Η αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση, με την δικαιολογία ότι ευνοεί τους ισχυρούς και τους προνομιούχους, μπορεί να αντλεί τροφή και από μια πολύ συγκεκριμένη κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζει πολλές περιοχές του υπανάπτυκτου κόσμου: την οικονομική και χρηματοπιστωτική κυριαρχία των πλούσιων μειονοτήτων.
Σύμφωνα με τα λόγια ενός οξύνου παρατηρητή της παγκοσμιοποίησης, κανείς δεν έχει επισημάνει επαρκώς ότι σε πολλές περιοχές «οι αγορές συγκεντρώνουν τεράστιο πλούτο στα χέρια μιας ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ «ξένων» (π.χ. στην Ελλάδα των Εβραίων), υποδαυλίζοντας έτσι τον εθνικό φθόνο και το μίσος ανάμεσα στην πλειονότητα των ανθρώπων που πολλές φορές ΠΑΣΧΟΥΝ χρονίως από την φτώχεια.
Οι συγκεκριμένες μειονότητες, εξαιτίας της ανώτερης (μόρφωσης-sic) και των ευρύτερων ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΕΩΝ που διαθέτουν, βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση για να προσελκύσουν τις ξένες επενδύσεις και γίνονται εταίροι σε ξένες επιχειρήσεις.
Κατά συνέπεια η παγκοσμιοποίηση τις βοηθά να μεγιστοποιούν τα Προνόμιά τους, επιδεινώνοντας τις εθνοτικές ανισότητες και πυροδοτώντας περαιτέρω εντάσεις. Η οδυνηρή πραγματικότητα είναι ότι το οικονομικό προνόμιο μιας εθνοτικής μειονότητας αποτελεί πολύ εύφλεκτη πολιτική κατάσταση.
Ο εθνοτικός φθόνος μπορεί να μετατραπεί σε ισχυρή δύναμη Ξενοφοβίας, γεννώντας εχθρότητα απέναντι στην ΑΔΙΚΙΑ που φαίνονται να προκαλούν τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης. Όμως δεν εκπλήσσει το ότι η επίθεση κατά της παγκοσμιοποίησης, και ιδιαίτερα κατά της σύνδεσης της με την Αμερική, έχει κι ένα ισχυρό πολιτισμικό κίνητρο.
Σύμφωνα με τους επικριτές της, εκτός από την προώθηση της παγκοσμιοποίησης για ιδιοτελείς οικονομικούς και πολιτικούς σκοπούς, η Αμερική ασκεί έναν ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ που την εξυπηρετεί. Στην πραγματικότητα, οι συγκεκριμένοι επικριτές θεωρούν την παγκοσμιοποίηση συνώνυμο του ΕΞΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΥ.
Της επιβολής του αμερικανικού τρόπου ζωής πάνω στα υπόλοιπα ΕΘΝΗ, η οποία οδηγεί στην προοδευτική πολιτιστική ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΗΣΗ του κόσμου με βάση αυτόν τον τρόπο ζωής. Η συγκεκριμένη κατηγορία, που δαιμονοποιεί την Παγκοσμιοποίηση από πολιτικής απόψεως, θυμίζει το σύνθημα των ΓΑΛΛΩΝ κομμουνιστών ότι οι ΗΠΑ έχουν επιδοθεί στην «Κοκα-Αποικιοποίηση» του ΚΟΣΜΟΥ.
Και εισάγει ένα εξαιρετικό επίμαχο ιδεολογικό θέμα.
Όχι μόνον συμβάλει στην δημιουργία ενός ευρύτερου συνασπισμού ιδεολόγων κατά της Παγκοσμιοποίησης, αλλά και συγκεντρώνει σημαντική Υποστήριξη στο ΑΝΤΙ-ΠΙΣΤΕΥΩ από τις ΕΛΙΤ ορισμένων κρατών-Κλειδιών, ιδιαίτερα της ΓΑΛΛΙΑΣ και της ΡΩΣΙΑΣ.
Για την Γαλλική πολιτική ΕΛΙΤ των διανοούμενων, η σημερινή παγκόσμια αμερικανική υπεροχή-έστω κι αν γίνεται ανεκτή ως απαραίτητο κακό χάριν της διεθνούς ασφάλειας-αντιπροσωπεύει μια μορφή Πολιτισμικής ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ !.....
Πολλές γαλλικές προσωπικότητες θεωρούν την παγκοσμιοποίηση σχέδιο αναπαραγόμενο από την ΑΜΕΡΙΚΗ, για την διάδοση μιας ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ η οποία υπονομεύει με διαβρωτικό κι επιβλαβή τρόπο την ΕΘΝΙΚΗ κληρονομιά του κάθε κράτους. ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ που είναι Απεχθής (κατά τον Ζίγμπνιου Μπρεζίνσκυ), σε μι αΕΛΙΤ η οποία όχι μόνον είναι υπέρμετρα περήφανη για την δική της κληρονομιά, αλλά, επιπλέον, τη θεωρεί και την καταλληλότερη για τον υπόλοιπο κόσμο. Κατά συνέπεια, η πολιτισμική αυτοάμυνά της ενάντια στις δήθεν Εκχυδαϊστικές και Ομογενοποιημένες συνέπειες της Παγκοσμιοποίησης λαμβάνει σχεδόν αναπόφευκτα τη μορφή του ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΥ…..
Οι ανησυχίες των ΓΑΛΛΩΝ ότι η Παγκοσμιοποίηση ισούται με την Ομογενοποίηση εκφράζονται ανοιχτά και συχνά. Σχεδόν σε κάθε έκφανση της ζωής, οι εκδηλώσεις της παγκοσμιοποίησης αξιολογούνται με βάση τον βαθμό στον οποίο συμπίπτουν με την μεταδοτική ΑΠΕΙΛΗ της αμερικανικής ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ.
Και η εν λόγω απειλή θεωρείται ότι κυμαίνεται από την διάδοση της αγγλικής ως κοινής γλώσσας του Παγκοσμιοποιημένου κόσμου- είτε αυτό αφορά τον έλγχο της εναέριας κυκλοφορίας είτε την διεθνή γραφειοκρατία- μέχρι τον κίνδυνο που εγείρει για τις ΜΑΓΕΙΡΙΚΕΣ συνήθειες των Γάλλων η καλλιεργούμενη από τις ΗΠΑ εξάρτηση των ανθρώπων από την υποτίθεται απάνθρωπη ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ στην ΓΕΩΡΓΙΑ και την ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ!....
(ΣΣ. Η Γάλλοι μέχρι και αυτά προστατεύουν ενώ στην Ελλάδα, με τους καθαρά Εβραίους πολιτικούς και πνευματικούς έχουμε χάσει το ΣΤΙΓΜΑ ΜΑΣ, τον Ελληνικό Πολιτισμό τις ΡΙΖΕΣ μας)…
Ασφαλώς, η Γαλλία και οι ΗΠΑ εκτιμούν την ιστορική φιλία τους βασιζόμενες σε μια πραγματικά κοινή (και δοκιμασμένη) προσήλωση στις δημοκρατικές αξίες. Εντούτοις, η εξασθένηση της παλιάς μαρξιστικής πρόκλησης συνοδεύτηκε από ΝΕΑ ΕΝΤΑΣΗ των Γαλλο-Αμερικανικών σχέσεων στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ τομέα, η οποία εισχώρησε ακόμη και στον επίσημο μεταξύ τους διάλογο.
Το 2000 για παράδειγμα, στην ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΗ από τις ΗΠΑ συνάντηση της «Κοινότητας των Δημοκρατικών Κρατών» στην Βαρσοβία (στην οποία έλαβαν μέρος οι υπουργοί Εξωτερικών περισσοτέρων από εκατό κρατών), ο τότε ΓΑΛΛΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ υποστήριξε σθεναρά ότι ο Αμερικάνικος τρόπος προαγωγής της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ δημοκρατίας δεν εναμορνίζεται με την ανάγκη να γίνει σεβαστή η ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ.
ΠΑΡΟΤΡΥΝΕ του συμμετέχοντες στην συνάντηση ν’ αποφεύγουν τον πειρασμό να «Εξισώσουν τον Οικομενισμό με τον υποχρεωτικό Εκ-Δυτικισμό»……και αποδοκίμασε «την κυριαρχία της Αγγλοαμερικανικής εκδοχής της πολιτικής της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΓΟΡΑΣ».!!!!!!!!!!!!!!...
Παρόμοια κριτική από τους Γάλλους προσδίδει στην αντι-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ μια πνευματική επίφαση καλαισθησίας.
ΚΙ αυτό, την ίδια στιγμή που η Ρώσικη ΕΛΙΤ παρέχει όλο και περισσότερο έναν πιο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ πολιτικό ορισμό του ΝΕΟΥ αντι-πιστεύω!... ΑΝΤΙ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ!...
Από το Βιβλίο ( Η ΕΠΙΛΟΓΗ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ Ή ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΓΕΣΙΑ) του Ζίγμπνιου Μπρεζίνσκυ...
http://dia-kosmos.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου