Χ. Κίσσιγκερ: Πώς θα τελειώσει η κρίση στην Ουκρανία

Σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση βασισμένη σε αυτές, ή σε ανάλογες αρχές, τότε η κατάσταση θα οδηγηθεί ταχύτερα στην αντιπαράθεση. Η στιγμή για αυτό θα έρθει αρκετά σύντομα».

Το ζήτημα δεν είναι η απόλυτη ικανοποίηση, αλλά μία ισορροπημένη δυσαρέσκεια.

Χένρι Κίσσινγκερ

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και βέβαια οι Ουκρανοί ηγέτες. Ολοι έχουν μερίδιο ευθύνης στην κρίση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα σύμφωνα με τον Χένρι Κίσινγκερ.

Με άρθρο του, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ- που κατά πολλούς στα 90 του ακόμη επηρεάζει το Λευκό Οίκο- επισήμανε πως κανείς δεν μπορεί να διαχωρίσει την Ουκρανία από τη Ρωσία, αλλά ούτε και να επιτρέψει να την μετατρέψει το Κρεμλίνο σε «δορυφόρο» της. Και παρουσίασε τα τέσσερα βήματα για την έξοδο από την κρίση.

Αναλυτικά το άρθρο του Χένρι Κίσινγκερ στην Washington Post

«Στη δημόσια συζήτηση για την Ουκρανία, το όλο θέμα είναι η αντιπαράθεση. Αλλά ξέρουμε τι κάνουμε; Στη ζωή μου, έχω δει τέσσερις πολέμους να ξεκινούν με μεγάλο ενθουσιασμό και στήριξη του κόσμου, για τους οποίους δεν ξέραμε πώς θα καταλήξουν και στους τρεις από αυτούς αποσυρθήκαμε μονομερώς. Η δοκιμασία για την πολιτική είναι πώς τελειώνει κάτι τέτοιο και όχι πώς ξεκινά.

Πολύ συχνά το ζήτημα της Ουκρανίας παρουσιάζεται σαν αναμέτρηση: είτε η χώρα θα ενταχθεί στην Ανατολή, είτε στη Δύση. Αλλά αν η Ουκρανία επιβιώσει και ευδοκιμήσει, δεν πρέπει να είναι προπύργιο της μίας πλευράς απέναντι στην άλλη. Πρέπει να λειτουργήσει σαν γέφυρα ανάμεσά τους.

Η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί ότι προσπαθώντας να αναγκάσει την Ουκρανία να γίνει «δορυφόρος» της αλλάζοντας με αυτό τον τρόπο ξανά τα σύνορά της, θα καταδικάσει τη Μόσχα στην επανάληψη της ιστορίας μπαίνοντας σε έναν κύκλο αμοιβαίων πιέσεων με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Η Δύση πρέπει να καταλάβει ότι για τη Ρωσία η Ουκρανία δεν μπορεί να είναι ποτέ απλά μία ξένη χώρα. Η ρωσική ιστορία ξεκίνησε με αυτό που ονομαζόταν Κράτος των Ρως. Η ρωσική θρησκεία εξαπλώθηκε από εκεί. Η Ουκρανία έχει υπάρξει μέρος της Ρωσίας για αιώνες και η ιστορία τους είναι συνυφασμένη. Κάποιες από τις πιο σημαντικές μάχες για τη ρωσική ελευθερία έγιναν σε ουκρανικό έδαφος. Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας, ο ρωσικός τρόπος επίδειξης δύναμης στη Μεσόγειο, έχει βάση στη Σεβαστούπολη, στην Κριμαία. Ακόμη και γνωστοί αντιφρονούντες, όπως ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν και ο Γιόζεφ Μπρόντσκι επέμειναν ότι η Ουκρανία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ρωσικής ιστορίας και ουσιαστικά, της ίδιας της Ρωσίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναγνωρίσει ότι η γραφειοκρατική αναβλητικότητά της και η υποταγή της στη στρατηγική στη διαπραγμάτευση της σχέσης της Ουκρανίας με την Ευρώπη, συνέβαλε στο να μετατραπεί η διαπραγμάτευση σε κρίση. Η εξωτερική πολιτική είναι η τέχνη του να υιοθετείς προτεραιότητες.

Οι Ουκρανοί ζουν σε μία χώρα με περίπλοκη ιστορία και πολύγλωσση σύνθεση. Το δυτικό κομμάτι της προσαρτήθηκε στη Σοβιετική Ενωση το 1939, όταν ο Στάλιν και ο Χίτλερ χώρισαν τα εδάφη. Η Κριμαία, όπου το 60% του πληθυσμού είναι Ρώσοι, έγινε μέρος της Ουκρανίας μόλις το 1954, όταν ο Νικίτα Χρουστσόφ, γεννημένος Ουκρανός, έδωσε την περιοχή ως μέρος της 300ης επετείου της ρωσικής συμφωνίας με τους Κοζάκους.

Το δυτικό μέρος είναι κατά κύριο λόγο καθολικό, το ανατολικό ορθόδοξο. Η δύση μιλά ουκρανικά, η ανατολή κυρίως ρώσικα. Οποιαδήποτε προσπάθεια της μίας πλευράς της Ουκρανίας να κυριαρχήσει στην άλλη, όπως ήταν το σχέδιο, θα οδηγούσε σε εμφύλιο πόλεμο ή διάσπαση. Η αντιμετώπιση της Ουκρανίας σαν ζήτημα της αντιπαράθεσης Ανατολής- Δύσης θα εξαφανίσει για δεκαετίες οποιαδήποτε προοπτική να έρθει η Ρωσία και η Δύση- ειδικά η Ρωσία και η Ευρώπη- σε ένα διεθνές σύστημα συνεργασίας.

Η Ουκρανία έχει υπάρξει ανεξάρτητη για μόλις 23 χρόνια. Πριν από αυτό ήταν υπό μίας μορφής ξένης κυριαρχίας, από το 14ο αιώνα. Δεν είναι έκπληξη ότι οι ηγέτες της δεν έχουν μάθει την τέχνη του συμβιβασμού. Η πολιτική στην ανεξάρτητη Ουκρανία δείχνει ξεκάθαρα ότι η ρίζα του προβλήματος είναι οι προσπάθειες των πολιτικών να επιβληθούν στα ανυπόταχτα τμήματα της χώρας, πρώτα από τη μία πλευρά, μετά από την άλλη. Αυτή είναι και η ουσία της σύγκρουσης ανάμεσα στον Βίκτορ Γιανουκόβιτς και τη βασική πολιτική του αντίπαλο, την Γιούλια Τιμοσένκο. Αντιπροσωπεύουν δύο πλευρές της Ουκρανίας και δεν έχουν δείξει προθυμία να μοιραστούν την εξουσία. Μία σοφή αμερικανική πολιτική απέναντι στην Ουκρανία θα αναζητούσε τον τρόπο να συνεργαστούν μεταξύ τους αυτές οι δύο πλευρές της χώρας. Πρέπει να αναζητήσουμε τη συμφιλίωση και όχι την κυριαρχία της μίας πλευράς.

Η Ρωσία με τη Δύση- και λιγότερο από όλους αυτές οι διαφορετικές πλευρές στην Ουκρανία- δεν έδρασαν με αυτή την αρχή. Ο καθένας τους έκανε την κατάσταση χειρότερη. Η Ρωσία δεν θα μπορούσε να επιβάλει τη στρατιωτική λύση χωρίς να απομονώσει τον εαυτό της, τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος των συνόρων της είναι ήδη επισφαλή. Για τη Δύση, η δαιμονοποίηση του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι πολιτική, είναι άλλοθι για την απουσία της.

Ο Πούτιν θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως, όποια κι αν είναι τα παράπονά του, η πολιτική των στρατιωτικών επιβολών μπορεί να προκαλέσει ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο. Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ πρέπει να αποφύγουν να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία ως μία παρεκκλίνουσα δύναμη στην οποία πρέπει να διδάξουν υπομονετικά τους κανόνες συμπεριφοράς που έχει καταρτίσει η Ουάσιγκτον. Ο Πούτιν είναι ένας σοβαρός στρατηγός. 

Η κατανόηση των αξιών και της ψυχολογίας των ΗΠΑ δεν είναι τα δυνατά του χαρτιά. 

Ούτε η κατανόηση της ρωσικής ιστορίας και ψυχολογίας είναι τα δυνατά σημεία εκείνων που χαράζουν την πολιτική των ΗΠΑ.

Οι ηγέτες όλων των πλευρών πρέπει να εξετάσουν τα αποτελέσματα και όχι να ανταγωνίζονται σε πόζες. Αυτή είναι η άποψη μου για μία λύση συμβατή με τις αξίες και τα συμφέροντα όλων των πλευρών:

Η Ουκρανία πρέπει να έχει το δικαίωμα να διαλέξει ελεύθερα τους οικονομικούς και πολιτικούς συνεργάτες της.

Η Ουκρανία δεν πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μία θέση που είχα και πριν από επτά χρόνια όταν προέκυψε τελευταία φορά το ζήτημα.

Η Ουκρανία πρέπει να είναι ελεύθερη να δημιουργήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση συμβαδίζει με τις επιθυμίες του λαού της. Στη συνέχεια, σοφοί Ουκρανοί ηγέτες θα πρέπει να προτιμήσουν την πολιτική της συμφιλίωσης ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα της χώρας τους. Διεθνώς, πρέπει να επιδιώξουν την υιοθέτηση μίας θέσης ανάλογης με εκείνης της Φινλανδίας. Αυτή η χώρα δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την ανεξαρτησία της και συνεργάζεται με τη Δύση στους περισσότερους τομείς, αλλά προσεκτικά αποφεύγει να αναπτύξει εχθρότητα με τη Ρωσία.

Η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία είναι ασύμβατη με τους κανόνες της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης. Αλλά θα πρέπει να είναι δυνατό να μπει η σχέση της Κριμαίας με την Ουκρανία σε μία λιγότερο «συμπαγή» βάση. Για αυτό το λόγο, η Ρωσία θα πρέπει να αναγνωρίσει την κυριαρχία της Ουκρανίας επί της Κριμαίας. Η Ουκρανία θα πρέπει να ενισχύσει την αυτονομία της περιοχής με εκλογές παρουσία διεθνών παρατηρητών. Η διαδικασία θα πρέπει να περιλαμβάνει και την αφαίρεση όποιων ασαφειών για το στάτους του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη.

Αυτές είναι αρχές, όχι συνταγές. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν τα θέματα της περιοχής θα ξέρουν ότι δεν είναι όλα αυτά εύκολα αποδεκτά από όλα τα μέρη. Το ζήτημα δεν είναι η απόλυτη ικανοποίηση, αλλά μία ισορροπημένη δυσαρέσκεια. Σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση βασισμένη σε αυτές, ή σε ανάλογες αρχές, τότε η κατάσταση θα οδηγηθεί ταχύτερα στην αντιπαράθεση. Η στιγμή για αυτό θα έρθει αρκετά σύντομα».

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Γκολoντομόρ και Κολεκτιβοποίηση

Οι Εβραίοι δολοφόνοι των Σλάβων στη Ρωσία και την Ουκρανία:
Γιακόβ Επστάιν , Α.Γ. Σλίχτερ , Λεβ Ναθάνοβιτς Κρίτζμαν, ο Λαζάρ Καγκάνοβιτς ,Βλας Τσούμπαρ, Στανισλάβ Κοσσιόρ, Πάβελ Παστύσεβ, Ενοχ Γιέγκουντα , Μπαλίνσκι Απολόνοβιτς,Στάνισλαβ Ρέντενς, Κάρλ Κάρσον , Φόμα Λέονιουκ, Λεβ Καγκάν ,Ζνοβιε Κατσελσον , Γιακόβ Καμνιτσκιι , Μπερνάρ Βολφοβιτς , Σεργκέι Απολλόνοβιτς Πουστοβοέτοφ , Μωυσής(Μιχαήλ) Μπουκσπάν, Γιουχιμ Βριβέτς, Ισραήλ Ιβανόφσκιι.

Η Κολεκτιβοποίηση και τα αναγκαστικά Κολχόζ δεν ήταν ιδέα του «κακού» Στάλιν. 

Στο 15ο Συνέδριο, το Δεκέμβριο του 1927 τις εισηγήσεις για το «αγροτικό ζήτημα», και την αντιστροφή της διανομής της γης στους αγρότες που προκάλεσε τη διάσπαση εκμεταλλεύσεων σε μικρά αγροτεμάχια, τις έκαναν οι δολοφόνοι της αγροτιάς, ο πρώτος Κομισάριος του Επισιτισμού (1921) Ιουδαίος Α.Γ. Σλίχτερκαι ο σιωνιστής-Μαρξιστής Γιακόβ Επστάιν (Γιάκοβλεφ), που το 1929 ανέλαβε Κομισάριος της Γεωργίας και ήταν ο επικεφαλής της «μεγάλης αλλαγής», για την επιβολή της κολεκτιβοποίησης στα εκατομμύρια των αγροτών, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1929. 

Διευθυντής του «Αγροτικού Ινστιτούτου» ήταν ο επίσης σιωνιστής-Μαρξιστής Λεβ Νατάνοβιτς Κρίτζμαν που ήταν βοηθός πρόεδρος της Κρατικής Επιτροπής Σχεδιασμού (Gosplan) την περίοδο του Μεγάλου Λιμού1931–33 . 

Το 1929 το 35% των αγροτών ήσαν φτωχοί, το 60% ήσαν μεσαίοι και το 5% ήσαν οι «κουλάκοι», εναντίων των οποίων στράφηκε η "αποκουλακοποίηση". 

Την 1 Ιουλίου, 1927, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο 15ο Συνέδριο ,υπήρχαν 14.880 κολχόζ. Την 1 Ιουλίου 1928 είχαν γίνει 33,2 χιλιάδες, και την 1 Ιουλίου 1929 ήσαν 57 χιλιάδες. 

Οι «ζηλωτές» της Κολεκτιβοποίησης, ήσαν νεαροί εβραίοι κομμουνιστές της Ο-γκε-πε-ου/Νι-κα-βε-ντε (ОГПУ-НКВД) που τους εξαπέστειλαν στις αγροτικές περιοχές, με δικαίωμα να αποφασίζουν για τη ζωή και το θάνατο, οι «δήμιοι του Στάλιν», ο διάδοχος του Φέλιξ Ντζερζίνσκι, πολωνόεβραίος σιωνιστής-Μαρξιστής Βιατεσλάβ Μεντζίνσκι, και ο 100% ιουδαίος βοηθός του , ο Yenokh Gershevich Iyeguda, που μετονομάστηκε σε «Κόκκινη Μηλιά» (Γιάγκοντα) , όπως και «εταίρα μηλιά», ο Apfelbaum- Ζονόβιεφ.

Το γενικό πρόσταγμα των διώξεων το είχαν αυτοί οι νεαροί απεσταλμένοι που είχαν δίπλα τους τον πρώτο γραμματέα της τοπικής οργάνωσης του κόμματος, και τον πρόεδρο της τοπικής επιτροπής των Σοβιέτ. Αυτό που ακολούθησε θα μείνει ως ισόβιο όνειδος για τον διεθνή εβραϊσμό.

Οι νεαροί εβραίοι της Γκε-πε-ου έπαιρναν από τους αγρότες τα ρούχα τους, τα εσώρουχα τους και τα παπούτσια τους. Τα αγαθά των αγροτών είτε λεηλατούνταν είτε πουλιόνταν σε πλειστηριασμούς σε εξευτελιστικές τιμές. Ολόκληρα σπίτια αγοράζονταν για 60 καπίκια!! από τα μέλη των αποσπασμάτων. Η διαδικασία αυτή εκτός από ευκαιρίες για πλιάτσικο λειτούργησε και ως πρόσχημα για το ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών.

Αγρότες συλλαμβάνονταν και εκτοπίζονταν με τις οικογένειες τους επειδή είχαν σφάξει ένα γουρούνι με σκοπό να το υπεξαιρέσουν από την σοσιαλιστική κοινοκτημοσύνη, άλλοι επειδή «έκαναν εμπόριο», άλλοι επειδή απλώς εκκλησιάζονταν τακτικά.

Τον Ιανουάριο του 1930 η Γκεπεού κατέγραψε 402 αγροτικές εξεγέρσεις, τον Φεβρουάριο 1048 και τον Μάρτιο 6528. Στην διάρκεια τους, 1500 κρατικοί υπάλληλοι σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν η δάρθηκαν ανηλεώς. Συνολικά 2.5 εκατομμύρια αγρότες συμμετείχαν σε 14000 εξεγέρσεις.

Η κολεκτιβοποίηση έκανε τον Εβραίο ως τον πιο μισητό εχθρό του αγρότη ακόμα και σε μέρη που δεν πάτησε ποτέ Εβραίος.

Την εξήγηση των όσων έγιναν τότε, την έδωσε το 1938, στην ανάκριση του ο Ρακόφσκι. «Αποφασίστηκε, αντί να συγκρουστούμε, να προσχωρήσουμε στο σταλινικό στρατόπεδο. Να γίνουμε σταλινικοί περισσότερο και από τον ίδιο. Να υπερβάλλουμε , σε όλα, και με τον τρόπο αυτό να τον σαμποτάρουμε».

Ο πιστός κομμουνιστής Κομισάριος της Γεωργίας Επστάιν , εκτελέστηκε από τον «αιμοσταγή» Στάλιν στις 29 Ιουλίου 1938. 

Το 1925 o Στάλιν υιοθέτησε την πρόταση των τροτσκιστών για επιτάχυνση της εκβιομηχάνισης, αγόραζε μηχανήματα και τεχνολογία κυρίως από την Αγγλία. Εντελώς απροσδόκητα, οι δυτικές χώρες που είχαν επιβάλει «πιστωτικό εμπάργκο» στη Σοβιετική Ένωση αρνήθηκαν να πληρωθούν με σοβιετικό χρυσό, επιβάλλοντας το λεγόμενο εμπάργκο του χρυσού και η Σοβιετική Ένωση, ως «συνάλλαγμα» για να πληρώσει τα μηχανήματα και τον εξοπλισμό της, μπορούσε να χρησιμοποιήσει το πετρέλαιο, την ξυλεία, το βούτυρο και τα δημητριακά.

Έτσι ένα μεγάλο μέρος της σοδειάς γινόταν εξαγωγή σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές δεδομένου ότι την τριετία 1931-1933 είχαν καταρε3λύσεθ οι τιμές των αμερικανικών γεωργικών προϊόντων και λόγω του «κραχ» η διεθνής ζήτηση δημητριακών είχε μειωθεί κατά 50%.

Στην προεπαναστατική Ρωσία καλλιέργεια σιτηρών ήταν ο κυρίαρχος κλάδος της γεωργίας. Σιτηρά αντιπροσώπευαν το 88,6% του συνόλου των καλλιεργειών.Το 1913, το μερίδιο σιτηρών στις εξαγωγές ήταν 47% του συνόλου. Το 1913 οι εξαγωγές έφτασαν τα 11,9 εκατ

Στις 17 Απριλίου 1933 , ενώ η επισιτιστική κρίση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν γνωστή , η Βρετανική κυβέρνηση, (παρόλο που το 80% των εξαγωγών μηχανημάτων πήγαινε στη Σοβιετική Ένωση), επέβαλε εμπάργκο στο σοβιετικό πετρέλαιο, την ξυλεία, και το βούτυρο και απέμεινε ως συνάλλαγμα η εξαγωγή των δημητριακών.

Τότε την άνοιξη του 1933, η πείνα επεκτάθηκε στις πόλεις και τα εργοστάσια. 

Οι περισσότεροι θάνατοι από την πείνα καταγράφηκαν τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1933, (25.000 την ημέρα) και ο Στάλιν θα είχε ανατραπεί αν δεν αντιλαμβανόταν την πλεκτάνη.

Απαγόρευσε τις εξαγωγές σιτηρών, καταδίκασε με άρθρο του στην Πράβδα, «τις πολυάριθμες παρεκκλίσεις και ακρότητες», και ξεκίνησε τον διωγμό των «φανατικών».

Από αυτούς γλύτωσε ο Καγκάν(οβιτς) και ο Χρούστσεφ, που κατάφεραν ότι δεν μπόρεσε ο Τρότσκι, και η παρέα των μαρξιστών –σιωνιστών.

Οι νεκροί της πείνας στην Ουκρανία, του Γκολoντομόρ, προσδιορίστηκαν με απόφαση του Εφετείου του Κιέβου το 2010, σε 3.941.000. Η αμερικανοί και η πορτοκαλί επανάσταση όρισαν την 22α Νοεμβρίου ως «ημέρα μνήμης» του Γκολoντομόρ. Σαν εθνική γιορτή των «Ουκρανών».

Μόνο που οι νεκροί ήσαν οι περισσότεροι Ρώσοι.

Οι περιφέρειες που πλήρωσαν βαρύτερο φόρο σε ψυχές ήταν τον Χάρκοβο, το Ντονέτσκ, η Οδησσός, και μετα το Κίεβο, και το Ντιεπροπετρόφσκ .(Λιμός εκδηλώθηκε στην Ουκρανία και το 1921—1923 αλλά δεν εορτάζεται).

Ο Λιμός της Σοβ. Ένωσης ήταν αφενός απόρροια πολιτικού σχεδιασμού και ήταν συνέπεια της οικονομικής πολιτικής. Ότι ο λιμός ήταν Γενοκτονία και απόρροια πολιτικού σχεδιασμού δεν αμφισβητείται.

Όμως οι «Ουκρανοί» έμαθαν από το 2006 και μετά ότι «για όλα φταίνε οι Ρώσοι» και ο Στάλιν, τον οποίο μάλιστα παρέπεμψαν σε δική στις 13 Ιανουαρίου 2010.

Όμως ποτέ δεν μάθαμε πόσοι πέθαναν από τον «Γκολoντομόρ» στο χωριό του Χρουστσώφ την Καλίνοβκα που το 1924 δημιουργήθηκε εβραϊκό Κολχόζ, και πότε δεν μας είπαν πόσες εφόδους έκανε εκεί η OGPU και, παρόλο που υπάρχει πια εξαντλητική μελέτη του Λιμού κανένας δεν υπολόγισε πόσα από τα θύματα της Γενοκτονίας ήσαν Εβραίοι.

Αντίθετα είναι γεγονός ότι οι υπεύθυνοι της Γενοκτονίας ήσαν όλοι Εβραίοι. 

Το Ουκρανικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο μάλιστα κατηγόρησε για αντισημιτισμό το 2006, όσους έγραφαν τους εβραίους Κομισάριους με τα Εβραϊκά τους ονόματα και όχι με τα σοβιετικά ψευδώνυμα.

Μετά την ανατροπή του Κομμουνισμού ξεκίνησε η αμερικανική Προπαγάνδα, για να αναλάβει η Ρωσία την ευθύνη. Το 2003, ο Ρώσος πρέσβης στην Ουκρανία Βίκτορ Τσερνομίντιν ειχε δηλώσει «Δεν πρόκειται να απολογηθούμε... Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να απολογηθούμε».

«Οι Ρώσοι δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί οι Ουκρανοί θα προτιμούσαν να πολεμήσουν και να πεθάνουν από το να τεθούν κάτω απότη ρωσική κυριαρχία και πάλι. Δεν ήσαν εκείνοι που πεινούσαν, βλέποντας τα παιδιά τους να λιμοκτονούν», έγραψε ένας «ηλίθιος Ουκρανός» στο διαδίκτυο.

Τα πρόσωπα της Γκε-πε-ου/Νι-κα-βε Ντε, που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στον Λιμό στις «Ουκρανικές περιοχές» και στις διώξεις, «περιέργως» δεν είναι Ρώσοι.

Ο υποδιοικητής της Γκε-πε-ου Ενοχ Γιέγκουντα ήταν Εβραίος και εκτελέστηκε το 1936. 

Ο Μπαλίνσκι Απολόνοβιτς της Γκε-πε-ου, που εκτελέστηκε το 1937,ήταν επίσης Εβραίος. Σχετικά με τη «δράση» του Μπαλίτσκι στην Ουκρανία υπάρχει αλληλογραφία του Στάλιν με τον Καγκάνοβιτς το 1932. 

Ο Πολωνόεβραίος Στάνισλαβ Ρέντενς, Κομισάριος Δημόσιας Ασφάλειας 1ου βαθμού, εκτελέστηκε το 1940. 

Ο ουκρανός (αναρχοκομμουνιστής) Γκεόργκι Προκόφιεφ , της Νικαβεντε, εκτελέστηκε το 1937. 

Ο Εβραιοεσθονός Κάρλ Κάρσον της Γκεπεου έκτελέστηκε το 1938. 

Ο Εβραίος Φόμα Λέονιουκ, υπέυθυνος της Γκεπεου στο Νικολάγιεφ και την Οδησσό, επέζησε του Στάλιν, και πέθανε συνταξιούχος το 1967. 

Ο Εβραίος Κιμισσάριος Λεβ Καγκάν (Μιρόνοφ) εκτελέστηκε το 1938. 

Ο Εντουαρντ Σάλνι που έδρασε στην Κριμαία εκτελέστηκε το 1938. 

Ο Ρώσος Μιχαήλ Τομοφέγιεφ της Οικονομικής διεύθυνσης της Γκεπεου πέθανε από γεράματα το 1977 στην Αγία Πετρούπολη. Ανάμεσα στα πολλά που έκανε άφησε και ένα έγγραφο για τις συλλήχεις που έκανε στο Χάρκοβο με εντολή του εβραίου α΄γραμματέα του Ουκρανικού ΚΚ Σ.Κοσιόρ 

Ο Εβραίος Ζνοβιε Κατσελσον της Γκε-πε-ου εκτελέστηκε το 1938. 

Ο Εβραίος Γιακόβ Καμνιτσκιι της Γκεπεου εκτελέστηκε το 1937. 

Ο νεαρός Εβραίος Μπερνάρ Βολφοβιτς (Κοζελσκιι) εκτελέστηκε το 36 σε ηλικία 34 ετών. 

Ο Εβραίος Σεργκέι Απολλόνοβιτς Πουστοβοέτοφ συνεργάτης της Γκεπεου εκτελέστηκε το 1937. 

Ο Εβραίος Μωυσής(Μιχαήλ) Μπουκσπάν εκτελέστηκε το 1937. 

Ο Λιθουανός Φράντς Ντρούσκις της Γκεπεου δεν ξέρει κανείς πότε πέθανε. 

Ο εβραίος Γιουχιμ Βριβέτς της Γκεπεου εκτελέστηκε το 1940 .

Ο επίσης Εβραίος Ισραήλ Ιβανόφσκιι που έδρασε στην Κριμαία κανείς δεν ξέρει πότε πάθανε.

Από τους 17 ασφαλίτες που ήσαν βασικά υπεύθυνοι για τους διωγμούς, οι 14 ήσαν εβραίοι, ένας ρώσος, ένας Λιθουανός και ένας Ουκρανός, ενώ οι βασικοί πολιτικοί υπεύθυνοι του Γκολομόρ , ήταν ο διάσημος εβραίος της Ουκρανίας, ο Λαζάρ Καγκάνοβιτς του Μωυσή , τον οποίο οι αμερικανοί και η πορτοκαλί επανάσταση τον άφησαν ήσυχο στον τάφο του, ο Εβραίος τροτσκιστής Βλας Τσούμπαρ, που διαδέχτηκε το 1923 τον Ρακόφσκι , ως πρόεδρος του συμβουλίου των Κομισάριων της Ουκρανίας, (πρωθυπουργός),και ο οποίος εκτελέστηκε τον Φεβρουάριο του 1939 μαζί με τον τέως Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας τον Εβραίος Στανισλάβ Κοσσιόρ, (Κοσσιόρης), που το 1929-1930 ήταν υπεύθυνος για τη κολεκτιβοποίηση και τον διωγμό των κουλάκων. 

Ο Κοσσιόρ, το 1930 διορίστηκε μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ, και το 1935, του απονεμήθηκε το βραβείο του Λένιν για την «αξιοσημείωτη επιτυχία του στη γεωργία». Συνελήφθη τον Μαΐο του 1938, και εκτελέστηκε τον Φεβρουάριο του 1939. Τον αποκατάστησε ο Χρουστσόφ τον Μάρτιο του 1956 αλλά το Εφετείο του Κιέβου στις 13 Ιανουαρίου του 2010, τον καταδικάστηκε μετά θάνατον ως «πολιτικό εγκληματία». Ο Βλας Τσούμπαρ αποκαταστάθηκε το 1955.

Άλλος αρχιτέκτονας του λιμού του 1932-33, ήταν ο τροτσκιστής Πάβελ Παστύσεβ, του οποίου τον ρόλο αποκάλυψε ο εβραίος κομισάριος του Κόκκινου Στρατού και αρχισυντάκτης της Πράβντα Λεβ Μεχλίς με ιδιόχειρο σημείωμα τους προς τον Ζντάνοφ. Ο τροτσκιστής Παστύσεβ εκτελέστηκε το 1937 και τη θέση του στο Ουκρανικό ΚΚ την πήρε ο Χτούστσεφ.

Σπύρος Χατζάρας
http://deltio11.blogspot.gr/2014/11/o_27.html
http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Συγκλονιστικές διαρροές από ρωσικές στρατιωτικές πηγές, για προετοιμασίες βακτηριολογικού πολέμου από τις ΗΠΑ!

Θανάσης Αυγερινός

Συγκλονιστικές διαρροές από ρωσικές στρατιωτικές πηγές, για προετοιμασίες βακτηριολογικού πολέμου και απειλή να πλησιάσει ο εφιάλτης της χημικής και βιολογικής τρομοκρατίας στην αυλή της Ευρώπης.

Τι θα μπορούσαν να σημαίνουν οι προβλέψεις του Ουκρανού υπουργού Άμυνας Βαλέρι Γκελετέι, με τις οποίες κάλεσε τους συμπολίτες του να προετοιμάζονται για«δεκάδες χιλιάδες θύματα» κι έναν μεγάλο «πατριωτικό πόλεμο»; Γιατί επέλεξε αυτή τη στιγμή ο υπό απόλυτη αμερικανική καθοδήγηση Ουκρανός αξιωματούχος για να επιμείνει στον πέραν κάθε μέτρου ισχυρισμό ότι η Ρωσία απειλεί με πυρηνικά όπλα το Κίεβο;

Το ρωσικό ΥΠΕΞ διέψευσε τους ισχυρισμούς υπονοώντας ότι ο Γκελετέι είναι πιθανώς «ιατρική περίπτωση», όμως τί συμβαίνει στο παρασκήνιο και γιατί εκφράζονται τόσες ανησυχίες από την ουκρανο-αμερικανική εντατική συνεργασία στο πεδίο των χημικών και βακτηριολογικών όπλων;

Σύμφωνα με εμπιστευτική στρατιωτική έκθεση, που έχει κατατεθεί στην ηγεσία της Ρωσίας και έχει στη διάθεσή του το newsbomb.gr η Μόσχα ανησυχεί ότι υπό συνθήκες ανεξέλεγκτης κρίσης στην Ουκρανία και της ήττας στα πεδία των μαχών από τους ρωσόφωνους αντάρτες,

«αυξάνεται η απειλή χρήσης χημικών και βακτηριολογικών όπλων από τη χούντα του Κιέβου, καθώς και από τους όχι πλήρως ελεγχόμενους στρατιωτικούς σχηματισμούς, όπως οι ιδιωτικοί στρατοί μεμονωμένων ολιγαρχών».Σύμφωνα με την ίδια έκθεση «πολλά από τα εν λόγω μέσα βιολογικού πολέμου θα μπορούσαν να έχουν παραχθεί σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και τις μυστικές υπηρεσίες τους», οι οποίες έδειξαν αμέσως μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ ειδικό ενδιαφέρον για μια σειρά επιστημονικά ιδρύματα, που στο πλαίσιο του σοβιετικού καταμερισμού έμειναν να λειτουργούν στην Ουκρανία.

Κατά τους Ρώσους αμυντικούς αναλυτές το αμερικανικό ενδιαφέρον επικεντρώθηκε σε επιστημονικά ιδρύματα, όπως το Ινστιτούτο Επιδημιολογίας και Υγιεινής του Λβοφ, το Ουκρανικό Επιστημονικό-Ερευνητικό Ινστιτούτο κατά της Πανούκλας στην Οδησσό, τον Κεντρικό Επιδημιολογικό Σταθμό του Κιέβου, όπου «κατά τις εκτιμήσεις των Αμερικανών ειδικών υπάρχουν όλες οι υποδομές, οι τεχνολογίες, οι γνώσεις και οι παθογόνοι παράγοντες, που είναι απαραίτητοι για την κατασκευή βιολογικού όπλου».

Μάλιστα η συνεργασία αυτή προχώρησε τόσο, που το υπουργείο Υγείας της Ουκρανίας ήδη παραχώρησε οικόπεδο εντός των εγκαταστάσεων του Ινστιτούτου Οικολογικής Υγιεινής και Τοξικολογίας (ονόματι Μεντβιέντεφ) ώστε να δημιουργηθεί το εργαστήριο του αμερικανικού Πενταγώνου «για τη φύλαξη ιδιαιτέρως επικίνδυνων παθογενών οργανισμών ζωϊκής και ανθρώπινης προέλευσης», οι οποίοι επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως στην κατασκευή βιολογικού όπλου.

Όπως εκτιμά η Μόσχα επί της ουσία το αμερικανικό Πεντάγωνο έχει ήδη θέσει υπό τον έλεγχό του όλη την επιστημονική και παραγωγή βάση της Ουκρανίας σε ό,τι αφορά τα βιολογικά όπλα και τα μέσα προστασίας από αυτά, γεγονός, που γίνεται ακόμη πιο ανησυχητικό, καθώς πληθαίνουν οι δηλώσεις περί ανάγκης «εξάλειψης του πληθυσμού της Ανατολικής Ουκρανίας», ακόμη κι αν χρειαστεί να πεθάνουν εκατομμύρια.

Παρόμοιες δηλώσεις γίνονται τακτικά ακόμη και μέσω της ουκρανικής τηλεόρασης, από εθνικιστές δημοσιογράφους, αλλά και σε ιδιωτικές συνομιλίες Ουκρανών πολιτικών, όπως η πρώην πρωθυπουργός Γιούλια Τιμοσένκο, η οποία είχε ούτε λίγο, ούτε πολύ προτείνει να χρησιμοποιηθούν ακόμη και πυρηνικά όπλα μαζικής καταστροφής, αν διαφορετικά δεν μπορούν να «μεταπειστούν» οι πληθυσμοί της Ανατολής.

Οι δηλώσεις αυτές γίνονται ακόμη πιο ανησυχητικές εάν συνδυαστούν με τις καταγγελίες των ρωσόφωνων ανταρτών ότι παρατήρησαν σε ορισμένες περιπτώσεις την ρίψη εναντίον τους «περίεργων βομβών», οι οποίες περιείχαν άγνωστη σύνθεσης «αφρό» και μικροσκοπικές βελόνες, που εκτοξεύονταν σε απόσταση όπως τα θραύσματα. Οι βόμβες αυτές θεωρούνται αμερικανικής παραγωγής και προκάλεσαν, κατά τις καταγγελίες, άμεση δηλητηρίαση σε όσους έρχονταν σε επαφή με αυτές.

Τα περιστατικά δεν αποκλείεται να συνδέονται με κάποιου είδους «πειραματική χρήση» με σκοπό να βγουν συμπεράσματα για περαιτέρω χρήση.



Παρόμοια «πειράματα» πιθανώτατα ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη με άγνωστο αριθμό «πειραματόζωων» στην ίδια την Ουκρανία, καθώς στο ανωτέρω Ινστιτούτο Μεντβιέντεφ στο Κίεβο εκτιμάται ότι σε συνεργασία του αρμόδιου Ινστιτούτου του αμερικανικού στρατού (USAMRIID) και της αμερικανικής εταιρείας Black and Veatch γίνεται η επεξεργασία ηλεκτρονικών συστημάτων παρατήρησης της εξέλιξης των ασθενειών, που προκαλούν οι παθογόνοι παράγοντες στο φυσικό περιβάλλον.

Το εντυπωσιακό είναι ότι σε αντίθεση με πολλά στερεότυπα, που υπάρχουν στη δυτική κοινή γνώμη περί «φιλορώσων ηγετών», η συνεργασία αυτή αναπτύχθηκε και δεν διακόπηκε ποτέ ούτε επί προεδρίας Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, που ανατράπηκε από τις ηγεσίες των χωρών εκείνων, με τις οποίες ο ίδιος πίστευε ότι «συνομιλεί», ισορροπώντας πάνω στο βαθύ δίλημμα και τον υπαρκτό διχασμό της Ουκρανίας ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την υπόθεση του απόλυτου ελέγχου των σχετικών εργαστηρίων και της κατασκευής νέων στο έδαφος της Ουκρανίας έχει εκδηλώσει ο συμπρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών της Γερουσίας Ρίτσαρντ Λούγκαρ, ο οποίος είχε την πρωτοβουλία δημιουργίας αντίστοιχων εργαστηρίων στη Γεωργία (στην πρώην ρωσική αεροπορική βάση Βαζιάνι), το Ουζμπεκιστάν, το Καζαχστάν και το Αζερμπαϊτζάν.

Σύμφωνα με το Ουκρανικό Κέντρο Αμυντικών-Πολιτικών Ερευνών, που διευθύνεται από τον κάθε άλλο παρά φιλορωσικών διαθέσεων Ντ.Τιμτσούκ, πραγματικός σκοπός των εργαστηρίων είναι «όχι τόσο η έρευνα ιών και παθογενών παραγόντων για τις ανάγκες του υπουργείου Υγείας της Ουκρανίας, όσο η συνέχιση υπό τη διεύθυνση Αμερικανών στρατιωτικών γιατρών και μικροβιολόγων των εργασιών για τη δημιουργία βιολογικού-βακτηριολογικού όπλου και το «στρώσιμό» του συνυπολογίζοντας την ιδιομορφία της περιοχής».

Στην «ιδιομορφία της περιοχής» ενδεχομένως να οφείλονται και μια σειρά ασυνήθιστων επιδημιών, που εμφανίστηκαν την περίοδο 2009-2010 με σαφή αύξηση των κρουσμάτων χολέρα, ατυπικών μορφών πνευμονίας, πνευμονικής πανώλης κλπ.

Το 2011 σε μια σειρά περιοχές της Δυτικής Ουκρανίας ο αριθμός των νεκρών από πνευμονία με «άγνωστης για τους Ουκρανούς γιατρούς προέλευσης ιό» έφθασε τα 74, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό τμήμα της ουκρανικής επιστημονικής κοινής γνώμης και της κοινωνίας της Ουκρανίας εν γένει να καταλήγει στο εύλογο συμπέρασμα ότι οι δραστηριότητες της ελεγχόμενης από την Ουάσιγκτον ηγεσίας του Κιέβου εναντίον του ίδιου της του πληθυσμού, αλλά και γειτονικών χωρών, όπως η Ρωσία, στρέφονται πιθανώτατα στην απόκτηση ενός εργαλείου αποσταθεροποίησης σε ολόκληρο τον «μετασοβιετικό χώρο».

Αν και δεν είναι πολλά μέχρι στιγμής τα ενθαρρυντικά μηνύματα, ας ελπίσουμε ότι και σε αυτόν και σε άλλους σχεδιασμούς θα επικρατήσει τελικά η κοινή λογική, που δεν επιτρέπει σε τελική ανάλυση νικητές και ηττημένους σε περίπτωση χρήσης βιολογικού όπλου και υπαγορεύει επιστροφή της Μεγάλης Ευρώπης το ταχύτερο σε κλίμα ουσιαστικής συνεργασίας για την αντιμετώπιση των πραγματικών εστιών απειλών, όπως η τρομοκρατία, και όχι τη δημιουργία διαρκώς νέων εστιών αποσταθεροποίησης.

newsbomb.gr

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Οι Διαδηλωτές της Ουκρανίας «Μαϊντάν» είχαν εκπαιδευτεί από το ΝΑΤΟ το 2006

Οι Νεαροί διαδηλωτές της πλατείας (Μαϊντάν) είναι μέλη του ναζιστικού κόμματος της Ουκρανίας Αυτοάμυνας (UNA-UNSO) έλαβαν δε εκπαίδευση σε βάση του ΝΑΤΟ, που βρίσκεται στην Εσθονία, το 2006.

Η εκπαίδευσή τους με στο ΝΑΤΟ ήταν προσανατολισμένη προς την υλοποίηση των πράξεων τρομοκρατίας διότι, εκτός από τα μαθήματα αυτοάμυνας, έκαναν και μαθήματα που περιελαμβάναν κατασκευή και χειρισμό των εκρηκτικών υλών.



Οι βουλευτές που έλαβαν τέτοιου είδους κατάρτιση συμμετείχαν με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στη γεωργιανή επίθεση κατά της Νότιας Οσετίας.

Πηγήhttp://www.voltairenet.org/article182060.html

Η αντιπολίτευση στο Κίεβο υπόσχεται να δημιουργήσει μια κόλαση για τις Αρχές

Οι ηγέτες της ουκρανικής αντιπολίτευσης σε μια ακόμη εθνική συνέλευση στο Κίεβο ίδρυσαν το «Πανεθνικό Οργανισμό «Μαϊντάν».

«Οι οδηγίες για τον καθένα σας: παραμένουμε στο Μαϊντάν, στη συνέχεια με αντάρτικες μεθόδους μπλοκάρουμε τα διοικητικά κτίρια, δεν αφήνουμε να ζήσει και να κοιμηθεί ήσυχα η σημερινή κυβέρνηση! Θα δημιουργήσουμε μια τέτοια κόλαση για τις Αρχές, ώστε η γη θα καίγεται κάτω από τα πόδια τους!», δήλωσε ο ηγέτης του κόμματος «Η Ελευθερία» Ολέγκ Τιαγκνιμπόκ.«Θα παραμείνουμε στο Μαϊντάν μέχρι η κυβέρνηση να ακούσει τη φωνή μας. Η Ουκρανία πρέπει να γίνει ένα ενιαίο Μαϊντάν», δήλωσε ένας από τους ηγέτες της «Μπατκιβσίνα» Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ, διαβάζοντας το κείμενο του ψηφίσματος της εθνικής συνέλευσης.

http://dia-kosmos.blogspot.gr

Μετά τη Γιουγκοσλαβία, έχει σειρά η Ουκρανία;

Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)

Στις 15 Δεκεμβρίου 2013, ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν -ο οποίος επέβλεψε την «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004 και υποστηρίζει τη τζιχάντ στη Συρία- απευθύνεται στους διαδηλωτές στην πλατεία Μαϊντάν. Στα δεξιά του, ο ναζιστής ηγέτης Oleh Tyahnybok.

Είναι λάθος που η δυτικοευρωπαϊκή κοινή γνώμη παρακολουθεί την ουκρανική κρίση ως μια αντιπαλότητα μεταξύ των Δυτικών και των Ρώσων. Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον δεν επιδιώκει να βυθίσει τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να στερήσει τη Ρωσία από έναν από τους ιστορικούς εταίρους της. Για να γίνει αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να ξεκινήσουν έναν νέο εμφύλιο πόλεμο στην ήπειρο.

Μετά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας με ένα εμφύλιο πόλεμο διάρκειας δέκα χρόνια (1990-1999), μήπως αποφάσισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να καταστρέψουν την Ουκρανία με παρόμοιο τρόπο; Τέτοιο ενδεχόμενο ενδέχεται να συμβεί από τους ελιγμούς που ετοιμάζει η αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι.

Η Ουκρανία είναι ιστορικά διαιρεμένη, έχοντας στα δυτικά έναν πληθυσμό στραμμένο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και στα ανατολικά, έναν πληθυσμό στραμμένο προς Ρωσία, στους οποίους προστίθεται μια μικρή μουσουλμανική μειονότητα στην Κριμαία.

Μετά την ανεξαρτησία της, το κράτος κατέρρευσε σταδιακά.

Εκμεταλλευόμενες της σύγχυσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες οργάνωσαν τη «Πορτοκαλί Επανάσταση» (2004) [ 1 ], η οποία έφερε στην εξουσία μια πάντα προ-ατλαντική φατρία.

Η Μόσχα απάντησε με την κατάργηση των επιδοτήσεων στη τιμή του φυσικού αερίου, αλλά η πορτοκαλί κυβέρνηση δεν μπορούσε να υπολογίσει τους δυτικούς συμμάχους της για να την βοηθήσουν να πληρώσει τη τιμή της αγοράς.

Τελικά, έχασε το 2010 τις προεδρικές εκλογές σε όφελος του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ενός διεφθαρμένου πολιτικού, καμιά φορά προ-ρωσικού.

Στις 21 Νοεμβρίου 2013, η κυβέρνηση παραιτείται από τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αντιπολίτευση αντιδρά με διαδηλώσεις στο Κίεβο και στο δυτικό τμήμα της χώρας, οι οποίες σύντομα θα πάρουν την εμφάνιση μιας εξέγερσης.

Απαιτεί πρόωρες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές και αρνείται να σχηματίσει κυβέρνηση όταν ο Πρόεδρος Γιανούκοβιτς της το προτείνει και ενώ παραιτείται ο Πρωθυπουργός.

Οι εκδηλώσεις βαφτίζονται Ευρωμαϊντάν και μετά Ευρωεπανάσταση (Euromeïdan , Eurorévolution) από τον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Free Europe (ο ραδιοφωνικός σταθμός του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ).

Η διατήρηση της τάξης εξασφαλίζεται από τη Azatlyk, μια ομάδα νεαρών Τατάρων της Κριμαίας οι οποίοι επιστρέφουν με την ευκαιρία από τη τζιχάντ στη Συρία [ 2 ].

Ο ατλαντικός τύπος παίρνει θέση και ενισχύει τη «δημοκρατική αντιπολίτευση» και καταγγέλλει τη ρωσική επιρροή. Ατλαντικά υψηλά πολύ σημαντικά πρόσωπα (VIPs) έρχονται για υποστήριξη προς τους διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένων της Victoria Nuland (υφυπουργού Εξωτερικών και πρώην πρέσβειρα στο ΝΑΤΟ) και του Τζον Μακέιν (Πρόεδρου του ρεπουμπλικανικού παρακλαδιού της NED).

Αντίθετα, ο ρωσικός τύπος καταγγέλλει διαδηλωτές που θέλουν να ανατρέψουν, μέσω του δρόμου, δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα.

Εκδήλωση με δαυλούς από 15.000 Ναζί στο Κίεβο την 1η Ιανουαρίου 2014.

Αρχικά, η κίνηση φαίνεται να είναι μια προσπάθεια επανέκδοσης της «Πορτοκαλί Επανάστασης».

Αλλά η εξουσία αλλάζει χέρια στο δρόμο τη 1η Ιανουαρίου 2014.

Το ναζιστικό κόμμα «Ελευθερία» διοργάνωσε μια πορεία με δαυλούς που συγκεντρώνει 15.000 άτομα στη μνήμη του Stepan Bandera (1909-1959), του εθνικιστή ηγέτη ο οποίος συμμάχησε με τους Ναζί εναντίον των Σοβιετικών.

Μετά αυτή τη πορεία, η πρωτεύουσα γεμίζει με αντισημιτικά συνθήματα και άνθρωποι επιτίθενται στο δρόμο, επειδή είναι Εβραίοι.

Η φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση αποτελείται από τρία πολιτικά κόμματα:

o Η Πανουκρανική Ένωση «Πατρίδα» (Batkivshchyna), της ολιγαρχικού και πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο (επί του παρόντος στη φυλακή μετά από καταδίκες της για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος), που διευθύνεται σήμερα από τον δικηγόρο και πρώην πρόεδρο του κοινοβουλίου Arseniy Yatsenyuk. Υπερασπίζει την ατομική ιδιοκτησία και το δυτικό φιλελεύθερο μοντέλο. Έλαβε 25,57% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2012.

Η Ουκρανική Δημοκρατική Συμμαχία για τη Μεταρρύθμιση (Udar), του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή πυγμαχίας Vitali Klitschko. Διεκδικεί ότι ανήκει στη Χριστιανική Δημοκρατία και πήρε 13,98% στις εκλογές του 2012.

o Η Πανουκρανική Ένωση Ελευθερία (Svoboda), του χειρουργού Oleh Tyahnybok. Το μόρφωμα αυτό προέρχεται από το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας. Υποστηρίζει την απόσυρση της ιθαγένειας των Εβραίων Ουκρανών. Κέρδισε 10,45% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2012.

Αυτά τα κοινοβουλευτικά κόμματα υποστηρίζονται από τους:

Το Κογκρέσο των Ουκρανών Εθνικιστών, μια ναζιστική ομαδούλα που προέρχεται από τα παλιά δίκτυα stay-behind του ΝΑΤΟ στο ανατολικό μπλοκ [ 3 ]. Σιωνιστικό, τάσσεται υπέρ της απόσυρσης ιθαγένειας και της απέλασης των Ουκρανών Εβραίων προς το Ισραήλ. Έλαβε 1,11% των ψήφων το 2012.

o Η Ουκρανική Αυτοάμυνα, μια εθνικιστική γκρουπούσκουλα που έστειλε μέλη της να πολεμήσουν εναντίον των Ρώσων στην Τσετσενία και μετά στην Οσετία κατά τη διάρκεια της γεωργιανής σύγκρουσης. Έλαβε 0,08% των ψήφων το 2012.

Επιπλέον, η αντιπολίτευση έλαβε την υποστήριξη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, σε επανάσταση κατά του Πατριαρχείου της Μόσχας

Από τότε που κατέβηκε το Ναζιστικό Κόμμα στο δρόμο, οι διαδηλωτές, πολλοί φορώντας κράνη και ντυμένοι με παραστρατιωτικές στολές, στήνουν οδοφράγματα και επιτέθηκαν σε κυβερνητικά κτίρια. Ορισμένα στοιχεία της αστυνομίας επιδεικνύουν επίσης μεγάλη βαρβαρότητα μέχρι να βασανίσουν κρατούμενους. Φέρεται να έχουν σκοτωθεί περίπου δέκα διαδηλωτές και περίπου 2.000 τραυματίστηκαν. Οι αναταραχές εξαπλώνονται στις δυτικές επαρχίες.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η ουκρανική αντιπολίτευση επιδιώκει να μεταφέρει επί τόπου πολεμικό υλικό που αποκτήθηκε στις παράλληλες αγορές. Είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν να αγοραστούν όπλα στην Δυτική Ευρώπη και να τα μετακινήσεις χωρίς τη συγκατάθεση του ΝΑΤΟ.

Η στρατηγική της Ουάσιγκτον φαίνεται να αναμιγνύεται στην Ουκρανία με τις συνταγές που δοκιμάστηκαν κατά τη διάρκεια των «χρωματιστών επαναστάσεων» και άλλες που τελειοποιήθηκαν πρόσφατα κατά τη διάρκεια των «Αραβικών Ανοίξεων» [ 4 ].

Οι Ηνωμένες Πολιτείες άλλωστε δεν κρύβονται: έστειλαν δύο υψηλούς αξιωματούχους, τη Victoria Nuland (Αναπληρώτρια του Τζον Κέρι) και το Τζον Μακέιν (ο οποίος δεν είναι μόνο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής, αλλά και πρόεδρος της IRI, το ρεπουμπλικάνο παρακλάδι της NED [ 5 ]), για να υποστηρίξουν τους διαδηλωτές.

Σε αντίθεση με τη Λιβύη και τη Συρία, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να υπολογίσει σε τζιχαντιστές για να σπείρουν το χάος (εκτός από τους εξτρεμιστές Τάταρους, αλλά είναι μόνο στην Κριμαία).

Αποφάσισε ως εκ τούτου να στηριχθεί στους Ναζί, με τους οποίους το υπουργείο εξωτερικών έχει δουλέψει εναντίον των Σοβιετικών και τους οργάνωσε σε πολιτικά κόμματα μετά την ανεξαρτησία.

Ο αρχάριος αναγνώστης μπορεί να σοκαριστεί όταν παρατηρεί αυτή τη συμμαχία μεταξύ της κυβέρνησης Ομπάμα και των Ναζί. 

Ωστόσο, θα πρέπει να θυμάται ότι Ουκρανοί Ναζί τιμήθηκαν δημοσίως στο Λευκό Οίκο από τον Πρόεδρο Reagan, από τους οποίους ο Yaroslav Stetsko, Πρωθυπουργός της Ουκρανίας στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, ο οποίος έγινε ηγέτης του Συνασπισμού των αντι-μπολσεβίκικων Εθνών και μέλος της Παγκόσμιας Αντί-Κομμουνιστικής Λίγκας [ 6 ].

Ένας από τους βοηθούς του, ο Lev Ντομπριάνσκι, έγινε πρεσβευτής των ΗΠΑ στις Μπαχάμες, ενώ η κόρη του Paula Ντομπριάνσκι ήταν Υφυπουργός εξωτερικών για τη δημοκρατία (sic) στη κυβέρνηση του Τζορτζ W. Μπους.

Η κα Ντομπριάνσκι χρηματοδότησε για δέκα χρόνια ιστορικές μελέτες για να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι το Χολοντόμορ, ο μεγάλος λιμός που έπληξε την Ουκρανία το 1932-1933, κατέστρεψε επίσης και τη Ρωσία και το Καζακστάν, και για να μας πείθουν ότι αποφασίστηκε από το Στάλιν για να εξαλείψει τον ουκρανικό λαό [ 7 ].

Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον, η οποία είχε υποστηρίξει το γερμανικό ναζιστικό κόμμα μέχρι το 1939 και που συνέχισε να κάνει μπίζνες με τη ναζιστική Γερμανία μέχρι το τέλος του 1941, δεν είχε ποτέ ηθικά προβλήματα με το ναζισμό, ούτε να υποστηρίξει σήμερα το ντζιχαντισμό στη Συρία.

Οι ελίτ της Δυτικής Ευρώπης, που χρησιμοποιούν το ναζισμό ως πρόσχημα που επιτρέπει τη καταδίωξη των ταραχοποιών -όπως το βλέπουμε με την διαμάχη για τη quenelle του Dieudonné M'Bala M'Bala [ 8 ]- έχουν ξεχάσει το τι είναι στην πραγματικότητα.

Το 2005, έκλεισαν τα μάτια για την αποκατάσταση του ναζισμού από τη Πρόεδρο της Λετονίας, Vaira Vike-Freiberga, σαν να ήταν ασήμαντο γεγονός [ 9 ].

Με απλές δηλώσεις υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τον αυτάρεσκο ατλαντισμό τους, υποστηρίζουν τώρα τον χειρότερο εχθρό τους.

Ο εμφύλιος πόλεμος μπορεί να ξεκινήσει στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι.

Thierry Meyssan

[1] « Washington et Moscou se livrent bataille en Ukraine », par Emilia Nazarenko et la rédaction, Réseau Voltaire, 1er novembre 2004.
[2] « Des jihadistes assurent le service d’ordre des manifestations à Kiev », Réseau Voltaire, 4 décembre 2013.
[3] C’est de ce vivier qu’est également issu le leader de la « révolution orange ». Cf. « La biographie cachée du père du président ukrainien », Réseau Voltaire, 18 avril 2008.
[4] « Le printemps arabe frappe à la porte de l’Europe », par Andrew Korybko, Traduction Gérard Jeannesson,Oriental Review, Réseau Voltaire, 3 février 2014,
[5] « La NED, vitrine légale de la CIA », par Thierry Meyssan, Odnako, Réseau Voltaire, 6 octobre 2010.
[6] « La Ligue anti-communiste mondiale, une internationale du crime », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 12 mai 2004.
[7] Voir L’Holodomor, nouvel avatar de l’anticommunisme « européen », par le professeur Annie Lacroix-Riz, 2008.
[8] « La Bête Noire de l’establishment français », par Diana Johnstone, Traduction Djazaïri, Counterpunch, Réseau Voltaire, 5 janvier 2014.
[9] « La présidente de la Lettonie réhabilite le nazisme », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 16 mars 2005.

http://www.voltairenet.org/article182044.html

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/02/blog-post_5836.html#more

http://dia-kosmos.blogspot.gr

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ. ΝΑΤΟΪΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ!

ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΑΡΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*

16 Σεπτεμβρίου ξεκινάει η ΝΑΤΟική στρατιωτική άσκηση «Rapid Trident»στο εκπαιδευτικό κέντρο Yavoriv στην Ουκρανία και θα διαρκέσει έως τις 26 Σεπτέμβρη.

Στο πλαίσιο της άσκησης θα συμμετέχουν εκτός από αμερικανούς, στρατιώτες από 13 χώρες: την Ουκρανία, το Αζερμπαϊτζάν, την Βρετανία, τον Καναδά, την Γεωργία, την Γερμανία, την Λετονία, την Λιθουανία, την Μολδαβία, την Νορβηγία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ισπανία.

Θα είναι η πρώτη περίπτωση παρουσίας αμερικανικών και ΝΑΤΟικών χερσαίων στρατευμάτων στο έδαφος της Ουκρανίας, από την αρχή της επιχείρησης των δυνάμεων ασφαλείας του Κιέβου στην ανατολική Ουκρανία. Σύμφωνα με πηγές του Πενταγώνου « η απόφαση να προχωρήσει με την άσκηση Rapid Trident θεωρείται ως ένδειξη της δέσμευσης του ΝΑΤΟ να υποστηρίξει ένα μη μέλος , την Ουκρανία».

Οι ασκήσεις θα επικεντρωθούν στην «εκτέλεση σεναρίων επιχειρήσεων διατήρησης της ειρήνης»(!).

Παράλληλα διεξάγεται η μεγάλης κλίμακας αεροπορική άσκηση «Ample Strike 2014» στη Τσεχία, όπου συμμετέχουν 12 χώρες μέλη της Συμμαχίας, με τουλάχιστον 30 μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα, 50 αντιαεροπορικά συστήματα και βοηθητικό εξοπλισμό.

Εκτός από τους Τσέχους , συμμετέχουν το Βέλγιο, η Μεγάλη Βρετανία, η Ουγγαρία, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Δανία, η Λιθουανία, η Λετονία, η Σλοβακία, η Εσθονία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Στις 8-10 Σεπτεμβρίου διεξήχθη και η ναυτική άσκηση «Sea Breeze 2014», στο βορειοδυτικό τμήμα της Μαύρης Θάλασσας,με τη συμμετοχή του Ουκρανικού ναυτικού και της Μονάδας Task Standing NATO Maritime Group. Και αυτή η άσκηση, σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, είναι απόδειξη της «δέσμευσης για την ενίσχυση της συλλογικής ασφάλειας των συμμάχων και εταίρων του ΝΑΤΟ στην περιοχή."

Εκτός από τη διοργάνωση αυτών των ασκήσεων , οι ΗΠΑ μετακινούν άρματα και 600 στρατιώτες στην Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες για πρόσθετες κοινές ασκήσεις τον Οκτώβριο,

Η Ουάσιγκτον έχει υποσχεθεί στην Ουκρανία 52.000.000 δολάρια στρατιωτική βοήθεια ενώ στη Σύνοδο Κορυφής στην Ουαλία εγκρίθηκε το σχέδιο για τη δημιουργία μιας δύναμης 4.000- 5000 στρατιωτών,«εξαιρετικά ταχείας αντίδρασης» αλλά και η πρωτοβουλία για να προχωρήσει η προσπάθεια ένταξης της Γεωργίας στο NATO.

Η δύναμη ταχείας επέμβασης θα αναπτύσσεται σε οποιαδήποτε χώρα της Συμμαχίας μέσα σε 48 ώρες, ενώ θα λειτουργεί, όπως ισχυρίζεται η ηγεσία του Οργανισμού, σαν «μέσο αποτροπής σε πιθανά σχέδια της Ρωσίας να αποσταθεροποιήσει τις χώρες της Βαλτικής».

Παράλληλα, επτά χώρες του ΝΑΤΟ , (Βρετανία, Δανία, Νορβηγία, Ολλανδία, Λεττονία, Λιθουανία και Εσθονία) υπέγραψαν σύμφωνο για τη δημιουργία « Ενιαίου Εκστρατευτικού Σώματος», μιας δύναμης ταχείας αντίδρασης σε μικρογραφία. Στη σύνθεση του νέου σχηματισμού θα περιλαμβάνονται χερσαίες, ναυτικές και αεροπορικές μονάδες.

Τυπικά το Βερολίνο απέχει από μια τέτοια ενέργεια, η οποία θα έθετε υπό απειλή την συμφωνία Ρωσίας – ΝΑΤΟ από το 1997, που προέβλεπε ότι η Συμμαχία δεν θα ανέπτυσσε στην Ανατολική Ευρώπη σημαντικό όγκο στρατευμάτων σε μόνιμη βάση.

Τις τελευταίες ώρες όμως το διαδίκτυο κατακλύζεται από φωτογραφίες γερμανικών αρμάτων μάχης που περνούν τα σύνορα της Πολωνίας και εισέρχονται στην Ουκρανία. 

Το ημερολόγιο γράφει Σεπτέμβρης του 2014 (και όχι του 1939) και όλες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι η ανακωχή στην Ανατολική Ουκρανία μάλλον θα είναι προσωρινή. Η ευρωατλαντική επιθετικότητα, μονόδρομος για την έξοδο από τη βαθειά κρίση, δεν υποχωρεί. Αντίθετα κλιμακώνεται επικίνδυνα.

Και ίσως να μην είναι εντελώς σενάριο φαντασίας όσα υποστηρίζει σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Paul Craig Roberts, πρώην υφυπουργός Οικονομικών επί Ρήγκαν, ότι υπάρχουν ισχυρά κέντρα στο αμερικανικό Πεντάγωνο και το υπουργείο Εξωτερικών που υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μπορούν να επικρατήσουν σε μία στρατιωτική σύγκρουση με την Ρωσία!

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Ουκρανία: Εντελώς διαφορετική οπτική των γεγονότων

Πως Ο Εβραίος Ihor Kolomoyskyi έχει παραστρατιωτικές ομάδες στην Ουκρανία και προσφέρει αμοιβή 10,000 δολλαρίων για κάθε για κάθε νεκρό Ρώσο αυτονομιστή. Βέβαια είναι κάτοικος Ελβετίας!

Ουκρανία: Εντελώς διαφορετική οπτική των γεγονότων…

Τα αμερικανικά ΜΜΕ, ακολουθώντας τη γραμμή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, είτε αγνοούν την αλήθεια για την Ουκρανία, ή την παραβλέπουν, προσφέροντας μια παραποιημένη εικόνα για τα τεκταινόμενα εκεί. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο αμερικανικής υπηκοότητας, ρωσικής όμως καταγωγής, καθηγητής Σλαβικών σπουδών στο πανεπιστήμιο Μπράουν των ΗΠΑ, Βλαντιμίρ Γκόλσταϊν, σε άρθρο του στο Forbes. Ο καθηγητής Γκόλσταϊν εστιάζει την κριτική του σε επτά σημεία που, κατά τη γνώμη του, τα αμερικανικά ΜΜΕ μεροληπτούν εις βάρος της Ρωσίας.

ΠΗΓΗ: Vladimir Golstein, «Why Everything You’ve Read About Ukraine Is Wrong», Forbes.com, May 19, 2014

ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας

Το πρώτο σημείο, κατά τον καθηγητή, αφορά τον διχασμό της ουκρανικής κοινωνίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή, η ουκρανική κοινωνία είναι πράγματι διχασμένη, αλλά αυτό συνέβη διότι στη χώρα επικράτησε και επιβλήθηκε η κουλτούρα των δυτικών Ουκρανών, «για να ενοποιηθεί η χώρα», όπως είπαν οι εμπνευστές της πολιτικής αυτής. Στην πραγματικότητα, υποστηρίζει ο Γκόλσταϊν, αυτό έγινε για να ταπεινωθούν οι ρωσόφωνοι της Ουκρανίας. Οι δυτικοί και οι ανατολικοί Ουκρανοί δεν έχουν κοινά σημεία, αναφέρει.

Κατά συνέπεια η σύγκρουση σήμερα στην Ουκρανία δεν γίνεται μεταξύ ρωσόφιλων και Ουκρανών, αλλά μεταξύ Ουκρανών, με διαφορετική οπτική σχετικά με μια ανεξάρτητη Ουκρανία, υποστηρίζει. Η δυτική Ουκρανία αποτέλεσε τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης στην εποχή του Στάλιν (μετά το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ και την κατάκτηση της Πολωνίας από τον Χίτλερ). Επί αιώνες βρισκόταν υπό την πολιτιστική, θρησκευτική και πολιτική επιρροή της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και της Πολωνίας. Οι δυτικοί Ουκρανοί πάντοτε αντιμετώπιζαν τον Στάλιν ως μεγαλύτερο δολοφόνο από τον Χίτλερ και για αυτό συμμάχησαν μαζί του, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπό την ηγεσία του Στεπάν Μπαντέρα, ο οποίος φιλοδοξούσε να εκκαθαρίσει τη χώρα από τους Πολωνούς και τους Εβραίους.



Οι δυτικοί Ουκρανοί πάντοτε έβλεπαν τους Ρώσους ως εισβολείς και κατακτητές. Τα τελευταία 20 χρόνια, μετά την ανεξαρτησία της, η Ουκρανία προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από το σοβιετικό της παρελθόν και την ιδεολογία και επέλεξε, ως εναλλακτική λύση τον εθνικισμό των δυτικών Ουκρανών. Οι ανατολικοί όμως δεν είδαν αυτό με καλό μάτι. Μετά δε την έκπτωση του προέδρου Γιανουκόβιτς, οι δυτικοί εξετράπησαν πλήρως, απομακρύνοντας ακόμα περισσότερο τους ανατολικούς συμπατριώτες τους από την ιδέα της ενιαίας Ουκρανίας.

Ο δυτικός τύπος, δεύτερον, σφάλει όταν αναφέρεται στη σφαγή των 100 περίπου πολιτών της Οδησσού, που κάηκαν ζωντανοί, στις 2 Μαΐου. Τα δυτικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι τα επεισόδια ξεκίνησαν από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για οργανωμένο πογκρόμ. Τα θύματα απλώς αρνούνταν να αποδεχτούν την ακραία εθνικιστική ατζέντα του Κιέβου.Μπορούμε όμως να αποκαλούμε πολίτες ως αυτονομιστές ή τρομοκράτες, μόνο και μόνο γιατί απορρίπτουν τον ακραίο εθνικισμό και καταλαμβάνουν ένα κτήριο; Γιατί να μην τους αποκαλούμε μετριοπαθείς Ουκρανούς;

Ένα τρίτο σημείο αφορά τις ουκρανικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 25 Μαΐου, σε σχέση με το σοβαρό οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν καν σοβαροί υποψήφιοι.

Υπάρχουν μόνο ολιγάρχες, όπως ο Πέτρο Ποροσένκο, διεφθαρμένοι πολιτικοί όπως η Γιούλια Τιμοσένκο, ή πρώην στελέχη της κυβέρνησής της, όπως ο προεδρεύων Αρσένι Γιατσένιουκ. Το ίδιο διεφθαρμένος ήταν και ο Γιανουκόβιτς και για αυτό δεν κατάφερε να επουλώσει τις πληγές που είχε ανοίξει στη χώρα η διεφθαρμένη κυβέρνηση Τιμοσένκο. Είναι θλιβερό φαινόμενο ο πλέον δυναμικός πολιτικός αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία να θεωρείται ο εκ δυτικής Ουκρανίας υπερεθνικιστής Όλεχ Τιγιάχνιμποκ, ο οποίος από τη Ρωσία χαρακτηρίζεται ως φασίστας.

Η πολιτική δεν έχει καμία βαρύτητα στην Ουκρανία, τη γη των ολιγαρχών. Αυτό είναι τοτέταρτο σημείο που παραβλέπουν τα δυτικά ΜΜΕ. Καλώς ή κακώς, ο Πούτιν έθεσε τέρμα στην κυριαρχία των ολιγαρχών στη Ρωσία. Μέλη του στενού κύκλου του Πούτιν μπορεί να κατέχουν απίστευτο πλούτο, γνωρίζουν όμως σε ποιόν το οφείλουν αυτό.

Όταν ο Πούτιν φυλάκισε τον Μιχαήλ Χοντορκόφκσι, έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα, σε όλους τους ισχυρούς της Ρωσίας, για το ποίος κυβερνά τη χώρα. Η Ουκρανία δεν διαθέτει όμως τον πολιτικό που θα πράξει το ίδιο.

Αντίθετα οι πολιτικοί της χώρας δρουν σε στενή συνεργασία με τους διαφόρους ολιγάρχες. Ένας από αυτούς, ο Ρινάτ Αχμέτοφ, ο πιο πλούσιος άνθρωπος στην Ουκρανία, που κατέχει τις μεγαλύτερες μεταλλουργικές βιομηχανίες στην ανατολική Ουκρανία, έχει οργανώσει τους 300.000 εργάτες του, ώστε με τη βοήθειά τους να επιτύχει να θέσει υπό τον έλεγχό του την περιοχή, επιτιθέμενος στους πολίτες της ανατολικής Ουκρανίας, με τη συνεργασία ενός άλλου ολιγάρχη, του Ιγκόρ Κολομόισκι.



Τα δυτικά ΜΜΕ τείνουν να υποτιμήσουν την επιρροή του Κολομόισκι, ο οποίος χρηματοδοτεί παραστρατιωτικές οργανώσεις και τις χρησιμοποιεί στην ανατολική Ουκρανία.

Ο ίδιος, αν και κατοικεί στην Ελβετία, διορίστηκε κυβερνήτης της περιοχής του Ντνιπροπετρόβσκ και ενισχύει με όπλα τις ουκρανικές δυνάμεις, ενώ προσφέρει αμοιβή 10.000 δολαρίων για κάθε νεκρό Ρώσο αυτονομιστή. Οι δυνάμεις που ελέγχει έχουν πραγματοποιήσει σειρά επιθέσεων, περιλαμβανομένης και αυτής στη Μαριούπολη. Οι ρωσικές αρχές τον συνδέουν επίσης με τη σφαγή της Οδησσού.

Ο Κολομόισκι είναι επίσης πρόεδρος της ισραηλιτικής κοινότητας της Ουκρανίας και χρηματοδοτεί διάφορα προγράμματα αποκατάστασης εβραϊκών μνημείων, ανά την υφήλιο.

Το 2010 έγινε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εβραϊκών Κοινοτήτων, δωρίζοντας 14 εκατ. δολάρια σε διάφορα προγράμματα. Τελικά εκδιώχθηκε από την προεδρία, μετά τις έντονες διαμαρτυρίες των λοιπών μελών του συμβουλίου. Ίδρυσε όμως μια δική του Ευρωπαϊκή Εβραϊκή Ένωση, όπως την ονόμασε. Οι φίλα προσκείμενες σε αυτόν ουκρανικές εβραϊκές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι η νέα Ουκρανία είναι μια ανοικτή, πλουραλιστική κοινωνία. Η ουκρανική παράδοση όμως των αντιεβραϊκών πογκρόμ δεν πείθει για του λόγου το ασφαλές.

Τα δυτικά ΜΜΕ διαμαρτύρονται για τον έλεγχο που ασκεί ο Πούτιν στα ρωσικά ΜΜΕ. Ο Κολομόισκι όμως δεν ασκεί λιγότερο έλεγχο. Ο ίδιος είναι ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου συγκροτήματος ΜΜΕ της Ουκρανίας, ελέγχοντας τηλεοπτικά κανάλια, το ουκρανικό πρακτορείο ειδήσεων και δεκάδες διαδικτυακούς τόπους. Μέσω αυτών ασκεί πολεμική κατά του Πούτιν.

Ένας ακόμα μύθος που τα δυτικά ΜΜΕ καλλιεργούν αναφέρει ότι η Ρωσία είναι αδύναμη. Η χώρα συρρικνώνεται πληθυσμιακά, οικονομικά και γεωγραφικά. Η Ρωσία έχει υπέρ-επεκταθεί. Στα σινορωσικά σύνορα, σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο, σε κάθε 100.000 Κινέζους αντιστοιχούν μόλις 10 Ρώσοι. Μόνο όμως ένα φανατικά ρωσόφοβος μπορεί να υποστηρίξει ότι η Ρωσία επιθυμεί να επεκταθεί. Τα Βαλτικά κράτη, η Μολδαβία, η Γεωργία και η Πολωνία συνεχίζουν να διαχέουν τον μύθο ρωσικής επεκτατικότητας, γιατί με τον τρόπο αυτό μπορούν να κερδίσουν οικονομική υποστήριξη από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Ο πρόεδρος Πούτιν είχε υποταχθεί στα δυτικά συμφέροντα. Παρά τα όσα αναφέρει ο δυτικός Τύπος, ο Πούτιν δεν διαμαρτυρήθηκε κατά της εξάπλωσης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς και παρέδωσε και αρκετές ρωσικές στρατιωτικές βάσεις. Ο Πούτιν αντέδρασε επιθετικά μόνο όταν αισθάνθηκε ότι απειλείται η ίδια η αυλή του. Η προσάρτηση δε της Κριμαίας, την οποία αποδέχτηκε, μετά και από έντονες πιέσεις της ρωσικής κοινής γνώμης, ήταν μια περιορισμένου σκοπού επιχείρηση, η οποία επέτρεψε στον Πούτιν να διατηρήσει το κύρος του, μετά την απώλεια της Ουκρανίας.

Από τότε έως σήμερα έχει δώσει σημάδια ότι επιθυμεί την αποκλιμάκωση, σημάδια που κατάφεραν να ερμηνεύσουν έμπειροι διπλωμάτες, όπως ο πρώην Αμερικανός πρέσβης στη Μόσχα Τζακ Μάτλοκ ή ο Χένρι Κίσινγκερ. Ίσως ο επόμενος Ρώσος ηγέτης να μην είναι τόσο διαλλακτικός όσο ο Πούτιν. Ήδη ο Ντμίτρι Ρογκόζιν, αντιπρόσωπος της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ και επίδοξος διάδοχος του Πούτιν, έχει δηλώσει ότι την επόμενη φορά που η Μολδαβία ή η Ουκρανία του απαγορεύσουν να πετάξει πάνω από τον εναέριο χώρο τους, θα πετάξει με βομβαρδιστικό.

Ο Χίτλερ κέρδισε την εξουσία στη Γερμανία, λόγω των συνεχών ταπεινώσεων στις οποίες την υπέβαλαν οι νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αντίθετα από τη Γερμανία του 1939, η Ρωσία διαθέτει πλήθος πυρηνικών όπλων. Για αυτό αξίζει τελικά να εξοργίζουμε ακόμα περισσότερο μια πυρηνική δύναμη για χάρη του κ. Κολομόισκι και τους υπόλοιπους ολιγάρχες;

Αυτοί οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι της Δύσης που συγχέουν το παιχνίδι εξουσίας που παίζει αυτή τη στιγμή η ουκρανική ελίτ, με το ζήτημα της προάσπισης της ελευθερίας, πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι δεν υπηρετούν, αλλά μάλλον προδίδουν τις αρχές της αμερικανικής δημοκρατίας.

http://www.defence-point.gr/news/?p=102907
http://hellas-diaggeleas.blogspot.com/2014/05/ihor-kolomoyskyi-10000.html