ΣΕ ΠΟΙΟ ΘΕΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ; Ένας θεολογικός εφιάλτης:
Η αυθεντική προσωπογραφία του Γιαχβέ μέσα από την Αγία Γραφή....
Μαυρομμάτης Βασίλειος«Ο Ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος, και η σελήνη εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου, η μεγάλη και επιφανής» (Ιωήλ Β΄ 31).
Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε την προσωπικότητα του θεού του χριστιανισμού μέσα απ΄ το ιερό του βιβλίο, την Παλαιά Διαθήκη. Αρχικά θα πρέπει να δούμε το πώς ονομάζεται αυτός ο θεός, που πιστεύουν οι ρωμιοί συμπολίτες μας, αλλά και δισεκατομμύρια ανθρώπων σε όλον τον πλανήτη σήμερα: «Ο Θεός ελάλησεν έτι προς τον Μωυσήν και είπεν προς αυτόν. Εγώ είμαι ο Κύριος και εφάνην εις τον Αβραάμ, εις τον Ισαάκ και εις τον Ιακώβ με το όνομα Θεός Παντοκράτωρ, δεν εγνωρίσθην όμως εις αυτούς με το όνομά μου Ιεοβά» (Έξοδος ΣΤ΄ 2-3). Αν και ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης δεν αρέσκεται ν΄ αποκαλύψει το όνομά του, τελικά το λέει. Αυτό είναι το Ιεοβά, Ιεχωβά ή Γιαχβέ. Τόπος κατοικίας του η ουράνια Σιών: «Η πόλις του Κυρίου, η Σιών του Αγίου Ισραήλ» (Ησαΐας Ξ΄ 14). Αυτός είναι και ο θεός των συγχρόνων νεοελλήνων (καλύτερα νεορωμιών).
Το όνομα του θεού-Γιαχβέ στην αυθεντική τετραγράμματη εβραϊκή γραφή του
Στο άρθρο αυτό επίσης θα αποδείξουμε, ότι ο θεός αυτός ξεπέρασε σε παράνοια και σαδισμό τους πιο στυγερούς και παράφρονες εγκληματίες, που εμφανίσθηκαν στην ανθρωπότητα και αποτέλεσε την κύρια πηγή έμπνευσης στους πιστούς του, για τα «ιερά» κακουργήματα και δολοφονίες, που ακολούθησαν καθ΄ όλη τη διάρκεια της αιματοβαμμένης ιστορίας των τριών εβραιογενών θρησκειών, που τον υιοθέτησαν ως θεό τους, κατά χρονική σειρά: του εβραϊσμού, του χριστιανισμού και του μουσουλμανισμού (ο Αλλάχ είναι ουσιαστικά ο Γιαχβέ με παραλλαγμένο όνομα)…
Κατ΄ αρχάς ας ξεκαθαρίσουμε τις προτιμήσεις του. Ο Γιαχβέ είναι ο προσωπικός θεός των κύριων τεσσάρων εβραίων πατριαρχών και του λαού τους, δηλαδή των εβραίων, οι οποίοι αποτελούν τον περιούσιο και εκλεκτό λαό του: «Εγώ είμαι ο Θεός του πατρός σου, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ» (Έξοδος Γ΄ 6). «Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, και προς τους υιούς αυτού μετ΄ αυτού λέγων. Και εγώ ιδού, στήνω την διαθήκην μου προς εσάς, και προς το σπέρμα σας, ύστερον από σας» (Γένεσις Θ΄ 9). «Επειδή εσύ είσαι ο λαός ο άγιος εις Κύριον τον Θεόν σου, σε εξέλεξε Κύριος ο Θεός σου δια να ήσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός παρά πάντας τους λαούς επί του προσώπου της γης» (Δευτερονόμιον Ζ΄ 6). Ο θεός αυτός δεν θέλει επ΄ ουδενί να γίνει θεός των άλλων εθνών, όπως θα δούμε παρακάτω. Τώρα γιατί φόρτωσαν με το ζόρι αυτό τον θεό στις πλάτες των ανθρώπων της Γής, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
Η απεικόνιση του θεού είναι από πίνακα του Μιχαήλ Άγγελου (ιστ΄ αι.). Κατά την εβραϊκή παράδοση οποιαδήποτε απεικόνιση του θεού Γιαχβέ επισύρει τη θανατική ποινή.
Απανταχού η γη γίνεται κληρονομιά των εβραίων, αφού ισοπεδωθεί και εκδιωχθούν όλοι οι λαοί της και καταστραφούν όλοι οι πολιτισμοί τους. «Θέλετε εκδιώξει πάντας τους κατοίκους της γης απ΄ έμπροσθέν σας, και καταστρέψει πάντας τας εικόνας αυτών, και καταστρέψει πάντα τα χυτά είδωλα αυτών, και κατεδαφίσει πάντας τους βωμούς αυτών, και θέλετε κυριεύσει την γην, και κατοικήσει εν αυτή, διότι εις εσάς έδωκα την γην ταύτην εις κληρονομίαν». (Αριθμοί ΛΓ΄ 52-53).
Προτρέπει δε τον περιούσιο λαό του να κάνει δούλους όλους τους τότε γνωστούς λαούς της οικουμένης: «Ο δε δούλος σου και η δούλη σου, όσους αν έχης από των εθνών πέριξ υμών, εκ τούτων θέλετε αγοράζει δούλον και δούλην» (Λευιτικόν ΚΣΤ΄ 44). Όσα δε έθνη δέν δεχθούν τη δουλεία από τους εβραίους θα εξοντωθούν από προσώπου γης: «Διότι το έθνος και η βασιλεία τα οποία δεν ήθελον σε δουλεύσει, θέλουσιν αφανισθή» (Ησαΐας Ξ΄ 12).
Ο Γιαχβέ συμβουλεύει τους εβραίους να δανείζουν τα άλλα έθνη και να μην δανείζονται ποτέ από αυτά, μέχρι κάποια στιγμή να καταφέρουν τελικά να τα κυβερνήσουν: «Διότι Κύριος ο Θεός σου θέλει σε ευλογήσει καθώς υπεσχέθη εις σε και θέλεις δανείζει εις πολλά έθνη, συ όμως δεν θέλεις δανείζεσθαι, και θέλεις βασιλεύσει επί πολλά έθνη» (Δευτερονόμιον ΙΕ΄ 6). Κάτι που συμβαίνει σήμερα, οπότε όλες σχεδόν οι χώρες επί γης χρωστούν στις πολυεθνικές εταιρείες και σε κάποιους πολύ γνωστούς οίκους…
Πλην των εβραίων όλοι οι λαοί της γης είναι εχθροί του περιούσιου λαού και πρέπει κατ΄ αυτόν να εξολοθρευθούν χωρίς κανένα έλεος: «Και θέλω εξολοθρεύσει τας πόλεις της γης σου, και κατεδαφίσει πάντα τα οχυρώματά σου» (Μιχαίας Ε΄ 11). «Και θέλεις εξολοθρεύσει πάντα τα έθνη τα οποία ο Κύριος ο Θεός σου θέλει παραδώση εις σε. Ο οφθαλμός σου δεν θέλει σπλαγχνισθή δι΄ αυτούς» (Δευτερονόμιον Ζ΄ 16). Έλεος Γιαχβέ μου…
Ο Γιαχβέ εναντίον των αρχαίων ελλήνων
Πρώτοι οι αρχαίοι έλληνες με την βοήθεια του περιούσιου λαού, πρέπει να σφαχτούν απ΄ το θεό Γιαχβέ:
«Και εξεγείρω τα τέκνα σου Σιών κατά των τέκνων σου Ελλάς και θα σε καμω ως ρομφαίαν μαχητού. Και ο Κύριος θέλει φανή επ΄ αυτούς, και το βέλος αυτού θέλει εξέλθει ως αστραπή (…) και θέλουσι καταναλώσει τους εναντίους, και τους καταβάλει» (Ζαχαρίας Θ΄ 13-14).
«Ουαί εις τους κατοίκους των παραλίων της θαλάσσης, πάροικοι Κρητών (…). Χαναάν γη των Φιλισταίων, και θέλω σε αφανίσει, ώστε να μην υπάρχη ο κατοικών. Και το παράλιον της θαλάσσης θέλει είσθαι κατοικία και σπήλαια ποιμένων, και μάνδραι ποιμνίων» (Σοφονίας 5-6).Ο Γιαχβέ εμφανίζεται μέσα στο όραμα του προφήτη Δανιήλ και του εξηγεί, ότι θα σταθεί δίπλα στο πλευρό των περσών, όταν εκείνοι θα επιτεθούν εναντίον των αρχαίων ελλήνων. Οι εβραίοι, με τις επιρροές που είχαν μέσα στην περσική αυτοκρατορία, προέτρεπαν τους πέρσες να επιτεθούν εναντίον της Ελλάδος. Άλλωστε και ο αρχηγός του περσικού στρατού του Ξέρξη, που πολέμησε στις Πλαταιές, ήταν ο εβραϊκής καταγωγής Μαρδοχαίος η Μαρδόνιος («εκ φυλής Βενιαμίν, άνθρωπος Ιουδαίος οικών εν Σούσοις», «Εσθήρ», Α΄ 1): «Ιδού έτι τρεις βασιλείς θέλουσιν εγερθή εν τη Περσία. Και ο τέταρτος θέλει είσθαι πολύ πλουσιώτερος παρά πάντας, και αφού κραταιωθή εν τω πλούτω αυτού, θέλει διεγείρειτο παν εναντίον του βασιλείου της Ελλάδος» (Δανιήλ ΙΑ΄ 2).
Γιαχβέ εναντίον πάντων
Κι άλλοι λαοί απειλούνται με εξολόθρευση απ΄ τον Γιαχβέ: «Πέρσαι, και Κρήτες και Λυδοί και Λίβυες και πάντες οι επίμεικτοι και των υιών της διαθήκης μου, θέλουσι πέσει μετ΄ αυτών εν μαχαίρα» (Ιεζεκιήλ Λ΄ 5).
Στους αιγυπτίους -έναν απ΄ τους κύριους εχθρούς των εβραίων- ο Γιαχβέ στέλνει τις γνωστές πληγές. Το μενού αρχίζει με μόλυνση ποταμών, αίμα και ιχθυοκτονία: «και τα ψάρια τα εν τω ποταμώ ετελεύτησαν, και ο ποταμός εβρώμησεν (…). και ήτο αίμα καθ΄ όλην την γην της Αιγύπτου» (Έξοδος Ζ΄ 21). Ακολουθούν βατράχια σκνίπες και σκυλόμυγες: «και ανάγαγε τους βατράχους επί την γην της Αιγύπτου» (Η 5), «και έγινε σκνίπες εις τους ανθρώπους, και εις τα κτήνη» (Η΄ 17), «και επί τον λαόν σου, και επί τας οικίας σου κυνόμυιαν» (Η΄ 21). Επειδή είδε, ότι αυτά δεν πιάνουν τόπο έριξε στους Αιγυπτίους θανατικό βαρύ και ελκώδη εξανθήματα με άφνονη καούρα… «η χειρ του Κυρίου (…) θανατικόν βαρύ σφόδρα» (Θ΄ 3), «καύσις αναδιδούσα επί, ελκώδη εξανθήματα» (Θ΄ 9). Οι Αιγύπτιοι υπομένουν κι ακολουθεί χαλάζι και πεινασμένες ακρίδες: «και θέλει γίνει χάλαζα εφ΄ όλην την γην της Αιγύπτου» (Θ΄ 22), «ακρίδα, δια να αναβή επί της γης της Αιγύπτου, και να καταφάγη πάντα τον χόρτον της γης» (Ι΄ 12). Για το τέλος φύλαγε την παιδοκτονία: «παν πρωτότοκον εν τη γη της Αιγύπτου θέλει αποθάνει» (ΙΑ΄ 4-6).
Στέλνει και την «αεροπορία» της εποχής τις σφήκες, άμα δει ότι δεν τα βγάζει πέρα με τους εχθρούς τους: «Και προσέτι τας σφηκίας Κύριος ο Θεός σου θέλει αποστείλει εις αυτούς εωσού εξωλοθρευθώσιν» (Δευτερονόμιον Ζ΄ 20).
Βασικό χριστιανικό δόγμα είναι το τρισυπόστατο του Γιαχβέ, «ομάδα ομοούσιος και αχώριστος». Αποτελείται από τον Πατέρα, τον Υιό (Ιησού) και το Άγιο Πνεύμα (ένα περιστέρι) μαζί. Επομένως για τα εγκλήματα της Παλαιάς Διαθήκης ο «κήρυκας της αγάπης» και «γλυκύτατος» Ιησούς δεν είναι καθόλου άμοιρος ευθυνών. Το επιβεβαιώνει εξ άλλου ο ίδιος: «Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον η τους προφήτας· ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. Αμήν γαρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν η μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται» («Κατά Ματθαίον», Ε΄ 17-18), «ευκολώτερον δε εστι τον ουρανόν και την γην παρελθείν η του νόμου μίαν κεραίαν πεσείν» («κατά Λουκάν», ΙΣΤ΄ 17). Βλ. Ιησούς: κήρυκας μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού.
Ο Γιαχβέ εξολοθρεύει και γενοκτονεί με πυρ τους χιλιάδες φιλισταίους κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρρων: «Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού. Και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα, και πάντας τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά της γης» (Γένεσις ΙΘ΄ 24-25).
Ο Γιαχβέ οργίζεται, παροξύνεται, ζηλοτυπεί και γίνεται πυρ και μανία με τους εβραίους, που πιστεύουν σε άλλους θεούς: «Διότι αυτοί είναι γεννεά διεστραμμένη, υιοί εις τους οποίους δεν υπάρχει πίστις. Αυτοί με παρώξυναν εις ζηλοτυπίαν με τα μη όντα Θεόν, με τα είδωλα αυτών με παρώργισαν. Και εγώ θέλω παροξύνει αυτούς εις ζηλοτυπίαν με τους μη όντας λαόν, με έθνος ασύνετον θέλω παροργίσει αυτούς. Διότι πυρ εξήφθη εν τω θυμώ μου, και θέλει εκκαυθή έως εις τα κατώτατά του άδου». (Δευτερονόμιον ΛΒ΄ 19-22).
Απ΄ το θυμό του θέλει να φάει την γη, και να κατακάψει τα όρη απ΄ τα θεμέλια. Πείνα και φλογώδεις νόσοι. Θηρία και έρποντα δηλητήρια. Μάχαιρα και τρόμος για τους απίστους, ακόμα και για τα θηλάζοντα βρέφη: «Και θέλει καταφάγει την γην μετά των γεννημάτων αυτής, και θέλει καταφλογίσει τα θεμέλια των ορέων. Θέλω επισωρεύσει επ΄ αυτούς κακά, πάντα τα βέλη μου θάλω εκκενώσει επ΄ αυτούς. Θέλω αναλωθή εκ της πείνης και καταφαγωθή με φλογώδεις νόσους και με πικρόν όλεθρον. Και οδόντας θηρίων θέλω εξαποστείλει επ΄ αυτούς, και φαρμάκιον ερπόντων επί της γης. Έξωθεν μάχαιρα, και έσωθεν τρόμος θέλει καταναλώσει τον τε νέον και την παρθένον, το θηλάζον νήπιον και τον πολιόν γέροντα. Είπα, ήθελον διασκορπίσει αυτούς, ήθελον εξαλείψει το μνημόσυνον αυτών εκ μέσου των ανθρώπων» (Δευτερονόμιον ΛΒ΄ 23-26). Άλαλα τα χείλη των ευσεβών!
Επιστρατεύονται αρρώστιες και χαλάζι για τους απίστους: «Σας επάταξα με ανεμοφθορίαν και με ερυσίβην και με χάλαζαν» (Αγγαίος Β΄ 17).
Οι κατάρες του φθάνουν μέχρι και τετάρτης γενεάς: «Εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος ανταποδίδων τας αμαρτίας των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς» (Έξοδος Κ΄ 5).
Απίστευτες κατάρες και ατελείωτες απειλές σε έναν ορυμαγδό τριών σελίδων απ΄ το (Δευτερονόμιο ΚΗ΄ 15-68), που πραγματικά αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο. Ένας θεϊκός οχετός πραγματικά ατελείωτος…
Και όταν βλέπει, πως δεν πείθονται οι άπιστοι με τις απειλές του προχωρά σε μαζικές εκκαθαρίσεις: «Και είπεν ο Κύριος προς τον Μωυσήν. Λάβε πάντας τους αρχηγούς του λαού, και κρέμασον αυτούς ενώπιόν του Κυρίου κατέναντι του ηλίου (…). Ήσαν δε οι αποθανόντες εν τη πληγή εικοσιτέσσαρες χιλιάδες» (Αριθμοί ΚΕ΄ 4-9). 24.000 νεκροί εβραίοι που δεν τον πίστευαν, μέσα σε μία ημέρα, πάντοτε κατ΄ εντολή του πανάγαθου...
Ο Γιαχβέ μισεί και ζηλεύει τα αγάλματα. Ίσως διότι αυτός δεν είχε ποτέ άγαλμα δικό του. Οι σχολές καλών τεχνών θα πρέπει κάποτε να τον επικηρύξουν: «Αυτοί με παρώξυναν εις ζηλοτυπίαν με τα μη όντα θεοί, με τα είδωλα αυτών με παρώργισαν» (Δευτερονόμιον ΛΒ΄ 21).
Ο Γιαχβέ συνομιλεί με το Σατανά για τις πληγές, που θα βρουν τον Ιώβ.
Ο Γιαχβέ εξολοθρεύει και γενοκτονεί με πυρ τους χιλιάδες φιλισταίους κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρρων: «Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού. Και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα, και πάντας τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά της γης» (Γένεσις ΙΘ΄ 24-25).
[Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια μέχρι και σήμερα η λέξη «σοδομισμός» εννοεί την παρά φύση (εκ του πρωκτού) σεξουαλική πράξη, υπονοώντας δήθεν τα σεξουαλικά όργια των σοδομιτών. Πρόκειται για μία εκ των πολλών εννοιολογική παραποίηση λέξης απ΄ το χριστιανισμό].Εναντίον των ασσυρίων ο Γιαχβέ μουγκρίζει σα θηρίο... «ούτως ελάλησεν Κύριος προς εμέ. Καθώς ο λέων και ο σκύμνος βρυχώμενος επί το θήραμα αυτού» (Ησαΐας ΛΑ΄ 4). Στην συνέχεια εξοντώνει 185.000 ασσυρίους με την βοήθεια κάποιου χερουβείμ: «Και την νύχτα εκείνην εξήλθεν ο άγγελος του Κυρίου, και επάταξεν εν τω στρατοπέδω των Ασσυρίων εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδας» (Βασιλειών Β΄, ΙΘ΄ 35). Θεός φυλάξει…
Ο Γιαχβέ εναντίον και των εβραίων!
Ο Γιαχβέ οργίζεται, παροξύνεται, ζηλοτυπεί και γίνεται πυρ και μανία με τους εβραίους, που πιστεύουν σε άλλους θεούς: «Διότι αυτοί είναι γεννεά διεστραμμένη, υιοί εις τους οποίους δεν υπάρχει πίστις. Αυτοί με παρώξυναν εις ζηλοτυπίαν με τα μη όντα Θεόν, με τα είδωλα αυτών με παρώργισαν. Και εγώ θέλω παροξύνει αυτούς εις ζηλοτυπίαν με τους μη όντας λαόν, με έθνος ασύνετον θέλω παροργίσει αυτούς. Διότι πυρ εξήφθη εν τω θυμώ μου, και θέλει εκκαυθή έως εις τα κατώτατά του άδου». (Δευτερονόμιον ΛΒ΄ 19-22).
Απ΄ το θυμό του θέλει να φάει την γη, και να κατακάψει τα όρη απ΄ τα θεμέλια. Πείνα και φλογώδεις νόσοι. Θηρία και έρποντα δηλητήρια. Μάχαιρα και τρόμος για τους απίστους, ακόμα και για τα θηλάζοντα βρέφη: «Και θέλει καταφάγει την γην μετά των γεννημάτων αυτής, και θέλει καταφλογίσει τα θεμέλια των ορέων. Θέλω επισωρεύσει επ΄ αυτούς κακά, πάντα τα βέλη μου θάλω εκκενώσει επ΄ αυτούς. Θέλω αναλωθή εκ της πείνης και καταφαγωθή με φλογώδεις νόσους και με πικρόν όλεθρον. Και οδόντας θηρίων θέλω εξαποστείλει επ΄ αυτούς, και φαρμάκιον ερπόντων επί της γης. Έξωθεν μάχαιρα, και έσωθεν τρόμος θέλει καταναλώσει τον τε νέον και την παρθένον, το θηλάζον νήπιον και τον πολιόν γέροντα. Είπα, ήθελον διασκορπίσει αυτούς, ήθελον εξαλείψει το μνημόσυνον αυτών εκ μέσου των ανθρώπων» (Δευτερονόμιον ΛΒ΄ 23-26). Άλαλα τα χείλη των ευσεβών!
Επιστρατεύονται αρρώστιες και χαλάζι για τους απίστους: «Σας επάταξα με ανεμοφθορίαν και με ερυσίβην και με χάλαζαν» (Αγγαίος Β΄ 17).
Οι κατάρες του φθάνουν μέχρι και τετάρτης γενεάς: «Εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος ανταποδίδων τας αμαρτίας των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς» (Έξοδος Κ΄ 5).
Απίστευτες κατάρες και ατελείωτες απειλές σε έναν ορυμαγδό τριών σελίδων απ΄ το (Δευτερονόμιο ΚΗ΄ 15-68), που πραγματικά αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο. Ένας θεϊκός οχετός πραγματικά ατελείωτος…
Και όταν βλέπει, πως δεν πείθονται οι άπιστοι με τις απειλές του προχωρά σε μαζικές εκκαθαρίσεις: «Και είπεν ο Κύριος προς τον Μωυσήν. Λάβε πάντας τους αρχηγούς του λαού, και κρέμασον αυτούς ενώπιόν του Κυρίου κατέναντι του ηλίου (…). Ήσαν δε οι αποθανόντες εν τη πληγή εικοσιτέσσαρες χιλιάδες» (Αριθμοί ΚΕ΄ 4-9). 24.000 νεκροί εβραίοι που δεν τον πίστευαν, μέσα σε μία ημέρα, πάντοτε κατ΄ εντολή του πανάγαθου...
Ο Γιαχβέ μισεί και ζηλεύει τα αγάλματα. Ίσως διότι αυτός δεν είχε ποτέ άγαλμα δικό του. Οι σχολές καλών τεχνών θα πρέπει κάποτε να τον επικηρύξουν: «Αυτοί με παρώξυναν εις ζηλοτυπίαν με τα μη όντα θεοί, με τα είδωλα αυτών με παρώργισαν» (Δευτερονόμιον ΛΒ΄ 21).
Ο Γιαχβέ συνομιλεί με το Σατανά για τις πληγές, που θα βρουν τον Ιώβ.
(Μεσαιωνικό χειρόγραφο). 
«Και θέλω εξολοθρεύσει τα γλυπτά σου και τα είδωλά σου εκ μέσου σου. Και δεν θέλεις πλέον λατρεύσει το έργον των χειρών σου. Και θέλω ανασπάσει τα άλση σου εκ μέσου σου» (Μιχαίας Ε΄ 14).
«Αλλά ούτω θέλετε κάμει προς αυτούς. Τους βωμούς αυτών θέλετε καταστρέψει, και τα αγάλματα αυτών θέλετε συντρίψει, και τα άλση αυτών θέλετε κατακόψει, και τα αγάλματα αυτών θέλετε καύσει εν πυρί» (Δευτερονόμιον Ζ΄ 5).
Η ζηλοτυπία του ξεπερνά κάθε όριο: «Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Είμαι ζηλότυπος δια την Σιών εν ζηλοτυπία μεγάλη, και είμαι ζηλότυπος δι΄ αυτήν εν οργή μεγάλη» (Ζαχαρίας Η΄ 2). «Διότι Κύριος ο Θεός σου είναι πυρ καταναλίσκον, Θεός ζηλότυπος» (Δευτερονόμιον Δ΄ 24).
Η πυρομανία είναι μία απ΄ τις αγάπες του Γιαχβέ: Στη Γάζα και στην Τύρο απειλεί να εξαπολύει πυρ και να τις πυρπολήσει: «Αλλά θέλω εξαποστείλει πυρ εις το τείχος της Γάζης, και θέλει καταφάγει τα παλάτια αυτής (…). Θέλω εξαποστείλει πυρ εις το τείχος της Τύρου, και θέλει καταφάγει τα παλάτια αυτής» (Αμώς Α΄ 7-10).
Μίσος και πυρπόληση κατά των δασών: «Και το φως του Ισραήλ θέλει γίνει πυρ και ο Άγιος αυτού φλοξ και θέλει καύσει και καταφάγει τας ακάνθας αυτού και τους τριβόλους αυτού εν μία ημέρα. Και θέλει αφανίσει την δόξα του δάσους αυτού και του καρποφόρου αγρού αυτού από ψυχής έως σαρκός» («Ησαΐας» Θ΄ 16-18).
«Άνοιξον Λίβανε τας θύρας σου, και ας καταφάγη πυρ τας κέδρους σου (…) δρυς της Βασάν, διότι το δάσος το απρόσιτον κατεκόπη» (Ζαχαρίας ΙΑ΄ 1-2). Μήπως είναι οικοπεδοφάγος; (Βλ. Η ιεροποίηση του εμπρησμού στο χριστιανισμό).
Είναι και μαχαιροβγάλτης ο Γιαχβέ: «Διότι η μάχαιρά μου εμεθύσθη εν τω ουρανώ (…). Η μάχαιρα του Κυρίου είναι πλήρης αίματος» (Ησαΐας ΛΔ΄ 5-6).
Είναι και καννίβαλος ο Γιαχβέ… Προτρέπει τους εβραίους να κάνουν ανθρωποθυσίες, να πίνουν αίμα και να τρώνε σάρκες ανθρώπων, τους οποίους λέει να τους θυσιάζουν όπως τα ζώα: «Θέλετε φάγει την σάρκα των ισχυρών, και πίει το αίμα των αρχόντων της γης (…). Και πίειν αίμα εις μέθην, εκ της θυσίας μου την οποίαν εθυσίασα δια σας. Και θέλετε χορτασθή επί της τραπέζης μου από ίππων και αναβατών, από ισχυρών και από παντός ανδρός πολεμιστού, λέγει ο Κύριος ο Θεός» (Ιεζεκιήλ ΛΘ΄ 18-20).
Απειλές καννιβαλισμού εναντίον των εβραίων, που τον εξοργίζουν: «Και θέλετε φάγει τας σάρκας των υιών σας, και τας σάρκας των θυγατέρων σας θέλετε φάγει» (Λευιτικόν ΚΣΤ΄ 29). «Και θέλεις φάγει τον καρπόν της κοιλίας σου, τας σάρκας των υιών σου, και των θυγατέρων σου» (Δευτερονόμιον ΚΗ΄ 53). Εδώ ξεπέρασε και τον κινηματογραφικό Hannibal…
Είναι και φονιάς παιδιών ο Γιαχβέ, αφού στέλνει δύο αρκούδες, που κατασπάραξαν σαράντα δύο παιδιά, γιατί κορόιδευαν τον ιερέα του Ελισσαιέ: «Εξήλθον εκ της πόλεως παιδία μικρά και έλεγον προς αυτόν. Ανέβαινε, φαλακρέ, ανέβαινε, φαλακρέ! Ο δε εστράφη οπίσω, και ιδών αυτά, κατηράσθη αυτά εις το όνομα του Κυρίου. Και εξήλθον εκ του δάσους δύο άρκτοι, και διεσπάραξαν εξ αυτών τεσσαράκοντα δύο παιδία» (Βασιλειών Δ΄, β΄ 23-24).
Τα εγκλήματα και οι πρακτικές των πιο παρανοϊκών δολοφόνων της ανθρωπότητας ωχριούν μπροστά στα αποτρόπαια σαδιστικά εγκλήματα και τις παιδοδολοφονίες του Γιαχβέ.
Στη δημιουργία τού ανθρώπου συντελούν κι άλλοι θεοί… Τον άνθρωπο, όπως ο ίδιος μας λέει, τον έφτιαξαν πολλοί θεοί μαζί του. Και είναι όμοιοι αυτοί οι θεοί και ο Γιαχβέ μ΄ εμάς τους ανθρώπους: «Και είπεν ο Θεός. Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ΄ εικόνα ημών και καθ΄ ομοίωσιν ημών» (Γένεσις Α΄ 26). Επίσης ο Γιαχβέ λέει, ότι ο Αδάμ έγινε ένας σαν κι αυτούς: «Κι είπεν ο Κύριος ο Θεός. Ιδού έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ ημών» (Γένεσις Γ΄ 22). Αν και αλλού λέει, ότι είναι μόνος του: «Ότι εκτός εμού δεν υπάρχει ουδείς. Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος» (Ησαΐας ΜΕ΄ 6). Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου…
Είχε ερωμένη και παιδιά ο Γιαχβέ; Βέβαια, είχε ερωτικές σχέσεις με κάποια Άννα, απ΄ την οποία απόκτησε πέντε παιδιά: «Επεσκέφθη δε ο Κύριος την Άνναν και συνέλαβε, και εγέννησε τρεις υιούς και δύο θυγατέρας» (Σαμουήλ Α΄, Β΄ 21). Καρπερός ο μάγκας…
Είχε όμως και πολλά εγγόνια «Ιδόντες οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν» (Γένεσις ΣΤ΄ 2). Τελικά δεν ήταν μόνο ο Χριστός υιός του Γιαχβέ, υπήρχαν κι άλλοι γιοί του…
Κάνει λάθη ο Γιαχβέ; Μιλάει για δύο φωστήρες, που μας φωτίζουν μέρα και νύχτα, τον Ήλιο και τη Σελήνη. Όμως, ότι η Σελήνη (ο δεύτερος φωστήρας) είναι ετερόφωτη και παίρνει το φως που εκπέμπει απ΄ τον Ήλιο, αυτό δεν το γνωρίζει: «Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, δια να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός (…). Και έκαμεν ο Θεός τους δύο φωστήρας τους μεγάλους, τον φωστήρα τον μέγαν δια να εξουσιάζη επί της ημέρας και τον φωστήρα τον μικρότερον δια να εξουσιάζη επί της νυκτός (…). Και έθεσεν αυτούς ο Θεός εν τω στερεώματι του ουρανού, δια να φέγγουν επί της γης» (Γένεσις Α΄ 14-17).
Αλλά και για τον Ήλιο δεν γνωρίζει τί του γίνεται, αφού λέει, ότι ο ίδιος σταμάτησε τον Ήλιο να κινείται, για να σφάξουν οι περιούσιοι εβραίοι του τούς Χαναναίους! Λες κι ο Ήλιος κινείται: «Και είπεν ενώπιον του Ισραήλ. Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών». Κι όμως κινείται…
«Και θέλω εξολοθρεύσει τα γλυπτά σου και τα είδωλά σου εκ μέσου σου. Και δεν θέλεις πλέον λατρεύσει το έργον των χειρών σου. Και θέλω ανασπάσει τα άλση σου εκ μέσου σου» (Μιχαίας Ε΄ 14).
«Αλλά ούτω θέλετε κάμει προς αυτούς. Τους βωμούς αυτών θέλετε καταστρέψει, και τα αγάλματα αυτών θέλετε συντρίψει, και τα άλση αυτών θέλετε κατακόψει, και τα αγάλματα αυτών θέλετε καύσει εν πυρί» (Δευτερονόμιον Ζ΄ 5).
Η ζηλοτυπία του ξεπερνά κάθε όριο: «Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Είμαι ζηλότυπος δια την Σιών εν ζηλοτυπία μεγάλη, και είμαι ζηλότυπος δι΄ αυτήν εν οργή μεγάλη» (Ζαχαρίας Η΄ 2). «Διότι Κύριος ο Θεός σου είναι πυρ καταναλίσκον, Θεός ζηλότυπος» (Δευτερονόμιον Δ΄ 24).
Η πυρομανία είναι μία απ΄ τις αγάπες του Γιαχβέ: Στη Γάζα και στην Τύρο απειλεί να εξαπολύει πυρ και να τις πυρπολήσει: «Αλλά θέλω εξαποστείλει πυρ εις το τείχος της Γάζης, και θέλει καταφάγει τα παλάτια αυτής (…). Θέλω εξαποστείλει πυρ εις το τείχος της Τύρου, και θέλει καταφάγει τα παλάτια αυτής» (Αμώς Α΄ 7-10).
Μίσος και πυρπόληση κατά των δασών: «Και το φως του Ισραήλ θέλει γίνει πυρ και ο Άγιος αυτού φλοξ και θέλει καύσει και καταφάγει τας ακάνθας αυτού και τους τριβόλους αυτού εν μία ημέρα. Και θέλει αφανίσει την δόξα του δάσους αυτού και του καρποφόρου αγρού αυτού από ψυχής έως σαρκός» («Ησαΐας» Θ΄ 16-18).
«Άνοιξον Λίβανε τας θύρας σου, και ας καταφάγη πυρ τας κέδρους σου (…) δρυς της Βασάν, διότι το δάσος το απρόσιτον κατεκόπη» (Ζαχαρίας ΙΑ΄ 1-2). Μήπως είναι οικοπεδοφάγος; (Βλ. Η ιεροποίηση του εμπρησμού στο χριστιανισμό).
Είναι και μαχαιροβγάλτης ο Γιαχβέ: «Διότι η μάχαιρά μου εμεθύσθη εν τω ουρανώ (…). Η μάχαιρα του Κυρίου είναι πλήρης αίματος» (Ησαΐας ΛΔ΄ 5-6).
Είναι και καννίβαλος ο Γιαχβέ… Προτρέπει τους εβραίους να κάνουν ανθρωποθυσίες, να πίνουν αίμα και να τρώνε σάρκες ανθρώπων, τους οποίους λέει να τους θυσιάζουν όπως τα ζώα: «Θέλετε φάγει την σάρκα των ισχυρών, και πίει το αίμα των αρχόντων της γης (…). Και πίειν αίμα εις μέθην, εκ της θυσίας μου την οποίαν εθυσίασα δια σας. Και θέλετε χορτασθή επί της τραπέζης μου από ίππων και αναβατών, από ισχυρών και από παντός ανδρός πολεμιστού, λέγει ο Κύριος ο Θεός» (Ιεζεκιήλ ΛΘ΄ 18-20).
Απειλές καννιβαλισμού εναντίον των εβραίων, που τον εξοργίζουν: «Και θέλετε φάγει τας σάρκας των υιών σας, και τας σάρκας των θυγατέρων σας θέλετε φάγει» (Λευιτικόν ΚΣΤ΄ 29). «Και θέλεις φάγει τον καρπόν της κοιλίας σου, τας σάρκας των υιών σου, και των θυγατέρων σου» (Δευτερονόμιον ΚΗ΄ 53). Εδώ ξεπέρασε και τον κινηματογραφικό Hannibal…
Είναι και φονιάς παιδιών ο Γιαχβέ, αφού στέλνει δύο αρκούδες, που κατασπάραξαν σαράντα δύο παιδιά, γιατί κορόιδευαν τον ιερέα του Ελισσαιέ: «Εξήλθον εκ της πόλεως παιδία μικρά και έλεγον προς αυτόν. Ανέβαινε, φαλακρέ, ανέβαινε, φαλακρέ! Ο δε εστράφη οπίσω, και ιδών αυτά, κατηράσθη αυτά εις το όνομα του Κυρίου. Και εξήλθον εκ του δάσους δύο άρκτοι, και διεσπάραξαν εξ αυτών τεσσαράκοντα δύο παιδία» (Βασιλειών Δ΄, β΄ 23-24).
Τα εγκλήματα και οι πρακτικές των πιο παρανοϊκών δολοφόνων της ανθρωπότητας ωχριούν μπροστά στα αποτρόπαια σαδιστικά εγκλήματα και τις παιδοδολοφονίες του Γιαχβέ.
Δημιουργία και προσωπικό απόρρητο
Στη δημιουργία τού ανθρώπου συντελούν κι άλλοι θεοί… Τον άνθρωπο, όπως ο ίδιος μας λέει, τον έφτιαξαν πολλοί θεοί μαζί του. Και είναι όμοιοι αυτοί οι θεοί και ο Γιαχβέ μ΄ εμάς τους ανθρώπους: «Και είπεν ο Θεός. Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ΄ εικόνα ημών και καθ΄ ομοίωσιν ημών» (Γένεσις Α΄ 26). Επίσης ο Γιαχβέ λέει, ότι ο Αδάμ έγινε ένας σαν κι αυτούς: «Κι είπεν ο Κύριος ο Θεός. Ιδού έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ ημών» (Γένεσις Γ΄ 22). Αν και αλλού λέει, ότι είναι μόνος του: «Ότι εκτός εμού δεν υπάρχει ουδείς. Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος» (Ησαΐας ΜΕ΄ 6). Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου…
Είχε ερωμένη και παιδιά ο Γιαχβέ; Βέβαια, είχε ερωτικές σχέσεις με κάποια Άννα, απ΄ την οποία απόκτησε πέντε παιδιά: «Επεσκέφθη δε ο Κύριος την Άνναν και συνέλαβε, και εγέννησε τρεις υιούς και δύο θυγατέρας» (Σαμουήλ Α΄, Β΄ 21). Καρπερός ο μάγκας…
Είχε όμως και πολλά εγγόνια «Ιδόντες οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν» (Γένεσις ΣΤ΄ 2). Τελικά δεν ήταν μόνο ο Χριστός υιός του Γιαχβέ, υπήρχαν κι άλλοι γιοί του…
Κάνει λάθη ο Γιαχβέ; Μιλάει για δύο φωστήρες, που μας φωτίζουν μέρα και νύχτα, τον Ήλιο και τη Σελήνη. Όμως, ότι η Σελήνη (ο δεύτερος φωστήρας) είναι ετερόφωτη και παίρνει το φως που εκπέμπει απ΄ τον Ήλιο, αυτό δεν το γνωρίζει: «Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, δια να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός (…). Και έκαμεν ο Θεός τους δύο φωστήρας τους μεγάλους, τον φωστήρα τον μέγαν δια να εξουσιάζη επί της ημέρας και τον φωστήρα τον μικρότερον δια να εξουσιάζη επί της νυκτός (…). Και έθεσεν αυτούς ο Θεός εν τω στερεώματι του ουρανού, δια να φέγγουν επί της γης» (Γένεσις Α΄ 14-17).
Αλλά και για τον Ήλιο δεν γνωρίζει τί του γίνεται, αφού λέει, ότι ο ίδιος σταμάτησε τον Ήλιο να κινείται, για να σφάξουν οι περιούσιοι εβραίοι του τούς Χαναναίους! Λες κι ο Ήλιος κινείται: «Και είπεν ενώπιον του Ισραήλ. Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών». Κι όμως κινείται…
Γιαχβέ:
- Λίγο αριστερά, λίγο πιο ψηλά...
Γελοιογραφία εμπνευσμένη από το εδάφιο Α΄ 16 της προς Κολοσσαείς επιστολής του Παύλου. («Ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα», reverendfun.com.)
Είναι και επιδειξίας ο θεός, αφού έδειξε και τα οπίσθιά του στο Μωυσή: «Και είπεν ο Κύριος, ιδού τόπος πλησίον μου και θέλεις σταθείς επί της πέτρας, και όταν η δόξα μου διαβαίνη, θέλω σε βάλει εις το σχίσμα της πέτρας, και θέλω σε σκεπάσει με την χείρα μου εωσού παρέλθω, και θέλω σηκώσει την χείρα μου και θέλεις ιδεί τα οπίσω μου, το δε πρόσωπόν μου δεν θέλεις ιδεί» (Έξοδος ΛΓ΄ 21-23). Εδώ πολλά θα μπορούσαμε να σκεφτούμε…
Ο Γιαχβέ είναι και παλαιστής, ήρθε στα χέρια με τον Ιακώβ παλεύοντας μέχρι πρωίας κι αφού δυσκολεύτηκε να τον νικήσει, τον βάφτισε Ισραήλ δηλαδή «δυνατό»: «Ο δε Ιακώβ έμεινε μόνος και επάλαιε μετ΄ αυτού άνθρωπος ως τα χαράγματα της αυγής (…). Δεν θέλει καλεσθή πλέον το όνομά σου Ιακώβ αλλά Ισραήλ» (Γένεσις ΛΓ΄ 24-27). Ίσως δεν έφαγε καλό πρωινό πριν την πάλη…
Ο Γιαχβέ πάσχει από αμνησία. Στο εδάφιο ΙΗ΄ της Γένεσης λέει, ότι έκανε μαζί τούς πρωτόπλαστους «άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» (Γένεσις Α΄ 27). Λίγο παρακάτω μετανοιώνει: «Και κατασκεύασε Κύριος ο Θεός την πλευράν την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ» (Γένεσις Β΄ 22).
Τιμώρησε σκληρά και καταράστηκε τον Αδάμ και την Εύα με δεινά, που τα κουβαλάμε όλοι οι άνθρωποι μέχρι σήμερα με το προπατορικό αμάρτημα: «Προς δε την γυναίκα είπε. Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου, με λύπας θέλεις γεννά τέκνα». «Προς δε τον Αδάμ είπεν (…). Κατηραμένη να ναι η γη εξ΄ αιτίας σου, με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου (…). Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου» (Γένεσις 16-18).
«Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία», αναφέρεται στα σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου εδάφια της «Γένεσης». Η αναφορά αφορά σαφώς ημέρες κι όχι ακαθόριστα χρονικά διαστήματα, όπως προσπαθούν να δικαιολογήσουν οι χριστιανοί θεωρητικοί. Τελευταίους την εβδομάδα της δημιουργίας, και προτού να ξεκουρασθεί, ο Γιαχβέ έφτιαξε τους ανθρώπους: Μαζί άνδρα, γυναίκα (Α΄ 27) ή πρώτα τον άνδρα κι από το πλευρό του τη γυναίκα (Β΄ 18-22), πριν από τα ζώα (Β΄ 4-25) ή μετά τα ζώα (Α΄ 25-27).
Επίσης είναι ρατσιστής και άπονος ο θεός. Όταν η Σάρα, η σύζυγος του Αβραάμ, αποφάσισε να πετάξει στην έρημο το υιοθετημένο της παιδί, που είχε κάνει ο Αβραάμ με την δούλη του την Άγαρ, ο Γιαχβέ έπεισε τον Αβραάμ να το πράξει: «Και είπεν ο Θεός προς τον Αβραάμ. Ας μην φανεί σκληρόν εις τους οφθαλμούς σου περί του παιδίου, και περί της δούλης σου, κατά πάντα όσα είπη προς εσέ η Σάρα άκουσε τους λόγους αυτής (…). Σηκωθείς δε ο Αβραάμ ενωρίς το πρωί άλαβεν άρτους και ασκόν ύδατος και έδωκεν εις την Άγαρ, επιθέσας αυτά εις τον ώμον αυτής, και το παιδίον και απέπεμψεν αυτήν. Η δε αναχωρήσασα περιπλανάτο εν τη ερήμω Βηρ-σαβεέ» (Γένεσις ΚΑ΄ 9-14).
Για τις μη παρθένες η ποινή, που επισύρει Γιαχβέ είναι θάνατος δια λιθοβολισμού: «και οι άνθρωποι της πόλεως αυτής θέλουσι λιθοβολήσει αυτήν με λίθους και θέλει αποθάνει» (Δευτερονόμιον ΚΒ΄ 21). Ότι γίνεται δηλαδή μέχρι σήμερα στις φανατικές Ισλαμικές κοινωνίες.Είναι τσιγκούνης και συμφεροντολόγος ο θεός, αφού ζητά από τους πιστούς του εβραίους διάφορα αγαθά ζώα, άργυρο, χρυσό, χαλκό και σίδηρο: «Και δεν θέλουσι εμφανίζεσθαι ενώπιον του Κυρίου κενοί» (Δευτερονόμιον ΙΣΤ΄ 16). Όπως στις εκκλησίες σήμερα. «Πάντα τα πρωτότοκα όσα γεννώνται μεταξύ των βοών σου και των προβάτων σου τα αρσενικά, θέλεις αφιερώνει εις τον Κύριον τον Θεόν σου» (Δευτερονόμιον ΙΕ΄ 19). «Εμού είναι το αργύριον και εμού το χρυσίον λέγει ο Κύριος των δυνάμεων» (Αγγαίος Β΄ 8).
Έχει δε και δικό του θησαυροφυλάκιο (κορβανά), που πρέπει να είναι πάντοτε γεμάτο: «Άπαν δε το αργύριον και το χρυσίον, και τα σκεύη τα χάλκινα και τα σιδηρά, είναι αφιερωμένα εις τον Κύριον, εις το θησαυροφυλάκιον του Κυρίου θέλουσι εισαχθή» (Ιησούς του Ναυή ΣΤ΄ 19).
Ο Γιαχβέ μισεί τις γαρίδες: «Και ταύτα, α φάγεσθε από πάντων των εν τοις ύδασι· πάντα όσα εστίν αυτοίς πτερύγια και λεπίδες εν τοις ύδασι και εν ταις θαλάσσαις και εν τοις χειμάρροις, ταύτα φάγεσθε. Και πάντα όσα ουκ έστιν αυτοίς πτερύγια, ουδέ λεπίδες εν τω ύδατι, ή εν ταις θαλάσσαις και εν τοις χειμάρροις, από πάντων, ων ερεύγεται τα ύδατα, και από πάσης ψυχής της ζώσης εν τω ύδατι, βδέλυγμά εστι και βδελύγματα έσονται υμίν· από των κρεών αυτών ουκ έδεσθε και τα θνησιμαία αυτών βδελύξεσθε· και πάντα όσα ουκ έστιν αυτοίς πτερύγια, ουδέ λεπίδες, των εν τοις ύδασι, βδέλυγμα τούτό εστιν υμίν.». (Δευτερονόμιον ΙΑ΄ 9-12).
Στον Ιεζεκιήλ ο Γιαχβέ δείχνει έντονες τάσεις κοπρολαγνείας, αφού προτρέπει τον προφήτη του να φάει κόπρανα μαζί με το φαγητό του: «Και θέλεις τρώγει αυτούς ως κριθίνους εγκρυφίας, και θέλεις ψήνει αυτούς με κόπρον εξερχομένην από ανθρώπου, έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών» (Ιεζεκιήλ Δ΄ 12). Όταν ο προφήτης δικαίως διαμαρτύρεται του κάνει τελικά την παραχώρηση να φάει κόπρανα βοών: «Και είπε προς εμέ. Ιδέ έδωκα εις σε κόπρον βοός αντί κόπρου ανθρωπίνης, και με ταύτην θέλεις ψήσει τον άρτον σου» (Ιεζεκιήλ Δ΄ 15).
Τους εβραίους στρατιώτες, τους συμβουλεύει να κουβαλούν μαζί τους ένα φτυάρι και να θάβουν τα κόπρανά τους, διότι ο ίδιος ο Γιαχβέ περπατάει ανάμεσά τους στο στρατόπεδο και φοβάται να μην τα πατήσει! «Και θέλεις έχει τόπον έξω του στρατοπέδου, και θέλεις έχεις πτυάριον μικρόν μεταξύ των όπλων σου. Και όταν κάθησαι έξω, θέλεις σκάπτει δι΄ αυτού, και θέλεις στρέψει, και σκεπάσει το εξερχόμενον από σου. Διότι ο Κύριος ο Θεός σου περιπατεί εν μέσω του στρατοπέδου σου» (Δευτερονόμιον ΚΓ΄ 13-14). Όποιος την νύχτα περπατεί…
* * *
Θα χρειαζόμασταν πολλές σελίδες, για να καταγράφαμε αναλυτικά την άρρωστη ψυχοσύνθεση και τα κακουργήματα του δυνάστη θεού Γιαχβέ, μέσα απ΄ την Παλαιά Διαθήκη το δήθεν «ιερό» αυτό βιβλίο, αλλά και τα στυγερά εγκλήματα που έγιναν απ΄ τους ταγούς του, χριστιανούς, μουσουλμάνους και εβραίους κατά την διάρκεια των 1.700 ετών, απ΄ την στιγμή της εμφάνισής του μέχρι σήμερα.
Για όσους από εμάς, που θέλουμε να σεβόμαστε την ύπαρξή μας ως νοήμονα όντα, ο Γιαχβέ το κωμικοτραγικό αυτό προϊόν της ασιατικής δεισιδαιμονίας και παραφροσύνης, μπορεί να είναι μόνον ένα μυθολογικό τέρας, πολύ χειρότερο της Μέδουσας, της Λερναίας Ύδρας, της Σκύλλας, ή της Εμπούσσης...
Και παρά τα όσα ειπώθηκαν εδώ για το άθλιο αυτό θεολογικό ανοσιούργημα, οι πλείστοι εκ των ρωμιών συμπολιτών μας, αλλά και τα δισεκατομμύρια των άνοων χριστιανών, μουσουλμάνων και εβραίων, θα συνεχίσουν να ζούνε εγκλωβισμένοι μέσα στον θεολογικό τους εφιάλτη, για πολλές γενεές ακόμα…
http://www.freeinquiry.gr
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου