Ὅσα ἐκ τούτων ἔφερον διπλοῦν σύμφωνον ἀπέβαλον τό ἕν. Οὕτω ἡ Θεσσαλονίκη μετετράπει εἰς Θεσαλονίκην (ἤ Θεσ/νίκην) καί ἡ Κνωσσός ἔγινεν Κνωσός, ἡ Καβάλλα “ἔγινεν” Καβάλα.
Ἀκολούθησαν λέξεις, ὡς αὐγόν=αβγόν, τραῖνον=τρένον, ψεῦδος=ψέβδος κ.λπ.
Ὁ νηπιοβαπτισμός εἰς τόν Χριστιανισμόν ἐπεβλήθη μέ τήν Α’ Οἰκουμενικήν σύνοδον. Μέ νομοθετικόν διάταγμα ὁ Θεοδόσιος ἐπέβαλεν τήν ὑποχρέωσιν ὅλων τῶν πολιτῶν νά βαπτίζουν τά νεογνά των. Μέ συμπληρωματικήν διάταξιν ἐπέβαλε ἀφαίρεσιν δικαιωμάτων πολιτῶν: Ἤτοι τά ἀβάπτιστα τέκνα στεροῦντο δικαιωμάτων εἰς τήν πατρογονικήν κληρονομίαν.
Ὁ νηπιοβαπτισμός εἰς τόν Χριστιανισμόν ἐπεβλήθη μέ τήν Α’ Οἰκουμενικήν σύνοδον. Μέ νομοθετικόν διάταγμα ὁ Θεοδόσιος ἐπέβαλεν τήν ὑποχρέωσιν ὅλων τῶν πολιτῶν νά βαπτίζουν τά νεογνά των. Μέ συμπληρωματικήν διάταξιν ἐπέβαλε ἀφαίρεσιν δικαιωμάτων πολιτῶν: Ἤτοι τά ἀβάπτιστα τέκνα στεροῦντο δικαιωμάτων εἰς τήν πατρογονικήν κληρονομίαν.
Οἱ μή ἔχοντες δέ ἀγροτικόν κλῆρον θεωροῦντο νομικῶς δούλοι καί ἐπωλοῦντο στά ΔΟΥΛΟΠΑΖΑΡΑ. Μέ νέο δέδιάταγμα ἐπέβαλε θανατικάς ποινάς εἰς τούς παραβάτας. Δεῖγμα ἐφαρμογῆς τοῦ νόμου οἱ 15.000 Θεσσαλονικεῖς πού ἐσφάγησαν, μέτήν βοήθειαν των Γότθων (κατά Κεδρηνόν, Θεοφάνην καί ἄλλους, ἐνῶ κατά Θεοδώρητον ἱστορικόν ἦσαν 7.000 Θεσσαλονικεῖς πολίται) στόν Ἱππόδρομον καί“ἐχάρισαν ”Εἰς τόν Θεοδόσιον τόν τίτλον τοῦ μεγάλου!!!
Πόσοι Ἕλληνες σήμερον τόν ἀποδέχωνται; Ἀλλά καί ὁ Ἰουστινιανός μέ τόν Κώδικάν του θεσπίζει νόμους διά ...τούς ἀλητήριους Ἕλληνας! Ἰουστινιάνειος Κώδικας: 1.10.10.:
«Ὅσοι ἔχουν κάποιο στρατιωτικό ἤ ἄλλο ἀξίωμα ἤ μεγάλη περιουσία καί για νά κρατήσουν τά προσχήματα ἦλθαν νά βαπτισθοῦν ἄλλά ἀφήνουν τίς γυναίκες τους καί τά παιδιά τούς καί τά ὑπόλοιπα μέλη τοῦ οἴκου τούς μέσα στην Ἑλληνική πλάνη, διατάσσουμε νά ἀπωλέσουν τά δικαιώματά τούς καί νά ὑποβληθοῦν σε ἀντάξιες τιμωρίες, ἀφοῦ εἶναι φανερόν πώς πῆραν τό βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη...»
Διά τήν ἐπίβλεψιν δέτῆς ἐφαρμογῆς τῶν διατάξεων, ἡ διαπαιδαγώγησις ἀφαιρέθη ἐκ τῶν φυσικῶν γονέων καί ἀνετέθη εἰς τόν ἀνάδοχον. Αἱ ρίζαι ὅμως τῶν ἀρχαιοελληνικῶν παραδόσεων, τόν μετάλλαξε σήμερον εἰς τό πρόσωπον πού φέρει δῶρα κατά τάς ἑορτάς καί δέν ἐπιλαμβάνεται τῆς Χριστιανικῆς ἀγωγῆς τοῦ βαπτιζομένου τέκνου. Βεβαίως πάντοτε ὁ ἀνάδοχος προσφέρει εἰς τόν ἀναδεξιμαῖον δῶρα καί κατά τήν βάπτισιν τά λεγόμενα φωτίσματα (ροῦχα, χρυσούς σταυρούς καί ἄλλα). Ἐπίσης, ἀπό τόν ναόν ἐπιστρέφωντας εἰς τήν οἰκίαν, ἐρρίπτοντο νομίσματα ὑπό τοῦ ἀναδόχου καλούμενα ὑπατεία ή μαρτυριάρικα. Σήμερον ἐν τῆ οἰκία τοῦ βαπτισθέντος μοιράζωνται ταῦτα ἤ δίδωνται μικροί σταυροί. Τό λαμβανόμενον δέ “βαπτιστικόν” ἀκολουθεῖ τόν χριστιανόν –ἀκόμη καί σήμερον– στήν φοίτησίν του, εἰς τόν γάμον, εἰς τήν ἐργασίαν του, ἀλλά καί εἰς τήν ταφήν του.
Ὁ Ἑλληνισμός τίς τελευταίες δεκαετίες – κατά τινας– βυθίζεται εἰς φρεάτιον καί πλησιάζει τόν πυθμένα. Συνειδητοποιῶντας τήν θέσιν του συσπειρώνει τά γόνατα, ἕτοιμος νά ἐκτιναχθεῖ μόλις τόν ἐγγίσει. Ἀναζητᾶ ἐκ νέου τήν ἐπιφάνειαν, στόχους, πρότυπα, ρίζας.
Κατ΄ οὐσίαν τήν ἀρχαίαν Ἑλληνικήν δημιουργίαν δέν πρέπει νά θεωροῦμεν ὡς πρότυπον ἤ μοντέλο πρός μίμησιν. Μπορεῖ νά λειτουργήση ὡς γονιμοποιόν σπέρμα ἤ κέντρισμα, ἔμπνευσις καί πηγή ἰδεῶν. (Ἀρχαῖα Ἑλληνική Δημοκρατία –Κορνήλιος Καστοριάδης).
Βέβαιον παραμένει, πώς οἱ σύγχρονοι προπαγανδιστές τῆς θρησκείας –ἀπό χριστιανομαρξιστές ἕως χριστιανοακροδεξιούς– ἀκολουθώντας τήν αὐτήν μέθοδον ἐπιδιώκουν τήν διάσωσιν τῆς θρησκευτικῆς τυραννίας. Ἐνδύουν δηλαδή τήν Σημιτική θρησκεία μέ χιτώνα Ἑλληνικόν καί καταβάλουν ὑστάτην προσπάθειαν παραπλανήσεως. Τό κοινόν τούς γερνᾶ καί ὁ ψευδοπατριωτισμός ἐκπνέει. Ἄλλωστε ὁ πατριωτισμός διά τούς ἡγήτοράς των ἀποτελεῖ αἴρεσιν. Οἱ ἐξωτερικοί κίνδυνοι πού κλυδωνίζουν τήν Ἑλλάδα, δέν ἐπιτρέπουν τήν πολυτέλεια ἀνάπτυξης ἐσωτερικῶν –καί δή θρησκευτικῶν– διενέξεων. Ὁ Ἰουδαϊσμός –πού ἀπ΄ἀρχῆς παρεισέφρυσε εἰς τόν Χριστιανισμόν– δέν φαίνεται ἀναστρέψιμος.
Παρά ταῦτα ὁ Ἀνεξίθρησκος Ἑλληνικός λαός, θά ἠδύνατο νά ἀνεχθῆ ἕναν Ἑλληνοποιημένον Χριστιανισμόν στήν θρησκευτικήν του ζωήν. Ὑπό τήν προϋπόθεσιν νά μή θίγωνται οἱ παραδόσεις του καί νά μή λειτουργεῖ ἀνασταλτικά ἡ προάσπισις τῶν Ἑλληνικῶν δικαίων. Τοῦτο προϋποθέτει πώς οἱ θρησκευτικοί μᾶς ταγοί ἐμπράκτως θά ἀπορρίψουν τό σκοταδιστικό καί παρακμιακό Ἰουδαϊκόν πνεύμα.
Οἱ περισσότεροι τῶν συμπατριωτῶν μας δυσκόλως ἱσορροποῦν ἀνάμεσα εἰς τόν κόσμο τῆς γνώσεως καί στόν κόσμον τῆς πίστεως. Ἡ ἐπιβολή τῆς δευτέρας –ἀποδοχή δηλαδή τῶν συμφωνηθέντων (ὀρθότερον, τῶν ἐπιβαλλομένων μέ πλῦσιν ἐγκεφάλου)– ἔχει γίνει κατά τήν τρυφεράν ἡλικίαν καί δυσκόλως ἀνατρέπεται. Κατόπιν τούτου: “Κουκιά μᾶς μασοῦν, κουκιά μαρτυροῦμε‘’!! Οὔτω τελικῶς ὁ καθείς διαμορφώνει τήν ἔννοιαν τοῦ θείου ὅπως ἐπιθυμεῖ!
ΑΠΕΙΡΩΝΥΜΟΝ - ΛΕΞΙΚΟΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
Παρά ταῦτα ὁ Ἀνεξίθρησκος Ἑλληνικός λαός, θά ἠδύνατο νά ἀνεχθῆ ἕναν Ἑλληνοποιημένον Χριστιανισμόν στήν θρησκευτικήν του ζωήν. Ὑπό τήν προϋπόθεσιν νά μή θίγωνται οἱ παραδόσεις του καί νά μή λειτουργεῖ ἀνασταλτικά ἡ προάσπισις τῶν Ἑλληνικῶν δικαίων. Τοῦτο προϋποθέτει πώς οἱ θρησκευτικοί μᾶς ταγοί ἐμπράκτως θά ἀπορρίψουν τό σκοταδιστικό καί παρακμιακό Ἰουδαϊκόν πνεύμα.
Οἱ περισσότεροι τῶν συμπατριωτῶν μας δυσκόλως ἱσορροποῦν ἀνάμεσα εἰς τόν κόσμο τῆς γνώσεως καί στόν κόσμον τῆς πίστεως. Ἡ ἐπιβολή τῆς δευτέρας –ἀποδοχή δηλαδή τῶν συμφωνηθέντων (ὀρθότερον, τῶν ἐπιβαλλομένων μέ πλῦσιν ἐγκεφάλου)– ἔχει γίνει κατά τήν τρυφεράν ἡλικίαν καί δυσκόλως ἀνατρέπεται. Κατόπιν τούτου: “Κουκιά μᾶς μασοῦν, κουκιά μαρτυροῦμε‘’!! Οὔτω τελικῶς ὁ καθείς διαμορφώνει τήν ἔννοιαν τοῦ θείου ὅπως ἐπιθυμεῖ!
ΑΠΕΙΡΩΝΥΜΟΝ - ΛΕΞΙΚΟΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου