Το παιχνίδι τους είναι ότι δεν παίζουν παιχνίδι!
Αν τους δείξω πως βλέπω ότι παίζουν, θα έχω παραβεί τους κανόνες και θα με τιμωρήσουν.
Πρέπει να παίξω το παιχνίδι τους, δηλαδή να κάνω πως δεν βλέπω ότι παίζουν!...
Κατά βάθος ο Γεώργιος Ράλλης έπασχε από την κληρονομική αναπηρία που του άφησε ο πατέρας του και από το πολύπλοκο Σύνδρομο του Τεκτονισμού.
Χρειαζόταν την βεβαιότητα ότι είχε ξεπεράσει κάτι αντιφατικό από την πραγματικότητα: Ότι η σταδιοδρομία του ωφειλόταν στις ικανότητές του και Όχι στη δύναμη που είχε αποκτήσει με την πάροδο του χρόνου, από τις συγκυρίες του πολύπλοκου συνδρόμου του Τεκτονισμού.
Πίστεψε –ο Γεώργιος Ράλλης- ότι έπρεπε να φανεί πως κέρδισε το Αξίωμά του με την αξία του!... Όμως, όπως μια ωραία γυναίκα δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρη ότι την ποθούν «γι’ αυτό που είναι» -γιατί βέβαια αυτό που είναι δεν ξεχωρίζεται από την ομορφιά της- έτσι κι ένας πολιτικός με κληρονομική αναπηρία δεν μπορεί να είναι βέβαιος τι τον έφερε στην θέση του στη δημόσια ζωή..
Αν είναι τυχερός, θα μάθει με τον καιρό, ότι λίγη σημασία έχει αυτό. Στα υψηλά πολιτικά αξιώματα, θα τον μετρούν ανάλογα με τις προκλήσεις που αντιμετώπισε και με τα επιτεύγματα για τα οποία αγωνίστηκε, κι ΟΧΙ ανάλογα με τις ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ του, ή με τα κίνητρα αυτών που τον Βοήθησαν να Φτάσει ως εκεί!....
Η Ιστορία δεν θα κρίνει την εκκίνηση, αλλά τον τερματισμό.
Ο Γ. Ράλλης ποτέ δεν έλυσε απόλυτα αυτό το δίλημμα Ειπώθηκε ότι απέτυχε να κερδίσει την πρωθυπουργία, παρά το γεγονός ότι είχε την στήριξη του ΝΤΟΠΙΟΥ και ΞΕΝΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ του ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ!.....
Το αντίθετο είναι πιο κοντά στην αλήθεια. Το τέλος του Γ. Ράλλη, ήταν δρομολογημένο. Μόνο που ο ίδιος δεν το γνώριζε. Το πληροφορήθηκε μετά τον Αύγουστο του 1981…. «αρμοδίως»…!
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε λάβει το ….. «χρίσμα» για τα επόμενα οκτώ χρόνια. Οι ιδιότητες που απαιτούνται για να κατακτήσει κανείς το «χρίσμα» για την ελληνική πρωθυπουργία, λίγη σχέση έχουν με τις ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ που ΠΡΕΠΕΙ να έχει για να κυβερνήση. Στην πραγματικότητα, τα δύο αυτά είδη ικανοτήτων μπορεί να γίνουν ασυμβίβαστα μεταξύ τους, καθώς οι απαιτήσεις της διαδικασίας του «Χρίσματος», γίνονται μεγαλύτερες σε κάθε επιλογή….
Η διαδικασία του «χρίσματος» απαιτεί από τον υποψήφιο ένα είδος επιδεξιότητας. Πρέπει να ξέρει-εκτός των άλλων- να προσαρμόζει τις πολιτικές απόψεις του, στην ανάγκη της στιγμής, να συμβιβάζει τις αντιθέσεις και να υποτάσσει τα προγράμματα, στις απαιτήσεις ενός, όσο γίνεται, μεγαλύτερου και πλατύτερου συνασπισμού.
Ένας άνθρωπος που το κατάλαβε τόσο καλά, όσο ο Α. Παπανδρέου, την πολύπλοκη ουσία της «διαδικασίας …χρίσματος» (μετά από τόσα χρόνια μαθητείας στην NSA) αναπόφευκτα θα νικούσε έναν υποψήφιο που προσπαθούσε να πετύχει τον στόχο του τονίζοντας την ουσία του προγράμματός του.
Κατακυριευμένος ο Γ. Ράλλης από την «κληρονομική αναπηρία» του, δίστασε μπροστά στην ευκαιρία (του να προσφέρει, τουλάχιστον, περισσότερα από τον Α. Παπανδρέου)!. Αν αυτό ήταν επικίνδυνο για έναν προοδευτικό, ήταν μοιραίο για έναν συντηρητικό πολιτικό, που το κόμμα του, καθώς βρισκόταν μέσα στην εξουσία για μια γενιά, είχε στραφεί προς μια ορθοδοξία και πειθαρχία που τον έκανε να βλέπει πολύ καχύποπτα, ένα τολμηρό στημένο καινούργιο πρόγραμμα!...
Η Δεξιά έβλεπε τον Α. Παπανδρέου σαν έναν εγωιστή ερασιτέχνη, που θα ΚΑΤΕΣΤΡΕΦΕ, ότι δεν μπορούσε να Ελέγξει!...Και πράγματι, τα Γεγονότα δικαίωσαν την άποψη αυτή, λίγο αργότερα ο Α. Παπανδρέου αποδείχτηκε ο οπορτουνιστής των προοδευτικών δυνάμεων, χωρίς ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ και ΙΔΕΑΛΙΣΜΟ που χρειαζόταν, για την διαμόρφωση των πεπρωμένων του Ελληνικού Έθνους.
Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στον Α. Παπανδρέου να μην διστάσει μπροστά στην ευκαιρία. Μα μην δείξει τη μετριοπάθεια που έδειξε ο Ράλλης, γνωρίζοντας ίσως ότι, η μετριοπάθεια είναι αρετή, μόνο γι’ αυτούς που νομίζουν πως έχουν την δυνατότητα μιας επιλογής.
Δόθηκε η ευκαιρία ακόμα στους Υποστηρικτές του Α. Παπανδρέου-στην Ουάσιγκτων- να ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ, με άνεση μπορώ να πώ, το Σχέδιο «Ανοιχτοί Ουρανοί», Διορίζοντας τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος.
Το Σχέδιο προέβλεπε την αμερικανική υπερανάμειξη στο πολιτικό-κοινωνικό-οικονομικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι του Ελληνικού Έθνους.
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1959, όταν ο Α. Παπανδρέου επέστρεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, συνοδευόμενος από τον ΚΑΘΗΓΗΤΗ-ειδικό αναλυτή της NSA Καλρ Κέυζεν, και άρχισε την εφαρμογή, με απόλυτη επιτυχία, του σχεδίου «Ανοιχτοί Ουρανοί», που απέβλεπε, κατ’ αρχήν, στην τρομοκράτηση και πλήρη υποταγή του Κ. Καραμανλή στα ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ και στην υποδοχή του Α. Παπανδρέου, ο οποίος ουσιαστικά, ανέλαβε αρχές του 1960 την χειραγώγηση και τον έλεγχο του τότε Πρωθυπουργού, με την Πρακτική Βοήθεια μέρους της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα με ορισμένους ΕΛΛΗΝΕΣ Μεταπράττες του οικονομικού-πολιτικού ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ (από τους αμερικανούς), που συνεργάζονταν με τα ίδια συμφέρωντα που επέβαλλαν τον Α. Παπανδρέου ...
( ΟΙ ΕΠΙΖΩΝΤΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΟΙ ΑΠΟΔΗΜΗΣΑΝΤΕΣ ΑΦΗΣΑΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ).
Το Μάρτιο του 1987, θέλησε να κάνει μια κίνηση κάποιου απεγκλωβισμού, για να μπορέσει να σταθεί: Να έφευγε με κάποια αξιοπρέπεια κάποια στιγμή. Τουλάχιστον να περισώσει κάτι. Ούτε και αυτό του το ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ.
Ενενήντα ειδικευμένοι πράκτορες έφτασαν στην Αθήνα, (μετά από ένα μήνα από το εγχείρημα του της 27ης Μαρτίου), με εντολή να αποσταθεροποιήσουν το καθεστώς και τελικά να επιδιώξουν το ΦΥΣΙΚΟ του ΘΑΝΑΤΟ. Μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια, παραγγέλει το έγγραφο-ΔΙΑΤΑΓΗ της CIA στον Φρανκ Τέρπιλ. Αμοιβή για τον εκτελεστή : Εκατό χιλιάδες δολλάρια.
Ειδοποίησα τον Α. Παπανδρέου, μεταβαίνοντας προσωπικά στο Καστρί, στις 18 Ιουνίου 1987. μετά τον πανικό και τον τρόμο που περιήλθε, δημοσιοποίησε το γεγονός και η ζωή του σώθηκε. Δεν σώθηκε όμως πολιτικά. Ο Α. Παπανδρέου δεν οραματιζόταν με τόλμη. Ο πολιτικός βέβαια δεν κρίνεται από την εκκίνηση, αλλά από τον τερματισμό του.
Ύστερα, όπως ήταν επόμενο, ήρθε ο Μητσοτάκης, για να ΕΞΟΦΛΗΘΕΙ εκατέρωθεν το ΓΡΑΜΜΑΤΙΟ της ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ και της Προετοιμασίας προς την ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ!.....
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΤΡΙΓΑΣ
Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
http://dia-kosmos.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου