ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΕΣ κινήσεις που εκτελεί η Γη:

1. Η περιστροφή γύρω από τον άξο­να της κάθε 24 ώρες, η οποία δημιουργεί την εναλλαγή μέρας και νύχτας.

2. Η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο στη διάρκεια ενός έτους, η οποία δημιουργεί —λόγω της κλίσης του άξονα της— την εναλλαγή των 4 εποχών του έτους.

Εκτός από τις δύο αυτές γνωστές κινήσεις κάνει συγχρόνως και μια γυροσκοπική κίνηση, δηλαδή μια κίνηση σβούρας, που χρειάζεται 25.795 έτη για να συμπληρωθεί.

Η κίνηση αυτή ονομάζεται μετάπτωση τον άξονα της Γης ή απλώς μετάπτωση, και την ανακάλυψε ο Ίππαρχος (2ος π.Χ. αιώνας). Η μετάπτωση προκαλεί την αργή, αλλά σταθερή μετακίνηση του βόρειου πόλου του ουρανού, με αποτέλεσμα, μέσα στις χιλιετίες, να παίζουν τον ρόλο του πολικού αστέρα διαφορετικά αστέρια. Έτσι, ενώ σήμερα, και μέχρι το 3000 μ.Χ. περίπου, τον ρόλο του πολικού αστέρα παίζει το α της Μικρής Άρκτου, πριν από 5000 χρόνια πολικός αστέρας ήταν το α του Δράκοντα. Μετά το 3000, και μέχρι το 5000 μ.Χ., πολικός αστέρας θα είναι το αστέρι α του Κηφέα, και μετά 12.000 χρόνια ο Βέγας, το λαμπρότερο άστρο του βόρειου ουρανού, που δεν είναι παρά το αστέρι α του αστερισμού της Λύρας.

Σχήμα 1: Μετάπτωση του άξονα περιστροφής της Γης

ΕΠΟΧΗ ΤΟY ΥΔΡΟΧΟΟΥ

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, ΟΜΩΣ, Η ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ ΕΧΕΙ ως αποτέλεσμα τη μετακίνηση των ισημερι­νών σημείων γ και γ' (εαρινό και φθινοπωρινό ισημερινό σημείο), που είναι τα σημεία τομής της εκλειπτικής με τον ουράνιο ισημερινό. Η κίνηση λοιπόν αυτή του άξονα της Γης δημιουργεί τη λεγόμενη μετάπτωση των ισημεριών.

Λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, η θέση των δύο ισημερινών σημείων μετακινείται σιγά σιγά σε σχέση με τις θέσεις των άστρων και των αστερισμών στην ουράνια σφαίρα.

Η ετήσια γενική μετάπτωση ισούται με 50",2564 δευτερόλεπτα τόξου. Η αριθμητική έκφραση της γενικής μετάπτωσης ω και της λόξωσης ε της εκλειπτικής, μετά πάροδο t ετών από το 1900, είναι:

ω = 50",2564+0",000222 (t-1900) ετήσια,

και ε = 23° 27 8",26 - 0",4684 (t -1900).

Σε 25.795 χρόνια, τα ισημερινό σημεία διαγράφουν μια πλήρη περιφέρεια πάνω στην εκλειπτική κινούμενα από την ανατολή προς τη δύση, αντίθετα δηλαδή από τη διεύθυνση κίνησης του Ήλιου πάνω στην εκλειπτική.

Η μετάπτωση των ισημεριών είναι το φυσικό φαινόμενο που δημιουργεί μεγάλη σύγχυση στη χάραξη ωροσκοπίων α­πό τους πάσης φύσεως αστρολόγους, οι οποίοι χρησιμοποιούν τον ζωδιακό κύκλο όπως ήταν την εποχή των ελληνιστικών χρόνων. Αυτό συμβαίνει διότι η μετάπτωση των ισημεριών, σε συνδυασμό με την πραγματική θέση του Ήλιου σε σχέση με τους ζωδιακούς αστερισμούς, δίνει τελείως διαφορετικές ημερομηνίες για τις ζωδιακές περιόδους α­πό αυτές που υπολογίζουν σήμερα πολλοί αστρολόγοι.

Σχήμα 2: Το μηχανικό αντίστοιχο της κίνησις του άξονα της γης είναι η κίνηση της σβούρας

Γύρω στο 2000 π.Χ,, όταν οι Βαβυλώνιοι θεμελίωναν το σύστημα μέτρησης του χρόνου, η εαρινή ισημερία συνέβαινε όταν ο Ήλιος προσέγγιζε τη διεύθυνση του αστερισμού του Κριού. Η άνοιξη λοιπόν ερχόταν όταν ο Ήλιος, στις 21 Μαρτίου, παρατηρείτο στην περιοχή του Κριού, γεγονός που συνέπιπτε με την έναρξη της εποχής της βλάστησης.

Όμως η μετάπτωση του άξονα της Γης έχει ως άμεσο αποτέλεσμα, όπως ήδη είπαμε, τη μετάπτωση των ισημερινών σημείων. Έτσι, η εαρινή ισημερία μετακινείται προς τα «πίσω», κατά μήκος των ζωδιακών συμβόλων, με τον ρυθμό ενός περίπου ζωδίου κάθε 2000 χρόνια. Δύο χιλιάδες χρόνια, λοιπόν, μετά τη στιγμή που οι Βαβυλώνιοι καθόρισαν την εαρινή ισημερία στο ζώδιο του Κριού, αυτή συνέβαινε όταν ο Ήλιος προσέγγιζε το ζώδιο των Ιχθύων. Το γεγονός συνέπεσε περίπου με τη γέννηση του Σωτήρα Χριστού, και είναι πολύ πιθανόν να οφείλεται σ' αυτό το ότι ένα από τα πρώτα σύμβολα του Χριστιανισμού ήταν ο ΙΧΘΥΣ, που σημαίνει: (Ι)ησούς (Χ)ριστός (Θ)εού (Υ)ιός (Σ)ωτήρ.

Επόμενο είναι λοιπόν ότι δύο χιλιάδες χρόνια περίπου μετά από τη γέννηση του Χριστού η εαρινή ισημερία θα συμβαίνει, όταν ο Ήλιος θα προσεγγίζει τον αστερισμό του Υδροχόου. Αυτό είναι το αστρονομικό γεγονός που χαρακτηρίζει την εποχή μας ως την «Εποχή του Υδροχόου», όπως συχνά ακούμε στο ραδιόφωνο ή διαβάζουμε στις εφημερίδες και τα περιοδικά.

Από το βιβλίο ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΧΡΟΝΟ ΧΡΟΝΟ

Σ.Θεοδοσιου-Μ.Δανέζης

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΥΛΟΣ

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

Όταν η γη είχε τρεις δορυφόρους!....

Τα Ινδικά χειρόγραφα αναφέρουν ότι «οι Έλληνες θεοί πολέμησαν εναντίον των κατοίκων της σελήνης και των συμμάχων της.»

Οι Έλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πάρα πολλά για την σελήνη. Ο Σωκράτης την χαρακτηρίζει: «Μεγάλη κούφια σφαίρα που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές και κάποτε κατοικούσαν άνθρωποι σαν εμάς». Αυτά αναφέρει ο Ξενοφάνης για τον δάσκαλο του. 

Αυτά που έλεγε ο Σωκράτης τα υποστηρίζουν και σύγχρονοι αστρονόμοι.

Ο Έλληνας θεός Ορφέας, γιος του Απόλλωνα, ο πιο τακτικός ταξιδιώτης της Σελήνης και του Σειρίου, και μας λέει: 

«Η Σελήνη έχει βουνά πολιτείες και σπίτια, η επιφάνεια της είναι έδαφος όπως της γης και καιοικεκαι από θεϊκούς κατοίκους.» 

Τις πληροφορίες αυτές μας τις δίνουν Πλούταρχος και Διογένης ο Λαέρτιος.

Ο Ορφέας γνώριζε το σεληνιακό ημερολόγιο των 12 μηνών και τις φάσεις της σελήνης. Μιλά για την περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες της γης, τις εκλείψεις της σελήνης, τα ηλιοστάσια, τις ισημερίες, τις κινήσεις των πλανητών και την παγκόσμια έλξη και επιμένει στο θέμα των κατοίκων της σελήνης, ότι είναι αυτοί που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη.

Οι Τελχίνες της Ρόδου και οι Κάβειροι της Σαμοθράκης εξαφανίστηκαν μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Η τεχνολογική τους εξέλιξη ήταν τέτοια που τους επέτρεπε να εγκαταλείψουν την γη και να σωθούν στην Σελήνη ή τον Αρη. Η άποψη μου είναι ότι επέστρεψαν στις βάσεις τους στην Σελήνη και τον Αρη αντίστοιχα, βάσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τους θεούς κατά τον εποικισμό της γης.

Ο Νονός αναφέρει ότι ο Φαέθων έκανε 30 περιστροφές γύρω από το φεγγάρι, ταξίδεψε στην Αφροδίτη και επισκεπτόταν τον Β. και Ν. Πόλο.

Ο Διόνυσος και ο Ηρακλής πήγαν στην Σελήνη και ο Ίδμων όπως αναφέρει ο Νονός ταξίδεψε στην Σελήνη με το άρμα του που έμοιαζε με απαστράπτοντα κομήτη και δίνει ακριβέστατες πληροφορίες για την αθέατη πλευρά της σελήνης κάτι, που πριν λίγα χρόνια έκανε ο σύγχρονος άνθρωπος.

Ο Ελληνικής καταγωγής Λουκιανός από την Σαμοσάτα της Συρίας έζησε το 120 μ.χ. Στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία» αν και το χαρακτηρίζει παραμύθι, εν τούτοις δίνει πληροφορίες επιστημονικά απόλυτα ακριβείς, οι οποίες επαληθεύτηκαν στην εποχή μας. Τις πληροφορίες αυτές εάν δεν υπήρχαν ανάλογες εμπειρίες, ήταν αδύνατον να τις φαντασθεί άνθρωπος.

«Πήγαινε με ένα καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά μερόνυχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι. (Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ανθρώπου για το φεγγάρι). Μπήκε μέσα σ’ ένα πηγάδι που από πάνω είχε καθρέφτες και έβλεπε όλη τη γη. (Πρόκειται για υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο που ο άνθρωπος ακόμη δεν το έχει φτιάξει γιατί με αυτό έβλεπε και τους ανθρώπους στην γη). Βασιλιάς της Σελήνης ήταν ο Ενδυμίωνας που τον πήραν από την γη και τον πήγαν στο φεγγάρι και τον έκαναν βασιλιά.»

Περιγράφει τρικινητήρια αεροπλάνα (τρικέφαλοι αλογογύπες που πετούσαν) περιγράφει σύγχρονες διόπτρες (έβαζαν και έβγαζαν τα μάτια τους που μπορούσε να τα φορά ο καθένας και έβλεπαν πολύ μακρυά) περιγράφει πολεμιστές με διαστημική στολή που είχε δύο κέρατα "κεραίες". Ο στρατός αυτός ήταν του Φαέθοντα και επειδή ήταν άνθρωποι σαν εμάς και η θερμοκρασία της σελήνης μεγάλη γι αυτό φορούσαν τις διαστημικές στολές.

Περιγράφει ταξίδια στ’ άστρα του ζωδιακού καθώς και προσθαλάσσωση ίδια με αυτή των συγχρόνων κοσμοναυτών και μάλιστα στην περιοχή των Βερμούδων. Επισκέφθηκε τα νησιά των Μακάρων (Σείριος) και δεν ήθελε να φύγει αφού σε λίγα χρόνια θα γύρναγε πίσω.

Τέλος περιγράφει πόλεμο μεταξύ των κατοίκων της Σελήνης και του Σειρίου όπου έγιναν αερομαχίες και χρησιμοποιήθηκαν τρομερά όπλα. Όπως φαίνεται ο Λουκιανός διάβασε κάποιο χειρόγραφο που έγραφε για όλα αυτά και επειδή του φαινόταν εξωφρενικά τα αποκάλεσε παραμύθι τα έγραψε και τα ονόμασε αληθινή ιστορία.

Η δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, η Άρτεμις, χρημάτισε βασίλισσα της σελήνης. Ο Πυθαγόρας, γιος του Απόλλωνα κατά μία παράδοση, επέμενε ότι η Σελήνη κατοικούνταν κάποτε από όντα θεϊκά όμοια με τους ανθρώπους της γης. Ο Πυθαγόρας αφηγείται επίσης ότι έκανε στροφές γύρω από την σελήνη με τα αστρόπλοια των θεών που κατοικούσαν κάποτε στο φεγγάρι και με τα όντα αυτά είχε δημιουργήσει φιλία, ενώ αναφέρει ότι η σεληνιακή ημέρα είναι 15 φορές μεγαλύτερη από της γης όπως και είναι.

Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι όπως άκουσε από μαρτυρίες πολλές φορές, ο Πυθαγόρας μπορούσε την ίδια στιγμή να βρίσκεται σε δύο διαφορετικό μέρη – ιδιότητα που έχει μόνο το ηλεκτρόνιο του ατόμου – και έκανε ταξίδια στον Άδη ακολουθώντας την διαδρομή του Προμηθέα. Ο Πυθαγόρας μπορούσε να αιωρείται και να γίνεται αόρατος ή να βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο μέρη. Τον δίδαξε ο Απόλλωνας όπως τον Αρισταία και τον ιερέα του ‘Αβαρι.

Το 1950 σε ναό των Μαγιάς στο Μεξικό βρέθηκε χάρτης της αθέατης πλευράς της σελήνης, ο οποίος αποδείχτηκε απόλυτα ακριβής συγκρινόμενος με τους πρόσφατους που έφεραν τα διαστημόπλοια.

Η πρώτη χαρτογράφηση της αθέατης πλευράς της σελήνης από τον άνθρωπο έγινε την 7.10.1959, επομένως ο παλαιός χάρτης βρέθηκε στην γη ή από επίσκεψη γήινων στο φεγγάρι ή από επίσκεψη εξωγήινων στην γη.

Η σελήνη σύμφωνα πάντα με τα Σανσκριτικά κείμενα και την Ινδουϊστική θρησκεία, σε κάποια απώτατη εποχή δεν υπήρχε σαν δορυφόρος της γης.

Αργότερα η γη είχε τρεις δορυφόρους.

Την εποχή που η γη δεν είχε δορυφόρους, οι άνθρωποι είχαν ανάστημα ύψους 1.20-1.50 μέτρων.

Όταν είχε τρεις δορυφόρους τότε οι άνθρωποι είχαν ανάστημα 2.50-12.00 μέτρα και τέλος με ένα δορυφόρο έχουν το ύψος του σημερινού ανθρώπου 1.60-2.00 μέτρα, λόγω βαρύτητας (g=9.81m/sec2).

Η σελήνη σαν ουράνιο σώμα ασκεί σημαντική επίδραση σε όλες τις εκδηλώσεις της γης, παλίρροιες, βαρυτικά και ελκτικά φαινόμενα, αυξομείωση του ηλεκτρικού δυναμικού, αύξηση δένδρων, αναστάτωση οργανισμών, κρίσεις αιμοραγιών και έντονος επηρεασμός αθλητών και μοναχικών ανθρώπων.

http://dia-kosmos.blogspot.gr/

«Επιχείρηση Argus»

Τ.Κ.: Τι απόγινε η εξόριστη κυβέρνηση;

  Douglas Dietrich (D.D): Η εξόριστη κυβέρνηση βρίσκεται ακόμα και σήμερα εκεί. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε ακριβώς είναι τι αλλαγές έχουν συμβεί στους κόλπους της. Πριν αναφερθώ, όμως, στην κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τον Πόλεμο, πρέπει να μιλήσουμε για την «Επιχείρηση Argus».

Οι Αμερικανοί - βασιζόμενοι στον Πόλεμο των Δίσκων και τον πυραυλικό πόλεμο- είχαν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι οι Ναζί είχαν εγκαταστήσει μια βάση στον Νότιο πόλο της Σελήνης. Ήταν μια πολύ μικρή βάση νότιο πόλο, αλλά θεωρούνταν πολύ μεγάλη απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια. Έτσι, οι Αμερικανοί ήρθαν το 1958 σε επαφή με τον Νικόλαο Χριστόφιλο, έναν ιδιοφυή τρελό, που δεν διέθετε καν πτυχίο Φυσικής.

Δούλευε στο Lawrence Radiation Laboratory της Καλιφόρνια στο Λίβερμορ, πάνω σε τεχνικές τιθάσευσης και ελέγχου της ενέργειας που εκλυόταν στις αντιδράσεις σύντηξης υδρογόνου. Δεν υπάρχουν ανά τον κόσμο γνωστά φυσικά υλικά που να μπορούν να περιστείλουν το αφάνταστα θερμό πλάσμα που δημιουργείται, γιατί έχει την θερμοκρασία του Ήλιου. Εργαζόταν στη διαμόρφωση «μαγνητικών φιαλών», ισχυρών μαγνητικών πεδίων που θα κρατούσαν το ηλεκτρικά φορτισμένο πλάσμα. Λόγω της φύσης και του σχήματος των μαγνητικών, κάποια ποσότητα φορτισμένων μορίων θα διέρρεε από τα άκρα της μαγνητικής φιάλης - σχεδόν όπως τα εγκλωβισμένα μόρια διαρρέουν από τους πόλους της δημιουργώντας σέλας.

Ενώ συνεχιζόταν ο Πόλεμος των Δίσκων, η κυβέρνηση των ΗΠΑ πλησίασε τον Χριστόφιλο και είπε: «Πρέπει να καταστρέψουμε το γερμανικό αστροναυτικό πρόγραμμα εποικισμού της Σελήνης». 

Στις 10 Ιανουαρίου του 1958 εκείνος απάντησε δίνοντας εγγράφως όλες τις εξισώσεις του και είπε ότι, εάν ένα πυρηνικό όπλο επρόκειτο να εκραγεί στο εγγύς Διάστημα, τα ραδιενεργά θραύσματα θα παγιδεύονταν και θα κατευθύνονταν από το μαγνητικό πεδίο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια τεχνητή ζώνη φορτισμένων σωματιδίων που θα περιέβαλλε ολόκληρη τη Γη.

Με άλλα λόγια, είπε ότι μπορούσε να δημιουργήσει μία τεχνητή ραδιενεργό ζώνη Βαν Άλεν, αρκετά ισχυρή για την καταστροφή οτιδήποτε βρισκόταν σε τροχιά.

Τ.Κ.: Αυτή η τεχνητή ζώνη Βαν Άλεν βρίσκεται ακόμα εκεί;

 Δ.Δ.: Θα ήταν μια σύντομη στρατιωτική εφόρμηση που διαρκούσε αρκετά, ώστε να εξαφανίσει τα πάντα από το Διάστημα. Οι στρατιωτικοί αστροναύτες ήδη αντιμετωπίζουν ένα εχθρικό περιβάλλον. Σε περίπτωση που ο εχθρός προσωρινά κάνει το εγγύς Διάστημα ραδιενεργά θανατηφόρο, η επιβίωση σ' αυτό το περιβάλλον είναι αδύνατη. Η ζώνη θα προκαλούσε ανά τον κόσμο παράσιτα στις ραδιοφωνικές ζώνες ΗF και VΗF, των οποίων γίνεται το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής επικοινωνίας. Το σημαντικότερο είναι ότι η έκρηξη πυρηνικών όπλων θα δημιουργούσε αυτά τα τεχνητά σέλα και θα αύξανε την ένταση ακτινοβολίας στην περιοχή της ιονόσφαιρας, όπου εξερράγη η βόμβα. Αυτό θα αχρήστευε τα ραντάρ και τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους καθοδήγησης. Θα προκαλούσε γενικό μπλακ άουτ των ραδιοεπικοινωνιών.

ΗΕLLENIC NEXUS ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Η «Επιχείρηση Argus» ήταν μια μυστική σειρά δοκιμών που διεξήχθη στον Νότιο Ατλαντικό, 110 μίλια νοτιοδυτικά του Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής. Αφορούσε στη διερεύνηση των επιπτώσεων των πυρηνικών εκρήξεων έξω από την ατμόσφαιρα δηλαδή του τρόπου με τον οποίο τα φορτισμένα σωματίδια και τα ραδιενεργά ισότοπα που απελευθερώνονται αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης. Αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει τον εντοπισμό ραντάρ, επικοινωνιών, καθώς καί τα ηλεκτρονικά των δορυφόρων και των βαλλιστικών πυραύλων.

Πίσω από όλα βρισκόταν μια θεωρία του εκκεντρικού αλλά λαμπρού Έλληνα φυσικού Νικόλαου Χριστοφίλου που αναπτύχθηκε στο Εργαστήριο Ακτινοβολίας Laurence (LRL). Ο ίδιος είχε προβλέψει ότι στρατιωτικά σημαντικά αποτελέσματα θα παράγονται με την έγχυση φορτισμένων σωματιδίων από πυρηνικές εκρήξεις στο εγγύς Διάστημα, δημιουργώντας μια τεχνητή ζώνη Βαν Άλεν.

Η «Επιχείρηση Argus» έχει χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο επιστημονικό πείραμα στον κόσμο. Οι δοκιμές επιβεβαίωσαν ουσιαστικά τις προβλέψεις του Χριστοφίλου.

Η βόμβα, με ακριβείς υπολογισμούς ως προς το σημείο έκρηξης, θα μπορούσε να κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο, που να έχει επιπτώσεις σε μια συγκεκριμένη περιοχή με αρκετό ηλεκτρομαγνητικό παλμό, όχι μόνο για να καταστρέψει όλα τα αεροσκάφη που πετούσαν προς ή από την ατμόσφαιρα, αλλά και για να αποτρέψει οποιαδήποτε πυραυλικά αντίποινα. Ο Χριστόφιλος είπε ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να πολεμήσουν οι Αμερικανοί το εξόριστο Τρίτο Ράιχ, με τους πυραυλικούς επιστήμονες και τους ιπτάμενους δίσκους του.

Την 1 η Αυγούστου του 1958, έκαναν δοκιμές πάνω στη θεωρία του και εκτόξευσαν μία Η-βόμβα (υδρογονοβόμβα) 3,8 μεγατόνων που εξερράγη 48 μίλια [-77 χλμ] πάνω από την Ατόλλη Τζόνστον, στον Ειρηνικό. Η έκρηξη που προκλήθηκε, σύμφωνα με την Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας, ήταν η πιο θεαματική βολή που είχε ριφθεί ποτέ από τις ΗΠΑ. Η πύρινη σφαίρα ανέβηκε πάνω από την ατμόσφαιρα, πυροδότησε μια μαγνητική καταιγίδα και προκάλεσε μπλακ άουτ των ασύρματων εκπομπών από το Τόκιο μέχρι το Σαν Φρανσίσκο.

Στις 27 Αυγούστου του 1958, η πρώτη από τρεις πυρηνικές βολές ρίφθηκε πάνω από την Ανταρκτική. Ένας πύραυλος μετέφερε μια πυρηνική κεφαλή χαμηλής απόδοσης 200 μίλια [322 χλμ] πάνω από τη Γη. Μετά από αυτό, οι Αμερικανοί έστειλαν 19 διαφορετικούς πυραύλους για να μετρήσουν την ακτινοβολία. Κοντά στο Γκραν Κάνυον, στην Αριζόνα, είχαν τοποθετήσει μέχρι και μια τεράστια μεταλλική σπείρα, απλωμένη κατά μήκος της ερήμου, για να μετρήσουν τις αλλαγές στον μαγνητισμό της Γης.

Παρατηρητές σε πλοία στον Βόρειο και Νότιο Ατλαντικό παρακολουθούσαν πώς όλα τα θραύσματα ακολουθούσαν το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης. Αμέσως μετά έπεφταν στην ατμόσφαιρα στο σημείο της έκρηξης και ύστερα έκαναν όλη τη διαδρομή μέχρι το άλλο άκρο της έκρηξης, δημιουργώντας τεχνητά σέλα. Τόσο ισχυρό ήταν. Η ακτινοβολία περικύκλωσε τη Γη και δημιούργησε μία νέα ζώνη ακτινοβολίας ύψους 40.000 μιλίων (64.440 χλμ).

Στις 30 Αυγούστου και 6 Σεπτεμβρίου, το επανέλαβαν. Αυτές οι εκρήξεις στην ιονόσφαιρα ήταν τόσο δυνατές, ώστε κατέστρεψαν όλα όσα είχε παράγει το Τρίτο Ράιχ ξοδεύοντας δισεκατομμύρια Reichsmarks (νόμισμα του Τρίτου Ράιχ) για το στρατιωτικό διαστημικό πρόγραμμα.

Τ.Κ.: Πιστεύεις ότι μέχρι τότε το Τρίτο Ράιχ είχε επανδρώσει βάσεις στη Σελήνη;

Douglas Dietrich (D.D): Ναι, και μετά το τέλος της «Επιχείρησης Argus» συμπέραναν ότι όλο το προσωπικό της βάσης πέθανε και δεν ανεφοδιάστηκε ποτέ από τη Γη. Οι Αμερικανοί δεν έμαθαν ποτέ το όνομα της βάσης αυτής. Της έδωσαν το κωδικό όνομα «Σεληνιακή Βάση Άλφα».

Τ.Κ.: Είπες ότι βρισκόταν στον νότιο πόλο της Σελήνης. Ήταν στη σκοτεινή πλευρά ή στην πλευρά που είναι ορατή σ' εμάς;

 Douglas Dietrich (D.D): Σε καμία πλευρά. Ο νότιος πόλος της Σελήνης βρίσκεται στη μισοσκότεινη ζώνη. Έτσι, η βάση μέσα σε μια κοιλάδα θα ήταν προστατευμένη από την έντονη ηλιακή ακτινοβολία που θα ήταν εξίσου καταστροφική για τις ηλεκτρονικές εγκαταστάσεις όσο και οι εκρήξεις.

Οι περιοχές της έντονης ακτινοβολίας στο Διάστημα υπήρξαν ολέθριες για τα πολεμικά διαστημικά συστήματα του εξόριστου Τρίτου Ράιχ. Στο κενό του Διαστήματος δεν υπάρχει τίποτε να διασκορπίσει ή να απορροφήσει την ακτινοβολία. Όταν τα υψηλής ενέργειας ηλεκτρόνια κτυπήσουν οποιοδήποτε αντικείμενο, παράγουν ακτίνες Χ που είναι διεισδυτικές. Καταστρέφουν τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό, σβήνουν τη μνήμη των ηλεκτρονικών υπολογιστών και είναι θανατηφόρες για τους αστροναύτες.

Αφού η ζώνη ακτινοβολίας ήταν παγκόσμια και εκτεινόταν προς τα έξω χιλιάδες μίλια, όλοι οι δορυφόροι που το Τρίτο Ράιχ είχε θέσει σε τροχιά, πολύ πριν τον Σπούτνικ, συνέχιζαν να περνούν μέσα από αυτές τις περιοχές έντονης ακτινοβολίας και καταστρέφονταν. Για το Τρίτο Ράιχ, οι επιπτώσεις ως προς τη χρήση του Διαστήματος ως μελλοντικού πεδίου επιχειρήσεων ήταν ολέθριες.

Τ.Κ.: Όμως η βάση στη Νέα Σουηβία συνέχισε να υπάρχει; 

Douglas Dietrich (D.D): Το εξόριστο Τρίτο Ράιχ δεν εκτόξευσε πλέον άλλες κατασκευές απόλυτου κενού. Ο αυξανόμενος ιονισμός της ανώτερης ατμόσφαιρας που προκλήθηκε από αυτές τις εκρήξεις απεδείχθη επικίνδυνος για τα βομβαρδιστικά μεγάλου ύψους και τα διαστημικά ανεμόπτερα που είχαν σχεδιαστεί από τη Sänger. Άνδρες και γυναίκες πιλότοι που πετούσαν πάνω από 50.000 πόδια μέσα από την αυξημένου ιονισμού περιοχή, δέχονταν θανατηφόρες δόσεις ακτινοβολίας πριν προλάβουν να φθάσουν στους στόχους των αντιποίνων.

Αυτή ήταν ενδεχομένως η πιο ισχυρή σειρά ατομικών επιθέσεων που έκανε ποτέ η Αμερική. Το εγγύς Διάστημα απεδείχθη ανυπεράσπιστο και μη λειτουργικό, σε περίπτωση ατομικής σύρραξης. Γι' αυτό και οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση αποφάσισαν ότι δεν θα είχαν κανενός είδους στρατιωτικό διαστημικό πρόγραμμα, ακόμη και ότι δεν επρόκειτο να προσπαθήσουν να εγκαταστήσουν βάσεις στη Σελήνη.

Στις 31 Οκτωβρίου του 1958, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση ξεκίνησαν ένα μορατόριουμ στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων επί του εδάφους.

 Σκέφθηκαν: «Tι νόημα έχει μια διαστημική κούρσα, εκτός από λόγους προπαγάνδας, αφού εάν κηρυχθεί πόλεμος θα σαρώσουμε τις διαστημικές κατασκευές ο ένας του άλλου τόσο γρήγορα, που όλα τα χρήματα που θα έχουμε ξοδέψει θα πάνε χαμένα;»

http://hellas-diaggeleas.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6114.html
http://dia-kosmos.blogspot.gr/