που ζουν στον σκοτεινό κάτω κόσμο και έχουν τις εισόδους των για την επιφάνεια συνήθως σε λίμνες και ποτάμια.

Το Λ. Α. και όλες οι μασονικές στοές πού απεργάζονται την καταστροφή του ανθρώπινου γένους . Έχουν για θεό τους τον JAHBULON.

Το όνομα αυτό JAH+ BUL+ON λένε πώς προέρχεται από το JAHWEH =Γιαχβέ τον θεό των εβραίων, το BULL = Βάλλ τον θεό της μαύρης μαγείας των Καναϊτών , και ΟΝ = Όσιρις θεό του σκότους των Αιγυπτίων.

Όμως το όνομα JAHBULON ή Ζαβουλών ήταν ενός από τους 12 υιούς του Ιακώβ και αποτελούσε την πολυπληθέστερη φυλή του Ισραήλ.

{ Εδώ. Δέκατος γιος του Ιακώβ, και έκτος και τελευταίος από τη Λεία (Γένεση 30:19,20). Όταν οι Ισραηλίτες βγήκαν από την Αίγυπτο, ο Ζαβουλών είχε τρεις γιους, τους Σερέδ, Αιλών και Ιαλεήλ (Ιαχλεήλ), οι οποίοι έγιναν αρχηγοί πατριών της φυλής (Αριθμοί 26:26).Οι απόγονοι του Ζαβουλών κατά την πορεία τους στην έρημο Σινά απαριθμούσαν 57.400 άτομα (Αριθμοί 1:31).

Στη γη της επαγγελίας κατέλαβαν την παράλια περιοχή από τη Μεσόγειο θάλασσα προς το όρος Κάρμηλο, μέχρι τη λίμνη Γενησαρέτ (Ιησούς του Ναυή 19:10-16 ).Υπήρχε και πόλη Ζαβουλών στα όρια της φυλής του Ασήρ (Ιησούς του Ναυή 9:27).}

 Λέγεται πως ο μασονικός θεός ΜΑΤΣ, Μέγας Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος, υποκρύπτει το όνομα JAHBULON. Όνομα το οποίο αποκαλύπτεται μόνο σε μασόνους του 3ου ή 4ου βαθμού οι οποίοι διαλέγουν να εξελιχθούν».

Στα παραπάνω όντως συγκλονιστικά πρέπει να κάνουμε μία σύνοψη, συνδυασμένη με τις τωρινές ραγδαίες εξελίξεις επί του πλανήτη. Καταρχάς, όλα τα ως άνω αναφερόμενα επιβεβαιώνουν τις αποκαλύψεις της «Ε.Ω.» πριν από μερικούς μήνες (δια μέσω του Γιώργου Πάλμου), ότι δηλ. ΕΝΑ είναι το παγκόσμιο κέντρο που κατευθύνει τις αιρέσεις και τα διάφορα παραθρησκευτικά ρεύματα στην υφήλιο! Επίσης, να σημειώσουμε ότι το «Λευκό Αδελφάτο» αναμένει – βλ. και το βιβλίο «Σαμπάλα» του ίδιου του Νίκολας Ρέριχ – τον βασιλιά του κόσμου, που θα κυριαρχήσει στον πλανήτη στη διάρκεια του 21ου αιώνα, τον οποίο οι μυημένοι στα μυστικά του ανατολικού αποκρυφισμού αποκαλούν «Ρίγκνταν Τζιέπο».

Τι λοιπόν έπεται να συμβεί; Τι ακριβώς είναι αυτό το τόσο παράξενο «Λευκό Αδελφάτο»; Πόσο επηρεάζει τις πολιτικές αποφάσεις υπερδυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας κτλ.); Αλλά και κατά ποιον τρόπο δρα στην τόσο νευραλγική περιοχή μας, δηλ. στα Βαλκάνια, την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή; Μήπως αυτό το «Λευκό Αδελφάτο», που κάποιοι εκκλησιαστικοί κύκλοι χαρακτηρίζουν ευθέως ως «εωσφορικό», σχεδιάζει τον αναμενόμενο Αρμαγεδδώνα; Και τέλος, μία βασική ερώτηση: εφόσον είναι πια προφανές ότι άρρωστοι εγκέφαλοι σχεδιάζουν έναν Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο – με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στην Παλαιστίνη – τότε γιατί άραγε κρατούν επί 6,5 ολόκληρα χρόνια σε ημιθανή κατάσταση (σε κώμα) τον Αριέλ Σαρόν; Τον άλλοτε σιωνιστή «χασάπη»; Μήπως… για να τον «αναστήσουν» ενώπιον της ανθρωπότητας και να δείξουν έτσι ότι η «βούληση του Θεού» είναι η ανατίναξη του πλανήτη;…[2]

 [1]Γιαννόπουλος Ιωάννης: «Απόρρητος Φάκελος Κοίλη Γη», Αθήνα 2000, εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ.

[2]http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/04/blog-post_1267.html#ixzz4zpm7vA9B

http://evaggelatos.com/

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Επάνω δεξιά πατήστε το μαύρο κουτάκι και κατεβάστε το. Γυρίστε τις σελίδες με το pdf

ΛΕΞΙΚΟΝ ΣΟΥΪΔΑ

ΙΟΥΔΑΙΟΤΡΩΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ - Η ΕΒΡΑΙΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

ΘΟΡΓΑΜΑ, ΑΣΚΆΝΙΟΙ,  ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΊΤΗ.

 

Το κλασσικό Εβραϊκό σύμβολο
Η Επτάφωτη Λυχνία.

Τι σχέση μπορεί να έχει με την Αφροδίτη;

Θα το δούμε αμέσως...

«Και εσέβοντο οι υιοί Ισραήλ την Αστάρτην

και Ασταρώθ και τους θεούς των Εθνών των

κύκλων αυτών».[1]

                                          (Παλαιά Διαθήκη)

 

Ασκάνιοι και Θοργαμά

 

 Αναφέραμε ήδη πως ο μυθικός Φοίνικας είχε εποικίσει την Βιθυνία,[2] δηλαδή την περιοχή των Ασκανίων. Ήταν γιος του Αγήνορα, αδελφός του Κάδμου, και... Φοίνικας. Η Ιλιάδα αναφέρει την Ασκανία ως το βορειοδυτικό τμήμα της Φρυγίας, σύμμαχο της Τροίας.[3] Η περιοχή ονομάζονταν και Βιθυνία, Βεβρυκία[4] και Μαριανδυνή. Υπήρχε λίμνη Ασκανία στη Βιθυνία της Νίκαιας, και Ασκάνιος κόλπος στον Ελλήσποντο. Ονομάζονταν και «Μικρή», «Επίκτητη» ή «Ελλησπόντια» Φρυγία. Γι’ αυτό ο Όμηρος παρουσιάζει δυο αποσπάσματα Φρυγών συμμάχων της Τροίας, ένα από την Μεγάλη Φρυγία, και άλλο από την Μικρή, με αρχηγό τον Ασκά­νιο. Άλλη ομώνυμη λίμνη υπήρχε στην Πισιδία, ανατολικότερα. Αυτή ήταν πράγματι μακ­ριά. Μιλάμε λοιπόν, για την Ασκανία του Ελλησπόντου. Για τον Όμηρο, η Φρυγία είναι πάντα εξωτική,[5] και αυτό φαίνεται ύποπτο.

                 Οι Φρύγες Ασκάνιοι εκτός από σύμμαχοι των Τρώων, ήταν πιθανότατα, φυλετικά συγγενείς τους. Ίσως το τοπωνύμιο Ίλιον είναι Τρωικό (ντόπιο) ενώ το Τροία είναι Φρυγικό, γιατί στη «Μικρή Φρυγία» (Ασκανία) υπήρχε πόλη Οτροία, δίπλα στη λίμνη Ασκανία. Φρυγία και Τροία δεν είχαν ίδια γλώσσα, σύμφωνα με τον Ομηρικό ύμνο στην Αφροδίτη, που λέει επίσης πως ο Φρυγικός βασιλικός οίκος ήταν δίγλωσσος. (Φρυγικά και Τρωικά) Το ίδιο πρέπει να ίσχυε στην Τροία. Πίστευαν πως η Οτροία ονομάστηκε από τον Φρύγα βασιλιά Οτρέα.^[6] Οι Φρύ­γες είχαν, πράγματι, συμμετάσχει στην τελετουργία της θεμελίωσης του Ιλίου.[7] Γι αυτό, ίσως, υπήρχαν τα δυο ονόματα, Ίλιον και Τροία. Η επίσημη εκδοχή είναι πως τα ονόματα δόθηκαν από Τρώες βασιλιάδες που λέγονταν Τρώας και Ίλος, και το Ίλιον ήταν η οχυρωμένη ακρόπολη της πόλης.

               Ασκάνιος ονομάζονταν ένας γιος του Πριάμου.[8] Έτσι ονομάζονταν και άλλοι Τρώες. Ασκάνιος ήταν και ένας Αργοναύ­της, γιος του Άρη. Και αυτός ο θεός υπεράσπιζε την Τροία… Υπήρχε και χθόνιος δαίμονας – σαύρα ή κουκουβάγια, ο Ασκάλαβ(φ)ος, σχετικός με τους Μύθους της Δήμητ­ρας. Το όνομά του ήταν «μάλλον Φρυγικό»,[9] δηλαδή ίδιας καταγωγής…

               Το όνομα δεν είναι Φρυγικής προέλευσης, αλλά συγγενεύει με το αραβοσημιτικό «ασκέρι» και το «Ισκαριώτης» = άνθρωπος του σπαθιού (=σικά =μάχαιρα[10]) και τον Εβραϊ­κό φυλετικό κλάδο των Ασκεναζίμ, (=ξιφομάχοι;) που είναι οι Εβραίοι της Διασποράς που κατευθύνθηκαν προς βορρά. Υπήρχε και πόλη Ασκαλών στην Παλαιστίνη. Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει τους Ασχανάζ, απόγονους του Νώε και του Ιάφεθ, στους λαούς που δημι­ουργήθηκαν μετά τον Κατακλυσμό:

           «…Και υιοί  Γαμέρ. Ασχανάζ και Ριφάδ και Θοργαμά. και υιοί Ιωύαν. Ελισά  και Θάρσεις, Κίτιοι, Ρόδιοι. εκ τούτων αφορίσθησαν νήσοι των εθνών εν τη γη αυ­τών…».[11]Αν η σειρά παράθεσης είναι κατά γεωγραφική γειτνίαση, πράγμα προφανές από τα άλλα ονόματα στη φράση, η Γραφή τοποθετεί τη χώρα του Ασχανάζ – Ασκάνιου στην Τρωάδα.

Ας περάσουμε στον Θοργαμά, που η «Επιστήμη» βαφτίζει Αρμένιο ή... Γερμανό. Σε άλλο σημείο, όμως, η Βίβλος τοποθετεί και πάλι τον «οίκο Θοργαμά» ανάμεσα στην (κυρίως) Ελλάδα και τη Ρόδο. [12]  Δηλαδή, στην Τροία... Ο Ιεζεκιήλ λέει πως οι Θοργαμά είναι κοντά στους Ρώς «επ’ εσχάτου του βορρά», αλλά συνεχίζει να τους συνδέει με νησιά. Αυτό σημαίνει πως βρισκόμαστε στον Ελλήσποντο και τη Μαύρη Θάλασσα, έναν «έσχατο βορρά» για τους Εβραίους.[13]

Η Βίβλος αναφέρει συχνότατα τους γειτονικούς, συγγενικούς και συμμάχους λαούς των Θοργαμά: «ιδού εγώ επί σε Γωγ άρχοντα Ρως, Μοσόχ και Θοβέλ».[14] αλλά και τους ίδιους πλάι στους άλλους: «υιοὶ Ιαφεθ Γαμερ Μαγωγ Μαδαι Ιωυαν Ελισα Θοβελ Μοσοχ καὶ Θιρας. και υιοὶ Γαμερ Ασχαναζ καὶ Ριφαθ καὶ Θοργαμα. και υιοὶ Ιωυαν Ελισα καὶ Θαρσις Κίτιοι και Ρόδιοι.»[15] (επανάληψη της Γένεσης στο Παραλειπομένων) Είναι σαφές πως βρισκόμαστε στο Ανατολικό Αιγαίο, τον Ελλήσποντο και την Μαύρη Θάλασσα.

                Η Λατινική και Αγγλική Βιβλική μετάφραση αποκαλούν τον Θοβέλ, (έναν αδελφό των «Ιωύαν», = Ιώνων) «Thubal». Όμως, μεταφράζοντας το εδάφιο όπου ο Κύριος λέει πως θα μεταφέρει την ευλογία του σε αυτά τα Έθνη: «καὶ καταλείψω ἐπ' αὐτῶν σημεῖα καὶ ἐξαποστελῶ ἐξ αὐτῶν σεσῳσμένους εἰς τὰ ἔθνη εἰς Θαρσις καὶ Φουδ» [Αφρική ή Φρυγία] «καὶ Λουδ» [Λυδία] «καὶ Μοσοχ καὶ Θοβελ καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰς τὰς νήσους τὰς πόρρω»,[16] ξαφνικά το «Thubal» μετατρέπεται σε «Italiam», Ιταλία, μια περιοχή άρρηκτα συνδεδεμένη με την Τροία, γιατί η Ρώμη και άλλες της πόλεις ήταν αποικίες Τρώων. Και πάλι, είναι προφανές πως η Βίβλος, μιλώντας για Ασχανάζ και Θοργαμά, βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Κάποιοι μας κοροϊδεύουν ασύστολα...

Ο Εβραίος Ιώσηπος. τα μπερδεύει κι αυτός, αλλά λύνει τον γρίφο. Λέει πως οι Ελισά είναι οι Αιολείς. Το Ελισά, όμως, προέρχεται από το Ιουδαιοφοινικικό «Ελ» -θεός. Οι Ασχανάζ, μας λέει, ονομάστηκαν Ρηγίνες, (άγνωστο όνομα χαμένου λαού, εδώ ψεύδεται συνειδητά) οι Ριφάδ είναι οι Παφλαγόνες (Βόρεια Μ. Ασία, σύμμαχοι των Τρώων) και οι Θοργαμά είναι οι Φρύγες.[17] Θα συμφωνήσω- αν και αυτός ο λαός δεν ήταν παραθαλάσσιος, όπως λέει το βιβλικό εδάφιο, αλλά οι περισσότεροι Έλληνες συγγρα­φείς, από την κλασσική περίοδο και μετά, δηλαδή την εποχή του Ιώσηπου, ονομάζουν τους Τρώες, «Φρύγες». Αυτό κάνει και ο Ιώσηπος. Το Θοργαμά μεταφράζεται εύκολα σε Τεύκροι, το αρχικό όνομα των Τρώων. [18] Συνεπώς, Θοργαμά= Τεύκροι= Τρώες= Φρύγες (κατά πολ­λούς αρχαίους) = Θοργαμά κατά τον Ιώσηπο.

Οι υπόλοιπες ταυτίσεις του είναι αβάσιμες. Ήδη είπαμε ποιοι ήταν οι Ασχανάζ.  Οι Αιολείς και οι Ίωνες, έφτα­σαν στη Μικρά Ασία τους ιστορικούς χρόνους, πολύ μετά. Η δικιά μου ερμηνεία είναι πιο ορθή γλωσσικά, τουλάχιστον, και όχι αντιδιαμετρικά αντίθετη με τον Ιώσηπο:

 

Ριφάδ= πιθανά οι Δάρδανοι, μπορεί και οι Φρύγες της Θράκης, οι Βρύγες, φυλετικά συγγε­νείς τους.

 

Θοργαμά-Τογαρμά = Πέργαμος, Τροία, Τευθρανία.  (Μυσία) [19] Και Φρύγες, κατ’ επέκτασιν.

 

Υιοί Ιωύαν= Ίωνες, ένας αναχρονισμός, αν και όλοι οι Ανατολίτες, ως τις μέρες μας, αποκα­λούν έτσι τους Έλληνες συνολικά.

 

Ελισά= Σόλυμοι, Σημίτες σύμμαχοι των Τρώων.[20]

 

Θάρσεις,= Ταρσός της Κιλικίας, ή Θήρα. (Σαντορίνη)  

 

Κίτιοι,= Κύπριοι, από το Κίτιον, και ταυτόχρονα και οι Κητιείς του Ομήρου, λαός της Μ. Ασίας, σύμμαχοι των Τρώων. Στα Εβραϊκά, το Κιττείμ από εθνικό όνομα, κατέληξε να ση­μαίνει συμβολικά: «Δυτικός > έρχεται από την θάλασσα». «...απ’ αυτό» (το νησί της Κύπρου, Κίτιον, Χέθη) «όλα τα νησιά και τα παράλια ονομάζονται ΄΄Χέθη΄΄ από τους Εβραίους..»[21]  Συνεπώς, το Ομηρικό «Κήτιοι» σημαίνει «παράλιοι», μπορεί να ανήκει σε πολλούς λαούς ταυτόχρονα, και είναι σίγουρα Εβραϊκό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Όμηρος μιλά ξένες γλώσσες, σαν τους Απόστολους, βοήθειά μας.

 

Πέργαμα ονομάζονταν η Ακρόπολη της Τροίας.[22] Θοργαμά μπορεί να είναι και η πόλη Πέρ­γαμος, που παλιά λεγόταν Τευθρανία.[23] Στην Εβραϊκή παραλλαγή της Βίβλου αναφέρονται ως Τογαρμά. Είναι ηχητικά συγγενές και με το «Τροία». Η Παλαιά Διαθήκη επιβεβαιώνει τη γεωγρα­φική θέση του «οίκου Θοργαμά» που βρίσκεται μεταξύ της (κυρίως) Ελλάδας και της Ρό­δου, δηλαδή είναι η Τροία, και μας σιγουρεύει πως είχε σχέσεις με την Φοινίκη. («Σορ» = Τύρος)

Οι Τρώες περιγρά­φονται από τον Όμηρο ως εκτροφείς θαυμάσιων αλόγων, που κατάγονταν από τα θεϊκά άλογα που τους χάρισε ο Δίας για εξαγορά του Γανυμήδη. Αυτά ζευγάρωσαν με κοινές φοράδες και γέννησαν την Τρωική ράτσα, ζώα πολύτιμα, που φυλάγονταν με μυστικοπάθεια. Αλλού, ο Όμηρος λέει πως τα Τρωικά άλογα ήταν προϊόν έρωτα ανάμεσα στον Βορέα και ντόπιες φοράδες [24] Αυτές οι αντιφάσεις, εκτός από το χάος των επεμβάσεων στο κείμενο του Ομήρου, δείχνουν την εντύπωση που έκαναν τα Τρωικά άλογα και την πρωτόγονη απόπειρα ερμηνείας της δημιουργίας αυτής της ράτσας. Το βιβλικό κείμενο μας λέει πως οι Θοργαμά (Τεύκροι = Τρώες) προμήθευαν άλογα στην Τύρο.[25]  Αυτό δείχνει πως ήταν ζώα αναγνωρισμένης αξίας.

Οι Θοργαμά, με την εντολή και καθοδήγηση του Θεού, θα επιτεθούν μελλοντικά στο Ισραήλ, μαζί με τους Γωγ,. λέει ο Ιεζεκιήλ, αλλά για να καταστραφούν τελικά.[26] Και τον Μεσαίωνα, επίσης πίστευαν πως οι αναμενόμενοι Γωγ θα είναι απεσταλμένοι του Θεού, αν και άγριοι και βάρβαροι.

               Είναι λοιπόν βέβαιο «δια της εις άτοπον απαγωγής» πως η τριάδα «Ασχανάζ και Ριφάδ και Θοργαμά», (από τα τρία αδέλφια «υιούς Γαμέρ») είναι περιοχές γύρω από την Τροία. Το εδάφιο υποδείχνει όχι μόνο φυλετική συγγένεια, αλλά και γεωγραφική γειτνίαση.  Χρειάζεται να επανα­λάβουμε πως ήταν κέντρα λατρείας του Απόλλωνα;

 

Ασχανάζ είναι η φιλική γειτονική περιοχή της «Ελλησπόντιας» Φρυγίας, ή και η ίδια η Τροία, υπολογίζοντας πως το όνομα «Ασκάνιος» υπήρχε τόσο στη Μικρή Φρυγία, όσο και την Τροία, και υποδηλώνει ότι υπήρχε τέτοιο γένος στην πόλη, και επιμιξία μεταξύ τους. Το όνομα, αφού επιβεβαιώνεται από την Βίβλο, δεν είναι κατασκευή του Ομήρου, σαν τα «Αμ­φίμαχος», «Νομίων» κλπ. (Ο Πλάτωνας λέει πως όλα τα ονόματα των Τρώων στην Ιλιάδα είναι πλασμένα από τον Όμηρο.[27]) Ο Στράβωνας, επίσης, θεωρεί αυτές τις φυλές Τρωικές.

                    Η Ασκανία της Πισιδίας κοντά στη Μέση Ανατολή, πρέπει να απορριφθεί, α) γιατί είναι μόνο λίμνη, και όχι χώρα, λαός, ή γένος. β) Γιατί οι άλλες αναφερόμενες περιοχές είναι παραθαλάσσιες, και γ) γιατί το απόσπασμα της Π. Διαθήκης που αναφέραμε συνεχίζει: «…εκ τούτων αφορίσθησαν νήσοι των εθνών εν τη γη αυτών…»  Με νησιά συνδέονται και από τον Ιεζεκιήλ: «Και αποστελώ πυρ επί Γωγ και κατοικηθήσονται αι νήσοι επ’ ειρήνης»[28] (οι Γωγ είναι σύμμαχοι και γείτονες των Θοργαμά) Πράγματι, η Τροία κυρι­αρχούσε στα γειτονικά νησιά του Αιγαίου. Το λένε η αρχαιολογία και ο Όμηρος. «Ο Τρωι­κός ή άλλως Αιγαιϊκός πολιτισμός, κέντρον έχων την Τροίαν»[29] Ο Θουκυδίδης λέει όμως πως αυτά τα νησιά κυριαρχούνταν από Φοίνικες και Κάρες πριν κατακτηθούν από τους Έλ­ληνες![30] Οι αρχαίοι ταύτιζαν τους δυο αυτούς λαούς. («αν βέβαια η Καρία δεν λέγονταν Φοινίκη»^[31])  Συνεπώς, Τρώες και Φοίνικες ταυτίζονται έμμεσα. Αλλά, αν είναι σίγουρο πως οι Ασκάνιοι του Ομήρου ήταν από τον Ελλήσποντο, τότε η παρουσία «Ασκανίων» τοπωνύ­μιων στην Μικρασιατική ακτογραμμή από την Ασκαλών (Φοινίκη) ως την Τροία, επιβεβαι­ώνει την συγγένειά τους, και την Παλαιστινιακή τους προέλευση.

                    Οι σύγχρονοι μελετητές λένε πως το Ασχανάζ και το Θοργαμά είναι η Αρμενία ή η… Γερμανία, [32] κλασσικές… νησιωτικές χώρες! Βασίζονται σε έναν Αρμένιο ιστορικό και σε ένα απόσπασμα του Ιεζεκιήλ, που παραθέσαμε στις υποσημειώσεις, που τοποθετεί τις περιοχές στον βορρά, κοντά στους Ρως.[33] (Ρώσους) Αυτό, δεν είναι τόσο μακριά. Μιλά για τον Εύξεινο Πόντο, που ήταν απώτα­τος βορράς για τους Εβραίους, αλλά δίπλα στην Ασκανία – και τους Ρώς.

                Άλλοι τοποθετούν το Ασχανάζ στην κεντρο-ανατολική Μικρά Ασία, αλλά εκεί δεν βρίσκουμε… νησιά!

Άλλοι λένε πως Θοργαμά είναι οι... Τούρκοι, που την αρχαία εποχή βρίσκονταν στην... Κίνα, και όχι στα Μικρασιατικά παράλια, που περιγράφει το εδάφιο.

              Άλλοι δεν αρνούνται την ταύτιση των Εβραίων Ασκεναζίμ με τους Ασκάνιους, και λένε πως ήταν... Έλληνες, που εξεβραΐστηκαν. Και πως έφτασαν και κυριάρχησαν οι Εβραί­οι στα προϊστορικά δήθεν «Ελληνικά» Δαρδανέλια; Μέσω του Φοινικικού αποικισμού. Φυσικά και ήταν Έλληνες, μαζί με τους Τρώες, τους Αιθίοπες, τους Ελαμίτες, κλπ., από τη στιγμή που οι Έλληνες υιοθέτησαν και αυτοί τις Ολύμπιες Ασκαλωνιακές θεότητες που λατρεύονταν στη Μέση Ανατολή.

Εξακολουθούμε να είμαστε Ιουδαιοχριστιανοί μέχρι σήμερα, άλλωστε, υιοθετώντας από αρχαία συνήθεια ό, τι έρχεται από τους Άγιους τόπους, «μεταξύ Φοινίκης και Νείλου», «τηλού Φοινίκης σχεδόν Αιγύπτου»,[34] όπως λέει ο Ομηρικός ΄Ύμνος για τον Διόνυσο, και όπως έκαναν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. «Η μεν των Φοινί­κων δόξα, σοφών τα θεία και επιστημόνων…» συμφωνεί και ο Ιουλιανός ο Παραβά­της…^[35]

                                                                                                      Σαλώμ, ωρέ Έλληνες.    

 

 

 

Η Ασκάνια – Ασκαλώνια Εβραία Αστάρτη – Ασεράτ- Αφροδίτη                   

 

Το Αστέρι και η Ημισέληνος, 

τυπικό σύμβολο της Ιστάρ, Αφροδίτης, Αστάρτης, Ασεράτ, 

ή οποιουδήποτε άλλου ονόματος πήρε αυτή η θεότητα, 

που όπως φαίνεται, ξεκίνησε από την Μεσοποταμία.

Η προέλευση των Ασχανάζ-Ασκανίων είναι Παλαιστινιακή. Το ίδιο και η προέλευση των θεών τους. Οι Εβραίοι της διασποράς δεν θα έπαιρναν τυχαία αυτό το όνομα. Στην Φοινίκη υπήρχε η αρχαιότατη πόλη Ασκαλών, προφανής κοιτίδα του γένους τους. Στην Ασκαλών (επιτρέψτε μου να μην κλίνω το Φοινικικό τοπωνύμιο) υπήρχε και Εβραϊκή Συναγωγή.[36] Η πόλη αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Ηρόδοτος λέει πως ήταν το κέντρο της λατρεί­ας της Αφροδίτης (Δερκετώς-Αταργάτης-Αστάρτης):

             «[οι Σκύθες] υποχώρησαν από την Ασκαλών, πόλη στη Συρία» … «αλλά λίγοι από αυτούς, ξέμειναν και λήστεψαν το ναό της Ουρανίας Αφροδίτης. Αυτό το ιερό, όπως εγώ ανακάλυψα ρωτώντας, είναι το αρχαιότερο από όλα τα αφιερωμένα σε τούτη τη θεά. Ακόμα και οι ίδιοι οι Κύπριοι λένε πως το ιερό στην Κύπρο έγινε από αυτό εδώ, και εκείνο στα Κύθηρα, Φοίνικες είναι που το ίδρυσαν, αφού ήρθαν από αυτό το μέρος της Συ­ρίας»[37]Οι Φοίνικες λάτρευαν παντού την Αφροδίτη. Στη Σικελία υπήρχε Καρχηδονιακός ναός της στο όρος Έρυξ, γνωστός σε όλη την Μεσόγειο. (εκεί ξαλάφρωναν οι ναύτες, μια που υπήρχαν ιερές πόρνες, ιερόδουλες)

Τα σύμβολα της Φοινικικής  θεάς Τανίτ,

παρόμοια με αυτά της Αστάρτης

              Η θεά ήταν προστάτης της Τροίας στην Ιλιάδα, μητέρα του Τρώα Αινεία, που άρα, ήταν Ασκαλώνιος – Ασκάνιος από τη μεριά της, ανεξάρτητα από τον τόπο γέννησής του. Γι’ αυτό έβγαλε το γιο του Ασκεναζίμ-Ασκάνιο = πιστό και απόγονο της Αφροδίτης-Δερκετώς της Ασκαλών.

Ο Αινείας, στο δρόμο για την Ρώμη, ίδρυε ιερά της Αφροδίτης, και πόλεις στο όνομά της. Ένα από αυτά στην Λακωνία, όπου έθαψε και τον πατέρα του, Αγχίση, τον εραστή της θεάς.[38]  Και ο Πάρης, φτάνοντας εκεί, πριν κλέψει την Ελένη, ίδρυσε ιερό της Μιγωνίτιδας Αφροδίτης στο νησί Κρανάη κοντά στο Γύθειο.[39]  Είναι σαφείς ιεραποστολικές ενέργειες, και όχι ερωτική ικεσία του Πάρη... Η περιοχή διέθετε τα τοπωνύμια Ίλιον και Ασία, καθώς και ιερό της Ασίας Αθηνάς.[40] Είναι φανερό πως προήλθαν από τον Πάρη ή τον Αινεία, αν και οι ντόπιοι ισχυρίζονταν πως προήλθαν από τους Διόσκουρους, που έφεραν τη λατρεία της θεάς από την Κολχίδα. Ακόμα χειρότερα και βαθύτερα… Πατριωτικές εκδοχές και οι δυο, τι να πω…

Οι Ελληνες γνώριζαν καλά τα αρχικά σύμβολα της θεάς

και παρακάτω βλέπουμε την "διπλή" εκδοχή του συμβόλου, 

που πλέον σχεδόν ταυτίζεται με την Επτάφωτη Λυχνία

Ετσι λοιπόν, η ίδια η Επτάφωτη λυχνία είναι σύμβολο της Αστάρτης...

Ο γιος του Αινεία, Ασκάνιος, έγινε βασιλιάς της Δασκυλίτιδος στη λίμνη Ασκανία της Μι­κρής Φρυγίας,[41] πράγμα που επιβεβαιώνει την συγγένεια των δυο λαών. Προφανώς υπήρχε γένος Ασκανίων στην Τροία, συγγενικό με αυτούς της Φρυγίας. Ο Ασκάνιος πήγε στη Ρώμη (κατά άλλη παραλλαγή) και πήρε την επωνυμία «Ίλος». (από το Ίλιον = Ιούλιος = Τρώας) Ήταν πρόγονος του Ιουλίου (=Τρώα) Καίσαρα.[42] «...έφορος δε Ρωμαίων Αφροδίτη». (Προστάτης) [43]Δυο γιοι του Αινεία μπορεί να επονομά­ζονταν Ασκάνιοι λόγω Φοινικικής-Εβραϊκής καταγωγής, και της γιαγιάς τους, Αφρο­δίτης, ανήκοντας στο ίδιο γένος, ή ιερατική τάξη, ώστε να μην υπάρχει αντίφαση στις παραλλαγές που αναφέρθηκαν.

Η βασιλική στολή της Ρώμης, βαμένη με πορφύρα, καθιερώθηκε προς τιμήν του Ήλιου (Βαάλ) και της Αφροδίτης (Αστάρτης) από τον μισομυθικό βασιλιά Νουμά. Η λατινική λέξη «Βλάττα» σήμαινε πορφύρα, και κατ’ επέκταση πολύτιμα υφάσματα. Ήταν «...όνομα Αφροδίτης εστίν κατά τους Φοίνικας...».[44] Τεκμηριώνεται, λοιπόν η προϊστορική σχέση Φοινίκης (και Αφροδίτης) και Ρώμης, και η εξάρτηση της βασιλικής γενιάς των Ρωμαίων από τη Μέση Ανατολή.

Ο Αυτοκράτορας Αδριανός, αφού γκρέμισε την Ιερουσαλήμ, την ξανάκτισε, δίνοντάς της το όνομα του Γένους του, των Αιλίων.[45] («Αιλία Καπιτολίνα») Μήπως ήθελε να τονίσει την επιστροφή των Αιλίων στην πατρίδα τους; 

Να μη ξεχνάμε και το Ρωμαϊκό γένος των Γαβινίων, πιθανά συγγενείς με τους Γαβαωνίτες, που ήταν νεωκόροι της Κιβωτού της Διαθήκης, διορισμένοι από τον Ιησού του Ναβί. (Ναμπί = Ερμής + Σοφός στα Βαβυλωνιακά, Προφήτης στα Εβραϊκά)

Διασώζεται η παράδοση πως ο Μωυσής δίδαξε τον Μυθικό βασιλιά της Ρώμης Νουμά.[46] (αυτόν που χρησιμοποίησε τα Βλάττα, το όνομα της Αφροδίτης, που λατρεύονταν μέσα στο Ναό του Σολομώντα- δες παρακάτω)  Πιο πιθανός, όμως, είναι ο έμμεσος επηρε­ασμός μέσω των Τρώων και των Τυρρηνών , που κατάγονταν από τη Μικρά Ασία.

Αυτό το αρχαιολογικό εύρημα αν και καταγράφτηκε από τους αρχαιολόγους, 

υπάρχει πια μόνο σε φωτογραφία, μια που έχει χαθεί –μάλλον κατά τον Πόλεμο των Επτά ημερών, 

ή και «εξαφανίστηκε» από ηλίθιους φανατικούς 

που δεν είχαν «καταδεχτεί» να διαβάσουν τις ανάλογες μαρτυρίες στην ίδια την Βίβλο.

Βρέθηκε στο Σινά, στο Κουντιλέτ Αζρούντ, είναι του 8^ου αι. π.Χ.

Στην πινακίδα λοιπόν αυτή, κάποιος επικαλείται την ευλογία του Ιεχωβά και της Αφροδίτης (Αστάρτης) 

και φαίνεται πως τους θεωρεί ως θεϊκό ζεύγος. 

Συνεπώς, ναι μεν, όπως λέει η Βίβλος, οι άλλοι λαοί λάτρευαν τον Ιεχωβά, 

όχι όμως με την έννοια του Ενός Θεού, 

αλλά με παρόμοια χαρακτηριστικά σαν των άλλων θεοτήτων.

                                                      Εβραίοι και πιστοί της Αφροδίτης, γίνεται;

Που να ξέρω; Διαβάστε τα βιβλία των «Βασιλειών» στην Παλαιά Διαθήκη, να δείτε… Την λάτρευε, νομίζω, κάποιος Σολομών που ήταν και βασιλιάς κάπου εκεί…

«τότε ωκοδόμησε Σαλομών υψηλόν τω Χαμώς, ειδώλω Μωάβ και τω βασιλεί αυτών ει­δώλω υιών Αμμών και τη Αστάρτη βδελύγματι Σιδωνίων»[47]

«…και τον οίκον τον επί πρόσωπον Ιερουσαλήμ τον εκ δεξιών του όρους Μοσοάθ, ον ωκοδόμησε Σαλομών βασιλεύς Ισραήλ τη Αστάρτη προσοχθίσματι Σιδωνίων και τω Χα­μώς προσοχθίσματι Μωάβ και τω Μολχώλ βδελύγματι υιών Αμών…»[48]

«Και εσέβοντο οι υιοί Ισραήλ την Αστάρτην και Ασταρώθ και τους θεούς των Εθνών των κύκλων αυτών».[49]

Η Εβραϊκή παραλλαγή της Παλαιάς Διαθήκης χοντραίνει τα πράγματα, γιατί η πραγματικότητα ξεπερνά πάντα την φαντασία. Υπήρχε, γράφει, ξόανο της Αστάρτης (Ασε­ράτ) μέσα στο Ναό του Σολομώντα! Δίπλα, υπήρχαν Εβραίοι «καδησίμ», υφαντές των πέ­πλων του αγάλματος της θεάς.^[50] Σκηνές από τα Παναθήναια... Ποια ήταν η Αστάρτη;

«Την δε Αστάρτην Φοίνικες την Αφροδίτην είναι λέγουσιν»[51]

«Αστάρτη: η παρ’ Έλλησιν Αφροδίτη λεγομένη»[52]

                                                                                                                        Τι μου λες…

Μια άλλη, Φοινικική παραλλαγή του Εμβλήματος της Αστάρτης 

είναι τα πολλά κέρατα σε μια κάθετη στήλη...

 

Και... ο απόλυτος συγκρητισμός...

Η Μεσοποταμιακή, ένοπλη εκδοχή της Αστάρτης

Η Μεσανατολική Αφροδίτη-Αστάρτη δεν έμοιαζε με την τελική Ελληνική παραλλαγή. Ήταν μια πολύ πιο αυστηρή θεότητα. Έτσι υιοθετήθηκε αρχικά και στην Ελλάδα. Η αρχαιότερη απεικόνιση της θεάς στα Κύθηρα, ήταν «ξόανον ωπλισμένον».[53] Έτσι την παριστάνει να εμφανίζεται στον Αινεία ο Βιργίλιος: «έμοιαζε, στο ρούχο και την εμφάνιση, σα κοπέλα, και όπως οι Σπαρτιάτισσες παρθένες, είχε όπλο».[54] Τα Κύθηρα είναι ένα βήμα από τη Σπάρτη, οι «θυγατέρες Σιών» φόραγαν «διαφανή λακωνικά» ρούχα,^[55]και οι Εβραίοι θεωρού­σαν τους Σπαρτιάτες φυλετικά συγγενείς... ^[56] Τι να σας κάνω...

Η Ελληνική εκδοχή της "ένοπλης" Αφροδίτης, 

όσο όμορφη και να είναι, είναι εντελώς γελοιογραφική, 

και εκ των πραγμάτων, 

είναι αδύνατο να ήταν ποτέ η αρχική της μορφή

                 Μάλιστα, οι Έλληνες αποκαλούσαν την θεά και «Αστροάρχην»,[57] εξελληνίζο­ντας την Ιουδαιοφοινικική της ονομασία. Μετά την είπαν «Ουρανία Αφροδίτη». Το όνομα Αστάρτη σημαίνει «άστρο». Ο Αβραάμ ήταν Μεσοποτάμιος αστρολόγος. (Χαλδαίος) Ο Παυ­σανίας[58] λέει πως πρώτοι οι Ασσύριοι λάτρεψαν την Αφροδίτη. Οι Βαβυλώνιοι την ονό­μαζαν Μύλιττα.[59] Και αυτοί έστειλαν ενισχύσεις στην Τροία… [δες κεφ. «Έλυμοι»] Κοί­τα πως κολλάνε όλα… Ήταν σταυροφορία της νέας θρησκείας εναντίον της Ελληνικής. (Αιγαιϊκής) Γι’ αυτό και ο Διομήδης εμφανίζεται συμβολικά να τραυματίζει τη θεά στην Ιλι­άδα. Το ίδιο κάνει και στον πατέρα ενός Ασκάνιου (των Ασκανίων;) και άντρα[60] της θεάς, τον Άρη.   Σαλώμ.

Ας περάσουμε στον «Άριο» αυτό θεό, τον εραστή της θεάς… Η Πυθία Αριστονίκη, προσπά­θησε να πείσει με τους χρησμούς της τους Αθηναίους πως θα ηττηθούν από τους Πέρσες. Δεν είναι δική μου εκτίμηση, αλλά του Ηρόδοτου: «Ούτε οι φοβεροί χρησμοί από τους Δελφούς δεν μπόρεσαν να τρομοκρατήσουν» [τους Αθηναίους] «και να τους πείσουν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα».[61]Εκτός από αγάλματα θεών που ιδρώνανε και τρέμανε, σαν  εικόνες της Θεοτόκου, ή αίματα που στάζανε από τις οροφές των ναών, (αυτά ήταν σκη­νοθεσίες των δελφικών ιερέων- όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη διαθέτουν) χρησιμοποίησε και ένα Μύθο που -τότε- πρέπει να ήταν γνωστός:

 «…γιατί θα σας γκρεμίσει η φωτιά και ο άγριος Άρης, οδηγώντας συριακό άρμα…»  [62]

Οι εχθροί ήταν οι… Πέρσες. Άρα, το συριηγενές άρμα ήταν μόνιμο χαρακτηριστικό του Άρη, και όχι σύμβολο της συμπαράταξής του με τους Ασιάτες σύμμαχους των Περσών. Υπάρχουν πολλές αναπαραστάσεις του άρματος του Άρη, (χωρίς επιβάτη) μια από αυτές μέσα σε ναό, σαν εικόνα του ίδιου του θεού. Το άρμα του συνδέεται και με την Αφροδίτη-Αστάρτη, μια που βλέπουμε συχνά Ερωτιδείς να παίζουν με αυτό, όσο την γ.... ο Άρης. Τα παραπάνω αποδείχνουν το ιδιαίτερο θεολογικό νόημά του, που και. αν μας διαφεύγει, τουλάχιστο έχουμε τα τεχνικά του χαρακτηριστικά: Ήταν «Made in Syria»…

Το άρμα του Άρη, αντικείμενο ειδικής λατρείας... Ήταν από την Συρία!!!

                  Το νόημα του αποσπάσματος του χρησμού της Πυθίας είναι: αφού γνωρίζετε πως ο Άρης είναι Σύριος, τι ελπίδα έχετε στον πόλεμο κατά της Ασίας; Αναφέρεται πως: «…εν Πέτρα της Αραβίας σέβεται δε θεός Άρης παρ’ αυτοίς τόνδε μάλιστα τιμώσι, το δε άγαλμα λίθος εστί μέλας..»[63] Σώζονται μά­λιστα και μεταγενέστερες ανθρωπομορφικές παραστάσεις του θεού, που ονομάζονταν Σαντρά­φα, όνομα συγγενές με το Άρης. (δες εικόνα [64]) 

Αναφέρεται πως και ο Βαάλ της Ασσυρίας ήταν ο θεοποιημένος βασιλιάς Θούρρας, «αυτόν προσκύνησαν οι Ασσύριοι σα θεό, και τον ονόμασαν Βαάλ, που στη δική τους γλώσσα εί­ναι ο Άρης, ειδικός στον πόλεμο».[65] Και το «Θούρρας» συγγενεύει με το «Άρης». Η λατρεί­α έφτασε μέχρι την Κολχίδα, όπου τον αποκαλούσαν «Χαλδί», εξ ου και «Χαλδαίοι», οι πρόγονοι του Αβραάμ. Ουπς! Από ‘κει ήρθε στην Ελλάδα το ξόανο του Άρη, καθώς και το επώνυμό του, Θηρίτας, συγγενές με το Θούρρας, που δόθηκε από την παραμάνα του, σύμ­φωνα με Μύθο που οι Έλληνες αγνοούσαν.^[66]

Η Πυθία, λοιπόν, γνώριζε καλά τι έλεγε! Ακόμα και με την ηπιότερη δυνατή ερμηνεία όμως, έχουμε το Εθνικό Κέντρο των Δελφών να δηλώνει πως ο Ελληνικός (;) θεός του Πολέμου, ήταν με το μέρος των Συρίων και των Περσών!

Εκτός από Ασκάνιους Εβραίους και θεούς, η Ασκαλών έβγαζε και ονομαστά κρεμμύδια,[67] που μεταφέρ­θηκαν από τους Σταυροφόρους στην Ευρώπη ως… ασκάνια, cepae ascaloniae, echalotes, μια ποικιλία που έχει πολλά «κεφάλια», άγνωστη στην Ελλάδα, αν και η πόλη εποικίστηκε από Έλληνες. (έχει κάποια σημασία αυτό, γιατί μας λεν πως η πόλη ήταν Ελληνική, αλλά χωρίς... κρεμμύδια!) Ακολουθώντας την Φοινικική ναυ­σιπλοΐα, από εκεί ονομάστηκαν η Ασκανία της Πισιδίας, οι Ασκάνιοι της Τροίας και η Ασκα­νία της Βιθυνίας – Ελλησπόντιας Φρυγίας, όπως τα κρεμμύδια.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, φανατικός αναγνώστης της Ιλιάδας, επανέλαβε την πράξη του Αχιλ­λέα να σύρει το νεκρό Έκτορα με το άρμα του, όχι σε κάποια Περσική πόλη, αλλά σέρνον­τας τον φρούραρχο μπροστά στα τείχη της Γάζας.[68] Συνεπώς, ταύτιζε την Φοινικική Γάζα με την Τροία. Κάτι θα ήξερε…

Οι πρόσφυγες Εβραίοι που διέφυγαν προς Βορρά, ταυτίστηκαν με τους Ασκάνιους – Τρώες - Φρύγες, και πήραν το όνομά τους, γιατί γνώριζαν πως είχαν κοινές θρησκευτικές βάσεις. Τον Απόλλωνα - Απαλιούνας – Ηλία και τα «προσοχθίσματα» της Αστάρτης. Ήταν και συγγενείς γεωγραφικά και φυλετικά, μέσω της Ασκαλών. Αν ένας Έλληνας πάει στην Τουρκία θα αυ­τοαποκαλείται Γιουνάν και αν πάει στη Δύση, Γραικός, γιατί έτσι είναι γνωστός εκεί. Απο­καλούμε «Άγγλους» τους Σκώτους και τους Ουαλλούς, ενώ υπάρχουν μεγάλες αντιθέσεις μεταξύ τους. Έτσι και οι Εβραίοι που πήγαν στο βορρά, πήραν το όνομα με το οποίο ήταν γνωστοί εκεί κατά προσέγγιση, Ασκάνιοι – Ασκεναζίμ- Ισκαριώτες… Το αστείο είναι πως οι Ρωμαίοι, που τους εκτόπισαν, ήταν και αυτοί Ασκάνιοι… Πήξαμε στους Τρώες, παιδιά, μη σπρώχνεστε… Καταλαβαίνετε την τεράστια σημασία του πολέμου που υμνεί ο Όμηρος;

 

Οι πόλεμοι Ελλήνων – Ασκανίων / Ασκεναζίμ

 

Ο προφήτης Ιερεμίας θεωρεί τους «Ασχαναζαίους» και τους «Λυδούς» και τους επίλοιπους «Άριους» Αραπάδες, [69] σαν σύμμαχους του βασιλέα των Μήδων, που μάχονται για τους σκοπούς του «Κυρίου», συνεπώς, είναι σύμμαχοι των Εβραίων:

 

«Άρατε σημείον επί της γης, σαλπίσατε εν έθνεσι σάλπιγγι, αγιάσατε επ’ αυτήν έθνη, πα­ραγγείλατε επ΄αυτήν βασιλείαις Αραράτ παρ’ εμού και τοις Ασχαναζαίοις, επιστήσατε επ’ αυτήν βελοστάσεις, αναβιβάσατε επ’ αυτήν ίππον ως ακρίδων πλήθος. αναβιβάσατε επ’ αυτήν έθνη, τον βασιλέα των Μήδων και πάσης της γης, τους ηγουμένους αυ­τού και πάντας τους στρατηγούς αυτού» /…/ «Επίβητε επί τους ίππους, παρασκευάσα­σθαι τα άρματα, εξέλθατε, οι μαχηταί Αιθιόπων και Λίβυες [70] καθοπλισμένοι ό­πλοις. και Λυδοί, ανάβητε, εντείνατε τόξον. και η ημέρα εκείνη Κυρίω τω Θεώ ημών ημέρα εκδικήσεως του εκδικήσαι τους εχθρούς αυτού…»[71] (ρε άει στα κομμάτια...)

 

Και ο Απόλλωνας είχε τις ίδιες προτιμήσεις. Να ένας χρησμός του:

«Απόκρημνος και τραχύς είναι ο δρόμος των μακαρίων

/……………………………………………………….. /

που πρώτοι έκαναν βαθιά πράξη από τους ανθρώπους,

αυτοί που πίνουν το ωραίο νερό της γης του Νείλου

πολλούς δρόμους μακαρίων πέρασαν και οι Φοίνικες,

οι Ασσύριοι, οι Λυδοί, και το γένος των Εβραίων»[72] (ρε άει επίσης στα κομμάτια...)

 

«Του δε Ιουδαίων έθνους και Χοιρίλος, αρχαίος γενόμενος ποιητής, μέμνηται και ως συ­νεστράτευσαν τω βασιλεί Ξέρξη επί την Ελλάδα…» [73]

 

Ελάτε λοιπόν!

 

 Όλοι οι αναφερόμενοι λαοί ήταν λάτρεις του Απόλλωνα, χώρια από τους Μήδους, (εκτός αν τους ταυτίσουμε με τους Σουσιανούς – Ελαμίτες, φυσικά) και ήταν όλοι εχθροί της Ελλάδας, σύμμαχοι της Τροίας και αργότερα των Περσών, μαχητές και εκδικητές του «Κυρίου». Οι Πέρσες έλεγαν πως ήταν της Τροίας οι εκδικητές,[74] και οι Δελφοί, το Μαντείο του προ­στάτη της Τροίας Απόλλωνα, συνεργάστηκαν μαζί τους. Αντιπρόσωπος του «Κυρίου» επί της γης, ήταν, σύμφωνα με την Π. Διαθήκη, ο Μέγας Βασιλεύς των Περσών.

 

«Τάδε λέγει ο βασιλεύς Περσών Κύρος. εμέ ανέδειξε βασιλέα της οικουμένης ο Κύριος του Ισραήλ, Κύριος ο Ύψιστος.»[75] (Μην μου προσάπτετε πως μπερδεύω Τροία και Περσία, γιατί ήδη το έκανε ο Ηρόδοτος)

 

Οι εκδικητές του «Κυρίου» υπεράσπισαν με αυτοθυσία την Ιουδαιοφοινικική Τροία. Αντιμε­τώπισαν όμως τον Αχιλλέα, τον Πάτροκλο, τον Αίαντα και τον Διομήδη, αργότερα και τον Μιλτιάδη, τον Λεωνίδα, τον Θεμιστοκλή και τον Παυσανία, και ξέρασαν το γάλα της μάνας τους, της Αφροδίτης, και των υπόλοιπων Ιουδαιο-Χαναναϊκών Ολύμπι­ων («Ελ») θεοτήτων που ακόμα στοιχειώνουν την πατρίδα μας, παριστάνοντας τους «πάτριους» και «αρχαίους» θεούς…

 

Τελικά, όμως, ηττηθήκαμε, όπως κάθε φορά, και πιστέψαμε πως νικήσαμε, όπως κάθε φορά… Έλληνες, τα αιώνια παιδιά…

 

Θέλετε απόδειξη; Ιδού ένα σύγχρονο αρχαιολατρικό και αντισημιτικό κείμενο που μισεί τον.. Ηρόδοτο, και υποστηρίζει τη θεά που λάτρευαν οι Τρώες και ο Σολομών (!!!):

               

«Επίσης, θα απεδεικνύετο στους νεοέλληνες άτοπος ο ισχυρισμός περί ασιατικής προελεύσεως της Αφροδίτης, για την λατρεία της οποίας ο σιχαμένος τυχοδιώκτης Ηρόδοτος, στην ανθελληνική του υστερία, ετόνιζε ότι εισήχθη από την ...Συρία, και μάλιστα την Ασκαλώνα, υπονοώντας μη-ελληνική καταγωγή της. Η άποψίς μας για τον άθλιο Ηρόδοτο, ήδη εκφρασθείσα σε παλαιώτερα άρθρα, τεκμηριώνεται άλλη μία φορά. Διότι ο, κατά Πλούταρχον κακοήθης αυτός, αντί να φροντίση να πληροφορηθή για την ελληνική καταγωγή των Ασκαλωνητών, εκμεταλλευόμενος την ανοχή και παρακμιακή απάθεια του Αθηναϊκού όχλου, υπεβάθμισε μεθοδικώς την ελληνική ιστορία και παράδοσι, οπλίζοντας με ανθελληνικά επιχειρήματα την φαρέτρα των λειψεγκεφάλων και κακοβούλων…»[76]

 

Ακριβώς! Μάλιστα, συμπληρώνω και επαυξάνω, ο Παυσανίας, διαψεύδοντας άλλη μια φορά τον ανθέλληνα Ηρόδοτο, λέει πως η λατρεία της θεάς ξεκίνησε από την Ασσυρία! [77]

 

Δεν μπορείς να λέγεσαι αρχαιολάτρης αν δεν διαψεύσεις και καθυβρίσεις μερικούς αρχαίους Έλληνες ιστορικούς…

 

                                                                                                      Σαλώμ. πατριώτες...

 

 

 

 

 

 

Έλυμοι

        

«...καὶ θήσω τὸν θρόνον μου ἐν Αιλάμ καὶ εξαποστελώ εκείθεν βασιλέα καὶ μεγιστάνας...»[78] (Είπεν ο Κύριος)

                                               Παλαιά Διαθήκη.

 

(-εννοεί τους Τρώες Μέμνονα και Τιθωνό, φυσικά)

          

        

                                                                

 ΔΥΟ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥ "ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΙΘΙΟΠΩΝ" 

ΤΡΩΑ ΜΕΜΝΟΝΑ. 

Ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ, ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ. 

ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΝ, ΟΧΙ ΑΔΙΚΑ, 

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΗ "ΑΙΘΙΟΠΙΑ" ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ. 

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΩΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.

Από την Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη

Έλυμοι ήταν ένας λαός της Σικελίας που έλεγαν πως είναι απόγονοι Τρώων και ντόπιων Σι­κανών.

 

Έλυμος ήταν ο  Ήρωάς τους, που ήταν Τρώας, και... μαύρος! (δες παρακάτω)

 

Έλυμοι ονομάστηκε και η πόλη που ίδρυσε στη Σικελία.

 

Έλυμο λέγανε και ένα είδος Φρυγικού αυλού.

 

Έλυμο λέγανε και τη θήκη του τόξου ή της κιθάρας.

 

Ελάμ, (Αιλάμ, Ελαμάτ, Ελυμαΐς) ήταν μια χώρα βορειοανατολικά του Περσικού Κόλπου, σύμμαχος της Τροίας, που κατακτήθηκε από την Ασσυριακή Αυτοκρατορία, και στη συνέχεια, από τους Πέρσες. Ήταν κοντά στη Μεσοποταμία, την πατρίδα των Εβραίων. Πρωτεύουσά της ήταν τα Σούσα. Το όνομα Ελάμ (απόγονοι του Βενιαμίν) υπήρχε και στους Εβραίους. Ο κύκλος αρχίζει να κλείνει…

 

Ελύμας, στα εβραϊκά είναι ο προφήτης ή μάγος. [79] (Αναφέρεται στις «Πράξεις των αποστό­λων» ο Βαριησούς, αντίπαλος του Απόστολου Παύλου) «εύρον τινά μάγον ψευδοπροφήτην Ιουδαίον ώ όνομα Βαριησούς»  «Ελύμας ο μάγος- ούτω γαρ μεθερμηνεύεται το όνομα αυ­τού» [80]

 

Αν ερμηνεύσουμε τον όρο «Έλυμος» στα Ιουδαιο-Φοινικικά, (ήταν γλώσσες συγγενείς) σημαίνει «άνθρωπος του θεού». (Ελ = θεός, Ολύμπιος) Υπάρχει Μύθος πως η Σικελική πόλη των Ελύμων ιδρύθηκε από τον Τρώα Αινεία, πράγμα που ενισχύει την άποψη πως το «Έλυμος» ήταν ιερατικός τίτλος. Πιθανά, ο Τρώας Ήρωας «Έλυμος» στη Σικελία ανήκε στην ίδια ιερατική τάξη προφητών του Απόλλωνα με τον ψευδοπροφήτην (=ψευτομάντη) Ιουδαίον Ελύμα (που ονομάζονταν Βαρ-Ιησούς = γιος κάποιου Ιησού) και την Εβραία Σίβυλλα, την Απολλώνια προφήτισσα Σαββαή. Οι Μάντεις –Έλυμοι, είναι οι Εβραί­οι «ψευδοπροφήτες» των «Πράξεων των Αποστόλων», που αναφέρουν αρκετές τέτοιες πε­ριπτώσεις εκτός του Βαριησού. Ο ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει πολλούς σύγχρονούς του Εβραίους ιερωμένους που είχαν προφητικό χάρισμα. (μεταξύ τους και ο… ίδιος!)

 

Όλες οι έννοιες της λέξης συνδέονται με την Τροία και τον Απαλιούνας – Απόλλωνα - Ηλία, Προφήτη, Τοξότη, Μουσικό, Τρώα και Εβραίο…  

 

Πώς όμως διαδόθηκε τόσο αυτή η λέξη, και πως απέκτησε τόσες (συγγενικές) έννοιες σε όλη την  Ανατολική Μεσόγειο και πέρα απ’ αυτή; Η πορεία της ακολούθησε αυτήν του Τρώα Ήρωα Μέμνονα και των πολεμιστών του, που είχε αφήσει μνημεία του σε όλη την Ανατολή, από την Αιθιοπία και την Αίγυπτο μέχρι το Ισραήλ και την Μεσοποταμία.

          Στη σημερινή Περσία, γύρω από τα Σούσα, που σημαίνουν «κρίνο»[81] και μετέπειτα έγιναν Ασσυριακή και κατόπιν Περσική μεγαλούπολη, υπήρχε η αρχαία χώρα Ελάμ, (Ελαμάτ) που οι Έλληνες απο­καλούσαν Ελυμαΐδα. Το Ελάμ είχε αρχαιότατη δική του γραφή και πολιτισμό. Ο ποταμός που πέρναγε από τα Σούσα, ο Χοάσπης, ήταν τόσο ιερός, που μόνο από αυτόν έπιναν νερό οι μεταγενέστεροι Πέρσες βασιλείς.[82] Οι Ελαμίτες –Ελυμιείς –Ελυμαίοι, ήταν γνωστοί ως πολύ καλοί τοξότες,[83] και ίσως γι’ αυτό συνδέθηκαν ονομαστικά (;) με τον Απόλλωνα. 

             Υπήρχαν δεσμοί ανάμεσα στην Μεσοποταμία, το Ελάμ και το Ισραήλ. Ο βιβλικός Ελάμ, μυθι­κός γενάρχης των Ελαμιτών ήταν ο πρωτότοκος γιος του Σημ, και αδελφός του Ασσούρ.[84] Ο Αβραάμ ήταν επίσης Μεσοποτάμιος. Πολλοί άλλωστε ονόμαζαν τους Εβραίους «Ασσσύ­ριους», λόγω της καταγωγής του, όπως ο ιστορικός Αμώσιος: «εν τοις περιτεμνο­μένοις αυτούς καταριθμών και Ασσυρίους τους εν Παλαιστίνη αποκαλών, τάχα δι’ Αβρα­άμ» [85] (γιατί ήταν Χαλδαίος-Ασσύριος)

             «Εκείνη την ημέρα το Ισραήλ θα είναι ο τρίτος ευλογημένος λαός στη γη σε σχέση με τους Ασσύριους και τους Αιγύπτιους, που ευλόγησε ο Κύριος σαβαώθ, λέγοντας: ευλο­γημένος ο λαός μου στην Αίγυπτο και την Ασσυρία και η κληρονομιά μου στο Ισραήλ», λέει ο Προφήτης Ησαΐας.[86]

 Το όνομα Ελάμ ή Αιλάμ ήταν κοινότατο στους Εβραίους. Αναφέρονται Ιουδαϊκά γένη «Υιών Ελάμ».[87] Μάλιστα, η τοξευτική ικανότητα των Ελαμιτών μεταφέρεται και στο ομώ­νυμο Εβραϊκό γένος: «και ήσαν υἱοὶ Αιλάμ ισχυροὶ άνδρες δυνάμει τείνοντες τόξον καὶ πληθύνοντες υιοὺς καὶ υιοὺς τῶν υιῶν εκατὸν πεντήκοντα πάντες ούτοι εξ υιών Βενια­μίν».[88]               

Οι Εβραίοι, λοιπόν, είχαν μυθολογική συγγένεια με αυτούς. Μέσω της λατρείας του Απόλ­λωνα στην Τροία και των Τρώων προσφύγων, αποίκων ή και κατακτητών –όπως θα δούμε, ο όρος «Έλυμος» πέρασε στην Σικελία και το Ισραήλ, γιατί οι Έλυμοι-Ελαμίτες ήταν σύμ­μαχοι της πόλης. Ο Μέμνων, Τρωικής καταγωγής ο ίδιος, και βασιλιάς της Αιθιοπίας, όπως παραδίδεται, (Ποιας Αιθιοπίας, όμως; Θα δούμε) ηγήθηκε Μεσοποταμιακού στρατού, με εντο­λή του βασιλιά των Ασσυρίων Τεύταμου, που είχε την επικυριαρχία όλης της Ασίας, ενισχύοντας την (υποτελή σε αυτόν) πόλη του Απόλλωνα.

            Ο Δάρης ο Φρύγας, λέει πως ο Μέμνων ήρθε από την Αιθιοπία, συνοδευόμενος όμως από κάποιον ονόματι Πέρση, και στην συνέχεια τον αποκαλεί «βασιλιά των Περσών». [89] Η ταύτιση με τους Πέρσες είναι ετεροχρονισμός, γιατί αυτοί κατέλαβαν το Ελάμ πολύ αργότερα.

Ο Μέμνων πολέμησε: «…κατά των Ελλήνων που εκστράτευσαν με τον Αγαμέμνονα στην Τροία, όσο είχαν την επικυριαρχία της Ασίας» [δηλαδή και της Τροίας] «οι Ασσύριοι, ήδη πάνω από χίλια χρό­νια…» [ο βασιλιάς τους Τεύταμος] «…έστειλε 10.000 Αιθίοπες και άλλους τόσους Σουσια­νούς» [=Έλυμους - Ελαμίτες] «μαζί με 200 άρματα, βάζοντας στρατηγό τους τον γιό του Τιθωνού, τον Μέμνονα.» [90]  (τέτοιο «εμφύλιο» πόλεμο έκανε η Ελλάδα στην Τροία, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι…) Η Τροία ήταν υποτελής των Ασσυρίων από την εποχή του μυθικού Νίνου.[91]

Ο Σύγγελος λέει πως ο παραπάνω αναφερόμενος βασιλιάς της Ασσυρίας Τεύταμος δεν ήταν άλλος από τον Τρώα Τιθωνό, τον πατέρα του Μέμνονα, που έτσι εμφανίζεται ως Πρίγκιπας της Τροίας και της Ασσυρίας ταυτόχρονα. «Βάβιος ούτος εστίν ο παρ’ Έλλησι Τιθωνός λεγόμενος Ασσυρίων λβ΄ βασιλεύς. Τούτου παις Μέμνων, ος συνεμάχησε τω Πριάμω κατά των Ελλήνων και διεφθάρη υπό Αχιλλέως. Φέρεται δε και αντίγραφος της Πριάμου επιστολής.» (που ζήταγε ενισχύσεις) «Ο αυτός εστί δε και δεύτερος Ταυτάνης.» (Ο Τεύταμος)[92]

Ο Παυσανίας λέει για τον Μέμνονα πως ήταν μεν βασιλιάς των Αιθιόπων της Αφρικής, αλλά: «Στο Ίλιο όμως δεν ήρθε από την Αιθιοπία, αλλά από τα Περσικά [93] Σούσα και τον ποταμό Χο­άσπη, έχοντας υποτάξει όλα τα έθνη που κατοικούσαν ενδιάμεσα. Οι Φρύγες δείχνουν και τον δρόμο από όπου έφερε το στρατό του, διαλέγοντας την καλύτερη διαδρομή. Ο δρόμος διακόπτεται από σταθμούς…»[94] Και προσθέτει: «…Δεν είδα ποτέ μου τα τείχη των Βαβυ­λωνίων ή αυτά του Μέμνονα στα Σούσα…» [95] Και επειδή ο Μάρτης δεν λείπει απ’ τη Σαρακοστή, είπεν ο Κύριος στην Παλαιά Διαθήκη:

«...καὶ θήσω τὸν θρόνον μου ἐν Αιλάμ» (Σούσα) «καὶ εξαποστελώ εκείθεν βασιλέα καὶ μεγιστάνας...»[96] Αναμνήσεις από το Δυτικό Μέτωπο- την Τροία. Ο Κύριος δεν υπολόγισε όμως τον Αχιλλέα...

Tο Ελάμ

Και ο Ηρόδοτος αποκαλεί τα Σούσα: «Μεμνόνιον άστυ».[97] Ο Διόδωρος λέει πως ο Μέμνονας έκτισε ανάκτορα στα Σούσα (τα «βασιλήια τα Μεμνόνια» του Ηρόδοτου) και άνοιξε μια μεγάλη λεωφόρο. 

Άρα, ο Μέμνων δεν ήταν απλός στρατηγός [ή ημιανεξάρτητος  πολέμαρχος] της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας, αλλά ανώτατος αξιωματούχος –«υπουργός δημοσίων έ­ργων». Ίσως και βασιλιάς, πράγματι. Μπορεί όμως, αυτά τα θαυμαστά τείχη να ονομάστηκαν έτσι χωρίς να έχουν πραγμα­τική σχέση με αυτόν. Το ίδιο συνέβη με δυο Αιγυπτιακά αγάλματα κάποιων Φαραώ, που ονομάστηκαν λαθεμένα από τους αρχαίους, «Κολοσσοί του Μέμνονος». Αυτά τα αγάλματα έλεγαν πως ήταν θαυματουργά, και μιλούσαν! (Τελικά αποδείχτηκε πως η ομιλία τους οφείλονταν στην υγρασία που εξατμίζονταν μέσα από τις ρωγμές τους, γιατί σταμάτησε μόλις αυτές επισκευάστηκαν) Έδειχναν και «Μεμνόνεια» ανάκτορα κοντά στην Αίγυπτο.

Οι παραδόσεις αυτές, που απλώνονταν από την Αφρική μέχρι την Περσία, αν και παρουσίαζαν ως τεκμήρια διάφορα μνημεία που μάλ­λον δεν ταυτίζονταν πραγματικά με το Μέμνονα, είχαν γνήσια ιστορική βάση.

Οι κολοσσοί του Μέμνονα στην Αίγυπτο

Αν θεωρήσουμε τον Μύθο περί Αφρικανικής Αιθιοπίας γνήσιο, και ταυ­τόχρονα αποδεχτούμε και τις αφηγήσεις περί Μεσοποταμιακών Σούσων, έχουμε την εικόνα της μεγάλης Ασσυριακής Αυτοκρατορίας, που είχε πράγματι φτάσει μέχρι την Αίγυπτο, και στην οποία ανήκαν –μυθολογικά- οι Τρώες. Ήταν μόνιμοι σύμμαχοι/υποτελείς των Ασ­συρίων, και έπαιρναν και υπεύθυνες θέσεις στον Ασσυριακό κρατικό μηχανισμό. Γνήσιοι Έλληνες!

            «Ο Τιθωνός,» [πατέρας του Μέμνονα και μέλος του βασιλικού Οίκου της Τροίας] «που ήταν τότε στρατηγός της» [μεταγενέστερα ονομαζόμενης] « Περσίδας, ήταν ο προτιμώμενος του βασιλιά από όλους τους διορισμένους επάρχους, και ο Μέμνονας, στο άνθος της ηλικίας του, ξεχώριζε από την ανδρεία και τη λάμψη της ψυχής του».[98]

                 Με όλα αυτά, είναι φυσικό να ισχυρίζεται ο Δίων ο Χρυσόστομος πως ο Πρίαμος (η Τροία) ήταν ο επικυρίαρχος των Ασιατών, και όχι το αντίθετο, όπως λένε οι άλλοι αρχαίοι ιστορικοί. Η καταγωγή του Μέμνονα από τον Τρωικό βασιλικό οίκο, η διοίκηση στρατιάς Ελαμιτών από αυτόν, και η ονομασία «Έλυμοι» που δόθηκε σε Τρωική αποικία, μπορούν να συνδέσουν και φυλετικά την Τροία με το Ελάμ, δηλαδή τους απογόνους του Σήμ. 

                    Ένας αδελφός του Μέμνονα, ο Ημαθίων, κατοικούσε στην Αραβία, ως Σημίτης, Ασσύριος και Τρώας. Εκεί τον σκότωσε ο Ηρακλής.[99] Θεωρείται βασιλιάς της Αιθιοπίας ή της Αραβίας, αδελφός του Μέμνονα, αλλά οι Μακεδόνες τον θεωρούσαν δικό τους βασιλιά, που ονόμασε την Ημαθία. «Ο Ημαθίων αυτός ήταν βασιλιάς της Βοιωτικής πόλεως Λύγκου, η οποία ονομαζόταν παλαιότερα ’’Πιερία’’. Ο Ημαθίων ήταν πατέρας του Αερόπου. Και τα δύο αυτά ονόματα εμφανίζονται στον κατάλογο των αρχαίων βασιλιάδων της Μακεδονίας, η οποία παλαιότερα ονομαζόταν ’’Ημαθία’’ από τον Ημαθίωνα αυτόν»[100] Ένας άλλος Ημαθίων, βασιλιάς της Σαμοθράκης, ήταν αδελφός του Δάρδανου, ιδρυτή της Τροίας Συνεπώς, το όνομα ήταν καθαρά Τρωικό.

               Φυσικά, το Ημαθίων ήταν ταυτόχρονα όνομα Εβραϊκό και Φοινικικό: Κατά τους Εβραίους, Ο Αμαθούς ή Αμαθί, ήταν γιός του Χαναάν, και έχτισε την πόλη Αμαθούντα ή Αμάθη, στην Φοινίκη, την οποία οι Μακεδόνες μετονόμασαν σε «Επιφάνεια», [101] προφανώς για να μην φαίνεται η σκανδαλώδης ομωνυμία με την  πατρίδα τους, την Ημαθία και τον ομώνυμο Φοίνικα και Τρώα βασιλιά τους.  Είναι προφανές πως αφού ο Ημαθίων, ο αδελφός του Μέμνονα ταυτίζεται με την Ημαθία, την Αραβία και την Αιθιοπία, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Αμαθί. Η Αμαθούς της Κύπρου έχει την ίδια ρίζα, και συνδέεται με την Σαλαμίνα, το νησί με το Φοινικικό όνομα, (Βαάλ-Σαλάμ) και τον ημι-Τρώα ιδρυτή της, τον Τεύκρο (Θογαρμά) του Τελαμώνα. Μπορούμε να χαράξουμε μια σχεδόν ευθεία γραμμή ανάμεσα στην Αραβία και την (Μακεδονική) Ημαθία, χάρη στους Τρώες λεβέντες…

                Αιθίοπες, άλλωστε, ζούσαν και στην Μέση Ανατολή. Ο Ιώσηπος μαρτυρά πως γύρω από το Εβραϊκό ιερό του όρους Αρ-Γαριζίν, «όμοιο με αυτό των Ιεροσολύμων»^[102] κατοικούσε μια φυλή που δεν ήταν Εβραϊκή, οι Χουθαίοι! Ποιοι ήταν οι Χουθαίοι; Ήταν, προφανώς, οι Χουσαίοι, Αιθίοπες, που είχαν γενάρχη τον Χους, οι μετέπειτα υπήκοοι του Μέμνονα ή του Ημαθίωνα: «Αιθίοπες γαρ ών ήρξεν» (ο Χους) «έτι και νυν υπό εαυτών τε και των εν τη Ασία πάντων Χουσαίοι καλούνται.» [103] Έτσι κι αλλιώς, έχουμε σαφή μαρτυρία πως οι Αιθίοπες ήταν κάτοικοι και της Ασίας.

                Περιγράφεται και ανταλλαγή δώρων και πρεσβειών ανάμεσα στην Τροία και τον Μέμνονα, (ως εκπρόσωπο της Ασσυρίας) και ταυτόχρονη ανταλλαγή θρησκευτικών και μαντικών γνώσεων με τους «παντογνώστες μάγους»[104] της Μεσοποταμίας, που ας μην ξεχνάμε, σε αυτούς ανήκε και ο Αβραάμ… («Μάγος» ήταν ιερατικός τίτλος στην Περσία, και με αυτή την έννοια αναφέρεται και στα Ευαγγέλια)

Ο Παπαρηγόπουλος, αν και πιστεύει στην εθνική συγγένεια Ελλήνων και Τρώων, (ας είναι καλά οι Φοίνικες) και υπογραμ­μίζει την όψιμη εμφάνιση των Ασσυρίων στη Μ. Ασία, σχετικά με τον Τρωικό πό­λεμο, αναφέρει: «…ενδείξεις της σχέσεως των Τρώων προς τους Ασσυρίους. Το όνομα του Ασσαράκου, του αδελφού του Ίλου, [ιδρυτή του Ιλίου] ανευρέθη επί των μνημείων της Νινευί, και εκ των Τρωικών ηρώων, διωνύμων όντων, ο Έκτωρ προσωνομάζετο Δαρεί­ος…»[105]   (Νταραγιαβάους) Ο Ασσαράκος ήταν και αυτός συγγενής του Μέμνονα.

 Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει «Αιθιοπία» για τους αρχαίους, αλλά και να δούμε την δραστηριότητα των Τρώων προγόνων του Μέμνονα στα πλαίσια του Ασσυριακού κράτους, ας ακούσουμε τον Διόδωρο:

    «ο δε Τιθωνός, εκστράτευσε προς τα ανατολικά μέρη της Ασίας και έφτασε μέχρι την Αιθιοπία,» [γι’ αυτό] «και βγάλανε το Μύθο πως έκανε τον Μέμνονα με την Ηώ[=ανατολή]» [106] «...Αιθιοπία η βλέπουσα κατ’ Ινδούς, ετέρα Αιθιοπία, όθεν εκπορεύεται ο ποταμός των Αιθιόπων...»[107](Ο Νείλος)

«Γάγγης, βασιλεύς Αιθιόπων ον απέκτεινεν Αλέξανδρος /…/ ποταμού δε Γάγγου παις»[108] Ο Γάγγης είναι στην Ινδία. Ο Όμηρος μιλά επίσης για Αιθίοπες στην Δύση και στην Ανατολή, που δεν τους ξεχωρίζει, όμως, από τους «Δυτικούς» (Αφρικανούς)[109]

                Στην Οδύσσεια, ο Ποιητής δείχνει τον Ήρωα να πλησιάζει στο νησί των Φαιάκων, που ήταν κοντά στην Ιθάκη, όταν τον βλέπει ο Ποσειδώνας, γυρίζοντας από τους «Αιθίοπες», πάνω από τα «όρη των Σολύμων», που είναι στη Μικρά Ασία.[110] Αν οι εν λόγω Αιθίοπες ήταν στην Αφρική και αφού ο Ποσειδώνας επέστρεφε στον Όλυμπο, δεν μπορούσε να περνά από τη Μικρά Ασία. (εκτός αν φοβόταν να διασχίσει την… θάλασσα) Συνεπώς, γύριζε από την «Αιθιοπία» της Ινδίας, ή τα Σούσα. Γι αυτό και βρέθηκε στα βουνά της Μικράς Ασίας. Φυσικά είμαι πρόθυμος να αναιρέσω τον παραπάνω ισχυρισμό, αν παραδεχτούμε πως ο Όλυμπος όπου πηγαίνει ο θεός, είναι ο πραγματικός Όλυμπος, αυτός της Μυσίας, από όπου μεταφέρθηκε το όνομα στην Ελλάδα κατά την Τρωική κατάκτηση της Ελλάδας. Τότε, τα όρη των Σολύμων είναι πάνω στην διαδρομή του. Δεν ξέρω όμως αν αυτός ο συλλογισμός είναι Εθνικός.

                Ο Ηρόδοτος, όμως, ξεχωρίζει τους Ινδούς από τους Αφρικανούς Αθίοπες, αν και τους δίνει το ίδιο όνομα και αυτός, διαπιστώνει διαφορές ακόμα και στη εμφάνιση, (στα μαλλιά) και μας λέει πως οι Ανατολικοί Αιθίοπες (δηλαδή αυτοί από την Ινδία) παρατάσσονταν μαζί με τους Ινδούς στο εκστρατευτικό σώμα του Ξέρξη.[111]

Στα παραπάνω αποσπάσματα, η Αιθιοπία είναι στην Ινδία, αλλά σχετίζεται και με το Ελάμ, όπου κατοικούσαν και μαύροι. Αυτοί ήταν οι 10.000 «Αιθίοπες» του Μέμνονα. «...στο νοτιοανατολικό τμήμα του Ελάμ ζού­σαν πιθανώς φυλές από μαύρους. Είχε διατυπωθεί η υπόθεση πως οι φυλές αυτές ήταν συγγενικές με τις ντραβιδικές φυλές των Ινδιών...»[112] (υπάρχουν ινδικές φυλές με μαύρο χρώμα δέρματος χωρίς να είναι νέγροι / Αιθίοπες)

                           Μάλιστα, πολλοί λένε σήμερα πως οι Αιθίοπες της Αφρικής είναι μετανάστες από ην Ινδία.[113] Αυτό είναι και κοινή λαϊκή πεποίθηση στην σημερινή Αιθιοπία. Μετά την εκστρατεία στην Ινδική, οι Έλληνες άρχισαν να μιλάνε για μαύρους Αιθίοπες στη Δύση, και μαύρους Ινδούς στην Ανατολή, συνδέοντας το χρώμα τους με το θερμό κλίμα.[114] Ινδικές φυλές με μαύρο χρώμα δέρματος ονομάζονται και αυτοί Αιθίοπες και Πυγμαίοι από τον  ιστορικό Κτησία. «Σφόδρα γαρ εισί τοξόται»[115], όπως οι Έλυμοι – Ελαμίτες. Δεν έχου­με μόνο Έλυμους στην Τροία και το Ελάμ, αλλά επίσης τους Δάρδες στην Ινδία, και τους Δάρδανους στην Τροία.  Αναφέρεται και λαός Πανδάρων (Pandarae) στην Ινδία.[116] Πάνδα­ρος αναφέρεται και στην Ιλιάδα ως Τρώας.[117] Αναφέρονται και άλλες κοινές εθνικές ονομασίες, όπως οι λαοί των Ψύλλων (!) στις Ινδίες και τη Λιβύη.[118]

                 Μας λείπει ένας τόπος ανάμεσα στις δυο Αιθιοπίες, τους δυο Δάρδανους και τους δυο Πάνδαρους, που είναι και το κλειδί. Η Γη Χαναάν. Και εκεί άφησε μνημεία ο «Υπουργός Δημοσίων έργων» Μέμνων! Γράφει ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος: «Σε απόσταση δυο σταδίων από την πόλη» [της Παλαιστινια­κής Πτολεμαΐδας] «κυλά ο πολύ μικρός ποταμός Βήλεος» [ονομασμένος από  τον Βήλο της Μεσοπαμίας, πρόγονο των Εβραίων και… Έλληνα;] «Εκεί είναι το μνημείο του Μέμνονα, έχοντας δίπλα του τόπο αξιοθαύμαστο, εκατό πήχεων….».[119] Εκεί η άμμος γίνονταν με θαυματουργό τρόπο γυαλί. Προσέχτε, παρακαλώ. Ένας Εβραίος Ιερέας και Μάντης,[120] ο Ιώσηπος, αναγνωρίζει και περιγράφει την θαυματουργή επίδραση του μνημείου ενός Τρώα! Δηλαδή, ήταν ένας Έλυμος, «μάγος ψευδοπροφήτης Ιουδαίος» κατά τις «Πράξεις των Αποστόλων». Απομένει καμιά αμφιβολία πως η Τροία ήταν Ιουδαιοφοινικική αποικία;

                Ο Μέμνων, που σκοτώθηκε από τον Αχιλλέα, λοιπόν, ήταν γνωστός στο Ισραήλ, και μά­λιστα το μνημείο του συνδέονταν με θαύματα αναγνωρισμένα από τους Εβραίους ιερείς –την εμφάνιση γυαλιού! Έτσι έγιναν σεβαστοί και οι ακόλουθοί του, οι Έλυμοι, των οποίων διά­δοχος ή απόγονος ήταν ο «ψευδοπροφήτης» Ελύμας, κληρονόμος της Απολλώνιας Τρωικής Μαντικής τέχνης, όπως και η Εβραία-Μεσοποτάμια Απολλώνια προφήτισσα Σίβυλλα Σαββαή ή Σαβίνθη… 

                    Και τι σχέση έχουν οι Εβραίοι με την Ινδία; Μερικοί τους ταύτιζαν με τους Ιν­δούς, δηλ. τους πολεμιστές του Μέμνονα. Π. χ., κάποιος Αριστοτέλης νομίζω… Κατά τον Ιώσηπο, ο Κλέαρχος, μαθητής του φιλόσοφου, κατέγραψε τα λόγια του δασκάλου του: «…αυτοί εί­ναι απόγονοι των φιλοσόφων της Ινδίας, ονομάζονται μάλιστα, όπως λένε οι Ινδοί, οι φιλόσοφοι ΄΄Καλανοί΄΄ ενώ οι Σύριοι τους ονομάζουν ΄΄Ιουδαίους΄΄, παίρνοντας το όνομα από τον τόπο…»  ^[121] Αλλά και ο ίδιος ο Ιεχωβάς, στην Παλαιά Διαθήκη, είναι  άκρως ευνοϊ­κός προς τους «Αιθίοπες», που πλέον, γνωρίζουμε ότι βρίσκονταν στα Σούσα του Ελάμ και στην Ινδία. Το πραγ­ματικό κοινό σημείο Εβραίων-Ινδών είναι οι Αιθίοπες-Μεσοποτάμιοι Έλυμοι, αλλά και τα ταξίδια των γει­τόνων τους, των Φοινίκων, στην Ινδία.

                   Προφανώς οι 10.000 Έλυμοι τοξότες από τα Σούσα, θεωρήθηκαν από τους Τρώες (και τους Εβραίους) ως ιεροί άνθρωποι, ένα θαύμα του Απόλλωνα-Ηλία, ειδικά αφού κράταγαν το όπλο του.  Δεν γνωρίζω αν σχετίζονται και με τους Σόλυμους του Ομήρου,[122] ή αν πρόκειται για άποικους από το Σαλήμ της Παλαιάς Διαθήκης. Μπορεί να είχαν σχέσεις με τους Εβραίους και από την εποχή του Αβραάμ, που ήταν Χαλδαίος, δηλ. Μεσοποτάμιος.[123]  

Στην περιγραφή του Χοίριλου, που αναφέραμε, γίνεται  ανάμιξη των χαρακτηριστικών ενός λαού που μίλαγε «γλώσσα Φοινικική» (δηλ. Εβραϊκά) και κατοικούσε στα «όρη Σόλυμα κοντά σε πλατιά λίμνη», (Δηλ. τη Νεκρή Θάλασσα και τα Ιεροσόλυμα, άρα μιλά για τους Εβραίους) με αυτά του Ινδικού φύλου των Ανατολικών «Αιθιόπων» της Ινδίας όπως τα περιγράφει ο Ηρόδοτος. (περικεφαλαίες από κεφάλια αλόγων)[124] Για να αναμιχθούν, έστω και από λάθος, χαρακτηριστικά τόσο ανόμοιων φυλών, πρέπει να υπήρχε κάποια σχέση μεταξύ τους. 

Ενδεχομένως, ένας από αυτούς τους «Έλυμους» βαφτίστηκε ή θεωρήθηκε «Τρώας», και η συνέχεια είναι όπως αναφέραμε στην αρχή. Άλλοι μπορεί να κατέφυγαν στο Ισραήλ -τον «τρίτο ευλογημένο λαό» του Κυρίου σαβαώθ, ως Ασσύριοι, (ο άλλος «ευλογημένος λαός του Κυρίου»)  και έτσι οι προφήτες – Μάντεις πήραν και το όνομα «Έλυμοι»- Ελύμας. Οι «Πράξεις των Αποστόλων» λένε πως Ελαμίτες κατοικούσαν την Ιερουσαλήμ, μαζί με πολλές άλλες φυλές.[125]

Όταν έκαναν εκτροπή του ποταμού Ορόντη, στην Συρία, βρήκαν ένα τάφο γίγαντα. Ρώτησαν το Μαντείο του Απόλλωνα της Κλάρου ποιος ήταν, και αυτό απάντησε πως ήταν ο Ινδός Ορόντης…^[126] Ήταν, προφανώς, ένας από τους Ινδούς πολεμιστές του Μέμνονα, που, σύμφωνα με μια παράδοση είχαν έρθει στην Τροία με πλοία, μαζί με Φοίνικες. «...ο Τιθών τις ονόματι υπό του Πριάμου παρακληθείς παραγίνεται, άγων Ινδούς εφίππους και πεζούς και Φοίνικας μαχιμωτάτους μετ’ αυτών και τον βασιλέα αυτών Πολυδάμαντα...» «...εδιωκούντο δε τασσόμενοι πάντες οι βασιλείς και πας ο στρατός υπό του δυνατού Μέμνονος, βασιλέως Ινδών...» [127] (Ενώ ο Παυσανίας λέει πως ήρθαν δια ξηράς – και γιατί να μην ισχύουν και τα δύο; «προχώρα σκορπισμένος χτύπα ενωμένος» είναι βασική στρατηγική αρχή) Το Ινδικό όνομα Ορόντης, μαρτυρείται και σαν Τρωικό. Έτσι λέγανε έναν από τους  Αρίους εκείνους που συνόδευαν τον Τρώα Αινεία,[128] ιδρυτή της Ρώμης και γενάρχη του Δυτικού Πολιτισμού, που πολύ σωστά αποκαλούν Ινδοευρωπαϊκό...Μόνο που ετούτοι οι Ινδοευρωπαίοι είναι κάπως μαύροι!!!

 

Είναι αδύνατο να δημιουργήθηκαν όσες Τρωικές αποικίες αναφέρονται, μόνο από τον αποδεκατισμένο πληθυσμό της Τροίας, που ήταν ήδη λιγότεροι από το 10% του Ελληνικού στρατού πριν την άλωση της πόλης τους…[129] 

Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να υπήρχαν μόνιμα εγκατεστημένοι «Έλυμοι» από τον Ημαθίωνα ή τον Μέμνονα στο Ισραήλ, αλλά και την Ιταλία,[130] την εποχή της παντοδυναμίας του, πριν συναντήσει στη μάχη τον ζόρικο Αχιλλέα, και στραβώσει το κλήμα... Αυτοί ήταν οι πολεμιστές του Μέμνονα, που ο Ελληνικός Μύθος έλεγε πως μεταμορφώθηκαν σε πουλιά, τις Μεμνονίδες, που έρχονταν να θρηνήσουν πάνω στον τάφο του Ήρωα. Πολλοί παρουσιάζουν τον Ήρωα να κηδεύεται από Σουσιανούς.[131] Στην αρχαία Ρώμη, μια Τρωική αποικία, υπήρχε το γένος των Μεμμίων, που έλεγαν επίσης πως ήταν Τρώες, και ίσως συνδέονται με τον Μέμνονα. Το επίθετο επιβίωσε και στη Μεσαιωνική Ιταλία.  

                  Ο Μέμνων και οι μαύροι Ινδοί του θεωρήθηκαν λανθασμένα Αιθίοπες. (με την σημερινή έννοια του όρου) Αυτοί και ο «βασιλιάς» (στρατηγός) τους, ήταν Ασιάτες. Η μυθική αυτή μορφή, εγγονός του Τρώα βασιλιά Λαομέδοντα, βρίσκονταν υπό τις εντολές της Ασσυρίας, συνεπώς συνδέει πολιτικά την Τροία με τις Ασιατικές Αυτοκρατορίες, και όχι με την Αφρική, που την παρουσιάζουμε, μάταια δυστυχώς, εποικισμένη από Έλληνες που… μαύρισαν. Και λοιπόν;

Όσοι ισχυρίζονται πως οι Τρώες ήταν Έλληνες, ας εξηγήσουν γιατί κάθε φυλή της Ασίας, από το Αιγαίο μέχρι τα Σούσα και την Ινδία, ήρθε προς βοήθειά τους, ενώ απουσίασαν «συγγενικές» Ελληνικές φυλές, που θα ήταν οι φυσικοί τους σύμμαχοι. Εξαίρεση αποτελούν οι Πελασγοί, αλλά μόνο όσοι ήταν εγκατεστημένοι στην Ασία.

                  Εκτός αν το Ελ-αμ ήταν Ελ-ληνική αποικία μαύρων και αυτό… Λες να ήταν ακόλουθοι του… Διονύσου; Ο Μύθος για εκστρατεία του Διονύσου στην Ασία ήταν εντελώς άγνωστος πριν το Μέγα Αλέξανδρο, πόσο μάλλον στον Όμηρο, και πλάστηκε μόλις τότε… Τέλος πάντων, οι μόνοι άνθρωποι στον πλανήτη που δεν ήταν Έλ - ληνες είναι οι…  Χριστιανοί!  

 

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου Τρώα, Εβραίο, Αιθίοπα, Ινδό, ή Σουσιανό, και αν αυτό με υποχρεώνει να απαρνηθώ την  Ελληνική Μικρασιατική μου καταγωγή, θα το κάνω ευχαρίστως…

 

 

---

[1] Παλαιά Διαθήκη, Ιησούς Ναυή, ΚΔ΄, 32

[2] Γεωργίου Σύγγελου, χρονογραφία, σελ. 299.

[3] Ιλιάδα, Β 862 και Ν 792.

[4] Γεωργίου Σύγγελου, χρονογραφία, σελ. 340

[5] Ιλιάδα, Γ, 181 κ.έ. Όπου ο Πρίαμος μιλάει για μια εκστρατεία του στην Φρυγία, στον ποταμό… Σαγγάριο, σαν κάτι το εξωτικό…

[6] Στράβων, 12, IV, 8, σελ. 131, Ιλιάδα, Γ΄, 186. Λογικότερη εκδοχή είναι πως το «Οτροία» είναι σε σχέση με το «Τροία» στην γλώσσα των Τρώων, ότι το «Ρίο» και το «Αντίριο». (άλλη απόδειξη πως δεν μίλαγαν Ελληνικά)

[7] Απολλόδωρος, Γ΄, ΧΙΙ, 3

[8] Απολλόδωρος, Γ΄, XII, 5

[9] Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Ασκάλαβος»

[10] Η λέξη είναι και Λατινική. Οι Ρωμαίοι, όμως ήταν «Ασκάνιοι», Τρώες άποικοι! Άρα, η ετυμολογία ξεκινά από την Τροία, και όχι από την Ρώμη.

[11] Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις, Ι, 3 κ.έ

[12]Ιεζεκιήλ, 27, 13-15.

[13] Ιεζεκιήλ ΛΗ΄, 2-6 και ΛΘ΄, 6.

[14] Ιεζεκιήλ. 39. 1, 2

[15]  Παραλειπομένων, Α΄, 1, 4.

[16] Ησαΐας, 66, Ι9.

[17] Ιώσηπος, Ιουδαϊκή αρχαιολογίαΑ΄, VI, 1

[18] Απολλόδωρος, Γ΄, XII

[19] Άλλοι συνδέουν το όνομα με τους Τροκμηνούς της Καππαδοκίας. Και γιατί να μην σημαίνει «Τεύκροι»; (Τρωική φυλή) Η λέξη Πέργαμος δεν είναι Ελληνική. Σημαίνει «οχυρό». Άρα σημαίνει και «Ίλιον», όπως άλλωστε λέει ο Όμηρος , ο Απολλόδωρος κ, α.

[20] Λαός της Μικράς Ασίας, σύμμαχοι των Τρώων. Ιλιάδα, Ζ΄ 200 κ. έ. Άμεση σχέση με το «Σαλήμ» «Ιερουσαλήμ»

[21] Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Α΄, VI, 2

[22] Ιλιάδα, Δ΄, 503

[23] Παυσανίας, Αττικά, 4, 5

[24] Ιλιάδα, Ε, 265 κ. έ. και Υ, 221

[25] Ιεζεκιήλ, 27, 13-15. Απευθύνεται στη Φοινική Τύρο: «ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ σύμπασα καὶ τὰ παρατείνοντα οὗτοι ἐνεπορεύοντό σοι ἐν ψυχαῖς ἀνθρώπων καὶ σκεύη χαλκᾶ ἔδωκαν τὴν ἐμπορίαν σου. ἐξ οἴκου Θεργαμά ἵππους καὶ ἱππεῖς ἔδωκαν ἀγοράν σου. υἱοὶ Ῥοδίων ἔμποροί σου ἀπὸ νήσων ἐπλήθυναν τὴν ἐμπορίαν σου ὀδόντας ἐλεφαντίνους καὶ τοῖς εἰσαγομένοις ἀντεδίδους τοὺς μισθούς σου»

[26] Ιεζεκιήλ 38, 4 και 39, 1-2,: «ιδού εγώ επί σε Γωγ άρχοντα Ρως, Μοσόχ και Θοβέλ. και συνάξω σε και καθοδηγήσω σε και αναβιβώ σε επ’ εσχάτου του βορρά και ανάξω σε επί τα όρη Ισραήλ» ... «καὶ συνάξω σε καὶ πᾶσαν τὴν δύναμίν σου ἵππους καὶ ἱππεῖς ἐνδεδυμένους θώρακας πάντας συναγωγὴ πολλή πέλται καὶ περικεφαλαῖαι καὶ μάχαιραι 5 Πέρσαι καὶ Αἰθίοπες καὶ Λίβυες πάντες περικεφαλαίαις καὶ πέλταις 6 Γομερ καὶ πάντες οἱ περὶ αὐτόν οἶκος τοῦ Θεργαμα ἀπ' ἐσχάτου βορρᾶ καὶ πάντες οἱ περὶ αὐτόν καὶ ἔθνη πολλὰ μετὰ σοῦ»

[27] Πλάτων, Κρατύλος, 392 d – 393 b

[28] Ιεζεκιήλ. 39, 6.

[29] Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Ελλάς, αρχαία ιστορία»

[30] Θουκυδίδης, Ιστοριών Α΄, 8

[31] Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, Δ΄, 76, σελ. 218

[32] Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Ασκενάζ»

[33] Παλαιά Διαθήκη, Ιεζεκιήλ, ΛΗ΄, 6, κ.ε. «Γομέρ και πάντες οι περί αυτόν, οίκος του Θεργαμά απ΄ εσχάτου βορρά και πάντες οι περί αυτόν…»

[34] Ομηρικός ύμνος στον Διόνυσο. Διόδωρος Σικελιώτης, Δ΄, 2. 

[35] Ιουλιανού «Εις τον βασιλέα Ήλιον προς Σαλούστιον», 7 κκι

[36] Λέει ο Εβραίος Φίλων: «…πόλις εστίν Ασκαλών. Γενόμενος εν ταύτη, καθ’ ον χρόνον εις το πατρώον ιερόν εστελλόμην…» Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή, Η΄, ιδ΄, σελ 314-315

[37] Ηρόδοτος, Κλειώ, 105  και Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Ασκαλών».

[38] Παυσανίας, Αρκαδικά,  12, 8

[39] Παυσανίας, Λακωνικά, 22, 1-2

[40] Παυσανίας, Λακωνικά, 24, 6 - 7

[41] Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Αινείας».

[42] Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Ασκάνιος». Βιργίλιος, Αινειάδα, Ι, στ. 374 και Λουκανός. «Φαρσαλιάδα», 1, 226 κ. έ.

[43] Ιωάννης Λυδός, βιβλίο Γ΄, σελ. 41.

[44] Ιωάννης Λυδός, βιβλίο Α΄, σελ. 11

[45] Ιωάννης Λυδός, βιβλίο Α΄, σελ. 10

[46] Κλήμης Αλεξανδρείας, Στρωματείς, XV, σελ. 263

[47] Παλαιά Διαθήκη, Βασιλειών Γ΄, ΙΑ΄, 5-7

[48] Παλαιά Διαθήκη, Βασιλειών Δ΄, ΚΓ΄, 13

[49] Παλαιά Διαθήκη, Ιησούς Ναυή, ΚΔ΄, 32

[50] Παλαιά Διαθήκη, Βασιλειών Δ΄, ΚΓ΄, και Εβραϊκή παραλλαγή, Δ΄ Βασιλειών, 23. Τα πέπλα των αγαλμάτων ήταν Φοινικική συνήθεια. Παραδίδεται πως οι Καρχηδόνιοι αγόρασαν σε υπέρογκη τιμή ένα πέπλο του αγάλματος της Ήρας από την Σύβαρη. (Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, ΙΒ΄, 58, σελ. 146) Το πέπλο της Αρμονίας, της θεϊκής γυναίκας του Κάδμου, κατέληξε επίσης στη Συρία. (Παυσανίας, Κορινθιακά, 1, 8)

[51] Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή, Α΄, ια΄, σελ 41

[52] Σούδα, λήμμα «Αστάρτη»

[53] Παυσανίας, Λακωνικά, 23, 1

[54] Βιργίλιος, Αινειάδα, βιβλ. 1.

[55] Παλαιά Διαθήκη, Ησαΐας. Γ΄, 22. 

[56] Παλαιά Διαθήκη, Μακκαβαίων Α΄, κεφ. ιβ΄ 20-21: «Άρειος βασιλεύς Σπαρτιατών Ονία ιερεί μεγάλω χαίρειν. Ευρέθη εν γραφή περί τε των Σπαρτιατών και Ιουδαίων,  ότι εισίν αδελφοί και ότι εισίν εκ γένους Αβραάμ.»

[57] Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Αστάρτη».

[58] Ο Παυσανίας, (Αττικά, 14. 7) λέει πως πρώτοι οι Ασσύριοι λάτρεψαν την Αφροδίτη, και η λατρεία της διαδόθηκε από αυτούς στην Κύπρο και την Ασκαλώνα, από όπου έφτασε στα Κύθηρα.

[59] Κτησίας, ανάλεκτα, σελ. 179, κατά τον Νικόλαο Δαμασκηνό.

[60] Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ο Άρης ήταν εραστής της θεάς. Άντρας της ήταν ο Ήφαιστος. Όμως οι δυο θεοί ταυτίζονται, γιατί ο Ήφαιστος ήταν κατασκευαστής όπλων, και στην Αίγυπτο λέγανε πως ήταν πολεμικός θεός, «μυστικός και πολεμικός», αρχαίος τους βασιλιάς, διάδοχος του Ερμή, που κουτσάθηκε στη μάχη. (Λεξικό Σούδας, λήμμα «Ήφαιστος») Ως βασιλιά της Αιγύπτου τον αναφέρει και ο Διόδωρος Σικελιώτης (Α΄, 13, 3 κ. α.)

[61]Ηρόδοτος, 7, 139 «κατά γαρ μιν ερείπει πυρ τε και οξύς Άρης, συριηγενές άρμα διώκων…»

[62] Ηρόδοτος, 7, 140.

[63] Σούδα, λήμμα «Θεύς Άρης»

[64] Στο Βρετανικό μουσείο. Αφιέρωμα του Ατενατάν (Αθήναιου;) γιου του Ζαμπντεατάν, του έτους 55 μ.Χ. Στο Rome’ s enemies 5. The desert frontier. D. Nicolle. Σελ. 17 

[65] Σούδα, λήμμα «Θούρρας»: «τούτω προσεκύνησαν Ασσύριοι ως θεώ και ωνόμασαν αυτόν Βαάλ, ό έστι κατά την αυτών γλώσσα Άρης, πολέμων έφορος».

[66] Παυσανίας, Λακωνικά, 19, 7

[67] Στράβων, ΙΣΤ΄, ΙΙ, 29, σελ. 103.

[68] Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Γάζα»

[69] Έτσι λένε διάφοροι, πως αυτοί οι λαοί της Μικράς Ασίας ήταν Άριοι και φυλετικά συγγενείς του Χίτλερ και δικοί μας.

[70] Οι Μαυριτανοί Μάζικες ή Μάζυες ή Μάξυες, έλεγαν πως είναι απόγονοι Τρώων προσφύγων (Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, αντίστοιχα λήμματα) 

[71] Παλαιά Διαθήκη, Ιερεμίας, ΚΗ΄, 27-28 και ΚΣΤ΄, 9-10

[72] Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή, Θ΄, ι΄, σελ. 326

[73] Ευσέβιος Καισαρείας, Ευαγγελική προπαρασκευή, Θ΄, θ΄. σελ. 325.

[74] Ηρόδοτος. 1, 4. «Ούτω μεν οι Πέρσαι» /…/ «και δια την Ιλίου άλωσιν ευρίσκουσι σφισί εούσαν την αρχήν της έχθρης της ες τους ¨Έλληνας»

[75] Παλαιά Διαθήκη, Εσδρας Β΄, α΄, 2 και Έσδρας Α΄, β΄,  2-3

[76] Το κείμενο έχει αντιγραφεί ψηφιακά. Διαδυκτιακός τόπος: «ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΑΕΙΓΝΗΤΟΣ» (τι γλώσσα είν’ αυτή, εβραίικα;) ΤΕΥΧΟΣ 36

[77] Ο Παυσανίας, (Αττικά, 14. 7) λέει πως πρώτοι οι Ασσύριοι λάτρεψαν την Αφροδίτη, και η λατρεία της διαδόθηκε από αυτούς στην Κύπρο και την Ασκαλώνα, από όπου έφτασε στα Κύθηρα.

[78] Παλαιά Διαθήκη, Ιερεμιας, 49,38

[79] Αντίστοιχα λήμματα στην Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη

[80] Πράξεις αποστόλων ιγ΄, 6 – 12.

[81] Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, ΙΒ΄, 8, σελ. 28, Σούδα, λήμμα «Σουσιανή»

[82] Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, ΙΒ΄,, 9, σελ. 34

[83] Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Ελάμ» και «Ελυμαΐς» Πολλές αναφορές στην τοξευτική ικανότητα των Ελαμιτών και στην Παλαιά Διαθήκη.

[84] Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις, Ι΄, 22

[85] Ευσέβιος Καισαρείας, «Ευαγγελική προπαρασκευή» Ι΄, ι΄, σελ. 386

[86] Παλαιά Διαθήκη, Ησαΐας, ΙΘ΄, 24-25.

[87] Παλαιά Διαθήκη, Νεεμίας ΙΒ΄, 41, Παραλειπομένων Α΄, Η΄, 24 και 39. Έσδρας, Β΄, Α΄, 7, 31.

[88] Παλαιά Διαθήκη, Παραλειπομένων, Α΄Η΄, 40.

[89] Δάρης ο Φρύγας, ιστορία για την άλωση της Τροίας,  18, σελ. 218 και 33, σελ. 232

[90] «Τους μετ’ Αγαμέμνονος Έλληνας επί Τροίαν στρατεύσαι, την ηγεμονίαν εχόντων της Ασίας» «των Ασσυρίων έτη πλέον των χιλίων» «Μυρίους μεν Αιθίοπας, άλλους δε τοσούτους Σουσιανούς  συν άρμασι διακοσίοις εξαποστείλαι, στρατηγόν επικαταστήσαντα Μέμνονα Τιθωνού» Κάκτου, Κτησίας (ανάλεκτα) σελ. 118. Διόδωρος Σικελιώτης, Β΄, 22

[91] Κτησίας, ανάλεκτα, σελ. 67

[92]  Γεώργιος Σύγγελος, χρονογραφία, σελ. 293.

[93] Τότε, φυσικά δεν ήταν Περσικά.

[94] Παυσανίας, Φωκικά, 31, 7

[95] Παυσανίας, Μεσσηνιακά, 31, 5

[96] Παλαιά Διαθήκη, Ιερεμιας, 49,38

[97] Ηρόδοτος, 5, 53-54.

[98] Διόδωρος Σικελιώτης, Β΄, 22

[99] Απολλόδωρος, Β΄, V, 11

[100] Πηγή: διαδίκτυο, Βικιπαίδεια, λήμμα «Ημαθίωνας» και Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Ημαθίων»

[101] Ιώσηπος, Ιουδαϊκή αρχαιολογία Α΄, σελ. 82. «…εγένοντο δε και Χαναναίου παίδες, Σιδώνιος, ός και πόλιν επώνυμον έκτισεν εν τη Φοινίκη, Σιδών δ’ υφ΄ Ελλήνων καλείται. Αμαθούς δε Αμάθουν κατώκισεν» (=ίδρυσε) «ήτις έτι και νυν υπό μεν αυτων επιχωρίων Αμάθη καλουμένη, Μακεδόνες δ’ αυτήν Επιφάνειαν αφ’ ενός των επιγόνων επωνόμασαν…»

[102] Ιώσηπος, Ιουδαίκοί πόλεμοι, Α΄, ΙΙ, 63

[103]  Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Α΄, σελ. 78

[104] Ορφέως, Λιθικά, 691-699, 27.

[105] Παπαρρηγόπουλου, ιστορία του Ελληνικού έθνους, τομ Α, σελ. 373

[106] «Τιθωνός μεν στρατεύσας εις τα προς έω μέρη της Ασίας και διατείνας έως Αιθιοπίας εμυθολογήθη εξ Ηούς τεκνώσαι Μέμνονα…» Διόδωρος Σικελιώτης, Δ΄, 75

[107] Ιωάννης Μαλάλας, βιβλίο 1, σελ. 14.

[108] Σούδα, λήμμα «Γάγγης»

[109] Οδύσσεια, α 22 κ.ε

[110] Οδύσσεια, ε 289, κ. έ.

[111] Ηρόδοτος, 7, 70

[112] Παγκόσμια Ιστορία ΕΣΣΔ, τομ. Α1 σελ 360 -361 κ.έ

[113] «Αιθίοπες από Ινδού ποταμού αναστάντες προς τη Αιγύπτω ώκησαν». Γεώργιος Σύγγελος, Χρονογραφία, σελ. 286

[114] Φιλόστρατος, τα ες Τυανέα Απολλώνιον, Β΄, XVIII

[115]  Κτησίας, ανάλεκτα, σελ. 357-358 και 391

[116] Κτησίας, ανάλεκτα, σελ. 431, σύμφωνα με τον Πλίνιο, Ν.Η. &, 28-29.

[117] Ιλιάδα, Β 827

[118] Κτησίας, ανάλεκτα, σελ. 393, κατά τον Αιλιανό, Περί ζώων ιδιότητος, Δ, 26

[119] Ιώσηπος, Ιουδαϊκοί πόλεμοι, βιβλίο Β΄, Χ, 2.

[120] Ο Ιώσηπος καυχιέται για τη μαντική του ικανότητα, και δίνει πολλά ανάλογα παραδείγματα Εβραίων Ιερέων-Μάντεων, που φυσικά, εμπνέονταν από τον Ιεχωβά.

[121] Ιωσηπος, Λόγος Α΄, Περί αρχαιότητος των Ιουδαίων, 22, 176 κ. έ. Το όνομα «Καλανός» δεν είναι Ινδικό. Ήταν το παρατσούκλι ενός Ινδού φιλόσοφου που ακολούθησε το Μεγαλέξαντρο. Ο Χοίριλος κάνει ανάμιξη των χαρακτηριστικών ενός λαού που μίλαγε «γλώσσα Φοινικική» (δηλ. Εβραϊκά) και κατοικούσε στα «όρη Σόλυμα κοντά σε πλατιά λίμνη», (Δηλ. τη Νεκρή Θάλασσα και τα Ιεροσόλυμα, άρα μιλά για τους Εβραίους) με αυτά του Ινδικού φύλου των Ανατολικών «Αιθιόπων» της Ινδίας όπως τα περιγράφει ο Ηρόδοτος. (περικεφαλαίες από κεφάλια αλόγων) Για να αναμιχθούν, έστω και από λάθος, χαρακτηριστικά τόσο ανόμοιων φυλών, πρέπει να υπήρχε κάποια σχέση μεταξύ τους.  (Ηρόδοτος, 7, 70, Ιωσηπος, Λόγος Α΄, Περί αρχαιότητος των Ιουδαίων, 22, 173 κ. έ.)

[122] Οι Σόλυμοι στα Ορφικά Αργοναυτικά, εμφανίζονται γείτονες των Ασσυρίων και σύμμαχοι των Κόλχων. (στ. 754 και 1303) Ο Πλούταρχος λέει πως λάτρευαν τον Κρόνο. Δυο ερμηνείες: με τον Κρόνο εννοεί τους παλιούς θεούς, ή τον Φοινικικό Κρόνο, τον «Ηλ»

[123] Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις,  ΙΑ΄, 27-32

[124] Ηρόδοτος, 7, 70, και Ιωσηπος, Λόγος Α΄, Περί αρχαιότητος των Ιουδαίων, 22, 173 κ. έ.

[125] Πράξεις των αποστόλων, Β΄, 8

[126] Παυσανίας, Αρκαδικά, 29, 3

[127] Ιωάννης Μαλάλας, Βιβλίο 5, σελ.127.

[128] Βιργίλιος, Αινειάδα, 1, στ. 154.

[129] Ιλιάς, Β, 125-133 και Θ, 56

[130] Υπάρχει παράδοση πως η Ιταλία είχε αποικιστεί από Τρώες ή/και Κητιείς (σύμμαχοι της Τροίας) πριν την άλωση της πόλης.

[131] Σούδα, λήμμα «Σούσιοι»: «τον νεκρόν καύσαντες οι Σούσιοι τα οστά κομίζουσι τω πατρί Τιθωνώ».